Don't Believe Me, Just Watch [+Lori Campbell]

Toen Lori hen keel schraapte, ging Ayako iets rechter zitten en keek ze met een serieuzere blik naar de zwartharige. Nu ging het komen, de uitleg waar ze al zeker drie minuten op had zitten wachten! Het begon over de meest bekende geslachten; jongen en meisje. Aya knikte, wetend wat dat inhield en denkend dat ze daar geen uitleg over nodig had. Het waren immers simpele concepten, aangezien het er al vanaf kleins af aan was ingegoten. Toen Lori echte begon over chromosomen, moest Ayako beter haar best doen bij het in zich opnemen van de informatie. Wat een moeilijke woorden, zeg! Maar ze lette op. Ze wilde dit namelijk weten. En het zou onbeschoft zijn als ze dat niet zou doen. De vraag hoe die tussengevallen dan genoemd werden, hield ze voorlopig even in haar achterhoofd. Dat kon ze zo wel stellen, toch? Bovendien wilde ze niet een uitleg in de rede vallen. Ook dat zou onbeschoft zijn. Lori vertelde dat ze niet veel afwist van de tussengevallen, want ze was immers geboren als meisje. De brunette knikte begrijpend. Dus mensen konden zich als een ander geslacht voelen, ondanks waar ze mee geboren waren, huh? Aya dacht toen even na. Voelde zij zich anders? Nee. Zij voelde zich gewoon een meisje. Ze had wel bepaalde ‘jongenstrekjes’ hier en daar, maar dat was niet overheersend. Bovendien hadden haar ouders haar al verteld dat het heel normaal was om te hebben. De kijk op geslachten van de maatschappij was volgens hen achterhaald.

Er waren mensen die geboren werden als jongen, maar zich een meisje voelden. En vice versa. Maar je had ook mensen die zich beide geslachten voelden en je had mensen zoals Lori, die zich tot geen enkel geslacht wilde benoemen. Gelukkig vroeg de zwartharige al snel of ze vragen had en Ayako knikte weer, dit keer enthousiast, aangevend dat ze die inderdaad had. “Hoe noem je die andere geslachten dan? Of valt het allemaal onder transgender?” Ze keek even verward. “Heb jij je laten opereren?” Aya fronste. Lori zag er qua gezichtscontouren inderdaad uit als een meisje, maar daar moest je goed voor kijken. “Ken je meer mensen met andere geslachten?” De vraag klonk in ieder ander hun oren wellicht een beetje dom. Iedereen had geslachten. Maar Ayako nam aan dat Lori wel wist wat ze bedoelde.

Lori liet er geen gras over groeien en beantwoordde al snel Ayako’s vraagjes stuk voor stuk. Het viel allemaal onder de transgender term, maar de benamingen waren voor elk geslacht wel weer anders. Dit verwarde de brunette een beetje, maar ze begreep het al een stuk beter toen elke naam van elk geslacht werd uitgelegd. Bigender, genderfluid en agender was wat ze tot nu toe erbij had geleerd. Lori bekende toen dat ook zij niet alle termen kenden. Hm. Waren het er zoveel dan? Aya keek vol bewondering naar de persoon die naast haar zat. Was het niet moeilijk om met een ander geslacht te leven? De zwartharige vertelde haar toen dat zij zich niet geholpen wilden laten worden aan de lichamelijke kenmerken van haar biologische geslacht. Wat er met ‘in m’n broek’ werd bedoeld, begreep ze echter niet helemaal. “Huh? Wie wil er dan in je broek?” vroeg de brunette dan ook verward, alsof ze zojuist een grote grap had gemist. Als laatste vertelde Lori dat hun beste maatje genderfluid was. “Dat is... De ene dag jongen en de andere meisje, toch?” probeerde Ayako haar nieuwe kennis uit. Een trotse glimlach wist zich op haar gezicht te werken. Die verdween echter toen ze terugkwam op de vraag die ze zonet in gedachte had. “Is het niet moeilijk?” vroeg ze. “Een ander geslacht.”

Later begrijpen? Een ander mocht dat uitleggen? Teleurgesteld zette Ayako een pruillipje op, hoewel het lichamelijk contact erg gewenst was. Hmpf. Was dat weer zo’n ‘dat begrijp je wel als je ouder bent’ ding? Want dat werd onderhand ontzettend flauw en irritant. Er iets van zeggen deed Ayako echter niet. Misschien dat Kaoru zoiets wist. En anders haar ouders vast wel. Toen ze gelijk kreeg van Lori, beurde ze echter meteen weer op. Ze was wel slim. Af en soms. Of was het af en toe? Ach, het zou ook wel. Lori vertelde toen de kijk van de maatschappij op de verschillende geslachten, waardoor Aya’s kleine grijnsje van haar gezicht afviel. Was het echt zo slecht? “Wat een stel Shuckles,” opperde ze kwaad fronsend. Hoe durfden mensen elkaar zo dwars te zitten? “Lori is Lori,” voegde ze eraan toe, alsof ze net de meest belangrijke statement van de eeuw maakte. Ayako kruiste haar armen en keek de persoon voor haar aan met een vastberaden blik in haar ogen. “En de mensen die daar een probleem mee hebben, die moeten eerst maar langs Goku en mij!” Ze hief haar armen in een hoek van negentig graden om haar spierballen te showen, terwijl haar Treecko zichzelf een klap voor zijn voorhoofd verkocht. Was ze weer bezig?

Ayako had de pets wel gehoord toen Goku zichzelf een facepalm had gegeven, dus had ze haar aandacht even op hem gericht om hem moed in te spreken haar te helpen die mensen tegen te gaan. De Treecko rolde enkel met zijn ogen en knikte slechts een keer naar Lori om te laten merken dat hij inderdaad niemand met hen liet sollen, maar hij was niet van plan om anderen daadwerkelijk in elkaar te slaan. Ayako ook niet en dat wist hij, maar hij kon het niet helpen dan geïrriteerd ervan te raken. De brunette gaf vervolgens nog een korte speech aan haar pokémon over hoe verkeerd het was om anderen niet naar hun wensen te behandelen. Pas toen ze haar naam weer hoorde vallen van Lori’s kant, stopte ze abrupt met waar ze mee bezig was en richtte ze haar blik op de ander. Over de vraag die werd gesteld hoefde ze eigenlijk niet eens na te denken. “Supermooi!” reageerde ze enthousiast. Ze realiseerde zich echter dat het offensief naar Lori kon zijn. “Maar jij bent ook mooi, hoor! Ik vind je schoenen cool.” Ze keek omlaag en staarde even naar Lori’s voeten om te benadrukken dat ze die dingen echt cool vond. “Maar ik vind meisjes leuk,” herpakte ze het vorige onderwerp schouderophalend. Nonchalant erover was ze zeker, zelfs al was dat niet altijd een slimme aanpak. “Mam zei dat het wel eens kon voorkomen en dat ik er niet raar door was ofzo. Wel om andere dingen.” Ze grinnikte. Ja, raar was ze zeker wel eens een keer. Eén enkele keer.

Lori bedankte haar voor het compliment en merkte op dat ze inderdaad gave schoenen hadden. Ayako knikte enthousiast, want in alle eerlijkheid was ze er best jaloers op. Met haar kleine postuur moest ze vaak zelfs zoeken bij de kinderafdeling en dat terwijl ze al veertien was. Soms was het best beschamend, zulke kleine voetjes en korte beentjes. Maar ach, de brunette had ermee leren leven. Zo zagen mensen haar alleen maar als een onschuldig ding, terwijl ze in feite toch wel flink wat gevechten zou kunnen winnen als ze wilde. Mits ze er ook echt op focuste. En diep nadacht. Toen Ayako vertelde over haar voorkeur naar geslacht, merkte Lori op dat het inderdaad niet raar was, maar dat het raar werd gevonden door idioten. “Ik ook niet...” voegde ze aan de woorden van Lori toe. Zelf had ze er niet echt last van wat er achter haar rug om werd gezegd, maar ze kon zich voorstellen dat het voor zo iemand als degene die voor haar stond toch wel wat hard aankwam soms. Toen laatstgenoemden echter vertelden overal voor open te staan, begonnen Ayako’s ogen enthousiast op te lichten. “Ook een gevecht?” vroeg ze aan hen. “Ik wil nog wat oefenen voor ik de gym uitdaag!” Dat kon ze altijd wel gebruiken, niet waar?

Lori had geen bezwaar tegen een gevecht en Ayako juichte bijna enthousiast. Zich omdraaiend naar haar pokémon net als Lori had gedaan, zag ze dat die een spel met elkaar aan het doen waren. Goku bleef, zoals gewoonlijk, aan de kant staan en keek toe, maar de rest scheen wel mee te doen. Het leek erop dat het om de gekste sprongen maken ging – iets waar Gouenji wel goed in was, vond ze zelf. Toen ze de vraag kreeg welke pokémon tegen wie moest vechten, dacht ze lang na over haar antwoord. Treecko versus Treecko was misschien wel leuk... Maar Azula hield ook van vechten en Gouenji met Chiara moesten ook ervaring krijgen. Dus ze besloot Chiara maar te nemen. Eens zien of ze haar eigen partner kon verslaan... Een soort van. “Wat dacht je van Eevee tegen Treecko?” stelde ze enthousiast voor.

Lori scheen het een goed idee te vinden – of nou ja, ze hadden er in ieder geval geen problemen mee. Terwijl de zwartharige bezig ging met hun pokémon, draaide Aya zich ook naar de hare toe, waarop ze Chiara aansprak. “Zin in een gevechtje?” vroeg ze aan de Eevee. Die leek wat twijfelend toe te geven, maar dat kwam voornamelijk omdat Chiara niet echt van pijnigen hield. Zolang het maar voor de lol gebeurde en niet voor serieuze verwondingen, was de bruine pluizenbol altijd van de partij. “Top!” reageerde Ayako enthousiast, waarna ook zij met haar pokémon plaatsnam aan de tegenovergestelde zijde van Lori. Toen kwam de vraag of zij wilde beginnen en de brunette nam een vastberaden, serieuze houding aan. “Oké!” riep ze naar de overkant op eenzelfde toon. Vervolgens balde ze haar handen tot vuisten en hief ze die omhoog. “Chiara, begin maar met een Quick Attack!”