Setting fire to the sky

Met een luid gepiep werd de jongen nogal ruw wakker gemaakt door zijn wekker, waarna de groenharige het ding geïrriteerd uitzette. Waarom had hij die wekker eigenlijk überhaupt aangezet? Zijn ogen gleden naar de cijfers die het elektronische ding aangaf, zeven uur. Het liefst lag hij nu nog langer in het bed, dat was natuurlijk immers veel ontspannender om ook nog eens prettiger, om in eigen tempo wakker te worden. Het was namelijk niet echt zo dat de jongen ergens heen moest, ergens op tijd moest zijn of iets anders. Hij had zoals wel bijna elke trainer afgehoord van Kiloude City, met hun friend safari. Het leek Nathan wel eens leuk om dit te gaan bezoeken, het was namelijk zou dat voor ieder persoon andere Pokémon lieten zien en misschien zat er zelfs werd een Pokémon tussen die de jongen gewoon helemaal geweldig leek. Dus eigenlijk, hij wou gewoon zijn team gaan uitbreiden als het mogelijk was. Zijn ogen stonden strak gericht op het plafond, hij zou het bed maar eens moeten uitkomen, al lukte het niet echt bepaald. Het lukte simpelweg gewoon niet omdat de jongen er prima lag, zijn ledematen leken geen enkele zin te hebben om te bewegen. Een langgerekte gaap verliet zijn mond, waarna de jongen uiteindelijk toch wel overeind kwam en zich ging douchen, zou hij toch misschien op deze manier zich wat meer wakker kunnen gaan voelen. Op het moment voelde hij zich namelijk gewoon een zombie. Halfdood en weinig zin om ook maar een enkel ding te gaan doen op het moment. Snel werd er door hem alvast wat kleding klaargelegd voor later, het was gewoon handig, om alvast dingen klaar te hebben liggen. Hierna ging de jongen naar de badkamer, om zich klaar te maken en vervolgens voelde hij het warme water over zijn lichaam stromen. Bij zijn linkerarm, waar de brandwond zat, prikte nu enorm veel bij het voelen van het water maar bepaald veel aandacht werd er niet aan besteed. Als hij eenmaal klaar was, zou het branderige gevoel wel stoppen, daar was de groenharige zeker van. De kraan werd na een tijdje dichtgedraaid en hij droogde zichzelf af, om vervolgens zich aan te kleden en de mega ring om zijn pos te doen. Aandachtig keek de jongen er even aan, terwijl de groenharige aan het ding draaide, er was niet echt bepaald veel bijzonders aan te zien, enkel gewoon een armband, welke in twee delen 'opsplitste' en toch weer samen kwam. Simpel, toch mooi tegelijk. Zes Poké balls, inclusief een lege, werden aan zijn riem geklikt, dit mocht nog eens wat gaan worden. Het enige nadeel dat hij naar Kiloude moest gaan, was dat hij per se naar Lumiose City moest gaan, omdat er vanaf daar treinen naar het afgelegen stadje gingen. Een kleine, lichte gefrustreerde zucht kwam van de jongen, zou hij er dus vaker moeten gaan komen dan de groenharige had gehoopt. Als hij klaar was in Kiloude City, ging op gewoon op Agrona's rug er weg. Geen enkele mogelijkheid dat hij er weer heen ging. Al was het sinds kort lente, toch deed de jongen een vest aan, waaraan een capuchon zat, zo kon hij in welk geval nog verbergen wie hij was, als hij in de overgenomen hoofdstad was aangenomen. Een simpele spijkerbroek had hij aan en nu was de jongen klaar, op de begane grond lag zijn tas, met daarin de train pass die hij recent had gekocht dus die werd onderweg naar buiten wel opgehaald. Met een glimlach op zijn gezicht keek hij naar het persoon die nog steeds lag te slapen, jeetje, ze sliep wel bijna overal doorheen zeg, niet normaal. Stilletjes liep de jongen naar beneden en liet al zijn Pokémon terug keren in hun Poké balls, op Agrona na, gezien deze al de hele tijd erin zat gewoon omdat ze de boel meest waarschijnlijk zou gaan afbreken als ze in het huis werd los gelaten uit de capsule. Kort moest de jongen even grinniken bij deze gedachten, het zou best wel grappig eigenlijk zijn, zolang de groenharige maar natuurlijk niet de schade hoefde te gaan betalen. Als dat namelijk zou gaan gebeuren, keek hij wel even anders. De jongen was al bijna blut, met de aanvallen en mega stone die hij recent voor Agrona had gekocht dus om meer dingen te kopen of reparatie, dat was gewoon iets dat hij zich niet kon gaan veroorloven. Ondertussen had de jongen alvast zijn schoenen aangetrokken en zijn rugzak over zijn rechterschouder geslingerd, dus niet waar de lichte brandwond zat. De sleutels die hij had gekregen werden in zijn zak weg gestopt en met een kleine glimlach keek de groenharige naar de Pokémon van haar, welke nog aan het slapen waren. Was het dan serieus zo vroeg? Of hielden hun nou gewoon van lekker lang uitslapen? Ach, hoe dan ook. Snel stopte hij wat boterhammen die de groenharige in zijn rugzak, welke hij al die vorige avond had zitten klaarmaken. Hoe lang de reis naar de stad was, naar Kiloude dan, wist hij niet, dus om gewoon wat eten voor de zekerheid te hebben kon natuurlijk nooit wat kwaad. Nathan zette zijn tas op de tafel en nam een snelle check of alle benodigde dingen erin zaten, eten, wat te drinken, zijn Pokédex, Holo Caster en wat andere kleinere dingen. Ja, dit zat zo wel op deze manier prima. Het liefste had de jongen gewoon dat hij Dexter naast zich kon hebben, de gehele reis, of zelfs Zira. Maar nee, als hij dat zou gaan doen, was er een hele grote kans dat de groenharige voorgoed zijn Pokémon zou gaan kwijtraken in de handen van Team Rocket. Onbewust balde hij zijn vuisten, al zette de jongen zich er snel overheen, deed de deur open en liet het ding vervolgens in het slot vallen. Zijn hand greep naar Agrona's Poké ball en liet de charizard er vervolgens uitkomen, ja, de Flame Pokémon zou hem brengen naar Lumiose, of in welk geval, de poorten die naar de enorme stad leidden want de groenharige zou voor geen enkel goud de enorme Charizard in de stad laten loslopen. Dat mocht mooi vergeten worden.

Agrona keek verbaast op bij het zien van haar trainer, welke grimmig sprak ”We moeten daar nog een keer naartoe.” vrijwel meteen wist de Charizard wat de jongen bedoelde, knikte en bukte vervolgens wat, zodat Nathan wat gemakkelijker op haar rug kon gaan klimmen. Zodra de groenharige eenmaal gemakkelijk erop zat, steeg de Charizard op met een sterke vleugelslag en ineens, helemaal vanuit het niets, begon het te regenen. Hopelijk was dit maar een plaatselijk iets, want anders was de jongen er wel vrij zeker van dat er een verandering in plannen moest gaan komen, zien hij er wel vrij zeker van was dat de friend safari niet overdekt was. Natuurlijk niet, waarom had de jongen dat in de eerste instantie gedacht? Er waaide een best flinke wind, waardoor Agrona haar gewoon op de windstromen liet dragen, gezien deze richting Lumiose waaiden, wat eigenlijk best wel prettig was, met name voor de Flame Pokémon natuurlijk. De Prism Tower was al duidelijk te zien, wat dus betekende dat de Charizard snel ging landen. Ja hoor, haar vleugels werden samengevouwen terwijl ze bijna ten aarde stortte, om vervolgens enkele meters boven de grond ze weer uitspreidde met met een klein plofje op de grond terecht kwam. Een zacht klopje werd gegeven op haar nek, wat hem een bezorgde blik opleverde. Nathan negeerde het gewoon en liet Agrona zonder enkel pardon terugkeren in haar Poké ball, vervolgens liep de jongen richting de poort en deed ondertussen de capuchon van het vest dat hij had aangetrokken op. Had het toch nog een andere nuttig doel gekregen, behalve alleen zijn gezicht afschermen van Team Rocket. Een snelle blik werd geworpen op zijn horloge, welke aangaf dat het ondertussen net aan acht uur was geworden. Hopelijk was het maar rustig, in Team Rocket leden dan voornamelijk, want anders was er een hele grote kans dat hij in de problemen kon gaan komen. Elke Poké Ball die aan zijn riem hing werden ietwat onhandig verkleind door zijn snelle pas, maar het lukte hem wel om ze in een zak te stoppen en ritste deze vervolgens dicht. De Poké ball van Dexter en Agrona lagen helemaal 'bovenop' in zijn zak, als het nodig was, had hij in welk geval zijn sterkste Pokémon dan letterlijk binnen handbereik. De grimmige sfeer in de stad, het was echt eigenlijk gewoon zo'n sfeer van dat hij er zo snel mogelijk wauw weg zijn, wel grappig eigenlijk, hoe perfect het huidige weer nu met de sfeer paste. Veel dacht hij er niet verder over, zolang de jongen er maar weg kon gaan. Hopelijk kon de groenharige het station maar snel vinden en snel de stad verlaten. Op het moment kon de jongen wel heel wat plaatsen gaan opnoemen die op het moment prettiger waren dan deze plek, heel veel meer plekken om net wat preciezer te zijn. Eigenlijk was dat helemaal niet precies, maar het gaf een beschrijving van hoe lang de denkbeeldige lijst in zijn hoofd was met prettige plekken. Het was in zijn ooghoeken te zien hoe een groepje mensen iemand zowaar aan het beroven was, vrijwel meteen probeerde de jongen de capuchon nog wat verder over zijn hoofd te trekken, hopend dat hij niet werd opgemerkt en als dat wel het zou zijn, dat mensen hem niet zouden herkennen. Immers was de jongen al vrij veel mensen tegen gekomen, maar natuurlijk zou hij er nooit zeker van kunnen zijn wie wel of niet tot hun hoorde. Tenzij ze er mee te koop stonden maar dat was hem dus niet overkomen. Onbewust versnelde hij zijn pas iets, het persoon die beroofd werd niet te hulp schietend, elke niet nadenkend gedrag zou hem in de problemen kunnen gaan werken. Als hij wel ergens geen zin in had, waren het wel problemen. Als hij te hulp ging schieten, was er een kans dat er versterking werd gehaald en het was niet dat de jongen nou bepaald goed tegen grote groepen kon gaan vechten. Een enkel persoon, of twee á drie zou hij wel aankunnen maar dat is het, tenzij hij op een zelfmoord missie ging. Maar nee, hij wou liever nog een stuk langer gaan leven, dus hulp van hem ging mooi niet komen. Al kon de groenharige er echt niet tegen, om iemand in hulp de rug toe te gaan keren, was het noodzakelijk in deze tijden, met name dan nog in Lumiose City. Ja hoor, zijn vermoedens hadden het jammer genoeg bij het rechte einde gehad, want zodra het in elkaar geslagen persoon zich probeerde te verweren, kwamen erin bijna zelfs een enkele fractie van seconde meer mensen bij. “En waar sta jij naar te kijken!” nu pas realiseerde Nathan zich dat hij bijna was blijven stilstaan om te kunnen zien wat er zou gaan gebeuren. Snel schudde hij zijn hoofd, misschien dat elk woord dat hij sprak verkeerd was en hij dus ook in die situatie als het persoon verderop ging belanden. Zijn voetstappen werden sneller, nog niet niet rennend, hij had wel ongeveer een enkel idee van waar het station zich bevond. Gelukkig had Nathan maar die avond daarvoor snel de kaart van Lumiose City bestudeerd, dat scheelde zeker een heleboel. Met een paar dingen die hij had onthouden om de weg makkelijker te maken haastte de jongen zich naar het station. Gelukkig was het station wel op de North Boulevard, ook de plek waar de groenharige zich bevond dus dat zou het wel een heel stuk sneller maken. Jammer genoeg had de groenharige echt niet alles beken voor hij ging, reistijden bijvoorbeeld. Hij had werkelijk geen idee hoe wanneer er een trein naar Kiloude City ging, het was maar gewoon enkel te hopen dat hij er net op tijd voor was en niet bijvoorbeeld het net aan ging missen, dat zou namelijk wel eens typisch zijn geluk zijn namelijk. Eindelijk was het station te zien, zoals net de rest van alle gebouwen om hem heen volgeplakt met de ondertussen eerloze rode 'R'. Hij snapte niet waarom hun er zo tros om waren, nou, om een kant weer wel, omdat Lumiose immers een grote handelspost was, zeg maar.

Snel haastte de groenharige zicht het station in en checkte de tijden waarin er een trein naar Kiloude ging vertrekken, kwart over acht was het nu, de eerstvolgende trein ging.. Nee hé! Die was net een minuut eerder vertrokken, Arceus verdomme. Een klein beetje verslagen keek Nathan naar de eerstvolgende tijd, welke precies een kwartier later zo gaan komen. Dit was niet volledig zoals hij had gehoopt, nee, verre van zelfs. Dit was niet echt iets wat hij nou bepaald geluk kon noemen, eerder ongeluk. Een gefrustreerde zucht kwam uit zijn mond, dit was toch niet te geloven hé. Hoe graag de jongen wou dat dit niet echt was, dit was maar gewoon de realiteit en dus zou de jongen het zeker nog een kwartier langer moeten gaan wachten tot hij deze nu ellendige stad kon gaan verlaten. Niet echt precies zoals hij een rustig dagje om een Pokémon te vangen had voorgesteld, verre van zelfs, hij had gehoopt dat het een stuk prettiger zou gaan zijn. Hij liep naar een van de bankjes en nam plaats om gewoon rustig te gaan wachtten, de groenharige durfde nog niet om zijn Holo Caster te pakken, met de criminaliteit die verhoogd was zou er een grote kans zijn dat het ding gestolen zou gaan worden. Wat hij in het komende kwartier ging doen? Het werd maar gewoon simpel wachtten en natuurlijk op zijn spullen letten maar dat was gewoon iets standaards, om op je eigen spullen te gaan letten. Of het lag aan de jongen, of de tijd ging ineens een stuk slomer. Meest waarschijnlijk lag het gewoon aan de groenharige, gezien hij zich letterlijk te pletter verveelde. Niet veel verderop hing een enorme klok en even geleden zijn ogen ernaar, vijf voor half negen. Oke, toch ging het nog net iets sneller dan hij eigenlijk had gedacht in de eerste instantie, hopelijk was er maar geen vertraging, gezien Nathan al bijna het niet meer een seconde langer zou gaan volhouden. Ineens schalde de stem van een omroeper van het station en even leek zijn hart naar zijn keel te schieten, he werd toch niet vertraagt hé! Nee, gelukkig niet. Opgelucht zuchtte de jongen toen hij hoorde dat de train zelfs eerder zou gaan aankomen. Een opgelucht zucht kwam van Nathan, dit zat hem nu zeker mee, in tegenstelling tot zelf een paar minuten geleden. Ondertussen ging hij alvast rustig overeind komen, om vervolgens zijn tas weer over zijn schouder te slingeren en alvast in te checken. Op het perron was het erg rustig, waarschijnlijk een stuk rustiger dan normaal. Het duurde niet al te lang of de trein kwam er al aan in een sloom tempo, hij betwijfelde het dat de trein ook zo snel ging als ze eenmaal ze stad uit waren, dus zodra de huidige passagiers naar buiten waren gestapt ging de groenharige de trein in en nam plaats bij het raam, ergens achterin in het ding. Zijn tas werd op de stoel naast hem gelegd en om de tijd te doden pakte de jongen zijn holo-caster maar, om vervolgens maar dat op het internet te kijken. Wist hij veel wat hij kon gaan doen, de jongen verwachtte gewoon niet dat het bepaald lang zou gaan duren en dus had ook weinig meegenomen. Zijn ogen gleden langs de train en bekeek de mensen die erin zaten, ongeveer met zes andere mensen zat de groenharige in de trein. Er waren vier volwassenen en twee kinderen en elke keer dat als ze naar achter gingen, naar de groenharige dus, werden ze terug geroepen. Het was niet dat Nathan dat bepaald erg vond, hij kon namelijk totaal niet tegen kinderen en bleef zo ook zo ver mogelijk uit hun buurt, maar als het gewoon niet anders kon, zoals nu bijvoorbeeld negeerde de groenharige jongen ze gewoon. Dit was gewoon heerlijk voor hem, even een tijd om rustig te kunnen te ontspannen en even genieten van de rust. Er werd een boterham uit zijn zak gehaald, net zoals een set oordopjes en haalde de dingen uit de knoop, hoe was het ook altijd mogelijk, altijd dingen die rotdingen in de knoop. Zodra hij dat eenmaal klaar mee was en ze fatsoenlijk uit de knoop waren werden ze in zijn holo caster ingeplugd, deed de oordopjes in zijn oren om vervolgens een mix op te zetten van een afspeellijst die hij een tijdje had gemaakt. Al was het best harde muziek, voornamelijk metal, wist de jongen er juist kalm van te worden, het gaf hem meest waarschijnlijk juist het tegenovergestelde effect dan bij de meeste mensen gaf. Best grappig eigenlijk, als hij er op deze manier over ging nadenken. Er werd een hap van het brood genomen, waarna de jongen naar buiten keek, het landschap zat er nog een klein beetje kaal uit, dit zou waarschijnlijk wel veranderen als het later al wat langer lente was. De muziek was lekker duidelijk te horen terwijl de groenharige zijn ogen over het landschap liet glijden, misschien dat hij Kiloude city al kon gaan zien. Hopelijk wel, omdat het best wel leuk zou gaan zijn om eens een nieuwe stad te zien. Ja hoor, kijk eens aan, nog niet eens een minuut later waren al de eerste huizen te zien, wat al langzaam meer en meer te zien waren. Ondertussen was hij al heel wat nummers verder of eindelijk minderde de trein vaart en stond uiteindelijk stil, zijn spullen werden bijeen geraapt, holo caster met oordopjes en al terug in zijn tas, rits van het ding dicht en over zijn schouder gegooid. Eenmaal buiten gestapt merkte de jongen hoe een heerlijk weer het was, waarom was dit nou niet altijd? Ach, het scheelde maar dat die regenbui van eerder niet helemaal tot Kiloude ging, dat redde toch wel een deel van zijn dag. Nu maakte de jongen zich een stuk minder zorgen over het feit dat zijn Pokémon gestolen konden worden, voornamelijk omdat Kiloude niet was overgenomen. De Poké balls die zijn in zijn zak eerder die dag had gestopt, werden weer terug geklikt aan zijn riem, behalve die van Zira, zijn Fennekin. Zij zou hem hopelijk gaan helpen om een Pokémon te gaan vangen.

Met een vrolijk kefje kwam de Fennekin terecht op de harde stenen en vervolgens keek ze nieuwsgierig om haar heen, hier was ze nog nooit geweest, wat betekende dat ze kon gaan ontdekken. Het leek er bijna op dat de Fox Pokémon wou gaan weg sprinten, al deed ze wel haar best om toch naast haar trainer’s zijde te blijven. Kort moest de groenharige grinniken bij het zien van het enthousiasme van het kleine ding, om vervolgens door te lopen richting een bord waar de kaart van de stad op te zien was. Het scheelde wel weer zeg, anders was de jongen er zeker van geweest dat hij er de weg zou gaan kwijtraken. Gelukkig was de friend safari niet ver, als in, helemaal niet ver. Met de kort route in zijn hoofd onthouden, liep de groenharige richting de friend safari, om vervolgens in het kleine gebouw te stappen welke de ingang ervan blijkbaar moest voorstellen. Vrijwel meteen kon hij gaan doorlopen en kwam daarna in een soort park terecht kwam. Het was eigenlijk best wel flink, bijna niet normaal maar ook best wel logisch, stel voor dat als iemand enorme Pokémon te zien kreeg? dan zou veel ruimte wel erg prettig zijn. Het was maar dat de jongen aan het opletten was, gezien het maar een haartje scheelde of er was een bot tegen zijn hoofd aangegooid. What the hell? Verbaast keek hij om zich heen, om degene die het ding had gegooid hopelijk te kunnen spotten. De Pokémon die de groenharige daar aantrof, die kende hij niet, maar het zag er zeker uit als een erg interessante Pokémon “Zira, ga klaar staan.”

Vs.

De Fennekin snapte meteen wat haar trainer van plan was en ging in gevecht pose staan, klaar om te gaan aanvallen als het commando ervoor werd gegeven. “Light Screen!” hij wist niet wat de kracht van de Pokémon was en dus zou wat extra verdediging niets mis zijn. Er was een paarsig doorzichtig scherm te zien vlak voor Zira, ondertussen pakte de jongen snel zijn Pokédex erbij, de Pokémon weten tegenover wie hij stond zou het wel een heel groot stuk makkelijker maken hoor. Al snel begon het ding te ratelen ‘Lucario, the Aura Pokémon. Lucario is a Steel and Fighting type Pokémon. Lucario is a bipedal, canine-like Pokémon, with fur that is predominantly blue and black. It possesses a short, round spike on the back of each forepaw, in addition to a third on its chest. It has a long snout and ears. When its mouth is open, it has two pairs of pointed teeth, one in the upper jaw and one in the lower. It possesses cream-colored fur on its torso, and blue fur on its thighs that resembles shorts. It has a medium length tail of the same blue color as well. It stands on its toes rather than on its entire foot. It has developed four small black appendages on its head, which rise when Lucario reads or manipulates aura, a special energy that it senses. Lucario can study this energy to predict the movements of their opponents and track their quarry. They also have the power to manipulate this energy in an offensive manner, in the form of explosive spheres of energy. Lucario can understand human speech, and have been reported to communicate with humans through telepathy. Lucario is considered to be prideful, and is extremely loyal to its Trainer. It also seems to have a natural sense of justice. It usually lives deep in mountains very far from people to improve their skills. It is an exceptionally rare Pokémon. Though its diet is unknown, one Lucario was seen eating Berries and plants, like roses. It has been seen eating chocolate, even though chocolate is not part of its natural diet.’ oh, dat klonk zeker intressant om in zijn team te hebben als laatste Pokémon voor in zijn team. Ineens vormde de Lucario een blauwe bol tussen diens poten en vuurde deze op de Fox Pokémon af, dit was dus een Aura Sphere. “Ontwijk, daarna Flame Charge.” voorlopig wou hij er nog maar niet even aan gaan denken in hoe sterk de Aura Pokémon was in zijn aanvallen, het was wel te zien dat het vosje de Lucario niet alleen kon gaan verslaan, dus dit zal enkel gewoon een training voor haar gaan worden, niet meer en niet minder. Het was echt net aan op het nippertje of de aanval van de Lucario had Zira geraakt, de bal schoot vlak langs har heen en raakte bijna haar staart aan, welke wat onhandig heen en weer zwaaide bij de sprong. Vervolgens werd de Fennekin volledig in vlammen omhuld en schoot op de Lucario af, het raakte, maar wat de Aura Pokémon daarna deed had de jongen niet verwacht. Ineens voerde deze namelijk een Close Combat uit op haar en door hun afstand was het gewoon onmogelijk om het te ontwijken, een verschrikt gekef kwam van Zira. Dit was niet zoals hij had verwacht, nee, verre van. Zodra Zira was meer afstand had genomen van de Lucario moest de jongen in zijn hoofd gaan onthouden dat de Aura Pokémon zo een sterke aanval kon, de Fennekin had het duidelijk moeilijk gekregen namelijk “Gebruik je Psybeam.” een paarse straal werd richting de Lucario gestuurd, welke het ding liet oplossen, om het maar zo te noemen, met een blauwe straal, welke Dragon Pulse moest zijn. Het was duidelijk te zien hoe Zira haar uiterste best deed om ervoor te kunnen overeind blijven staan, maar toch leek ze nog al te graag willen blijven vechten. Blijven vechten tot ze er bij ging neervallen werd het dus, Of ze het nog lang ging volhouden, wist de jongen niet maar dat was snel genoeg wel te zien. Ineens werden er meerdere botten naar de Fennekin gegooid, wat een Bone Rush was, welke ze half kon ontwijken. De laatste bijvoorbeeld niet, deze kwam recht op haar hoofd.

Onwillekeurig balde hij zijn vuist, al was het een gevecht, nu ging het wel erg moeilijk met de Fox Pokémon en ze leek duidelijk pijn te hebben. “Zira, gaat het een beetje?” klonk de groenharige oprecht bezorgd, hopelijk zou het maar goed gaan komen, natuurlijk kon Nathan hierna altijd nog met haar naar een Pokémon center gaan om haat te genezen, maar de groenharige doelde vooral op de tijd die daartussen zat en nu, midden in het gevecht. Een kleine, toch verzwakte grom van van de Fennekin, waarop de Lucario een brul slaakte. Deze was in veel betere toestand dan het uitgeputte vosje en hij liet dat maar al te graag merken. “Tail whip, daarna Fire Spin.” de Fennekin draaide haarzelf om, zodat ze vervolgens schattig met haar staart kon zwaaien wat de verdediging van de Lucario verminderde. Vanuit het niet werd de Aura Pokémon opgeven door een tornado van vuur welke hem om de zoveel tijd schade toebracht, jammer genoeg duurde het niet hand voordat hij uit de tornado vrijbrak en even te zien was. Ineens verdween en blauwe Pokémon, om vervolgens achter de Fennekin te komen en haar te raken, dit leek wel heel erg vaal op Quick Attack, maar het was toch wel net wat anders. De jongen had gehoord van Extreme Speed, dus dat moest het wel zijn. Haar ogen stonden vermoeid en de Fox Pokémon hijgde kort, dus dit was de kracht van de Lucario? Stiekem hoopte de jongen dat de aura Pokémon zijn volledige kracht inzette, dan wist hij namelijk wel wat hem te verwachtten stond als hij zo verder ging met Agrona namelijk. Vanuit het niets klonk er ineens eer oorverdovend geluid, alsof zijn trommelvliezen op springen stonden en automatisch greep de jongen naar zijn oren, Metal Sound was dat. De klauwen van de Lucario werden langer en deze rende op Zira af, om haar vervolgens te krabben met een Metal Claw, dit leek het echt te doen, want zodra de Aura Pokémon klaar was viel de Fennekin helemaal uitgeput neer. Oh no, he din’t. “Zira!” klonk er geschrokken van Nathan, terwijl hij gewoon richting de Fennekin liet om haar vervolgens terug te keren in haar Poké ball. De jongen nam weer afstand terwijl hij met een kleine glimlach sprak “Je hebt goed gevochten.” vervolgens werd de Poké ball van de Fox Pokémon opgeborgen, tijd voor ronde twee dan maar.

Vs.

De Lucario leek zeer blij te zijn met het feit dat deze de Fennekin had verslagen, iets wat de jongen vreselijk liet irriteren. Agrona’s Poké ball werd in de lucht gegooid, waarna de Charizard met een brul het strijdveld betrad, kort grinnikte de jongen, ze leek er zeker zin in te hebben om een gevecht te houden en hoe ze het wist, dat was een vraag voor de jongen. Maar het leek erop dat de Flame Pokémon het gewoon wist dat de Lucario een sterke tegenstander zou zijn. “Smokescreen Agrona, daarna Flamethrower op de rookwolk.” meteen nadat deze woorden waren uitgesproken vulde het veld zich met een dikke, vieze rook waardoor het onmogelijk werd om te zien. De Charizard vloog er boven uit en en was te zien hoe de Aura Pokémon meerdere pogingen tot deed om aan Aura Sphere te doen op haar, welke leken te missen omdat deze geen zicht had, door de dikke rookwolk natuurlijk. Een van de vele blauwe bollen vloog recht op de jongen af, welke snel opzij sprong waarna de Aura Sphere recht tegen de boom achter vloog en een flink gat achterliet, niet geheel daar de boom, gewoon dat de boom nu een hol gat had. Al snel werd er een Flamethrower op de zwarte rookwolk gegooid, waardoor deze in een instantie oranje met rood kleurde, of de Lucario daar nog in was, kon de groenharige niet goed zien maar de blauwe Pokémon was ook niet zo snel ergens anders te spotten. Weer klonk dat vreselijke, metaalachtige geluid, waarom kon die Lucario niet een keer stoppen met die Metal sound, heilige Arceus zeg, de groenharige had er namelijk vrij weinig tot helemaal geen zin in om zijn gehoorsvermogen te verliezen. “Flame Burst naar de bron van het geluid.” op deze manier zou de Flame Pokémon die vervelende Lucario wel raken, tenzij dat ding natuurlijk de gehele tijd aan het rondspringen was. ineens was er te zien hoe iets uit de rookwolk brak, een blauwige straal ging richting Agrona. welke nog steeds bezig was met de Flame Burst, dit verwarde de jongen nogal, hoe wist de Aura Pokémon dat? Dat zou vast te maken hebben met het feit dat deze aura kon manipuleren. De groenharige dacht er maar niet aan en ging gewoon verder met het gevecht, zolang Agrona het maar ging onthouden dat de Lucario kon weten waar de Charizard was, zo het hopelijk wel goed komen. “Ontwijk, daarna Heat Wave.” al zou de Heat Wave er waarschijnlijk wel voor zorgen dat de Smokescreen wegging, was het wel een super effectieve aanval tegen de blauwe Pokémon, omdat deze natuurlijk deels Steel als Type had en staal kon absoluut niet tegen vuur. Wat in het kort betekende, dat de groenharige met Agrona gewoon een enorm voordeel had met haar vuuraanvallen. Er werd geprobeerd de blauwe bol te ontwijken maar toch chrasde het ding hard tegen Agrona op, waardoor de jongen even een pijnlijk gezicht trok, zelfs al deed het minder schade doordat de Charizard deels Flying was, kon een aanval toch wel pijn doen. Eindelijk werd de Heat Wave ingezet, waardoor het voor even bijna onmogelijk werd om normaal te ademen en zoals de jongen had verwacht, werd ook de Smokescreen opgelost. Met een droge keel van de hitte probeerde de jongen zich op het gevecht te richtten, waarin te zien was hoe de Lucario een Bone Rush op de Flame Pokémon probeerde uit te voeren, waardoor hij kort grinnikte, dat zou haar geen schade doen, omdat Ground aanvallen Flying Pokémon niets deden. De Lucario leek nogal verbaast bij het zien van hoe de Charizard werd geraakt, maar het haar niets deed. Echter veel tijd om zichzelf te oriënteren gaf deze niet, omdat hij verdween en de seconde daarna met een Extreme Speed tegen de Charizard aan beukte.

Door de onverwachte klap stortte Agrona ten aarde en kwam met een enorme dreun neer op de grond, al wist Nathan wel dat het deels met haar ging, kon hij het toch niet laten om bezorgt over haar te zijn en riep dus, al voordat hij er trek in had “Gaat het?” een luide, strijdlustige brul kwam als antwoord van de Flame Pokémon, wat hij maar met een glimlach als een ‘ja’ opvatte “Mooi zo!” klonk de jongen, wat vrolijker dan eerder “Gebruik dan nu je Dragon Claw.” Agrona’s klauwen werden ‘langer’ en werden omgeven door een groenige gloed, vervolgens schoot ze op de Aura Pokémon op en begon hem te krabben, wat de jongen verwacht had, was dat deze weer de Close Combat ging gebruiken en daar leek er nog een goed op ook. “Staak je aanval en daarna Flamethrower.” meteen, zonder enkel pardon stopte de Dragon Claw en spuwde de Flame Pokémon de Flamethrower, recht in het gezicht van de Lucario welke het, door de kleine afstand, onmogelijk kon gaan ontwijken. Een brul van pijn klonk er zodra het vuur recht in diens gezicht kwam, en enkele seconde later, wanneer de vuurstraal werd afgekaapt vloog Agrona meteen weer op, buiten het bereik van de Aura Pokémon zodat deze geen tweede Close Combat kon gaan uitvoeren op de Charizard. Er werd een zoveelste Aura Sphere op Agrona geschoten, al ontweek deze het gemakkelijk op Nathan’s commando “Ontwijk, daarna nog een keer Flanme Burst.” of het lag aan hem, of de Lucario ben het langzaam maar zeker moeilijk te krijgen. Er werd een rode bol vuur op de blauwe Pokémon afgeschoten, terwijl hij deze net aan kon ontwijken al was het de opspattende vlammen die de Lucario wel raakten. Er werd een blauwe straal gecreëerd door de Lucario, terwijl hij deze op Agrona afschoot “Ontwijk, daarna weer Flamethrower.” het was dat het Dragon Pulse was, anders had de jongen de aanval laten afweren met de vuurstraal van de Charizard, maar jammer genoeg waren Fire aanvallen niet bepaald sterk tegen Dragon en dus wou de jongen het risico maar niet nemen, misschien wel een andere keer, dat als Agrona een flink stuk sterker was en dus dat je jongen zich er dan minder zorgen over hoefde te gaan maken. De dragon Pulse schoot letterlijk langs Agrona heen, al leek het ding net aan, al was het maar een enkele seconde, de staart van de Flame Pokémon te raken. Of ze het voelde wist de jongen niet omdat er niet eens op gereageerd werd, misschien wou ze haarzelf stoerder laten overkomen dat ze was? De Flamethrower leek helemaal niet te doen, echt helemaal niets. Of, de Lucario had de aanval ontweken, maar toch stond de Aura Pokémon op dezelfde plek als eerder, op hij kon een aanval die ervoor zorgen dat hij werd beschermd. Meest waarschijnlijk was het de tweede, want het leek er net op alsof hij door iets werd beschermd. Waarschijnlijk was dit dus een Detect, het was zeker een nuttige aanval geweest, want misschien als de Lucario nog een of twee keer door de Flamethrower werd geraakt dat deze het gewoon te zwaar kreeg om verder te vechten, wat dus het moment zou zijn voor de jongen om een Poké  ball te gooien. Maar nee, nog niet. Dat ding had nu nog zeker teveel energie om op het moment gevangen te worden, hij moest maar een Blast Burn te gaan doen, het zou een sterke, en zeker effectieve manier zijn om snel de energie naar beneden te krijgen. Al was het maar te hopen of de aanval genoeg was, gezien Agrona na het gebruik van deze aanval wel flink zou gaan moeten rusten. ”Kom op Agrona! We maken het af met een Blast Burn!” ze leek het helemaal mee eens te zijn met haar trainer, want er klonk een enorme brul, waarna de Charizard naar de grond ging, om vervolgens met al haar kracht geven de grond te slaan, daarna de Blast Burn uitvoerend. De aarde scheurde helemaal open en het was te zien hoe er zelf zo nu en dan vuur spoot uit de schuren, welke enorm snel richting de blauwe Pokémon ging, welke met grote ogen keek naar de openbarstende aarde en al voordat deze het doorhad, vol op werd geraakt. Een luide grom klonk van  de Aura Pokémon terwijl deze met een flinke smak tegen een boom knalde en daar wat verslagen zat. Meteen probeerde de groenharige, door zijn haast ietwat onhandig, de lege Poké ball van zijn riem te halen en het ding naar de Lucario te gooien, welke met een holle ‘pok’ diens hoofd raakte om hem vervolgens in een rode straal in de Poké ball te krijgen. De capsule klapte dicht en kwam met een zacht, bijna onhoorbaar plofje neer op de grond, zou het hem lukken? Nathan’s hart vloog bijna in zijn keel bij de gedachte dat de Aura Pokémon ging ontsnappen uit de Poké ball, al was dat geen probleem, dat zou hij gewoon het gevecht verder gaan, maar wat als de Lucario gewoon weg ging? Dat was de gedachte die hem het meest ongerust stelde terwijl zijn ogen de wiebelende Poké ball volgden. heen en weer, heen en weer. Alsjeblieft, laat het hem gelukt zijn. Heen en weer, heen en weer. Het scheelde niet veel, of de zenuwen werden de groenharige bijna teveel, ergens, diep van binnen, had hij zowaar het gevoel dat hij door zijn benen kon gaan zakker als het hem niet ging lukken, als de aura Pokémon ontsnapte en het hazenpad nam.

gevecht begint vanaf de vijfde alinea
6016 words