All in the past {Open}

“If you're going to die, do it on your own.”

Lumiose lag ergens ver achter haar. Als ze hier niet gewoon verder kon leven zonder al die invloed van Team Rocket dan wist Seven het ook niet meer. De laatste dagen was ze bijna voortdurend op pad geweest. Waarschijnlijk was er al lang niets meer te vrezen, maar ze wilde simpelweg het risico niet lopen om meteen alweer in allerlei rotzooi verzeild te raken. Dat was de laatste tijd al te veel gebeurd en ze weigerde die trend door te zetten. Nu ze in Ambrette Town was nam ze volledig haar rust. Vandaar ook dat ze in een café aan het strand zat, haar pokémon allemaal veilig opgeborgen. Gewoon rustig en alleen, zonder willekeurige mensen die haar zomaar lastig vielen. Er stond een glas Ice Tea op haar tafeltje, waar ze af en toe een slok van nam.

(Plan is dat iemand dr drinken omstoot, kan jij doen en anders wordt t n NPC)

.

Tijdens het verblijf in Amberrette Town, om zijn nieuwe pokémon op te halen. Wou hij eigenlijk wel iets gaan eten en drinken in een cafe. Hij liep er een binnen en ging langs een vrouw zitten, wat nogal netjes gekleed was. “Graag een Café late, en een Croissantje,” zei de blonde jongen tegen de vrouw achter de balie. Het duurde gelukkig niet lang en kreeg zijn Laté al en zijn Croissantje. Hij begon er een hap van te nemen van zijn Croissantje en een sipje van zijn koffie. “he”zei hij, aangezien hij wat Laté had gemorst. Hij rekte zich uit om wat servetjes te pakken. Alleen toen gooide hij ook nog eens het glas van de gene wat langs hem zat. “Oh shit nee!” begon Jun. En pakte het glas gauw weer op. “Oh het spijt me, je krijgt een nieuw glas drinken van me. Wat wil je? Wil je het zelfde?” begon Jun gauw verder. Terwijl hij gauw al het drinken van de jonge dame probeerde op te doen.

.

Het was logisch dat het meisje boos op hem was, hij had ook zeker niks anders van hem verwacht. Dit was ook een van de eerste keren dat iemand zo boos op hem was. Hij keek even naar de kleding vlekken van de dame, en voelde zich al meteen schuldig. “Als je wilt heb ik schoonmaak spul in me tas zitten,” flapte hij er uit zonder erge. Waarschijnlijk zal ze hem nu wel voor gek verklaren, maar eigenlijk had hij het zelf altijd in de tas zitten voor noodgevallen. Je kan niet iemand versieren met vieze kleding vond hij. “Desnoods koop ik nieuwe kleding ook nog voor je,” vervolgde hij verder. Hij wou er alles aan doen om haar weer op te vrolijken. “En doe maar een glas Ice Tea voor de dame,” zei Jun tegen de mede werker achter de balie. Gelukkig was het glas niet kapot gevallen, alhoewel het dan geluk had gebracht.

“If you're going to die, do it on your own.”

Terwijl Seven ter vergeefs probeerde de Ice Tea uit haar kleding te krijgen met servetjes, bood de jongen haar schoonmaakmiddel aan. Wie nam er nu weer schoonmaak artikelen mee naar een café? Dat was eerder iets wat je thuis in een kastje of de badkamer bewaarde. Toch was het misschien maar slim om het offer aan te nemen. "Dat helpt misschien wat beter," zei ze, haar stem nog duidelijk scherp, maar wel instemmend. Toen hij echter over nieuwe kleding begon schudde ze haar hoofd. "Nee dat is niet nodig. Ik was dit wel in het pokécenter," merkte ze op. Ze zag het absoluut niet zitten om iemand kleding voor haar te laten kopen.

.

Gelukkig nam ze de schoonmaak spullen aan, dat de jongen haar aanbood. Maar de aanbod om voor haar nieuwe kleren te kopen, sloeg ze helaas af. Ze wou namelijk de kleding gaan wassen in de pokémon centrum. Eenmaal de bar en de vloer schoon is, kreeg Jun de Ice Tea voor de dame. “Hier,” zei hij, terwijl ze haar nieuwe Ice Tea voor haar zet. “Ik beloof dat ik hem dit keer niet over je heen zal laten vallen,” zei hij beschamend. Het was echt een dom ongelukje wat er net gebeurd was. Maar waar hij wel enorm schuldig over voelde. Vooral omdat er niks met zijn eten en drinken was gebeurt. “Kan ik misschien nog iets doen om het goed te maken?” vroeg hij. In de hoop dat de jonge dame er op zal reageren. En hij inderdaad iets kon doen, waardoor hij zijn schuld gevoel kwijt kon krijgen.

“If you're going to die, do it on your own.”

Seven was nog steeds bezig haar kleding enigszins te redden toen er een nieuw glas ice tea voor haar op de tafel werd gezet, met de opmerking dat hij hem niet weer over haar geen zou laten vallen. "Dat zou wat zijn," mompelde ze. Als je dat twee keer wist te lukken dan verdiende je de titel kluns echt wel. Ze keek even op toen hij vroeg of hij niet nog wat voor haar kon doen. Volhoudend type. Normaal was iets aanbieden iets dat je gewoon deed uit beleefdheid, maar meestal hoopte men er niet op dat de ander het aan zou nemen. "Nee je hoeft echt niks te doen," zei ze, terwijl ze het schoonmaken van haar kleding opgaf en vervolgens een slok van haar nieuwe glas ice tea nam. Om positief te blijven, ze was Lumiose uit, dus ze had alle tijd en rust om haar kleding ergens te laten wassen.

.

De jonge dame stond vast in haar besluit, Jun hoefde echt niks voor haar te doen. Met tegen zin ging hij terug op zijn kruk zitten en liet hij een zucht los. Hij merkte ook op dat ze was gestopt met het schoonmaken van haar kleren. En weer van haar nieuwe Ice Tea genoot. Jun besloot haar voorbeeld op zich te nemen en ook zijn bestelde koffie te gaan. Aangezien hij nu al flink afgekoeld zal zijn. Ook begon hij aan het broodje wat hij besteld had.