The city of opportunity (open)

Avondklok, Arceus wat had ze er een hekel aan. Ze moest echt op tijd binnen zijn, tenminste als ze niet in de problemen wilde komen. Haar dagelijkse trainingssessies met haar pokémon zorgde ervoor dat ze vaker dan normaal te laat binnen kwam voor de avondklok. Ook nu weer rende ze door de straten heen, kijkend op een simpel horloge dat ze ooit eens gekocht had, hopend dat ze voor de laatste slag van de klok binnen kon zijn. Jammer genoeg was het geluk niet aan haar zijde toen ze een hoek omsloeg en een bekende roodharige zag staan. Direct stond haar hart stil en drukte ze zichzelf tegen de muur aan. Waarom van alle mensen hier in Lumoise moest ze hém tegenkomen. Zachtjes vervloekte ze zichzelf dat ze niet voorzichtig genoeg was geweest. Snel pakte ze haar Holocaster uit d'r zak, met de intentie om Jace op te bellen, maar er bleef een hoekje hangen en het apparaat viel op de grond. Het scherm flikkerde en ging uit. "Muk," schuld ze zachtjes, terwijl ze snel het ding van de grond af schraapte en terug in d'r zak deed. Nu stond ze er dus alleen voor. Snel deed ze de capuchon van haar vest over d'r hoofd heen, waardoor er een schaduw over haar blauwe ogen viel. Ze deed d'r handen in d'r zakken en haalde enkele keren diep adem. "Oii, Marcus," riep ze met een vaste, scherende stem terwijl ze in het licht van de brandgang ging staan. Nu hopen dat die Seedot haar niet al te snel herkende.

[Sorry, kmoest je pesten <3]

Zijn aandacht was getrokken, mooi zo. Hij had haar niet herkend, beter. Al bedacht ze zich dat zij wel zijn naam wist, maar andersom niet. Dat zou nog eens leuk gaan worden. Ze grinnikte zachtjes toen hij begon over het grunt zijn en anders hard naar huis te lopen. "Oh, ik ga wel naar huis, nadat ik klaar ben met jou," zei ze daarna op een liefelijke toon. Ze stapte uit het licht en pakte een pokébal van af haar riem. Achter de brunette kwam een Garchomp te voorschijn, die een woeste brul liet horen. "Je hebt me nu al te vaak dwars gezeten, Marcus," spuwde ze uit, terwijl ze dichterbij kwam en haar capuchon af zetten. Ze stak haar hand uit en wees met een vinger naar de roodharige Team Rocket grunt cause she doesnt know he's an Elite. "Kill," was het enige wat ze zei, op een diepe, donkere toon. De Garchomp schoot naar voren toe, duwde onderweg de Houndoom weg [voor zo ver dat ging] en deed een poging om Marcus tegen de muur aan te zetten met een vin tegen zijn keel aan.

Ryuu kreeg het voor elkaar om de Houndoom uit de weg te slaan en de Team Rocket grunt tegen de muur vast te slaan. Een duistere blik stond in haar blauwe ogen, waarachter een vlam van pure woede flikkerde. Jammer genoeg had ze geen rekening gehouden met de Mandibuzz die naar beneden scheerde en een Bone Rush aanval deed. De Garchomp slaakte een brul en zetten een stap achteruit, waarbij hij de man los moest laten en kwaad uithaalden aar de giervalk pokémon. Daardoor had hij geen aandacht meer voor de nieuwe pokémon die op het toneel was verschenen, een Tyrunt. Eventjes stond Vivienne verbaast. Hoe kwam hij aan een fossiel pokémon? Haar blauwe ogen vernauwde zich toen er een aanval geroepen werd. "Ryuu, duik!" riep ze snel en de Garchomp nog net op tijd naar de grond duiken om de Dragon Claw aanval te ontwijken. "Nu, Brick Break!" De vin van de Garchomp gloeide wit op en kwam met hoge snelheid van boven neer op de kop van de fossiel pokémon.

Vivienne kneep d'r ogen dicht toen de grond on haar begon te schudden. Snel greep ze zich vast aan de muur die naast haar stond en zetten d'r benen iets uit elkaar zodat ze steviger kon blijven staan. Ryuu wist gelukkig overeind te blijven, maar vond de Earthquake aanval niet echt geweldig leuk. Toen er een Dragon Tail aanval achteraan kwam, werd het nog minder gezellig. "Ryuu, probeer de aanval te ontwijken en gebruik Dragon Claw!" riep ze. De Garchomp probeerde opzij te springen om de staart van de Tyrunt te ontwijken, maar kon niet voorkomen dat deze tegen zijn rugvin aankwam. Ryuu slaakte een brul en viel tegen de grond, maar wist zichzelf weer overeind te hijsen. Snel draaide hij zich om en rond zijn rechtervin verscheen een groene klauw, die op hoge snelheid in de richting van de Tyrunt schoot.

_{Regem raakte met het topje van zijn staart nog net de rugvin van de Garchomp. Hij landde stevig op zijn poten achter zijn rivaal en draaide zich meteen om. De Dragon Claw die op de Tyrunt afschoot raakte hem recht op zijn neus. Hij kromp in elkaar met de kracht mee, zijn tanden ontbloot. En toen begon hij oogverblindend wit te gloeien. Hij was net 1 meter lang op al zijn vier poten, maar hij werd langer. En groter. Heel, veel groter. Hij werd breder en toen de witte gloed optrok verweiden Marcus ogen zich enigszins. Hij was gigantisch. 2,8 meter hoog met rode schubben. Op de staart stonden twee hoge punten. Hij had een soort kam rond zijn nek en zijn neus was bepantserd met een soort harde baard. Zijn pantser zag er dik uit, onverwoestbaar. Hij ontblootte zijn tanden en liet een zacht gegrom horen. Hij keek neer op de Garchomp en slaakte een oerbrul uit. "Zo, laten we nu echt beginnen met het gevecht"  Zei de roodharige elite officier met een arrogante toon en een wenkbrauw opgetrokken.}

Oh ... muk. Dit ging niet zoals ze verwacht had. Toen de Tyrunt begon te gloeien en begon te evolueren, zag ze hoe Ryuu een stap achteruit zetten. Een verstandige keuze, want de T-rex pokémon groeide, heel erg. Uiteindelijk torende hij boven de Garchomp uit. Vivienne beet op d'r lip en begon bloed te proeven, waarna ze een stap achteruit zetten en koortsachtig nadacht over wat ze nu moest gaan doen. "Ryuu, snel zet m vast met Sand Tomb en daarna Dragon Rage!" riep ze snel, waarbij de Garchomp zich schrap zetten en zijn vinnen verwijden, waarbij kleine zandstromen zich vastzetten rond de Tyrantrum.