Starting Over {& Lynn} (Afgesloten)

Lynn keek Fay op haar beurt aan. Vragen als 'wat moet ik zeggen' en 'moet ik wel iets zeggen' flitsten door haar hoofd. Lynn's vermoeden was in ieder geval bevestigd; het rozeharige meisje had inderdaad ook een, op z'n zachtst gezegd, rottige jeugd gehad. Lynn had stil en aandachtig naar het verhaal van het meisje geluisterd en in haar ogen was Fay veranderd. Ze zag haar niet meer als het rozeharige meisje dat plompverloren op Route 1 zat terwijl ze haar Pokémon aaide of als het meisje dat een beetje verstrooid had gevraagd of ze voor een milkshakezaak op de stoep zouden gaan zitten. Lynn zag haar nu meer als het meisje met de donkerroze ogen dat voor had gesteld om op de stoep voor een milkshakezaak te gaan zitten, maar die ongeveer drie jaar geleden een flinke mep van het lot had gekregen en later besloten had zelf haar leven te beteren. Lynn slurpte nog wat aan haar milkshake en aaide Zara terwijl ze verder dacht. De levens van de twee meisjes verschilden eigenlijk minder dan dat Lynn op het eerste gezicht gedacht had. Ze hadden allebei hun ouders verloren —letterlijk of figuurlijk—, hadden kennis gemaakt met het straatleven, wisten hoe het was om weinig tot geen geld te hebben, hadden hun eerste Pokémon min of meer gered en ten slotte waren ze nu allebei in Kalos beland. Lynn wilde graag iets zeggen, maar wist niet precies wat en ze wilde ook niet langer stil zijn, omdat Fay dan waarschijnlijk zou denken dat ze helemaal niets meer ging zeggen. Daarom deed ze maar het eerste wat in haar op kwam. Ze legde voorzichtig, voor het geval de Absol haar nog niet vertrouwde, haar hand op de sneeuwwitte vacht van Angel en zei: "Maar goed dat er nog reddende engelen bestaan."

Angel verstijfde toen ze de hand van Lynn op haar schouder voelde, maar na even ontspande ze weer al leek ze nog steeds argwanend. "Maar goed dat er nog reddende engelen bestaan." Fay glimlachte, ook keek ze verbaast naar Angel, ze leek al wat minder vijandig tegen Lynn te doen, maar Fay wist dat als Lynn een fout maakte de Absol zou aanvallen. Alleen was deze stage van vertrouwen sneller gekomen dan bij anderen. "Ja..." Het jonge meisje keek zwijgend in de verte en zuchtte. De zon ging al onder en Fay wist dat ze binnenkort naar het pokécenter moesten, opeens kwam de gedachte in haar om Lazy in de wondertrade te doen, want ze werd de pokémon spuugzat. "Ik denk dat we zo moeten gaan," Angel bromde instemmend en stond op, de hand van Lynn van zich afschuddend. "Het was fijn je ontmoet te hebben." Fay stond op, Angel ging naast haar staan en wachtte tot ze zouden vertrekken.

Het rozeharige meisje had geglimlacht en volgens Lynn was dat een goed teken. Ook de Absol had haar verrast door in ieder geval niet haar hand eraf te bijten. "Ik denk dat we zo moeten gaan. Het was fijn je ontmoet te hebben." Angel was opgestaan en had de hand van Lynn van zich afgeschud. Lynn begreep dat ze het vertrouwen van de witte Pokémon nog niet gewonnen had en dat het ook lang zou duren voordat dat zou gebeuren. Ze snapte het wel; de Absol had een lange tijd voor Fay gezorgd in een omgeving waarin mensen die je kan vertrouwen zeldzaam zijn. De Pokémon had in het begin zelfs degene die haar opgevangen had niet vertrouwd, dus wist Lynn dat ze niet moest verwachten dat ze binnen de kortste keren dikke vrienden zou zijn met de Absol. "Insgelijks. Misschien zien we je ooit nog ergens." antwoordde Lynn. "Zullen we nog een rondje door het park maken, Zara? Misschien kunnen we nog ergens een wilde Pokémon vinden voor een oefengevecht."

Fay zwaaide een vaarwel en liep richting het pokécenter, ze had besloten Lazy te wondertraden, ze had niks aan de pokémon en hij at nogal veel. Onderweg dacht ze na over Lynn, ze leek Fay een beetje apart, maar dat was begrijpelijk na haar verleden. Waarschijnlijk was Fay's verleden heftiger, maar Lynn had het ook niet makkelijk. Misschien had ze het ook fout, want veel aardige mensen had ze niet ontmoet, maar ze besloot Lynn aardig te vinden. Het pokécenter kwam al in zicht, toen Fay binnen kwam nam ze ook meteen een kamer, daar trok ze zichzelf even terug om haar rugzak in orde te maken voor haar reis.

Nadat Lynn afscheid had genomen van de stille Fay, stond ze op en liep dieper het park in. Zara liep aan haar zijde, maar week soms wat af om rond te snuffelen. Lynn keek om zich heen. De zon was al bijna onder en daarom was het al redelijk donker. In het parkje stonden wat loofbomen met daartussen grote bloemperken. De bloemen hadden alle mogelijke kleuren en vormen en stonden in een wirwar door elkaar. Lynn liep naar één van de bloemperken om een donkerblauwe bloem te kunnen bekijken. Hij had een lange steel zonder blaadjes en de blauwe bloemblaadjes vormden een kelk. Opeens miauwde Zara waarschuwend; uit de schaduwen sloop een bruin met witte Pokémon op de Purrloin en haar trainer af. Lynn pakte haar Pokédex en richtte die op de Pokémon. "Zigzagoon, the Tiny Raccoon Pokémon. It walks in zigzag fashion. It's good at finding items in the grass and even in the ground." "Oké Zara," sprak Lynn, die al zag dat dit op een gevecht zou uitlopen "laten we maar beginnen!"

De katachtige Pokémon sloop een eindje van haar trainer af en stootte een growl uit. De Zigzagoon deinste bang een stukje terug; de growl had effect gehad. Toen begon de bruin-witte Pokémon op Zara af te rennen, zich klaarmakend voor een tackle. Zara zag het en ontweek de aanval, waarna ze haar scherpe klauwtjes over de rug van de andere Pokémon haalde. De Zigzagoon draaide zich om en stormde met zijn hoofd voorovergebogen op de Purrloin af. Die was net te laat weggesprongen en werd geraakt, waardoor ze uit haar balans geslingerd werd. Snel herstelde Zara zich en dat moest ook, want de Zigzagoon kwam alweer op haar afgerend voor een headbutt. Bliksemsnel gooide de katachtige Pokémon zand in het gezicht van haar tegenstander, die verdwaasd met zijn ogen knipperde en zonder het zelf te merken afremde. Zara zag haar kans, terwijl de Zigzagoon nog verwoed aan het knipperen was, sprong ze op  de gestreepte Pokémon af en krabde hem vier keer snel achter elkaar. Gealarmeerd sprong de Zigzagoon opzij voordat Zara hem nog een keer kon krabben en trok zich een eindje terug, waarna hij weer aan kwam hollen om een tackle uit te proberen. Zara was snel begonnen weer een pootje zand op te pakken en had daardoor te laat door dat haar tegenstander op haar af kwam snellen. Ze werd geraakt, maar wist toch het zand in het gezicht van de Zigzagoon te gooien. Die probeerde verwoed het zand met één voorpoot uit zijn ogen ze wrijven, maar stond daardoor niet echt stevig. Zara sprong tegen de flank van de andere Pokémon aan en begon opnieuw haar klauwtjes over de rug van de Zigzagoon te halen. Die stond, met een grote krachtinspanning, op en probeerde te voorkomen nog meer klappen te krijgen. Zara rende achter haar tegenstander aan en gebruikte pursuit. De Zigzagoon wankelde en plofte neer. Zara had de battle gewonnen.

"Goed gedaan, Zara!" Lynn liep snel naar haar maatje toe en bekeek haar van alle kanten. De Purrloin glunderde van trots en snorde zachtjes terwijl Lynn haar over haar vacht aaide. Haar Pokémon zag er nog levendig uit, al had ze wel wat schade opgelopen. Met een bezorgde ondertoon sprak Lynn "Laten we maar wel even naar het Pokécenter gaan, om te kijken of alles echt in orde is." en Zara knikte. Lynn pakte de Pokémon op en hield haar in haar armen. Ze liep naar de uitgang van het parkje terwijl ze tegen Zara praatte, ze had het vooral over wat ze goed deed en wat ze de volgende keer beter zou kunnen doen. Al vanaf dat Lynn en Zara zich meer gingen focussen op gevechten, waren ze hiermee begonnen. Om beter te worden en tijdens een ander gevecht niet meer verrast te worden als iemand een tactiek zou gebruiken die ze al eerder tegengekomen waren. Ondertussen waren ze inmiddels aangekomen bij de uitgang van het park. Lynn stapte op de straat en bleef toen even stilstaan. Ze had eigenlijk nog geen zin om terug naar het Pokécenter te gaan. Ze keek Zara aan en zei: "Vind je het erg als ik nog even een rondje door het dorp maak?". Maar Zara was in slaap gedommeld en snurkte zachtjes. Lynn keek haar even vertederd aan, waarna ze Zara's Pokéball tevoorschijn haalde en haar naar binnen straalde. Daarna borg ze de Pokéball op in haar zak en ging weer rustig op pad.

Het was een mooie avond, de lucht was helder en je kon al een paar sterren zien. Vaniville Town werd verlicht door een handje straatlantaarns en de bloemknoppen in de vele bloemperken waren gesloten. Lynn sloeg een straatje in dat ze herkende als de straat waaraan de milkshakezaak zich bevond. Een forse mevrouw was bezig om de deur van 'the Lil' Vanillite' af te sluiten. Dus dat moest mevrouw Tundraria zijn. Het was een wonder dat ze ooit in de winkel gepast had, het leek zelfs alsof ze niet eens door de deur zou passen. Lynn bekeek de mevrouw wat beter, ze droeg een lichtblauwe jurk met veel glitter, lichtblauwe schoentjes met glitter en een lichtblauwe bril met glitter. Nou, wat zou haar favoriete kleur zijn? Dacht Lynn sarcastisch. Ze besloot dat ze niet wilde dat mevrouw Tundraria haar opmerkte. Waarom? Omdat ze op het moment dat de sleutel in de deur bleef steken, verwoed op de grond begon te stampen en te schelden. Kort lontje dus. Geruisloos glipte Lynn de straat uit, terug naar de hoofdweg. Een gaap ontsnapte aan Lynn's mond, misschien moest ze toch maar naar het Pokécenter gaan, dan kon ze Zara laten checken en was het daarna nog geeneens acht uur, dus zou ze lang kunnen slapen. In het Pokécenter aangekomen, liep Lynn meteen naar zuster Joy. Die begroette haar vriendelijk en vroeg daarna wat ze kon doen om te helpen. "Ik heb een gevecht gehouden met mijn Purrloin. Volgens mij heeft ze niets ernstigs opgelopen, maar toch zou ik het fijn vinden als u haar even na kunt kijken." antwoordde ze. Na een kort onderzoek en een paar minuten in de helende machine, kreeg Lynn de Pokéball van Zara weer terug. Snel huurde ze een kamer, ontving de sleutel en liep naar de kamer in questie toe. Daar liet ze Zara uit haar Pokéball en ging op bed liggen zonder kleren te verwisselen; andere kleren had ze namelijk niet. Lynn wenste Zara een goede nacht toe en viel in slaap.