The green forest

Ze was in een bos. Dat was het eerste dat door haar ging. Aella, de shiny Trapinch, keek nieuwsgierig rond. Het was duidelijk dat het blauwe beestie erg onder de indruk was van het groene gras en de bomen. Daar was ze van onder de indruk, de Pokémon had enkel nog maar zand gezien, dit was geheel nieuw voor haar. Kort wandelde het blonde kind verder. Toen ze even een stam spotte, vond ze het wel goed genoeg om daar even op te gaan zitten. Ze was immers nog steeds niet zuiver aan haar rechterbeen. Haar enkel, of eigenlijk haar hele onderbeen, was in een verband gewikkeld. Ze had besloten het verband van haar kop te laten. Nu zag je natuurlijk wel haar mooie blauwe oog, maar dat was niet zo erg. Ze had immers nog een schaafwonde aan de linkerkant van haar egzicht, allemaal van een persoon. Kort legde ze een hand op de rechterarm, die ook leuk in verband zat. Hm. Ze moest echt eens voorzichtiger gaan doen. Ze kon niet zomaar roekeloos overal naartoe gaan. De shiny Pokémon liet even een geluidje horen en kort legde Tawn een handje op het kopje van de Pokémon. Daarna aaide ze deze voorzichtig en verscheen er even een klein lachje op haar gezicht.

{Kasper Davis}

Zijn aandacht was volledig gericht op de kaart in zijn uitgestrekte armen. Zijn gezicht was in een frons getrokken terwijl hij probeerde het stuk papier te ontcijferen. Hij was al drie keer langs dezelfde hoop stenen gekomen, wat toch apart was want hij volgde gewoon het pad. Het enige wat Kasper met zekerheid kon zeggen wat dat hij kaarten lezen niet leuk vond en dat hij er ook niet goed in was. Hij had de kaart tot nu toe niet echt nodig gehad, omdat alles best goed bereikbaar was, maar hij was nu echt goed verdwaald geraakt. Even bleef de jongen stilstaan om om zich heen te kijken. Omgevallen boom. Veel wilde bloemen en een bessenboom. Oké, dus als hij dit weer zag, wist hij al dat hij iets verkeerd had gedaan. Hij slaakte een klein zuchtje, hief de kaart weer en begon verder te stappen. Hij zou ooit de uitgang toch wel moeten vinden?

Volledig gefocust op de kaart voor zijn neus, vergat de jongen helemaal om op zijn omgeving te letten. Hierdoor merkte hij de op hol geslagen Taillow die zijn kant op kwam razen niet, totdat het beestje vol tegen de achterkant van zijn kaart vloog. Kasper slaakte een geschrokken kreetje dat door het bos schalde, zette een stap achteruit en verloor zijn evenwicht. Met een gedempte bam kwam hij met zijn achterste tegen de grond terwijl hij ineen dook, maar de Taillow had het niet op hem gemunt. Wat verward schudde het beestje zijn kopje, keek het even rond en vloog het weer weg, Kasper geschrokken achterlatend. Oefff...

Opeens een kreet. Kort keek het blondje op. Huh? De shiny Trapinch keek ook verbaasd op, maar leek snel door te hebben waar het geluid vandaan kwam en maakte even een geluidje. Kort liet ze haar blik langs de bomen gaan. Verderop was een gast op zijn gat geflikkerd, aangevallen door een vogelachtige. Kort knipperde het blondje even. Hm. Daarna kwam ze overeind en benaderde ze hem heel even. Hij bleef zitten op de grond eh... Leuk dan. Rustig wandelde ze op hem af. Natuurlijk ging dit niet zo snel, haar ene onderbeen zat in een prachtig verband gewikkeld. Haar rechterarm ook. Ze verscheen al snel voor hem. Haar twee ogen, waarvan een nog lekker blauw zat, op hem gericht. Vervolgens stak ze de niet verbonden hand naar hem uit, om hem recht te helpen.

_{Hij leek even nodig te hebben om over de schirk te komen. Nadat alles weer werkte, dwaalde zijn blik af naar de kaart, die iets verderop lag. Er zat een scheur in en was verfrommeld, maar waarschijnlijk nog wel te gebruiken. Gelukkig maar, want dat ding was veel duurder geweest dan dat het eigenlijk waard was. Het was dat het de enige kaart was van dit specifieke bos die Kasper had kunnen vinden, anders had hij nooit zoveel betaald. Waarschijnlijk wist de winkeleigenaar ook dat dit de enige goede kaart was en dat mensen hem toch wel zouden kopen. Anders zou hij de kaart echt niet voor zo duur verkopen... Net toen de jongen weer overeind wilde komen, zag hij iemand aan komen hobbelen. Ze had een been en een arm in het verband en toen ze zich naar hem toedraaide, kon Kasper een blauw oog zien. Wow, wat was er met haar gebeurd? De jongen staarde haar wat verbouwereerd aan terwijl ze dichterbij kwam, maar toen ze haar hand naar hem uitstak, reageerde de jongen bijna direct. Hij pakte de uitgestoken hand vast en trok zich overeind. Vervolgens klopte hij zijn achterste en benen wat ongemakkelijk af en vonden zijn gouden ogen de hare. Het was ergens een beetje lastig om niet naar haar verband te kijken (als iemand die voor een voorbereidende school voor geneeskunde gestudeerd had, was dat natuurlijk logisch. Allemaal professioneel.). "B-Bedankt," mompelde de jongen uiteindelijk, waarna hij naar de gesneuvelde kaart toe liep en het ding probeerde op te vouwen. "Er was een... Een Taillow.. Met haast," stotterde hij er wat ongemakkelijk achteraan als uitleg. Ze had niks gezegd, dus wist hij eigenlijk niet zeker of ze überhaupt wel wilde praten. Dan zou ze hem vast niet overeind geholpen hebben, dus deed Kasper maar een poging om sociaal te doen. Dat was wel zo leuk, toch?}

Hij reageerde sneller dan ze had verwacht en trok zich met de hulp van haar hand overeind. Even lachte ze schuin naar hem. Mooi zo. "B-Bedankt," zei deze nadat hij zijn kaart had gered. Ze knikte enkel een keer met een open lach. Altijd fijn om mensen af en toe te helpen. Niet te vaak... Maar ah. Deze gast had een gil van schrik geslaan, dus daar kon ze zeker niet aan weerstaan. "Er was een... Een Taillow.. Met haast," Ze keek even kort van hem naar de bladeren en knikte even. Ok dan. Fijn dan. En hij was het doelwit geweest dan? "Stond i je we?" Oh Arceus, daar ging haar prachtige praatwerk weer. Kort lachte ze even schuin. Ah... Het was al beter dan de eerste keer. Ze kon al een woord prachtig uitspreken. 'Stond'... daar was ze echt zo trots op. Janken kon ze wel... Nu zou de volgende stap nog moeten komen, een zin... Oh Arceus... Dat zou nog iets worden.