Starting Over {& Lynn} (Afgesloten)

Fay keek om zich heen, dit rustige dorpje was niks vergeleken met de vreselijke stad waar ze vandaan kwam, maar die tijd lag achter haar, ze kon hier blijven. Alleen... het jonge meisje had geen kaart, Fay keek vragend om zich heen, waar moest ze heen? De jonge trainer besloot het te vragen aan de dichtstbijzijnde bewoner. Angel keek haar aan, de pokémon was nog steeds mager, want genoeg eten was er nooit en als het er was verdween het meeste in Lazy's buik. "Ik ben bang dat ik niet weet waar we heen moeten," de Absol keek haar aan, maakte een zuchtend geluid en keek naar de grond. "Zullen we wat te eten zoeken?" Angel keek haar weer aan en knikte, na al die tijd samen te hebben geleefd verstond de pokémon haast alles van haar, voor Fay was de Absol veel beter dan de meeste mensen, ook al stond de pokémon bekend als een brenger van ongeluk. Voor het jonge meisje was de pokémon het beste wat haar in haar korte leven was overkomen, de pokémon was door haar gered, maar nadat die haar écht vertrouwde begon de pokémon ook voor haar te zorgen. Veel gevechten hadden ze niet gedaan en de Absol was nog zwak, maar na het harde straatleven konden ze dat wel aan. "Zie jij een terrasje of zo iets?" Vragend keek Fay haar pokémon aan, ze wist dat de pokémon slimmer was dan ze leek. De Absol snuffelde aan de lucht en liep toen rustig richting een straatje, Fay volgde. Ze gingen de hoek om en daar vond het meisje een klein terrasje, precies goed. "Goed gedaan Angel," Angel keek haar trainer aan en er klonk een vrolijk geluid uit de Absol's mond. Fay ging zitten en plaatste haar bestelling, een cola en een stokbrood met van alles er op, en een mandje poképuff's voor Angel. Toen het eten was gearriveerd keek het meisje eerst zwijgend naar het stokbrood, Angel was gaan liggen op de grond en keek haar trainer aan. "Daar gaat ons laaste geld," met een wat treurig gezicht nam Fay een hap, Angel stond op en duwde zachtjes haar hoofd tegen Fay, als steun. Met tranen in haar ogen keek Fay de pokémon aan, "Angel... Geniet maar gewoon van je middageten." Angel likte haar hand en ging toen zwijgend haar poképuffs eten, ze voelde de pijn van haar trainer. Toen het eten op was betaalde Fay de rekening en stond zwijgend op, "Zullen we dan maar verder gaan?" De trainer keek haar pokémon aan, die maakte een instemmend geluid en ze gingen verder.

Fay stond voor het begin van route 1, hier zou de reis beginnen, hier zouden ze moeten vechten voor wat meer geld. Zwijgend liepen de trainer en pokémon verder, Fay had niks om te zeggen, Angel had niks om te zeggen. Na een tijdje lopen merkte het meisje dat ze moe was, ze was vandaag pas aangekomen in Kalos, met de boot en daarna had een vriendelijke draaksoort trainer haar meegenomen naar Vaniville town, hij moest er heen vanwege een of andere verjaardag en hij bood haar aan mee te gaan omdat daar alle beginnende trainers beginnen, ze had het aanbod dankbaar aangenomen. Angel was stil gaan staan, ze merkte dat haar vriendin het moeilijk had en wilde geen voet meer verzetten. Fay keek Angel vermoeid aan, "Kom Angel, we moeten verder." De pokémon schudde haar kop en keek Fay koppig aan, Angel wilde dat haar trainer uit zou rusten, ze kón niet verder en dat wist Fay ook wel. Het meisje zuchtte en ging zitten, de Absol kwam naast haar liggen en legde haar hoofd op de schoot van Fay. Zuchtend begon Fay de Absol te aaien. In de verte klonken voetstappen, maar ze schonk er geen aandacht aan.

"Iets mis?" Fay keek op, een meisje stond voor haar, erachter stond een pokémon die ze niet kende. Angel kwam overeind en nam een verdedigende houding aan, ze gromde net niet. "O, eeh... nee," ze keek weer terug naar de grond, vandaag was een vermoeiende dag geweest en Angel was ook moe, al liet de pokémon het niet merken. Zuchtend stond Fay op, het liefst wilde ze hier in slaap vallen en tot morgen verder slapen, Angel zou haar wel beschermen. Fay bekeek het meisje eens goed, ze was zeker ouder dan haar en had een of andere katachtige pokémon die op een afstand stond te kijken, het meisje had geen idee waarom, maar als ze keek naar Angels houding begreep ze het wel. Fay ging naast haar pokémon en streelde haar geruststellend, Angel draaide haar hoofd even en keek haar aan met een tedere blik, maar er lag iets kouds in verborgen. De Absol draaide zich weer om en keek het onbekende meisje argwanend aan, een grom ontsnapte haarkeel, een stap meer...

Misschien moet Lynn dichterbij komen of zo iets C:

Angel sprong naar voren toen de kat op haar of kwam, ze krabde de pokémon, die weg probeerde te springen, bijna en liet toen een liedje horen. Het klonk wat raar, maar Fay wist wat het betekende, Perish Song, haar beste aanval. "Angel," wanhopig keek Fay haar pokémon aan, maar die stopte niet en  het meisje gooide een andere pokéball in de lucht. Lazy's reusachtige lijf kwam er uit en de Snorlax lag midden in het gevecht te slapen. "Stoppen!" Gilde Fay, Angel keek haar eindelijk aan en liep op haar af, ging liggen voor diens voeten en keek dreigend naar Lazy, maar de blik was bedoelt voor de personen er achter, al had de Absol de Snorlax nooit echt gemogen. De spanning was om te snijden, maar toch kon Fay het niet laten om te denken dat ze Lazy moet weg doen, hij was alleen irritant. "Het spijt me Angel," fluisterde Fay de pokémon toe, voor Angel wat kon doen had Fay de pokébal van de Absol gepakt en er kwam een rode straal uit die haar in de bal zoog. Waarschijnlijk zou de katpokémon zo worden uit geschakeld door Perish Song en dan had zij dit gevecht 'gewonnen', al vond het meisje het niet echt een gevecht.

Don't forget you can't godmod! (zeggen wat de andere persoon of hun pokémon doet, dus de accounts besturen die niet van jou zijn C:)

"Wat?" Fay verbleekte, "Nee, het is alleen dat... Angel is beschermend, dit is geen gevecht." Ze rommelde even in haar zak, Lazy's pokéball was gevallen en ze moet hem er weer in doen, toen ze het ding te pakken had liet ze de Snorlax terug in zijn bal. Al klonk wat meer geld goed, dit was niet de juiste manier om het te krijgen. Fay hield Angels pokébal stevig vast, ze wilde haar vriendin er zo snel mogelijk uit laten, maar het was slim noch even te wachten. Opeens begon de pokébal te trillen, de bekende rode straal kwam er uit en Angel keek Fay verontwaardigd aan. De pokémon draaide zich om, maar viel dit keer niet aan, waarschijnlijk omdat het andere oudere meisje momenteel geen pokémon had, maar keek nog steeds dreigend. "Angel..." Toen de Absol de verdrietige toon hoorde draaide ze zich weer om naar Fay, die keek haar aan, nogal van streek, en Angel zuchtte. De pokémon ging naast haar trainer zitten en keek neutraal, al zat er wel nog steeds wat dreigends in haar blik. "Het spijt me," Fay zuchtte ook, ze draaide zich even naar Angel. "Hé, we zijn niet langer in gevaar, je kunt best wat minder aanvallend doen," Angel keek haar aan en maakte een geluidje, het klonk als wat tegenstribbelends, maar de Absol begreep het.

"Fay," stelde Fay zich voor, stil volgde ze Lynn, niet zeker of ze wel moest meegaan. In de slechte buurten in de buurt van de zwarte markt had je veel enge mensen die je niet kon vertrouwen, maar dit is een andere plek, dit was Kalos. Angel liep naast haar en keek haar bezorgd aan, af en toe maakte ze een zacht geluidje wat leek te vragen of het allemaal wel goed ging. "Je kunt 'Zara' wel uit de pokébal halen..." Zwijgend keek Fay naar Lynn, "Ik zorg wel voor Angel." Die keek net op dat moment wat ondeugend en Fay keek waarschuwend terug. Fay bestudeerde Lynn, die zag er niet uit als een verwend meisje dat nu eindelijk op reis kon, ze leek harder dan die andere kinderen die ze met pokémon had gezien. Vroeger, toen ze eindelijk weg ging, was ze een keer een ander meisje tegengekomen dat zeker ouder was dan haar, maar toch had Angel veel te makkelijk kunnen winnen van het verwende nest. Vaniville Town kwam al in zicht, zo ver hadden ze niet gelopen, en Fay was toch wel een beetje opgelucht dat ze nog niet echt helemaal zou beginnen aan haar reis en dat ze eerst even wat gingen ontspannen.

Fay had Lynn de hele tijd in stilte gevolgd, ze wist nog steeds niet zeker wat ze precies moest doen, maar wat lekkers leek haar wel fijn. Toen ze aankwamen bij de kleine milkshakezaak bleef ze op afstand, er leek wat aan de hand te zijn, maar het meisje had geen zin zich er mee te bemoeien. Fay was wat in gedachten verzonken en schrok op toen Lynn wat vroeg. "Voor mij vanille.. En voor jou, Fay?" Niet begrijpend keek ze het oudere meisje aan. "Wat... Oh eh... Chocolade," Fay wist niet helemaal zeker of het lekker zou zijn, veel smaken had ze niet geproefd, maar milkshakes leken wel lekkere dingen te zijn. Toen de drankjes klaar waren keek Fay Lynn afwachtend aan, Angel was al aan het begin buiten in de zon gaan liggen en stond nu ook op. Fay vroeg zich even af hoe het zou lopen als ze alleen was met Angel en Lazy, wat zouden ze dan doen? "Gaan we hier zitten?" Vroeg Fay om de stilte te doorbreken.

Fay dronk van haar milkshake, het smaakte lekkerder dan ze verwachtte. "Dus.. Hoe ben je op Route 1 terecht gekomen?" Fay dacht even na over wat ze zou zeggen, ondertussen keek Angel, die nu achter haar trainer lag, wantrouwend naar de Purrloin. "Ik eh... ben vandaag uit Kanto gereisd, omdat ik daar... niet paste," het kwam er een beetje stotterend uit, Fay wist niet goed hoeveel ze over haar verleden moest vertellen. Ze schoof het bakje water voor Angel voor de pokémon's neus, die dronk langzaam wat op, maar volgde met haar ogen Zara, voor het geval dat. "Ik ben hier gekomen om overnieuw te beginnen," Fay keek naar de grond en zuchtte.

Terwijl Lynn verder van haar milkshake dronk en het antwoord op haar vraag afwachtte, leek Fay na te denken. Lynn herkende het gedrag, omdat ze het zelf ook wel eens vertoonde. Als er een vraag over Lynn's verleden werd gesteld, moest ze ook altijd even nadenken voordat ze antwoordde; wat zou genoeg informatie zijn om het verhaal geloofwaardig te houden en wat wilde ze niet vertellen? Na een klein ogenblik antwoordde het rozeharige meisje: "Ik eh... ben vandaag uit Kanto gereisd, omdat ik daar... niet paste, ik ben hier gekomen om overnieuw te beginnen," Fay stotterde een beetje en aan het einde van haar zin zuchtte ze terwijl ze naar de grond keek. Intuïtief wist Lynn dat er iets mis was. Ze herinnerde zich dat toen ze Fay voor het eerst zag, ze onopvallende kleren droeg en niets van waarde bij zich had, net als Lynn. En net had ze iets gedaan wat Lynn ook verscheidene keren had gedaan. Misschien was het omdat het andere meisje overeenkomsten vertoonde qua gedrag met Lynn, dat Lynn dacht dat haar gesprekspartner ook wel een ruige jeugd had gehad. Van haarzelf wist ze dat ze nooit uit haarzelf haar hele levensverhaal zou vertellen, zonder dat ze genoeg informatie over de andere persoon zou hebben, dus werd het tijd dat Lynn aan iemand in de Kalos iets over haar verleden zou vertellen. Ze haalde diep adem, keek even in de ogen van Fay en toen naar Zara. "Ik merk dat je niet veel over je verleden kwijt wilt en dat begrijp ik. Misschien.. zal een verhaal je wat meer op je gemak stellen." Zara keek even verbaasd naar haar trainer, wat was er aan de hand? Maar toen de Pokémon de ogen van haar maatje zag, wist ze dat het goed was. Ze stond op en ging op de schoot van Lynn liggen.

"Ooit," begon Lynn "was er een meisje van een jaar of tien. Ze woonde al tien jaar in het weeshuis toen ze vertrok om haar ouders te vinden, maar toen ze die uiteindelijk vond, werd ze verrast. Op een slechte manier. De ouders van het meisje bleken haar naar het weeshuis gebracht te hebben, omdat ze van mening waren dat het meisje te zwak zou zijn om het grote bedrijf van de rijke ouders te erven. Toen ging het meisje op zoek naar haar broer, maar opnieuw werd ze niet op de goede manier verrast. De broer van het meisje bleek een kl--, sorry, een slechte persoon te zijn en het meisje besloot om haar eigen weg te gaan en niet terug te keren naar het weeshuis. Ze leefde op straat van het geld dat ze opgespaard had, maar toen het geld van het meisje op was, kreeg het meisje een probleem. Waar moest ze nu van eten? Het meisje begon met bedelen, maar verdiende niet genoeg en dus begon ze in vuilnisbakken naar eten te zoeken. Na een maand was het meisje sterk vermagerd, maar ze wist geen andere manieren om geld te krijgen meer en dus kon ze er niets aan doen. Toen het meisje op een dag in een vuilnisbak naar eten zocht, vond ze een kleine Purrloin. Het beestje was net zo mager als het meisje en daarom had ze medeleiden met haar. Daarom voerde het meisje de Pokémon de helft van een gevonden boterham en dat was het begin van een hechte vriendschap. De Purrloin leerde het meisje te stelen, en het meisje werd net zo goed als haar maatje. Maar op een dag deed het meisje iets doms. Ze probeerde iets te stelen van een mevrouw, maar werd gesnapt. Haar Pokémon zorgde ervoor dat het meisje niet gepakt werd, maar het meisje had hierdoor begrepen dat er iets moest veranderen. Ze ging meer Pokémongevechten doen op straat met haar Purrloin en verdiende zo geld voor een Pokéball en een kaartje met de boot naar een andere regio. En nu zit dat meisje in een park in een prachtig dorpje, naast een meisje dat volgens haar ook een verhaal te vertellen heeft dat meer inhoudt dan 'Ik paste ergens niet en daarom ben ik vertrokken.'." Blauwe ogen kruisten donkerroze ogen voor een moment. "Wil je me vertellen wat je echte verhaal is?"

Fay luisterde zwijgend naar het verhaal van Lynn, het was bijna meteen duidelijk dat het meisje Lynn was. Aan het einde keek Fay Lynn een moment aan, "Wil je me vertellen wat je echte verhaal is?" Fay zuchtte weer, maar toen ze een por voelde van Angel begon ze. "Nou... Ik ben geboren in Kanto, in die grote drukke stad. Mijn vader overleed snel en mijn moeder was arm en gedeprimeerd, ik moest vooral voor mezelf zorgen en pas na een lange tijd ging het beter met mijn moeder, maar dan ook maar een beetje. Het enige wat we hadden was het huis... Maar de huur liep achter en mijn moeder werd ziek. Ze overleed en ik was toen maar 8, al snel werd ik het huis uit gezet en moest ik op straat leven. Ik leefde op de zwarte markt, in een kleine ruimte tussen twee huizen, door klusjes te doen kon ik wat geld verdienen en overleven. Toen ik 9 was vond ik een mishandelde pokémon en stal die, dat was Angel," Fay gebaarde naar de pokémon. "En eerst vertrouwde ze me niet," Fay liet een litteken zien op haar onderarm, Angel keek wat beschaamd. "Maar naarmate de tijd vorderde begonnen we vrienden te worden en een paar maanden geleden had ik er genoeg van en wilde ik daar weg. Dus ik begon wat te sparen, en toen ik eindelijk weg kon herinnerde ik me dat ik nog een pokébal nodig had voor Angel. Dus ik kreeg van een rare man een pokébal en een Munchlax en ging op reis, eigenlijk zorgde Angel meer voor mij dan ik voor haar... In elk geval zijn we een tijdje terug hier in Kalos gearriveerd." Fay keek Lynn aan en wachtte op een reactie.