The one that got dissapointed [Manolo of Alex]

.

Jun was blij dat hij om de opmerking kon lachen. Dit zou nog wel een leuke middag worden inderdaad, beter dan hij had verwacht. Ergens dacht hij zelf alleen maar aan om een leuke middag met zijn pokémon te hebben. Maar hij had beter getroffen, hij kwam een jongen tegen wat er goed uit zag .En ook nog eens niet veel moeite deed over het flirtte, in tegen deel zelfs hij deed soms mee. De jongen vertelde dat hij eenentwintig was, waardoor Jun automatisch terug reageerde “Je bent een jaar ouder dan mij. Ben namelijk twintig.” Manolo reageerde ook met een simpele vraag terug, iets wat de jongen absoluut niet erg vond. Misschien was dat inderdaad ook een betere begin dan meteen moeilijke en persoonlijke vragen te stellen. “Ik ben enigskind,” antwoorde Jun. Waarna hij daarna luisterde naar het antwoord van de bruin harige. “Dus nog best een grote gezin dan,” reageerde Jun terug. “Heeft me altijd al wel leuk gevonden een broer en zus hebben, vind jij het fijn? Of had je liever anders gehad?” vroeg hij verder over dit onderwerp. Hij vond het manier van vragen stellen wel fijn. Dat ze niet steeds de “en jij” vragen naar elkaar stelde. Maar misschien was het ook al slim om al een andere vraag te stellen. Of zou hij dan te veel vragen stellen, agh hij merkt het vanzelf als Manolo er niet mee eens was. “Maar waar woonde je dan eerst met je familie?” vroeg hij. “Zelf kom ik uit Eterna City, dat ligt in Sinnoh. Mijn ouders hebben daar een fokkerij,” antwoorden hij alvast.

.

De jongen bevestigde Jun’s vermoeden al, door middel te zeggen dat het klopte dat hij een groot gezin had. Het begrip groot gezin had hij namelijk nooit gekend, alleen een groot gezin wat bestond uit pokémon. Maar dat was ook niet lastig als je ouders fokkers waren, en ook veel pokémon daar door zelf hadden. Ook kwamen er natuurlijk pokémon langs voor een tijdje bij hun, maar de sfeer vond hij nooit verkeerd. Soms miste hij het zelf en kan hij ook niet wachten tot dat hij zijn eigen fokkerij heeft. Hij vertelde dat je er wel aan wende, en dat hij de tweeling in hun gezin, soms wel de nekken van wou omdraaien. Iets wat Jun wel meer heeft gehoord van grote gezinnen. Tenmisten waar meer dan een kind in het gezin was. Jun vond het best naar om te horen dat Manolo vertelde dat de band met zijn grote broer verwatert was. Iets wat hij zelf zonde vond, maar ergens ook kon begrijpen. Op een dag ging je toch ieder zijn eigen weg. Wat hem wel weer goed deed was om te horen, dat ze nog steeds wel voor elkaar zorgde. Iets wat natuurlijk heel belangrijk was, ook al zag je elkaar niet iedere dag. Op zijn opmerking dat hij liever de inkomsten, misschien wat hoger kon. Daar had Jun namelijk ook nooit last van gehad. De fokkerij van zijn ouders liepen namelijk storm, en daarlangs leefde ze ook gewoon normaal. En alles behalve over de top. Jun knikte maar steeds op zijn opmerkingen, want veel wist hij er ook niet veel over te zeggen. Hij kon wel tegen de jongen zeggen “Ow wat erg,” en dingen zoals “Hoe kwam het dan dat de band tussen jou en je broer verwaterd waren?” Maar denk niet dat de jongen op medelijden zat te wachten.

Gelukkig vond Manolo het niet erg dat Jun meer vragen had gesteld, iets waar hij best opgelucht over was. De jongen vertelde dan ook dat hij uit Kanto kwam en dan het plaatsje Lavender Town. Zonder de woorden van luguber dorpje, wist Jun ook heel goed waar de bruin harige het over had. Hij kende het dorp, zijn vader was daar ook eens heen geweest. En kwam ook heel bang terug, vanwege het gebeuren in de toren daar. Zelf zou Jun waarschijnlijk er niet zo bang voor zijn, geest pokémon vond hij ergens wel lief. De meeste mensenzouden hem daar voor gek verklaren, maar dat deed hem niks. Nu de jongen vertelde waar hij vandaan kwam, begreep hij ook hoe hij aan zijn Gastly kwam, maar mis kon hij dat beter na vragen zo. “Ja het liefste wel, ben al druk aan het kijken en plannen voor me eigen fokkerij,” vertelde Jun. “Oftewel ik ben een Breeder,” vervolgde Jun verder. Nu hoopte hij ergens dat Manolo automatisch op reageerde wat hij zal zijn. “Heb je je Gastly dan ook in Lavender Town gevangen?” was dit keer de vraag van Jun.

.

Gelukkig kon de jongen zijn grap wel waarderen, iets wat Jun eigenlijk ook niet anders had verwacht. Aangezien hij tot nu toe wel tegen zijn flirt gedrag kon. Echt verder op ging hij niet, misschien ging hij dan iets te snel voor hem. Wat hij juist niet wou, daarlangs wou hij ook niet dat hij verkeerd over hem dacht . Jun was daarlangs helemaal nog niet op zoek naar een relatie. Maar voor one night stands stond hij som wel voor open. Vooral met zo'n mooi persoon als Manolo. De jonge man knikte en vertelde dat hij inderdaad aan het reizen was. Jun was onder de indruk, ergens ook wel jaloers. Hij zou ook wel gewoon lekker willen reizen, en geen zorgen willen hoeven maken om dingen. Maar helaas heeft hij iets om handen nodig. Natuurlijk heeft hij wel geluk van breeden, dat hij ook veel reist en ziet. En de meeste gekken plekken zou moeten bezoeken, om aan een pokémon te komen. Of misschien om er een af te leveren. Dus helemaal jaloers hoefde hij nou weer niet te zijn op de bruin harige.

Om de woordgrap van Manolo, lach Jun helemaal dubbel. Hij had niet verwacht dat hij een grappen maker zal zijn, vooral niet met woordgrappen. “Goeie,” zei hij lachende. “Had niet verwacht dat je zo'n grappenmaker was,” vervolgde hij verder, terwijl hij probeerde te stoppen met lachen. Toen de bruin harige zijn pokémon weer opnieuw begon op te noemen was hij even verward. 'torchic'? Had ik die genoemd? Bedacht hij bij zichzelf, als dat zo was. Dan had hij zich een beetje versproken. Iets waar Jun al lichtelijk voor begon te schamen. “Sorry, denk dat ik me versproken heb,” begon hij beetje aarzelend. “Met Torchic bedoelde ik Togepi,” vervolgde hij al gauw verder, terwijl hij even naar de grond keek. De jongen vertelde dat nog welke pokémon hij nog meer had. Wat al gauw pokémon waren wat je op donkere plekken vond. Behalve Abra vond je soms buiten, maar Gabite en Gastly, vond je als het goed is meestal in groten, of spook torens. “Nice dan zijn we brogepi's,” zei Jun. In de hoop dat zijn woordgrap ook werkte, in zijn hoofd klonk het beter. Maar misschien vond woordgrappen meester Manolo het maar niks.

.

De jonge man vertelde dat de meeste mensen niet verwachten dat hij een grappenmaker kon zijn. Veel deed het hem blijkbaar niks, aangezien hij met zijn armen in zijn broekzaken zit, en zijn schouders op haalde. Gelukkig deed de jongen ook niet moeilijk over het feit dat Jun zich versproken had. Iets wat hij ook niet verwacht had dat de bruin harige het zal doen. Maar gelukkig kon hij ook lachen om zijn woord grap. Iets wat een goed gevoel gaf aan de blond harige. Jun liet ook weer een kleine gniffel los, vanwege het feit dat Manolo zei 'no bromo'

Op eens begon de jonge man te zeggen dat hij ergens naar moest kijken. Echter wist hij niet waar, maar gauw kwam hij er achter dat hij de ingang van de grot bedoelde. En grote opluchting ging door Jun's lichaam heen. Want hij was ergens bang dat hun verkeerd waren gelopen. Maar zijn instinct bleek blijkbaar gelijk te hebben. Iets waar de blond harige natuurlijk blij mee was. “Hmm ja ik ook. Eigenlijk ben ik nog nooit in een grot geweest,” reageerde Jun terug. “Waarschijnlijk zullen we een Onix en Machop tegen komen,” vervolgde de jongen na denkend. Dat waren twee pokémon wat hem het logisch leek wat hij nu zou kunnen vinden. Waarschijnlijk kwam hij voor zich zelf niks tegen om te vangen, maar misschien deed Manolo dat wel. Aangezien Jun zich wou focussen op Fairy en Normal

.

De bruin harige knikte over de gok, op wat voor pokémon ze zouden tegen komen. En voegde er zelf nog bij dat ze misschien nog een Geodude en Zubat zouden tegen komen. Jun knikte ook instemmend terug op zijn antwoord. Dat waren inderdaad nog twee pokémon wat je vaak tegen kwam in een grot. Manolo vertelde dat er in Kanto veel Zubats in de grot waren, blijkbaar zoveel dat je er op een gegeven genoeg aan had. Was Jun even blij dat hij dan niet vaak in groten ging, daarlangs was hij ook nog nooit in Kanto geweest.

De blond harige was bijna vergeten dat ze inderdaad omste beurt vragen naar elkaar stelden. Maar gelukkig was de bruine harige het natuurlijk niet vergeten. En vroeg dus ook, waar Jun als eerste aandacht als hij wakker werd. Wat best een goeie en lastige vraag was. Hij moest er even over nadenken. Het konden twee dingen zijn, wat voor ontbijt hij zal nemen, of het feit hoe lekker het bed lag. Echt een besluit kon hij niet maken dus besloot hij maar beiden te vertellen aan de jonge man. “Geen idee eigenlijk,” begon Jun “Of het is dat het bed lekker ligt, of het feit wat ik zal eten als ontbijt,” vervolgde hij tensloten verder. Blijkbaar was het bij Manolo dat hij meestal verder wou slapen, iets wat hij wel had verwacht van hem. Nu was het natuurlijk weer Juns beurt om een vraag te stellen. Hij dacht even na wat hij kon vragen, ook een aparte of misschien een persoonlijke. “Waar mee mag ik je wakker maken laat in de nacht?” vroeg Jun terug. Nu hij dit aan hem had gevraagd, moest hij natuurlijk zelf ook nadenken aan en antwoord. Ergens had hij de neiging dat Manolo hem altijd wel wakker mocht maken. Maar dat zal misschien verkeerde indruk geven van de jongen. Hij besloot dus dan maar safe te spelen en voor een lekkere knuffel te gaan. “Mij kan je wel wakker maken met een goeie knuffel vol liefde,” vertelde Jun. Want tijdens de knuffel kon je namelijk weer in slaap vallen met het persoon, dat je aan het knuffelen was.

.

Als opmerking over zijn eigen vraag, kreeg hij van Manolo te horen dat het iet zijn nummer een was. Maar als iemand behoefte aan had dat het dan mocht van hem. ”Hmm wat heeft die gene dan geluk die dat dan mag doen” ging er door Jun's hoofd om. Maar het echte antwoord van de bruine harige had de jongen niet verwacht. “Echt dansfilms?” vroeg hij een beetje verward. “Maak je maar geen zorgen, jouw geheim is veilig bij me,” reageerde Jun terug met een knipoog. “Maar ben je dan ook een goede danser of dat dan weer niet?” vroeg Jun als vervolg op het antwoord van Manolo. Jun had veel film genres verwacht, vooral als het actie was of horror. Had hij niet vreemd op gekeken, maar dans films had hij juist niet verwacht bij de jongen. De blonde jongen kende gelukkig wel een paar dansfilms, maar niet allen. In de meeste kwam er veel romantiek voor, wat kon betekenen. Dat misschien de bruin harige ook nog eens een romanticus kon zijn. Terwijl hij in gedachte was gezonken even, liepen ze de grot in. Al gauw zag Jun de mooie stenen wat licht gaven en glitterde. Hij was inderdaad nooit in zo'n mooie grot geweest. Zijn mond viel open en er kwam een “wauwwww,” geluid uit. Zijn voeten wisten even niet goed of hij nou moest door lopen of voor eeuwig stil moest blijven staan.