Punching rocks

Het mocht misschien een beetje overmoedig genoemd worden, of wel erg gehaast, om met zijn nieuwste Pokémon meteen een gym te gaan uitdagen. Het was wel echter een goede manier om te zien hoe sterk de Aura Pokémon was, immers had de groenharige wel al het een en het ander met Lugus getraind maar niet echt veel bijzonders in het algemeen eigenlijk. Hij was bijna in Cyllage City aangekomen, natuurlijk had de jongen er in een minuut kunnen zijn als hij op Agrona’s rug was gaan vliegen, maar gewoon erheen lopen was ook gewoon wel eens zo nu en dan prettig om gewoon te doen. Het was toch wel een raar gevoel, om met zes volle Poké balls aan zijn riem rond te lopen, het was toch wel te verwachtten geweest dat dit ooit zou gaan gebeuren, maar de groenharige had werkelijk geen idee dat dit al zo snel was. ”Luca!” klonk er ineens naast hem, waarna de groenharige jongen vervolgens de Lucario ergens zag heen rennen, waar ging Lugus nu weer heen? Een kleine zucht kwam van de jongen terwijl hij in de richting liep van waarheen de Lucario was gerend, waarom werden zijn plannen nu bijna altijd door elkaar worden gegooid als de jongen dacht dat hij het eindelijk eens goed had. Ach, weinig werd er aandacht door Nathan besteed. Ineens kreeg de jongen kippenvel, alsof er iets of iemand naar hem aan het kijken was en diezelfde seconde draaide hij zich om, maar trof vreemd genoeg helemaal niemand aan. Hij zou het zich maar hebben verbeeld, toch? Hopelijk wel, want dit gaf hem echt alles behalve een gemakkelijk gevoel. De stenen in het zand lieten hem oppassen waar hij liep, gezien het er net op leek alsof ze dwars door zijn schoenen konden gaan boren. Niet veel verderop was de Lucario te zien, welke zowaar met een open mond keek naar de zonsopkomst, ja, zonsopkomst. De jongen was wel erg vroeg opgestaan om naar Cyllage City te gaan, zodat hij nog gewoon er zeker van was dat de groenharige nog een flinke rust tijd had voordat hij de Gym leader ging uitdagen, waarvan hij wist dat diens naam Grant was. Aparte naam, zag hij zichzelf groot? Natuurlijk had de groenharige geen idee, maar bij de eerste gymleader gezien te hebben, had hij wel het gevoel dat deze of net zo een raar geval was, of juist volledig het tegenovergestelde en een dood normaal mens was. “Ben je er klaar voor? Om zo de gym te gaan uitdagen?” vroeg hij aan de Lucario, welke zijn trainer aankeek er daarna vastberaden knikte, het was eigenlijk best wel prettig dat de jongen wist dat Lugus begreep waar de jongen het over had, zelfs al kon de Lucario niet terug praten. Omdat hij er wel zeker van was dat de Lucario de jongen eventueel hem zou gaan volgen draaide de groenharige zich om en ging van de stenen af en daarna verder door naar Cyllage, waar hij even kon gaan rustig aandoen voordat hij het gevecht aanging. Weer voelde Nathan die blik in zijn rug en zodra de jongen zich omdraaide was er weer niemand te zien, what the hell? Hij was er nu gewoon volledig zeker van dat het niet zijn verbeelding was geweest, ondertussen was Lugus alweer naast hem komen lopen en hij leek duidelijk het ongemak van Nathan aan te voelen, waardoor er een bezorgde grom klonk van de Aura Pokémon. “Ga jij eens kijken of er pottenkijkers zijn, wil je?” Sprak de groenharige, hij was er wel vrij zeker van dat de Lucario zich in welk geval gewoon kon gaan verdedigen, dus hij maakte zich er nou niet bepaald geen zorgen om dat er iets ergs met hem ging gebeurden. Snel knikte de blauwe Pokémon en ging alvast vooruit, om een omweg te nemen en misschien zelfs het persoon die hem de hele tijd bekeek te kunnen spotten. Een kleine zucht ontsnapte zijn mond terwijl hij gewoon rustig doorliep, hopelijk was het onaangename gevoel maar niets bijzonders geweest, of liever, zijn verbeelding. Maar toch wist hij gewoon dat het echt was, de jongen schudde zijn hoofd kort, in een poging om deze vervelende gedachten te kunnen wegkrijgen. Ineens klonk er wat geroep, vervolgd door het al bekende gegrom van Lugus. Meteen draaide hij zich om en liep die richting op, hij was wel eens benieuwt welk persoon hij daar zou gaan aantreffen zeg, als het een bekende zou zijn, voor zover echt mensen ‘bekend’ waren voor hem, wat hij dan zou gaan denken daar had hij werkelijk geen idee van. Al snel was de Lucario te zien, welke klaar stond om aan te vallen als het persoon die hij tegen het zand had gedrukt probeerde te ontsnappen. Bij het zien van zijn trainer leek Lugus iets te ontspannen maar verroerde zich niet. Het persoon kwam hem bekent voor, misschien iets te bekende voor zover hij wou, het was Alma. Het persoon waarvoor hij in de eerste instantie naar Kalos was gekomen maar al snel niets meer met haar te maken wou hebben. Hij keek haar een tijdje strak aan, het was te merken hoe ongemakkelijk ze zich ging voelen bij de blik van de groenharige ”En?” vroeg hij maar, het leek hem wel dat ze een verklaring had, om hem zo stiekem te bespieden, dat zouden de meeste mensen namelijk wel hebben. De zwartharige leek met opzet te vermijden dat de twee elkaar recht in de ogen keken, wat wel te verwachtten was ”Tong verloren?” zijn stem klonk giftig, hij had echt niet gehoopt daar die dag te zien, laat staan nog een keer gewoon in de regio. Nathan’s  humeur was meteen als een pijn naar beneden gegaan toen hij haar had gezien, Alma slikte even, al leek ze moeilijk te kunnen praten. Geen wonder, haar hoofd was immers het zand ingeduwd en bij elk woord dat ze probeerde te spreken kwam het spul in haar mond, ook niet echt prettig leek hem. “Laat haar los.” beval de groenharige de Lucario, waarna deze rustig de bevel van de groenharige volgde en haar los liet, zodat Alma meteen overeind sprong en Nathan boos aankeek en het een en ander schreeuwde. Ze schreeuwde vaak zeg, het leek net een oneindige stroom van scheldwoorden en geschreeuw.

Natuurlijk snapte de jongen wel waarom ze boos was, immers had hij, of Lugus eerder, haar  zonder reden haar hoofd in het zand geduwd, wat best grappig was. Uiteindelijk hield het geschreeuw en gescheld op, waarna de jongen even zuchtte en daarna, op een droge toon vroeg “Eindelijk klaar?” de zwartharige keek hem woest aan, om vervolgens te schreeuwen dan hij een Seedot was. “Nog steeds het vrolijke humeur zoals altijd.” hij was ook niet bepaald vrolijk dat hij Alma zag, maar in welk geval leek hij zijn woede een stuk beter onder controle te houden. Eigenlijk zou hij gewoon moeten gaan weglopen, nee, hij ging niet wegrennen ervan, gewoon het negeren, toch wetend dat hij er niet vanaf zou gaan komen. In welk geval wist de jongen wel wie het was, dus veel zorgen maakte hij zich er ook niet over “Kom Lugus, we hebben betere dingen te doen.” sprak de groenharige tegen de Lucario, welke knikte en weg stapte was de laaiende zwartharige, om vervolgens zijn trainer te volgen richting Cyllage City. Het was een best druk bebouwde stad als hij eerlijk was, Nathan had wel ergens vaag gehoord dat de gym zich in de berg bevond, wat hem wel lichtelijk deed verbazen, waarom gewoon niet zoals de andere gymleaders hadden in een gebouw. De weg naar de berg duizelde de groenharige bijna, maar het lukte hem wel om de wel te vinden, uiteindelijk na een tijdje zoeken wel natuurlijk ja. Nu moest hij nog alleen de gym vinden, de gedachte ervan maakte de groenharige bijna duizelig, waarom moest het niet in een gebouw te vinden zijn, dan was het waarschijnlijk wel voor iedereen makkelijker. Om het zich echt af te vragen, wou hij niet, de jongen wou maar gewoon de gym uitdagen en dat was het, niet meer en niet minder. Echt, hoe moeilijk kon het zijn om een gym te vinden, blijkbaar wel erg moeilijk, gezien hij had geen idee hoe laat het was, maar ondertussen voelde het zeker aan als middag. Misschien overdreef Nathan wel, maar over de gym niet, die was echt moeilijk te vinden. Het was ook niet dat zijn falende richtingsvermogen nou bepaald veel hielp, maar dat was gewoon wel altijd zo geweest en niets meer, niets minder. Of hij was vreselijk slecht aan het kijken, of Arceus vond dat het geluk eens aan zijn zijde mocht staan want ineens was er een opening in de berg te zien. De jongen liep er in, om vervolgens een klimmuur aan te treffen. Zelfs al had de jongen hier al vanaf geweten, verbaasde het hem zeker, van verwarring wist de jongen namelijk niets uit te brengen. “Luca?” zelfs de Aura Pokémon leek dit niet verwacht te hebben en keek zijn trainer twijfelend aan, moest dit echt zo? Blijkbaar wel, gezien het er niet op leek dat de gymleader zich op grondniveau bevond. “Grant!” de stem van de groenharige jongen echode door de gym, grot, grotgym, of hoe het dan anders genoemd kon worden. “Ik daag je uit tot een gevecht.” er klonk een kort gelach, waarna er een hoofd helemaal bovenaan verscheen “Dan moet je eerst hier naar boven komen klimmen.” de jongen wist niet wat het was, maar hij irriteerde zich er meteen dood aan, aan die man en hoe hij deed in het algemeen. Hij had het wel verwacht, dat de groenharige de klimmuur zou gaan moeten beklimmen, maar toch keek hij zijn ogen uit bij het zien van de enorme muur, hij moest er niet aan gaan denken hoeveel pin het zou doen als je viel. Er leek geen enkele soort bescherming te zijn namelijk als je viel, ach, hij moest maar niet vallen simpel als was. Natuurlijk was het een stuk makkelijker gezegd dan werkelijk gedaan, ondertussen was de jongen al bijna op de helt en het voelde net aan alsof zijn handen aan het branden waren. Lugus leek het in tegenstelling tot Nathan een stok makkelijker te hebben en was al bijna bovenaan, niet van plan om een stuk later aan te komen dan de aura Pokémon duwde hij zichzelf omhoog en klonk snel het laatste stukje omhoog. Niet echt wat je kon noemen een prettig stukje om te doen, maar hij had het in welk geval gedaan en dat verlichtte het wel voor de jongen. Hij zou wel op Agrona’s rug later naar beneden gaan, het voelde nog steeds aan alsof hij de puntige stenen nog steeds in zijn handen had. Niet bepaald prettig, nee.

“Nu blij?” klonk er van de groenharige, hij nam even rustig de gymleader in zich op. Vrij jonge man, rond de vijfentwintig om ongeveer te gokken. Gekleurde huid en steentjes in zijn haar. Steentjes! Waarom steentjes! Het leek erop dat deze net zo vaag was als de vorige gymleader, welke haar hobby fotograferen maar al te graag liet zien aan uitdagers. Grant knikte, om vervolgens de regels uit te leggen “Er mogen twee Pokémon gebruikt worden, alleen jij mag van Pokémon wisselen.” Nathan knikte kort, eigenlijk gewoon precies hetzelfde als in de eerste gym, dat scheelde wel weer, gezien deze nog steeds in zijn hoofd zaten. Steentjes, zou dat niet vreselijk zijn geweest om dat in zijn haar te krijgen? Nee, stop. Nathan moest zijn aandacht gaan richten op het gevecht, niet op die verdomde steentjes in het haar van de gymleader. Als het om te afleiden was, werkte het goed, al voor mode snapte de groenharige er niets van, maar dat was nou gewoon altijd zo bij hem geweest. “Zullen we maar beginnen?” vroeg hij, waarna Grant knikte en daarbij een Poké ball opgooide, eindelijk was het gevecht begonnen.

Vs.

Er verscheen bruine Pokémon voor Grant, welke nogal op een prehistorische Pokémon leek. Snel haalde hij zijn Pokédex erbij, het zou wel handig zijn om te weten wat zijn tegenstander was en tot wat deze in staat was om te doen, zodat de jongen niet voor onaangename verrassingen kwam te staan. “Tyrunt, the Royal Heir Pokémon. Tyrunt is partly an Rock type and partly an Dragon type. Tyrunt are dinosaurian Pokémon, closely resembling theropods such as the Tyrannosaurus. Their bodies are grayish-brown, with a lighter gray shade on their bellies and lower jaw. The back comes to a peaked hump, and the tail is short and pointed. They have tiny forelimbs with only two clawed digits, both white. The hind legs are more robust, and its feet feature three white claws and an adjoining rear claw; this fourth digit is stone colored. The front part of each leg also features two, armor-like plates, which are rectangular in shape. Spiky, white "fluff", similar to the primitive feathering on many dinosaurs, extends from the back of the neck. Their heads are proportionally large, with a ridged snout and powerful jaws. They have two pointed teeth in the lower jaw, and the upper jaw features tooth-like projections on either side and a slightly-decurved hook at the end. Their large white eyes are semicircular with a black border along the lower curve. Orange, triangular horns extend from above each eye and point away from the snout. A similar projection juts out of the tail. Tyrunt will throw tantrums and run wild if it encounters something it does not like. Its strong jaws have enough force to shred an automobile. This Pokémon lived millions of years ago.” zoals verwacht, het was inderdaad een uitgestorven Pokémon, dit liet de jongen zich wel afvragen of Grant nog een pre-historische Pokémon had. Daar kwam hij later wel achter. “Swords Dance, vervolgens Aura Sphere.” hij wou even zien tot waartoe de Tyrunt in staat was, voordat de meteen Lugus aanvallen die van dichtbij liet uitvoeren, stel voor dat als de Royal Heir Pokémon toch wel erg snel was? Dan zou het niet prettig zijn dat deze alles ging ontwijken. Zodra de Aura Pokémon klaar was met de Swords Dance werd er razendsnel een blauwe bol in diens poten gevormd en deze werd op de Royal Heir Pokémon afgeschoten, de bruine Pokémon leek nog te proberen om de bol te ontwijken, maar was bij lange na niet snel genoeg en werd dus vol op geraakt in diens gezicht. Even trok de jongen een pijnlijk gezicht, maar richtte zich al spoedig weer op het gevecht, omdat de Tyrunt werd bevolen een aanval te doen “Tyrunt, gebruik je Stealth Rock!” alsof dat nou bepaald veel ging helpen, er werden meerdere puntige stenen geplaatst welke in de lucht bleven zweven en als de jongen het nog goed wist, zouden deze alleen pijn doen als de jongen zijn teamgenoot ging uitwisselen. Nathan moes dus gewoon gaan opletten dat Lugus niet geraakt werd, simpel als wat. “Zorg ervoor dat je niet door die stenen word geraakt.” de Aura Pokémon begreep de boodschap van de jongen als snel en bewoog zich door de stenen, richting de Tyrunt “Power-Up Punch.” bijna tegelijk werd er door Grant geroepen “Bite!” de blauwe Pokémon leek zijn kracht te verzamelen in zijn vuist, om vervolgens de Royal Heir Pokémon in diens snuit te slaan, al zette de bruine Pokémon zijn tanden in Lugus arm. “Schud het af met Dragon Pulse Lugus.” Nathan’s stem bleef rustig, al was het te zien hoe prettig hij het vond om eens afleiding te hebben. De Dragon Pulse kwam volop tegen de Royal Heir Pokémon aan, terwijl deze toch eigenwijs bleef vasthouden, alsof deze niet beters te doen had dan eigenwijst zijn. “Bide Tyrunt!” kort verstrakte de blik van de groenharige jongen, dit was niet geheel zoals hij het had gehoopt, nee, Bide was echt een vreselijke rot aanval. Er waren namelijk maar twee opties om aan die aanval te ontkomen, óf de Pokémon die het gebruikte moest snel verslagen worden, of er moest worden gewacht tot de tijd waarop de Bide over was. Het probleem was dat bij optie twee, die tijd altijd zo moeilijk te raden was. “Bone Rush.” gelukkig voor Nathan kon Lugus meerdere aanvallen, twee om precies te zijn, welke ervoor zorgen dat aanvallen niets deden, dat was dus nu precies de reden waarom hij gewoon doorging me de Tyrunt aanvallen. Het bot werd meerdere keren geslagen, tot wel vier keer raakte, toen pas liet de Tyrunt los met een lage grom, al bewoog deze verder niet. “Aura Sphere.” of de Tyrunt nog veel veel meer kon gaan verdragen, zou de groenharige niet met zekerheid durven zeggen, maar meteen zodra de Aura Sphere raakte riep Grant uit “Nu!” meteen stoof de Tyrunt op Lugus af, waarop Nathan snel reageerde “Detect” dit zou gewoon moeten lukken, ja hoor, de aanval had echt geen enkele nut. Een glimlachje verscheen op Nathan’s gezicht, dit leek zeker weten de goede kant op de gaan. Nu was het pas te zien dat de Royal Hier Pokémon het moeilijk kreeg, het moeilijke gezicht die de dino achtige Pokémon trok en een zacht gehijg klonk van het, terwijl de Aura Pokémon nog bijna in een bijna perfect gezonde staat leek te verkeren. Misschien dat nog een of twee aanvallen het wel zouden gaan doen, de Lucario brulde kort, als een strijdkreet, of als een vroege overwinningskreet zelfs. “Nog niet te vroeg juichen Lugus.” sprak Nathan rustig “Gebruik je Metal Claw.” er verschenen ijzerachtige klauwen op de poten van de Aura Pokémon, terwijl deze vervolgens naar voren schoot en de Tyrunt vanaf meerdere hoeken begon te krabben, geen enkele seconde op dezelfde plek blijvend “Stomp Tyrunt!” het leek erop dat Grant iets wanhopiger werd, wat er alleen maar meer op leek te duiden dat de royal Heir Pokémon bijna zijn limiet had bereikt. De dino probeerde nog om Lugus te stampen, of in welk geval te raken met zijn poten, maar omdat de blauwe Pokémon constant van positie veranderde had deze geen enkele kans. Er klonk een vermoeide grom van de Tyrunt, waarna deze vermoeid neerviel. Een grijns sierde Nathan’s mond, terwijl hij sprak “Nog een te gaan Lugus.” al leek de Lucario wel blij te zijn met diens eerste overwinning van de gym Pokémon, sprong deze nog net niet vrolijk op en neer.

Vs.

Grant’s blik verstrakte even “Juich nog maar niet te vroeg.” sprak de steentjesman, een perfecte bijnaam, terwijl deze zijn tweede, daarbij ook zijn laatste Poké ball opgooide. Er verscheen weer een dino, of eigenlijk, daar leek het gewoon op, al was deze blauw, een Ice Type? Snel hield Nathan zijn Pokédex erbij voor wat informatie “Amaura, the Tundra Pokémon, Amaura is partly a Rock type and partly a Ice Type. Amaura is a calm creature that lived long ago in a cold land without violent predators. It is a quadruped, dinosaurian Pokémon similar to sauropods. It has a long neck and a short, stubby tail. Above its large, deep blue eyes are two sail structures, which are yellow at the bottom fading into pink towards the tips. These sails have an iridescent appearance. Additionally, the sails change colors to reflect Amaura's mood; green when happy, blue when sad, and red when angry. It has a light blue body with a white belly. A single dark blue crystal adorns each side of its body; these crystals permanently remain at freezing cold temperatures, as demonstrated in Pokémon-Amie, where the crystal freezes the hand that touches it. While its forelegs lack claws or digits, the hind legs each have a single white nail. Amaura have the ability to create auroras.” Zoals verwacht, weer een dino en zoals de jongen al had gedacht, een deels Ice Type Pokémon. Eigenlijk was dit wel prettig, want Fighting aanvallen deden niet twee keer schade, maar zelfs vier keer. Nu snapte de jongen dus niet echt waarom Grant zojuist wel erg zeker van zijn zaak leek te zijn, wist hij het niet hoe type voordelen en nadelen zaten? Vast wel, misschien dat die vage man het gewoon niet liet blijken en volledig zich in het gevecht liet meegaan. “Aurora Beam Amaura.” Hoe de man het deed, wist Nathan niet. Maar het was best grappig hoe de man net niet over zijn tong struikelde over die namen “Ontwijk, daarna weer Power-Up Punch.” De aanval werd net niet ontweken door Lugus, waardoor de straal recht in zijn zij kwam en een luid gegrom de Lucario verliet. Echter liet de Aura Pokémon zich daardoor natuurlijk niet meteen uit het veld slaan en stond weer rechtop, schoot op de Amaura af om deze hard te slaan met zijn vuist, daarbij een Power-Up Punch gebruikend. Er verliet een hoog gegild de Tundra Pokémon, of hoe het geluid dan ook genoemd kon worden, de jongen kreeg er echt hoofdpijn van. “Mist Amaura.” Een dikke mist vulde meteen het veld, waardoor de jongen meteen niets meer kon gaan zien, hij wist dat Lugus met gebruik van aura kon kijken, of hoe het dan ook eigenlijk genoemd kon worden dus de groenharige nam aan dat de Lucario op het moment met deze manier keek. “Metal Claw Lugus.” Het was erg moeilijk om te kijken door de dikke mist die de Amaura had gemaakt, maar toch was het echt net aan te zien dat er klauwen verschenen op de poten van de Aura Pokémon, waarna deze naar voren schoot en uit het zicht verdween. weer klonk dat hoge geluid weer, wat de jongen maar aannam dat de Metal Claw raak was. Dit ging zeker de goede kant op, dat was maar weer het enige wat hij kon merken, zijn beperkte zich door de mist irriteerde de jongen echt, maar het was niet dat hij er nou bepaald veel aan kon gaan doen, Lugus kon geen aanval immers die een effect had dat mist of dergelijk kon wegblazen. “Acient Power Amaura!” er klonk weer dat hoge gegil, vervolgd door het een en ander aan gerommel “Ontwijk Lugus.” gelukkig trok de mist langzamerhand al weg, gelukkig maar, want het werd echt vervelend om amper iets te kunnen zien van wat er nou gebeurde. Het klonk net alsof er ineens het een en andere aan dingen werd gegooid en met een enorm lawaai op de grond, dit was vast en zeker de Acient Power van de Tundra Pokémon “Gebruik je Aura Sphere Lugus.” het werd  steeds makkelijker om te kijken, nu was de Aura Pokémon gemakkelijk te spotten en het gestalde van de Amaura was zelfs te zien. Er vormde een blauwe bol in de poten van de blauwe Pokémon, waarna deze naar de Pokémon van Grant werd afgeschoten en het lijf van de Tundra raakte. Recht in de roos, dacht de groenharige met een grijns op zijn gezicht. Het hoge geluid vulde de ruimte weer, wat een vervelend Cloyster geluid zeg, het was eens tijd om te tot stilte te brengen, niet meer. Dat Grant, nee, steentjesman daar geen last van had zeg, het was gewoon een wonder. Misschien omdat dat vage persoon het gelui onderhand zo vaak had gehoord, dat hij er geen last meer van had? Dat zou eigenlijk wel de beste verklaring zijn en eerlijk gezegd, ook de enige waar de groenharige ook zo snel aan zou kunnen denken. “Amaura, Mist en daarna Powder Snow.” nee he? Niet alweer die verdomde rot mist. Het zicht was al niet op zijn best, maar nu kon Nathan bijna geen hand meer voor ogen zien. Verdomme. Er viel wat sneeuw uit de lucht, welke de Powder Snow moest zijn en het leek er niet bepaald op dat er een mogelijkheid zou zijn om deze te ontwijken.Veel schade zou het ook niet doen bij de Aura Pokémon, daar was de groenharige jongen zeker van. “Close Combat” hopelijk zou dit de laatste benodigde klap zijn om de Tundra Pokémon uit te schakelen, het zou wel prettig zijn en als dat niet het geval was, zou Nathan het simpelweg nog een keertje moeten proberen. Hij kneep zijn ogen samen, in de hoop om door de dikke mist te kunnen kijken, zou dit het zijn?

4010 words
derde en vierde alinea's zijn het belangrijkste