››Open‹‹ Juliet

Zweet druppels rolde over haar rug, de zon brandde. Prime liep vrolijk blaffend achter een vlinder aan en Serafine keek septisch vanaf de schouder van Verona toe. V's rugzak sneed in haar schouders, maar de Eevee die af en toe een verkoelend likje gaf, zorgde voor een beetje verkoeling. Waarom had ze nu geen waterpokémon? Dat was nog eens handig geweest, al zou Sera daar wel in kunnen veranderen. Als ze een breerder was geweest, was dat haar nieuw doel geworden: Alle verschillende soorten Eevee-evoluties. De stenen rolde onder haar voeten weg naarmate het steiler werd. Prime kwam, met zijn tong uit zijn bek hangend, terug naar haar gelopen. "Gaat het een beetje?" Glimlachte ze naar de grote Arcanine, hij moest het toch wel ongelofelijk warm hebben nu. Een keffend geluidje vertelde haar dat alles oké was, de band tussen haar en de Arcanine was fel gegroeid de laatste tijd. Tussen haar en Yun zat het al even niet meer zo lekker, de Charmeleon was onzeker en Verona probeerde er van alles aan te doen, maar het lukte haar gewoon niet. Met Serafine zat alles ook wel snor, maar toch maakte ze zich ontzettend druk over Yun. De vuurpokémon hield zich vaker en vaker afzijdig. Eigenlijk zou een goed gevecht of een goede training hun band kunnen verbeteren, maar dan moest ze eerst nog iemand vinden en dat was moeilijker. Er waren niet veel trainers die zin hadden om met een redelijk onervaren trainer te trainen, dat hielp hen niet vooruit. Maar over die trainingen zou ze zich later nog wel druk maken, eerst moest ze maar eens genieten van het uitzicht dat ze had en daarna van de geweldige grot in de buurt. De weg werd weer platter en de Eevee besloot dat ze het nu wel zonder hulp kon, sierlijk sprong deze dus van haar schouder af. Prime as al weer blaffend weg gelopen, achter één of andere vlinderpokémon aan. Daar had de Normal type wat minder plezier in. Nee, Serafine had meer een air van ik-ben-geweldig-en-ik-verlaag-me-niet-tot-zo'n-dingen. Eindelijk kwam de ingang van de grot inbeeld, een andere trainer verliet hem net en blozend staarde de brunette naar de grond. Met pokémons kon ze als de beste overweg, maar als het dan aankwam op andere mensen, echte mensen, dan had ze een probleem. Al haar gedachten leken te vervagen toen ze de grot binnen liep, Prime was bij de ingang blijven zitten en Sera liep arrogant achter haar aan. De Arcanine hijgde lichtjes en gauw gaf de trainster hem een zweterige knuffel, waarna ze een ruwe tong over haar wang kreeg als bedankje. De Eevee maakte een verontwaardigend geluidje. "Geen zorgen Sera, als jij ook een zweet knuffel wilt, krijg je er wel eentje." Met haar armen gespreid stapte de op de pokémon af, maar die deinsde achteruit. Een blik en een geluidje vertelde haar dat ze de knuffel wel opkwam eisen als ze gedoucht had.

››OPEN!