Geology sucks!

toxic

wait 'till you've seen this

Caroline was altijd zo’n meisje geweest dat zeker was van haar zaak. Opgegroeid in een gezin waar niemand echt naar haar omkeek, werd haar ook nooit gezegd dat ze fout zat. Daar kwam het eigenwijze karakter ook grotendeels door. Omdat niemand haar op haar vingers tikte als ze een keer fout zat, werd de roodharige er steeds weer van overtuigd dat ze goed zat en als de rest van de wereld haar tegensprak, dan zat die rest gewoon fout. Met zo’n houding stond ze nu ook voor de gym. De glazen deuren had ze al zo vaak van een afstandje gezien. Al een paar keer waren er trainers in en uit gegaan, soms verlieten ze de gym zelfverzekerd(er), maar meestal waren het beginnende trainers die te hoge ogen gooiden. Caroline moest even lachen toen ze aan die stakkers dacht. Zij zou zich niet bij die trainers voegen, nooit niet.
De deuren gleden open en het toneel waar zij het komende uur zou schitteren verscheen voor haar ogen. Onderzoek had ze een beetje gedaan, oftewel mensen in de buurt gevraagd wat voor een pokemon Roxeanne gebruikte en hoe ze vocht. Rock types waren het antwoord geweest en meteen verscheen er een frons op haar gelaat. Piper was deels bug en die deden het alles behalve goed tegen rock en ground. Toch was het meisje er van verzekerd dat ze deze eerste gym zonder moeite aan zou kunnen. Nonchalant stapte ze de gym binnen en liet haar ongeïnteresseerde blik over de ingang glijden. Een paar deuren bood haar toegang tot de echte gym. Wat haar wel opviel was de opmaak van de ingang. Aan de muren hingen schilderijen en nagemaakte beelden van uitgestorven fossiel pokemon. Soms trok het haar interesse, maar meestal trok ze haar neus ervoor op. Ze had nog niet gehoord van een poison fossiel pokemon, dus veel interesseerde haar deze pokemon niet.
Met een simpel duwtje opende ze de deuren die toegang boden tot het strijdveld. Het was een veld dat voor het grootste deel bestond uit zand, maar hier en daar bevonden zich plekken modder die waarschijnlijk waren veroorzaakt door het gebruik van wateraanvallen. Dus dat ruimden ze niet op in deze gym? Interessant. Het veld werd bekleed met rotsen, sommige al half afgebrokkeld en sommige torenden nog altijd hoog boven haar uit. Goed, waar was die gymleader, ze had nu wel trek in zo’n gevechtje.
Op precies dat moment kwam de leader aanlopen, ze zag er wel wat net uit voor haar smaak, het deed haar echt denken aan van die meisjes die vroeger bij haar op school zaten. Ze schatte haar ongeveer rond de twintig in, want echt heel erg volwassen zag ze er niet uit. Over haar type keuze gesproken, dat was eigenlijk ook een nee. Toch begroette de gymleader haar met een ferme handdruk. “Dus jij komt me uitdagen?” Vroeg Roxeanne met een gewaagde glimlach en voor een moment bleef Caroline stil, schatte de vrouw in en knikte vervolgens. “Jup.” Antwoordde ze koeltjes en de gymleader had gelijk door dat met veel praten ze nergens zou komen. De leader gebaarde naar de andere kant van het veld, waar ze plaats mocht nemen en op dat moment verscheen de officiële scheidsrechter ook. Dan kon het nu beginnen!

Aangezien zij de uitdager was, was het haar beurt om de eerste pokemon op te roepen. Maar Caroline had natuurlijk al gehoord dat haar tegenstander redelijk vaak met dezelfde pokemon begon. Met een simpel boogje gooide ze haar eerste keuze op en er verscheen een whirlipede op het strijdtoneel. Aan de overkant zag ze Roxeanne een soort knikje geven en ook zij koos haar eerste pokemon om mee te beginnen. Dit was een geodude. Zelfverzekerd glimlachte Caroline, volgens haar verwachtingen! De eerste zet was voor haar. “Gebruik defense curl en rollout!” De whirlipede, die eigenlijk al opgerold was, begon richting haar tegenstander te rollen, terwijl de platen die haar tere lichaam beschermden harder werden. Rollout was niet zeer effectief tegen een rock ground pokemon, maar de aanval zou steeds sterker worden en dat zou ook wat schade moeten opleveren. De geodude werd opgedragen mud sport te doen en Caroline fronste kort. Dat zorgde toch alleen maar dat bliksem aanvallen niet werkten? Al snel werd de bedoeling duidelijk. Met een grote snelheid bereikte Piper haar doelwit, maar omdat deze grotendeels was bedekt met modder, rolde de whirlipede eigenlijk over de geodude heen. Het deed vast wel iets van schade, maar minder dan had gemoeten. Helaas stopte haar pokemon pas met rollout als deze had gemist en hier missen betekende tegen een rots aan knallen. De trainster beet op haar lip. Ze kon nog wel improviseren. “Poison tail!” De twee staarten op het lichaam van de whirlipede kleurden paars en met dezelfde snelheid rolde hij weer op de geodude af. Dan maar hopen op een kansje dat de pokemon vergiftigd raakte, want dat maakte dit gevecht een stuk makkelijker. De geodude rolde zich nu echter ook op, in een defense curl, en werd nu weggestoot door de rollende whirlipede, maar veel impact leek het niet te hebben. Door de impact begon de geodude ook te rollen en Roxeanne beval haar pokemon er gelijk een rollout van te maken. Arceus! Dat zou haar pokemon wel veel schade doen als het raakte! Maar ze was al te laat, want de rollout van Piper werkte nog steeds en de twee pokemon kwamen in contact. Aangezien dit Piper’s derde ronde was hadden beide aanvallen een even grote impact op beide pokemon. Piper werd nu wel verlost uit de drang om te blijven rollen en bleef wankelend op de grond staan. Grrr. Roxeanne beval haar pokemon nog een rollout te laten verrichten. “Pursuit!” Met een grijnsje liet ze Piper deze aanval doen. Nu zou de whirlipede achter haar tegenstander aan gaan en ja, dan werd er maar even rondjes gerold. De geodude had een verrassende snelheid, maar Piper was even soepen in de plotselinge bochten. Dit ging even door en zelf werd Caroline er redelijk ongeduldig van. Na nog een rondje van het jaagspelletje van de twee merkte ze een redelijk vlakke rots op met een perfecte helling. “Lanceer jezelf vanaf die rots op de geodude en gebruik poison sting!” Piper maakte een plotselinge afslag, wat de geodude verwarde. De tegenstander schampte een rots nog net, terwijl de whirlipede met een grote snelheid over de helling rolde en een kleine vlucht maakte door de ruimte. De verschillende stekels op het lichaam van de whirlipede haakten zich bij de landing op de geodude op het harde lichaam van de pokemon. Piper rolde snel weer bij de geodude weg, die wankelend tot stilstand kwam en een redelijk misselijke uitdrukking liet zien. Yes! 1 – 0 voor team poison! Met een grote grijns keek Caroline naar haar tegenstander, maar zag niet dat deze zich vol tegen Piper beukte in een Tackle. De whirlipede eindigde op haar flank en het duurde even voordat deze was opgekrabbeld, maar toen ze dit was, werd ze geraakt door een stevige rollout, die haar tegen een van de rotsen drukte. Arceus! Maar toch hield Caroline haar pokemon in de beurt van de stenen. Daar kon ze nog gebruik van maken. De geodude had af en toe langs van de vergiftiging die hij had opgelopen, maar ook Piper zag er nu wel redelijk vermoeid uit. De geodude werd weer bevolen een rollout te verrichten, maar had zich eerst aan de stenen geslepen (een zogenaamde rock polish) en met een verrassende snelheid kwam hij op Piper af. “Positioneer je!” Dat betekende dat de whirlipede bij een van de rotsen stil moest blijven staan. De geodude rolde op haar af. “Protect!” Riep Caroline toen en een licht blauw schild omhulde de pokemon. De geodude ketste af op het schild en werd tegen de rotsen geworpen. “Gyro ball!” Ze zag aan de overkant van het strijdveld een verraste uitdrukking. Roxeanne had natuurlijk niet verwacht dat Piper beschikte over een steel aanval. De whirlipede begon met een grote snelheid te draaien en lanceerde zich op de rotsen. Het zou haar schade opleveren, maar de geodude des te meer. Het was een te korte tijd geweest voor de steen pokemon om weg te komen, dus was de impact massaal. Een grote stofwolk doemde op en bedekte het veld. Een paar seconden bleef het stil, afgezien van het geluid van kleine kiezels die neer daalden op het veld, maar uiteindelijk rolde Piper wat zwakjes uit de wolk, die begon neer te slaan. En daar lag de geodude, uitgeteld tegen een paar afgebrokkelde rotsen

Haar volgende pokemon was natuurlijk.. nosepass. Caroline had het altijd al een vreemde, maar grappige pokemon gevonden. I mean, die grote neus, te hilarisch. Maar goed, dit was weer hetzelfde verhaal, alleen was de verrassing er nu af. “Gyro Ball.” Glimlachte Caroline zelfverzekerd en zag de whirlipede weer met een aanloop beginnen te rollen. Dit keer had Roxeanne het echter door. Ze liet haar nosepass een afgebrokkelde rots op pakken en net voordat Piper in de buurt kwam van de pokemon, werd de rots op de whirlipede gegooid. Een klein kreetje van schrik verliet haar keel, toen de whirlipede uitgeteld op de grond lag. Nee, de pokemon probeerde overeind te komen, maar ze zag dat de nosepass een nieuwe rots had gepakt en wilde bijna het strijdveld op rennen. De scheidsrechter wierp haar een waarschuwende blik toe en gelijk liet ze de pokemon terugkeren. Dat was genoeg gevaar voor Piper.

Giftig keek ze naar de gymleader aan de overkant. Die dacht wel heel wat over zichzelf, haar pokemon zo af te willen maken. Met meer pit dan daarnet gooide ze de volgende pokeball op en daar verscheen haar Ivysaur. De pokemon straalde zelfvertrouwen uit en dat was precies wat Caroline wilde bereiken. Van de ontschuldige bulbasaur leek nog maar weinig over te zijn gebleven en daar was ze dol gelukkig mee. Dan was hij klaar voor een echt gevecht. Nu waren het beide trainer hun laatste pokemon. Ready. Dit keer wilde Roxeanne echter niet op haar wachten, want ze beval haar pokemon weer een rots op te laten pakken en deze gooide hij van ver op Danny. “Vine whip!” Grauwde Caroline en in mid air ving de Ivysaur de rots op. “Werp hem terug.” Beval ze toen en de Ivysaur gooide de rots terug naar de nosepass, die dit niet had verwacht en de rots tegen zich aan kreeg gegooid. Haar mondhoeken kropen wat omhoog. Koekje van eigen deeg. Roxeanne zocht vervolgens het directe gevecht op, want met een tackle stormde de nosepass af op Danny. “Verdedig je met leech seed!” Het betekende wel dat de Ivysaur iets van zijn health moest opofferen. De nosepass beukte met zijn massieve gewicht in op de ivysaur, maar deze plantte gelijk de vervelende zaadjes over het lichaam van de nosepass. De zaadjes waren nog altijd verbonden met de graspokemon en die begon langzaam de energie van de nosepass af te tappen. Tricky keuze. Maar Roxeanne wist hier gebruik van te maken. “Thunder wave!” Nog altijd in contact met Danny werd de Ivysaur plots onder stroom gezet en wat altijd zeker was, als deze aanval raakte, was dat de pokemon verlamd raakt. De planten op het lichaam van de nosepass raakten hun directe contact kwijt met de ivysaur, maar zouden nog altijd energie door de grond sturen richting de graspokemon, die wel leed onder het vervelende verlamde gevoel. Dus moest Caroline het gevecht maar van ver af houden. Hier was Roxeanne het niet mee eens, nogmaals werd de nosepass bevolen een tackle te verrichten. “Vine whip!” Riep Caroline en met twee roedes werd in het gezicht geslagen van de nosepass, die iets afweek van zijn pad, maar nog wel deels tegen de ivysaur kwam. Danny werd naar achteren geduwd. “Sleep powder!” De nosepass bevond zich in Danny’s buurt, er was geen ontkomen aan! Maar de triomfante glimlach op haar gelaat, werd eraf gesmeten toen ze het bevel –Rest!- hoorde en de Nosepass, onder invloed van het slaappoeder, in slaap viel. Danny zakte door zijn poten, vechtend tegen de verlamming. Damn, wat oneerlijk. “Razor leaf!” De ivysaur maakte de afstand tussen de twee pokemon wat groter en begon op een hoog tempo messscherpe bladeren af te vuren op de slapende nosepass. Van de verlamming was wel degelijk iets te merken, want aan de rechterkant kwamen er wat minder bladeren en het tempo lag wat lager dan normaal. De nosepass bleef slapend op zijn plek en Caroline moest nu al die schade weer terug doen. “Pak een steen op en werp hem!” Het liefst kwam ze niet meer in de buurt, want die tackles konden Danny fataal worden. De Ivysaur pakte weer een van de losse stenen op en wierp deze, gelukkig kickte de verlamming nu niet in en met een plof belandde de steun recht op het hoofd van de nosepass. Op dat moment begon te pokemon weer te bewegen. Niet helemaal hersteld, want de razor leaf had zijn tol geëist. Roxeanna liet de nosepass weer eens een steen gooien in de richting van de Ivysaur, die niet genoeg energie meer over had om de steen en te vangen en weer terug te gooien. Dus werd de steen weggekaatst met een van zijn roedes. Maar op dat moment schoot de nosepass weer met een tackle op de Ivysaur af. Deze slaakte een gepijnigd geluid toen deze opzij werd gebeukt. “Sweet scent!” Een zoete geur verspreidde zich over het veld en ook Caroline kon hem ruiken. Maar het doel was bereikt. De nosepass keek wat afgeleid op, de geur goed onderzoekend. Nu was hun kans. “Razor leaf!” van dichtbij zou deze aanval alles behalve prettig zijn. En daar begon het. De messscherpe bladeren werden weer afgevuurd op de nosepass. De impact was groot, want de rots pokemon werd naar achteren geduwd door de storm. “Rock throw!” Riep Roxeanne van de andere kant van het strijdveld en de Nosepass pakte, zeer wankel, een steen op en begon deze te werpen. Een paar bladeren schampten de rots, die door midden werd gespleten, maar de ene helft belandde nog wel op Danny. “Vine whip!” Met een oog dichtgeknepen tegen de pijn liet Danny zijn roedes weer verschijnen en sloeg de nosepass hard in zijn gezicht en nog een keer. “Maak het af met take down!” Grauwde Caroline er nog achterna en Danny lanceerde zich naar de nosepass en beukte hem met zijn hele lichaamsgewicht.