Don't let 'em know we're coming | Alexander Archer

De grot was fantastisch. Glittering cave heette hij, en hij maakte zijn naam waar. Uit de wanden splinterden glimmende steentjes, als verbrokkeld kristal wat iemand weer aan elkaar geplakt had. De Elektrike die in haar armen op een neer bewoog piepte luid van opwinding. Ze grinnikte een gaf hem een aai over zijn kop. Nu ze het haar moeder had verteld voelde ze zich gewoon beter. Ze glimlachte terwijl ze haar hand langs de wand liet gaan. Alles kwam goed, right? Daar kwam het altijd op neer. Opeens wurmde Hecho zich los. Hij zette zich af met zijn kleine achterpootjes, en rende weg. "Hecho?" vroeg Alyss wat verbaasd. Ze zag hem rennen, en bleef ergens staan om te blaffen en tegen een persoon op te springen. "Hecho, doe dat eens niet," De zwartharige haastte zich op hem af en pakte hem op. Ze keek naar de persoon waarbij de groen en gele pokemon was blijven staan. "Sorr- Hey!"

De glittering cave was een wonderbaarlijke plaats om te zijn. Je zou bijna denken dat het door de handen van een mens gemaakt was, zo mooi zag het er allemaal uit. Hier moest een of ander wonder zijn gebeurd, waardoor zoveel kristallen zoveel licht afgaven en de hele grot in een prachtige en mysterieuze manier verlichtten. Zijn kleine Piplup liep dan ook nieuwsgierig rond, zo af en toe een blik op zijn trainer werpend of die er nog steeds was. En zo af en toe om zich heen kijkend of er niemand op hen af kwam. Pas toen het blauw witte ding stil bleef staan en een flits van groengeel op hem af schoot, om vrolijk blaffend tegen hem aan te springen, kreeg de roodharige jongen door dat hij niet de enige was in de grot. Zachtjes lachte hij, even een korte aai gevend over de pokémons hoofd, voordat het werd opgetild door zijn trainster. Ze deed een poging tot verontschuldigen, maar leek hem uiteindelijk te herkennen op de een of andere manier. Hij keek omhoog van de pokémon naar zijn trainster en herkende haar meteen. Haar blauwe kijkers en zwarte haren waren dan ook niet te missen en een ware glimlach verscheen op zijn gezicht. "Hey!" Zei hij, vriendelijk en zo vrolijk als altijd. "Lang niet meer gezien, is dit een nieuw lid van je team." Hij grijnsde breed, zijn Piplup voegde zich al snel weer bij hem, toen hij erachter was gekomen dat de roodharige jongen de trainster voor hem had herkend en blijkbaar aanzag als een vriendin.

Ze had hem herkend, zijn rode haar en rode ogen, het was onmiskenbaar Alexander, de jongen met wie ze een blind date had gehad op valentijnsdag. En ja hoor, hij herkende haar ook. Hij vroeg of Hecho een nieuw lid van haar team was, en haar blik ging van de Elektrike naar hem terug. "Jep. Pas gehatcht," zei ze vrolijk. Ze merkte een pokemon op bij de voeten van de jongen, en ze herkende hem wonder boven wonder. Het was een Piplup, de Sinnoh water starter. "Hey," groette ze naar het kleine dingetje. "Kom je uit Sinnoh?" vroeg ze vervolgens, met een glimlachje.

Ze was onmiskenbaar het meisje waarmee hij op een blind date was gegaan, waarmee hij voor het eerst op een ponyta had gereden. Nooit meer, maar hij was blij geweest dat hij het met haar had kunnen doen. Zachtjes glimlachte hij toen ze zei dat de Electrike pas gehatcht was. "Leuk dier," zei hij, zijn blik weer op de electrike laten vallend. Wat een klein schatje. Al snel kreeg Hydro alle aandacht, waar de pokémon nooit veel plezier aan had. Hij was niet zo'n mensen-pokémon. Vooral niet als mensen hem behandelden alsof hij een schattig klein kindje was. Het dier hief dan ook zijn bekje een beetje op en keek weg. "Hydro.." Zei Alex zacht, even met zijn hoofd schuddend. "Sorry, hij is niet zo'n mensenvriend." Grijnsde hij vervolgens breed naar het meisje. Hydro had nooit veel aandacht van hem gewenst, laat staan van anderen. Hij was nu gewend aan Alex, maar het had in het begin zeker voor wat problemen gezorgd toen hij zijn Piplup pas had ontvangen bij de professor. "Ja, hij komt uit Sinnoh. Toen ik nog een jochie was heb ik hem opgehaald bij de professor." Hij was blij dat hij dat had gedaan.

De Piplup was geen mensenvriend. Ach, jammer. Schattige beestjes. Echter had ze zelf nooit de kans gehad om een starter te halen, zij had er één gekregen van haar moeder. Promise. Arceus, waar was ze toch? Alyss keek even naar de pinguïn die zijn kop wegdraaide en toen richtte ze zich op. Alexander beantwoordde haar vraag en ze glimlachte. "Ik kom ook uit Sinnoh," grijnsde ze. Toevallig. "In welke stad woon je?" O wacht, hij was achttien. Misschien... Oeps. "Of woonde je," verbeterde ze zichzelf. Het zou wel erg toevallig zijn als hij uit dezelfde stad zou komen als zij, maar het zou wel leuk zijn. Gewoon vragen dus, hoppa.

De jongen glimlachte zachtjes toen ze begon over de stad waar hij woont, of eigenlijk had gewoond. In Sinnoh was hij al een redelijk lange tijd niet meer geweest, hij had de regio een beetje achter zich gelaten en een nieuw begin gemaakt hier in Kalos. "Ik heb een lange tijd in Canalave City gewoond." Het was niet helemaal de waarheid, maar die volgde nog. "Eigenlijk ben ik geboren in Unova, though, lang verhaal." Zei hij, zachtjes met zijn hoofd schuddend. "En jij? Waar woonde jij?" Misschien was hij er wel eens geweest, wie weet waren ze elkaar ooit wel eens tegen gekomen, onbewust dan wel want dan zou hij haar vast nog herkennen van dat moment.

Canalave city. Ah. Hij was overigens ook niet geboren in Sinnoh. Maar dat maakte niet veel uit joh. "Ik kom uit Celestic town," sprak ze. Haar woonplaats en geboorteplaats ook. Weer glimlachte ze. "Ik ben niet met een Sinnoh starter begonnen tho, maar ik zou wel voor Piplup kiezen, denk ik," zei ze wat bedenkelijk. Toen schudde ze kort haar hoofd. "Maar hoe gaat het? Nog badges gehaald ofzo?" Er was een mogelijkheid dat Alex geen trainer was, maar hij was in Kalos, dus als hij een coördinator was geweest had hij zich vast wel op de contest laten zien. En hij leek haar nu eenmaal niet echt een breeder, maar dat kon ze mis hebben.

Celestic Town. Daar was hij vast wel eens geweest, wanneer hij op doorreis was geweest of op een of andere vakantie met zijn ouders. Zover gingen ze namelijk nooit, zijn vader de controlfreak moest natuurlijk altijd wel alles in touwtjes hebben. Vakanties waren dan ook nooit bepaald leuk voor de jongen geweest, een tijd die hij het liefst wilde vergeten. "Ah, nou ja, jouw starter zal vast ook net zo leuk zijn als mijn piplup." Zei hij met een glimlach. De vraag hoe het met hem ging en of hij nog badges had gewonnen verbaasde hem kort. Hij had er zelf eigenlijk nooit echt bewust over nagedacht. Hij was nu alweer een tijd trainer, maar echt de neiging om een gymleader uit te dagen had hij niet. Misschien moest hij binnenkort maar eens beginnen, een poging doen tot. "Met mij gaat het wel goed, mijn team wordt iedere dag sterker." Hij trainde vaak met ze, wie weet waren ze al helemaal klaar voor een gym. Even keek hij opzij naar Piplup. "Nee, nog geen badges gewonnen helaas, ik ga binnenkort mijn eerste poging doen." Hij was langzaam hierin en het was dan ook niet geheel zijn ambitie, hij deed dit trainen eigenlijk meer voor de fun dan voor het winnen van de gyms. Zijn pokémon waren zijn beste vrienden, geen dingen waarmee hij kon vechten. "En jij?" Hij zou niet eens weten of ze een trainer was of niet, ze hadden het er nog nooit over gehad.

Hij sprak iets over haar starter, en ze glimlachte wat flauwtjes. "Jazeker," In haar hoofd voegde ze er nog iets bij als 'dat was ze'. Ze sprak het echter niet hardop uit. Hij vertelde dat zijn team sterker en sterker werd, maar dat hij helaas nog geen badges binnen had. Binnenkort, zo zei hij, zou hij eens een poging wagen. Toen hij de vraag terugkaatste knikte ze. Uit haar zak viste ze het blikje waar de enige badge in lag. Ze opende het. "Één. Binnenkort ga ik voor de tweede," verkondigde ze, met een redelijke trots in haar stem. Ze had haar pokemon bijna op de juiste levels voor de gym, alleen ze moesten nog naar de stad toe waarin de gym zich bevond, én ze wilde nog wat met aanvallen enzo. Misschien. "Dus, wat heb jij allemaal bij je aan pokemon?" vroeg ze vervolgens aan hem. Altijd wel leuk om te weten.