The Dragon Bird

Met Marlowe op haar schoot keek Silvie wat afwezig het raam uit. Ze zat in de trein naar Kiloude, de stad die je alleen met de trein kon bereiken. Ze ging er niet alleen heen om de stad te bekijken, ze had die nog nooit gezien, maar ook om de Safari te zien. Er moeten pokémons zitten die je moeilijk, of zelf niet in Kalos kon krijgen. En dat wilde ze met eigen ogen zien. Als team had ze nu Nova, Mimi en Marlowe, na het winnen van de gym wilde ze haar team echt gaan opbouwen. Met Nova mocht ze gewoon niet trainen, de Salamence werdt anders te sterk en mocht dan wéér niet meedoen met de volgende gym. En dat wilde de draak echt niet. Nova was dol op een goede krachtmeting en gyms leken wel voor haar gemaakt. Silvie glimlachte, Nova was een echte vechter, maar de laatste tijd leek ze wel volwassen te worden. Echt volwassen. De Salamence was (bijna) uitgegroeid, gelukkig, en haar gedrag verbeterde ook. Nu alleen nog een plan van aanpak voor de andere. Storm zou ze niet trainen, de Zebstrika was wel redelijk sterk, maar niet een pokémon die ze in haar team wilde. Sorry Storm. De zebra was dan ook geboxt. Mimi was voor nu sterk genoeg, ze had echt zeker een hele maand getraind voor de de gym deden, en Nova was alweer bijna te sterk. Marlowe, tja, dat was geen vechter. De breeder had er dan ook voor gekozen een nieuw teamlid te vangen in plaats van een oude te trainen. En hopelijk vond ze een leuke in  Kiloude, ze had er over nagedacht een Trapinch te vangen, of een Gible, maar dat waren halve grondtypes en dat zou niet in haar voordeel werken. Nee, als ze de grasgym wilde winnen had ze vuurkracht nodig, of vleugelkracht. Nova had het beide, maar ze hadden wat meer nodig. Alleen ging de Salamence het gevecht niet winnen. Backup, dat hadden ze nodig, en aan Mimi hadden ze niet genoeg, Storm was niet sterk genoeg en Aqua.. dat zou een ramp worden. Water tegen gras. Silvie viste de pokébal van haar Mismagius uit haar tas, riemen vond ze te gevaarlijk met TR die alle pokémons pikten die ze maar konden krijgen. Mimi kwam er uit en keek om zich heen, veel zelfverzekerder dan vroeger, maar nog niet barstend van zelfvertrouwen. “Kun je even op Marlowe passen?” vroeg de breeder aan haar ghosttype. Mimi keek even kort naar de vrolijke Togetic op haar trainers schoot en knikte, ze kon het wel met de Fairy vinden. Marlowe keek de Mismagius even aan en sprong toen de lucht in om naast zijn teamgenoot te zweven. Silvie glimlachte, de Togetic kreeg zijn vrolijkheid weer terug. Die leek hij een beetje verloren te hebben nadat Day wegging. Hij knapte alweer op.
Silvie liep  haar wagon uit en ging richting de eetruimte, ze had trek gekregen door het uur dat ze al in de trein zat. Nadat ze wat te snacken had gekocht liep ze weer terug en ontdekte Marlowe en Mimi vrolijk in gesprek. Marlowe was er wel zo eentje, een pokémon die liever prate dan speelde. De rest van de trein reis verliep rustig, Mimi bleef buiten haar bal en verbaasde Marlowe door niet aanraakbaar te zijn. Langzaam kwam Kiloude in zicht en ging de trein langzamer rijden. Silvie stond op en pakte haar spullen, Marlowe en Mimi keken toe en stonden klaar om mee te gaan. De twee zwevende pokémon volgde haar trainer tot buiten de trein. Het meisje keek om zich heen, Kiloude zag er uit als een leuke stad. Maar zij was er nu niet om de stad te bekijken, nee, ze ging naar de safari. “Komen jullie?” vroeg Silvie terwijl ze de pas inzette richting het Friend Safari gebouw. Achter het gebouw lag een groot omheind veld waar veel pokémons leefden. Alleen was het compleet verwilderd en leefden de wilde dieren op zichzelf. Ze kwamen al snel aan bij de ingang van de safarie en Silvie draaide zich om naar Mimi. “Vind je het erg?” vroeg ze terwijl ze de pokébal van de Mismagius voor die hield. Mimi ging gewillig in de bal en nu was alleen Marlowe over. Die bleef buiten, gezelschap was altijd wel leuk en hij was klein genoeg om mee te gaan. Anders was ze met Nova gegaan, maar die zou alles wegjagen. Binnen kreeg het meisje nog wat uitleg over van alles en nog wat. De pokémons die je tegen kwam verschilden per persoon, hoe dit kwam wisten ze niet, maar de maximale aantal verschillende die iemand kon tegenkomen was blijkbaar drie. Ach, als er maar wat leuks tussen zat bij die drie. Wie weet, misschien kwam ze wel een machtige draak tegen. Hm, misschien ook niet, drie pokémons, hoe groot was dan de kans een sterke draak te vinden? Ze moest het maar doen met wat er was.
“Zie jij al iets?” Silvie keek zoekend om zich heen, heel lang waren ze nog niet onderweg, maar misschien had Marlowe wel iets leuks gezien. Jammer genoeg was het enige interessante wat de Togetic zag een mooie, exotische bloem aan wie hij rook. Het meisje zuchtte en keek weer een andere richting in, waarschijnlijk waren de pokémons hier gewoon heel schuw. Een zachtte zangstem klonk opeens op tussen de bomen, het was een vogel, dat zeker. Maar het klonk veel mooier dan het gefluit van Pidgey’s of Pidoves, dit was echt betoverend mooi voor een vogelstem. Maar wat was het? Silvie keek zoekend om zich heen, waar zat de vogel met de betoverende stem. Na even zoeken maakte Marlowe, die de vogel ook had gehoord, een geluidje en wees naar een boom. Wat in de boom zat had een wolk kunnen zijn, een prachtige blauwe vogel zat op een dikke tak met witte wangen, snavel en een soort wolk om haar lijf. Een Altaria, erg populaire contestpokémon. Silvie pakte haar dex en scande de zingende pokémon. ‘Altaria, the Humming Pokémon and the evolved form of Swablu. Altaria sings in a gorgeous soprano. Its wings are like cotton clouds. This Pokémon catches updrafts with its buoyant wings and soars way up into the wild blue yonder. Altaria dances and wheels through the sky among billowing, cotton-like clouds. By singing melodies in its crystal-clear voice, this Pokémon makes its listeners experience dreamy wonderment. On sunny days, it flies freely through the sky and blends into the clouds.’ De Altaria keek op en hield even op met zingen, tot het ongenoegen van Marlowe die er net van genoot. Silvie keek de vogel bewonderend aan, deze soort vogel had ze laatst nog gezien, bij de oude vrouw die Nova les gaf. Het waren halve draken, vreemd genoeg. En, ook al waren het hele populaire contestpokémon die vooral om hun schoonheid werden bewonderd, hele sterke pokémon. De Altaria keek nieuwsgierig naar het meisje en haar pokémon onder haar en sprong van de tak om gracieus naar onder te zweven. Ze ging voor de vreemden zitten, nieuwsgierig, helemaal niet bang. Vrolijk keek ze de twee aan en floot een liefelijk deuntje. Silvie keek de vogel sprakeloos aan, ze vond haar nu al geweldig. Natuurlijk had ze al gezien wat Altaria’s konden doen toen Angel, de Altaria van de oude vrouw, haar kunsten toonde. Ze wilde deze pokémon hebben, de wilde Altaria keek de vreemden nieuwsgierig aan. Silvie pakte de pokébal van Nova en liep naar achteren, tot nu toe was de drakenvogel niet schuw geweest, dus ze kon haar makkelijk uitdagen voor een gevecht, toch? De Altaria keek alleen nieuwsgierig naar het meisje wat ietwat gespannen achteruit liep. Een pokébal werd tevoorschijn gehaald en een vechtlustige blik verscheen in de ogen van de vogel. Hier had ze zin in, al tijden had ze niet meer gevochten!
Nova kwam uit haar pokébal en keek de Altaria een moment verbaast aan, maar het was niet Angel die maanden haar leraares was geweest, dit was een totaal andere. Maar niettemin een goede tegenstander, als Silvie deze wilde vangen... Silvie keek vrolijk naar de pokémons, Marlowe was bij haar komen zweven, hij was nog veel te zwak om aan een gevecht deel te nemen. Maar als hij sterker werd moest zelfs Nova hem vrezen, met zijn Fairy krachten. De Altaria was in elk geval nog niet weg gegaan, ze keek zelfs een beetje enthousiast. “Klaar voor Nova?” de Salamence brulde en keek haar tegenstander met twinkelende ogen aan, ja, ze had er zin in! “Dragon Claw.” Met een grom kwam Nova naar voren, haar nagels gloeiden drakenpaars op en miste de Altaria die opvloog. De Salamence liet het er niet bij zitten en vloog er achteraan. De wilde vogel vormde een mist en begon toen te zingen, het was geen Sing, maar ook geen normale gefluit. Silvie voelde het effect ook en besefte dat dit Disarming Voice was. En inderdaad, Nova kromp ineen en verloor hoogte door de super effectieve aanval . “Nova, gebruik Flamethrower en Dragon Breath.” De Salamence klapperde weer met haar vleugels en opende haar bek om een vlammenzee op haar tegenstander af te vuren, die zorgde er ook voor dat de meeste mist verdween, die reageerde door een Dragon Pulse op het vuur af te schieten die een deel ervan neutraliseerde. De Dragon Breath van Nova was wel raak en de Altaria was nu degene die een heel stuk zakte. De wilde Altaria deed een Cotton Guard en begon weer te zingen, nu wel een echte Sing. “Protect, Nova, en dan Thunder Fang.” Nova vormde een geluiddicht schild en toen de vogel klaar was met zingen kwam ze naar voren en drong haar tanden in de wolkerige verschijning van de pokémon. De elektrischiteit knetterde, de Altaria deed haar ogen dicht en schreeuwde een tweede Disarming Voice. Nova gromde en beet harder, de wilde pokémon hield op met het rare zingen en schoot een Dragon Pulse recht op de Salamence af. Nova liet haar tegenstander verrast los en viel op de grond, het was een krachtige Dragontype move. De Salamence krabbelde overeind, nu met een wat boze snuit, en begon met laden. Een Draco Meteor schoot de lucht in en verraste de Altaria. Een van de lichtsperen raakte de vogel en die viel op de grond. Nova was nog niet klaar, ze ging niet verliezen, echt niet! Een witte bal verscheen voor haar bek en de Hyper Beam raakte de Altaria die op de grond lag en overweligd werd door de kracht van de draak. Met wat meer moeite kwam de wilde vogel overeind en vuurde een Dragon Breath op haar tegenstander af, die even niet kon bewegen door de Hyper Beam. Nova gromde geïrriteerd toen de super effectieve aanval haar raakte en keek haar tegenstander dreigend aan.
Silvie keek wat verbijsterd toe, ze had de controle over het gevecht een beetje verloren. Niet dat een mens echt controle kon hebben bij pokémon gevechten, maar als Nova op eigen houtje ging handelen kon dat problemen meebrengen. “Nova, gebruik Focus Energy en Headbutt.” De Salamence sloot haar ogen, ademde diep in en uit en schoot toen naar voren om haar tegenstander een harde kopstoot te geven. De Altaria beperkte de schade tot een minimum door de aanval op te vangen met haar donzige verenkleed en reageerde met een Dragon Pulse. “Protect, en doe dan Dragon Claw.” Nova had toch al een Protect gebruikt om de dragontype aanval af te weren. De draak vloog naar voren en krabde de Altaria met paars opgloeiende nagels. De wilde vogel kneep haar ogen dicht en viel naar onder, ze werd geraakt door de super effectieve aanvallen en het putte haar uit. Met een Disarming Voice probeerde ze schade aan te richten bij haar tegenstander. Nova kromp ineen onder de aanval en kwam daarna snel naar voren met een Thunder Fang. Samen met de Altaria stortte de Salamence neer op de grond. De vogel bleef daar liggen en Nova liep wat naar achteren, klaar voor een nieuwe aanval. Silvie kwam naar voren, niet van plan een commando aan haar pokémon te geven, en gooide een pokébal naar de Altaria. Het ding kwam tegen de vogel aan en slokte die op, de bal bleef liggen in het gras en begon te wiebelen. Één, twee, drie en..