Where does this go? [OPEN]

Een glimlachje verspreidde zich om North’s lippen toen hij voor de Glittering Cave stond. Hij had onlangs een gidsje gekocht dat hem meer over Kalos vertelde zodat hij niet overal random uit zou komen. Het zou niet de eerste keer zijn dat hij verdwaald zou geraken. Hij was flink aan het trainen met zijn Pokémon, maar hij was ook erg nieuwsgierig en daarom veel bezig met Kalos verkennen zodat hij zijn weg goed kon vinden als er eens een keer echt iets dringend was. Bijvoorbeeld als hij een vriendin kreeg en zij was in nood. Dan moest hij haar wel kunnen redden natuurlijk. Hij proestte. Ja, natuurlijk. Hij en een vriendin krijgen. Dat ging echt nog jaren duren. Er was geen enkel meisje dat zijn karakter aan zou kunnen. Hij was gewoon veel te direct en raakte veel te veel in de problemen of in awkward situaties. Zijn wangen werden nog steeds rood als hij dacht aan wat er een paar dagen geleden was gebeurd. Petal tikte North uit zijn gedachten met zijn roede en vragend keek de groene Pokémon zijn trainer aan. ‘Ja hoor, we gaan al, ongeduldige Pokémon van me, ‘zei North lachend tegen Petal. Deze rolde met zijn ogen. Doordat hij dat deed, had hij niet in de gaten waar hij liep en botste vol tegen de rotswand. Uitdagend keek Petal over zijn schouder en North keek fluitend naar de lucht. Petal gromde zachtjes en liep door. North grinnikte. Driftkikker dat hij dan ook was. Glittering Cave was werkelijk adembenemend en nieuwsgierig gleed North’s hand naar het zacht gloeiende mos. Zijn hoofd schoot echter naar voren toen hij een geluid hoorde. Petal keek met een scheef kopje naar voren. ‘Iemand daar?’ vroeg North nieuwsgierig, totaal op zijn gemak zijnde en rustig afwachtend wat er zou zijn.

"Naida, kom terug meisje," Ja, niet dus. Alsof die Vaporeon naar haar zou luisteren. Ze had toch echt gehoopt dat de pokémon beter zou luisteren nadat ze geëvolueerd was, maar blijkbaar was ze gewoon nog koppiger geworden door die paar keer dat ze in de box terecht was gekomen. Het had gemoeten, ze had Ryuu immers nodig gehad voor de gym die ze had uitgedaagd en had verslagen. Daarna was ze best wel snel weer uit Lumiose City vertrokken, het overschot aan Team Rocket leden werd haar een beetje te veel. Ze had al veel te veel problemen met die mensen. Zeker nadat ze twee keer buiten de avondklok opgepakt was. Nee, nu kon ze beter haar hoofd daar eventjes niet meer laten zien.
De brunette was weer eens in de Glittering Cave gewandeld, ditmaal om haar Vaporeon achter na te gaan. "Naida, waar ben je!?" riep ze, terwijl ze luisterde naar het nagalmen van haar stem. Ze slaakte een zucht, zo kon ze haar pokémon nooit meer terug krijgen. Vivienne beet op haar lip, nee, ze zou Kratos er maar niet bij halen. Die zou er niet blij mee zijn als ze moest toegeven weer haar pokémon kwijt te gaan geraakt. "Naida!" schreeuwde ze nog een keer en tot haar verbazing kreeg ze antwoord. Het was een vraag, maar goed, er was dus nog iemand. Snel keek de brunette om zich heen en vond een bruinharige(?) jongen. Een glimlach verscheen op haar gezicht. "Hey," zei ze vriendelijk, terwijl ze voorzichtig zwaaide. "Uhm .. Je hebt niet heel toevallig een Vaporeon voorbij zien komen?" vroeg ze daarna een beetje beschaamd.

De stem van een meisje antwoordde en North was enigszins wel blij dat het niet één of andere creep was die hem stond op te wachten in de grot. Waarom een of andere creep hem zou opwachten in deze prachtige grot zou hij ook niet weten, maar je moest het maar eens meemaken. Hij fronste zijn wenkbrauwen toen het meisje hem een vraag stelde. Hij had enkel kort zijn hand opgestoken toen ze naar hem zwaaide en dacht na. Had hij een Vaporeon voorbij zien komen? Hij keek naar Petal, maar deze schudde ontkennend met zijn hoofd. Nee, dat dacht hij al. Petal was met zijn kop tegen de rotswand gebotst, dus die zou voor een paar uur toch geen logische antwoorden kunnen geven. Hij grijnsde even bij dat idee en richtte zijn blik daarna weer op het meisje. ‘Nee, niet gezien,’ zei hij vervolgens schouderophalend. Wel vreemd dat ze een Vaporeon kwijtraakte. Als het een Eevee was geweest had hij het nog wel begrepen, maar Vaporeon was de geëvolueerde vorm van Eevee, dus je zou toch denken dat zulke beesten wel beter zouden luisteren naar hun trainers? Het deed hem denken aan het meisje dat hij een paar weken geleden had ontmoet, die met haar Plusle. Hij draaide zijn hoofd weer naar het meisje toe. ‘Vreemd dat je zo’n grote Pokémon kwijtraakt,’ zei hij zijn gedachten tegen haar. ‘Je zou toch denken dat een geëvolueerde Pokémon beter zou luisteren. Heb je hem nog maar pas?’ Net als anders was hij niet echt subtiel met de manier waarop hij een ander zijn mening toesprak en had hij ook geen idee dat hij haar wel eens onnodig zou kwetsen met zijn opmerking. Petal had dit echter wel in de gaten en gaf hem een zachte klap tegen zijn achterhoofd met zijn roede. North zei er niks meer op. Hij was het inmiddels wel gewend dat Petal hem sloeg terwijl dat helemaal nergens voor nodig was, snik snik.

OOC: Lichtbruin haar ja. Goed zo, Quinty! ;D

De jongen reageerde negatief op haar vraag en ze slaakte een zucht. Echt, ze zou nog eens een sooth bell kopen voor haar, zodat ze dr tenminste achter na kon gaan. Zoeken in deze grot zou een hel gaan worden immers, het was groot en onoverzichtelijk. Misschien moest ze toch maar eens Kratos erbij halen, die kon de geur van Naida wel terugvinden, hoopte ze dan tenminste. Ze keek wat beschaamd op toen de jongen tegen haar sprak en keek wart verlegen weg. "Haar en nee, niet echt. Ze is gewoon ontzettend nieuwsgierig en als Eevee mocht ze van haar oude trainer overal gaan en staan. Dat heb ik er nog niet helemaal uitgekregen," legde ze zachtjes uit, waarbij er een rode blos op haar wangen verscheen. Wat was ze nou voor een trainer, ze kon niet eens haar pokémon bij zich houden. Ze beet op haar lip en beet door totdat ze bloed proefde. Nee, ze mocht niet meer negatief denken. Ze had haar vijfde gym verslagen en een ontzettend sterk team achter zich staan, ze moest Naida gewoon eventjes een goede draai om haar ogen geven. Dan zou het allemaal wel goed komen. Hoopte ze dan tenminste. "Uhm .. Ik ben Vivienne trouwens," stelde ze zichzelf daarna maar voor, om het gesprek lopend te houden.

North moest nu eerlijk toegeven dat hij zich niet bepaald slecht voelde toen ze verlegen van hem wegkeek. Het benadrukte enkel dat hij gelijk had, in zijn ogen. Haar Pokémon moest beter opgevoed worden. Als hij een Pokémon had die niet zo goed naar hem luisterde, zou hij er dat zo snel mogelijk uit proberen te krijgen. Dan lag het er natuurlijk ook nog aan wat de aard van de Pokémon was. Eevee’s waren over het algemeen erg nieuwsgierige Pokémon. En als ze dan ook nog de permissie kregen om overal naartoe te gaan waar ze maar wilden… tja. Aan haar verhaal kon hij opmerken dat de Eevee eerst van iemand anders was geweest. Oké, dat vond hij dan nog iets anders dan als de Eevee door haar gevangen en getraind was. Maar toch, ze moest beter haar best doen om het eruit te krijgen als ze dit soort situaties wilde vermijden. ‘Mijn naam is North,’ zei hij. ‘En dit is Petal.’ Hij wees naar Petal, zijn Ivysaur, welke een begroetende roede uitstak. North schudde even kort zijn hoofd. Misschien moest hij Petal afleren om dit soort dingen te doen. Het kwam gewoon eng over, zo’n menselijke Pokémon. ‘Je krijgt het er wel uit,’ zei hij als antwoord op haar uitleg over waarom de Vaporeon niet naar haar luisterde. Of toch gedeeltelijk niet naar haar luisterde. ‘Maar je moet er gewoon snel aan werken als je dit soort situaties wilt vermijden. Het is een gevaarlijke grot en ze zou gewond kunnen raken.’ Petal keek hem afkeurend aan en North besefte nu pas dat het niet echt bemoedigend klonk wat hij zei en haar vast enkel meer bezorgdheid in zou boezemen. ‘Maar goed, laten we geen tijd verspillen aan hier te staan. Laten we haar gaan zoeken,’ vervolgde hij opgewekt waarna hij zich omdraaide en zomaar een kant op begon te lopen. Want richtingsgevoel, right…