The case of the kidnapped Twinkles

Kate trok een sprint en probeerde de man in te halen. De kerstman was langzaam vaart aan het minderen en haalde een pokéball tevoorschijn. Er sprong een Houndoom uit die dreigend gromde naar de Ranger. Kate klemde haar kiezen op elkaar en haalde Tara’s pokéball van haar riem om die op de hond af te sturen. Dit was zeker een van de raarste dingen die ze had gedaan. Hoe dit was gekomen? Terug naar het begin!
Samen met Tara liep Kate richting Rustboro City, vandaag had ze deze missie gekozen omdat ze weer eens wat anders wilde dan pokémon naar onderzoekers brengen.. of simpele lunch. Bovendien had ze een hekel aan dieven. Het stelen van een meisje is onvergeeflijk, vooral als het haar pup was. En het was bijna kerst! Wie deed zoiets? De omschrijving was dan wel wat vaag, maar er was een kerstdief die de Lillipup had gestolen van een klein meisje. Waarom een Lillipup? Die kon je toch ook gewoon vangen? Het was niet alsof deze zo speciaal was of zo. In elk geval waren ze bijna bij het huis waar het was gebeurd. Beleefd drukte Kate op de deurbel en wachtte tot iemand open deed. De vrouw die de deur open maakte had een bezorgde uitdrukking op haar gezicht, maar die verdween, of werd een stuk lichter, toen ze het oranje hesje zag wat Kate droeg. Eenmaal binnen, met Tara in haar pokéball, kon Kate meteen zien van wie Twinkles de gestolen Lillipup was. Een meisje van rond de twaalf jaar zat meer rood gehuilde ogen op de bank, samen met een Herdier die haar probeerde te troosten. Waarschijnlijk familie van Twinkles. “Wat is er gebeurd?” Kate keek de vrouw, waarschijnlijk de moeder, vragend aan. Het enige wat ze wist was dat een Kerstman er vandoor was gegaan met Twinkles. “Natalie?” de vrouw richtte zich tot haar dochter. Die leek de Ranger nu pas op te merken en kwam overeind. “Kom je Twinkles helpen?” vroeg ze met tranen in haar ogen. Kate knikte en probeerde zich voor te stellen hoe het moest zijn, het verliezen van een pokémon. Zij was dan wel Nibbles verloren, maar die kon ze niet meer terug halen, hij was weg voor altijd. Maar voor Twinkles was nog hoop! “Hij.. hij,” begon ze. “Rustig,” mompelde Kate, niet zeker wat te doen. “Het is beter als je tot rust komt Natalie.” Het meisje haalde diep adem en knikte. “Het is Nate,” mompelde terwijl ze de tranen van haar wangen veegde. “Noem me Nate.” Kate glimlachte en liep naar het meisje toe. “Vertel me dan maar wat er is gebeurd Nate.” Natalie knikte en keek even kort naar de Herdier. “Ik.. het was op het plein, er was een man verkleed als kerstman en ik en Twinkles liepen rond. Toen kwam hij op ons af en vroeg allemaal dingen, hij was heel beleefd,” Natalie stopte even en rilde. “Kijk, Twinkles is een shiny Lillipup en dat had hij gezien. Dus hij vroeg of we op de foto wilden en ik zei nee. En toen.. toen pakte hij haar opeens op en een Houndoom verscheen. Die deed een soort paarse mistaanval en toen waren ze weg.” Kate knikte en dacht snel na. Dat de Lillipup shiny kon inderdaad een reden zijn dat de pokémon was gestolen. Shiny’s waren immers zeldzaam.. zei zij met Tara en Bella. “Vertel me welk plein en dan ga ik met mijn Flygon kijken of we hem kunnen vinden,” Kate keek Natalie serieus aan. Die knikte en begon uit te leggen waar ze Twinkles was verloren.
Samen met Belladonna liep Kate over het plein. Ze liep met Belladonna omdat Tara te opvallend was. Bovendien stal je niet gewoon even een twee meter hoge draak. Belladonna daartegenin.. het plan was de man te lokken met de shiny Venipede. Belladonna kon al veel beter overweg met grote groepen mensen en was zo rustig als ze kon. Ook al drukte de Venipede zich wat nerveus tegen haar trainers been, het was een vooruitgang vergeleken met hoe ze vroeger was. Bella was al helemaal deel van de familie. Licht nerveus passeerde Kate een Kerstman, maar hij had geen oog voor de Venipede. Alleen voor een groep kinderen die beide angstig en enthousiast. “Hij is het niet,” mompelde Kate tegen de pokémon die al dreigend haar stekels licht had opgezet. Belladonna keek haar trainer kort aan, maakte een klikkend geluid en ontspande weer. Misschien was hij weer verdwenen. Kate zuchtte en dacht na, maar waar kon hij dan heen gaan? Het was al zeker drie uur na de ontvoering van de pup, hij kon overal zijn. En om op zoek te gaan naar een Kerstman met Kerst.. niet echt slim. Maar echt iets beter kon ze ook niet bedenken. “Wat moeten we doen Bella?” zuchtte het meisje tegen de Venipede. De pokémon drukte haar kop bemoedigend tegen haar trainers been en waggelde richting rand van het plein. Het was verrassend druk, maar met Kerst was dat waarschijnlijk normaal. Kate ging op een bankje zitten dat ergens onder een boom stond en aaide haar Venipede even. Ze kreeg de Kerstman pas door nadat Belladonna was begonnen met het maken van een dreigend, laag geluid. Erg vijandelijk. De man zette een stap naar achteren, maar bleef gefascineerd naar de shiny pokémon kijken. “Is dat jou beesie?” vroeg hij aan Kate. Het meisje nam hem in haar op en was meteen op haar hoede. Deze ‘Kerstman’ zag er onbetrouwbaar uit, op zijn minst. De man had een geniepige blik in zijn ogen, zo een blik die constant op zoek was naar rijkdom. “Ja,” antwoordde ze langzaam. “Het is een shiny toch, die Venipede?” de man leek Belladonna’s boze geluiden niet op te merken. De Venipede mocht deze persoon totaal niet. “Dat klopt,” antwoordde Kate terwijl ze snel nadacht. Als dit dezelfde man als die die Twinkles had gestolen dan moest ze alleen de Lillipup nog vinden en deze ‘Kerstman’ arresteren. “Bella,” vriendelijk keek Kate haar pokémon aan. Belladonna keek terug en begreep de blik die ze van haar trainer kreeg, deze was het! Vast en zeker! Nerveus kwam de Venipede van het been van haar trainer en keek de man vragend aan. “Mag ik een foto nemen?” de man had alleen nog maar oog voor de Venipede. “Natuurlijk,” Kate keek hem achteloos aan. Twinkles, dat was het enige wat in haar gedachten rond spookte. De Kerstman zette de zak die hij droeg op de grond neer en meteen kwam er een zachte piep uit. “Zit daar een pokémon in?” vroeg Kate meteen gealarmeerd. “Oh nee, dat is gewoon wat speelgoed,” was het nerveuze antwoord. Maar zelfs dat kon de staart die eruit stak niet verklaren. Belladonna zag het ook en rende naar de zak om erin te kijken. Een Lillipup kwam eruit, al kon Kate niet zeggen of die shiny was omdat ze daar geen verstand van had. “Meneer,” begon ze beleefd. “Dat ziet er wel degelijk uit als een pokémon.” De man had zich al gebukt en de doodsbange Lillipup opgepakt. “Oh, dit is.. een cadeautje voor mijn dochter,” probeerde hij zichzelf te redden. “Ze word zes, dus ik dacht dat een puppy wel leuk was.” Kate knikte, alsof het allemaal heel begrijpelijk was. “Het is wel een duur cadeautje, eh? Niet veel mensen kunnen een shiny rashond kopen.” De man zette nu een stap naar achteren. “Ze was.. te oud voor het nest, ik kon haar voor een koopje meenemen.” Kate kwam langzaam overeind en keek de man spottend aan. “Natuurlijk,” zei ze rustig. “En u hebt zeker geen kennis van de shiny Lillipup die hier drie uur geleden is gestolen?” Dat leek de doorslag te geven, want de man draaide zich om en begon te rennen.
“Bella,” Kate keek kort naar de Venipede. Die leek het te begrijpen en samen zetten ze de achtervolging in. Wauw, toen ze zich had ingeschreven om Ranger te worden had ze niet verwacht dit mee te maken. Een criminele Kerstman te achtervolgen.. gewoon wauw. De mensen die toekeken leken ook helemaal verbijsterd door het beeld. Een meisje, want ze had geen Rangerdingen aan vanwege risico’s, die een Kerstman achtervolgde. Niet iets alledaags.. bovendien stormde Bella ook door de mensenmassa heen. Als Venipede was ze erg snel, maar haar lichaam maakte rennen moeilijk. Kate kon de man redelijk goed bijhouden aangezien ze jonger was en een redelijk conditie had opgebouwd na alles wat ze had gedaan, maar toch. De Kerstman kon opeens rare routes volgen en haar compleet door de war maken. Want misschien was het wel een ervaren dief en kende hij de sluiproutes hier. De man rende langzaam minder snel, misschien was hij moe of..? Nee, hji haalde een pokéball tevoorschijn en liet er een Houndoom uit. Kate klemde haar kiezen op elkaar en pakte Tara’s ball van haar riem. De Flygon verscheen en dook meteen op de hond. Alle omstandigers waren ondertussen al opzij gedoken en keken naar het gevecht. Kate wisselde een blik met haar draak, die begreep meteen wat ze moest doen. De Houndoom bezig houden. Samen met Belladonna rende het meisje verder om de man in te halen. Die had de Flygon overduidelijk niet verwacht, want hij was een stuk dichterbij en zijn bewegingen waren heel wat wanhopiger. “Bella, pak hem!” riep Kate naar haar Venipede. Ze kwamen net bij een stuk waar de mensen wel nog op de weg stonden en ze begon nu toch echt moe te worden. Ze was gebouwd voor lange afstanden, niet voor vermoeiende sprints zoals deze. Nu was het de beurt van de Venipede om te stralen. De pokémon had echter zelf ook moeite de man bij te houden. Al die mensen werkten niet mee en ze begon langzaam achter te raken. Kate, die nog verder weg was, probeerde de pokémon te zien, maar het was moeilijk. “Bella!” riep ze richting Venipede, een beetje wanhopig aangezien ze niet wilde dat Belladonna werd vertrapt. In plaats van een antwoord scheen een wit licht tussen de mensenmassa door. Een paarse pokémon met groene ringen over haar lichaam rolde uit, ze was zeker meer dan een meter hoog en had een vastberaden blik in haar ogen.
Belladonna rolde met nieuwe snelheid richting Kerstman en slaagde erin hem over te rollen. Toen de man wilde opstaan en wegrennen sloeg ze toe met een Poison Tail zodat hij tegen de grond sloeg en niet meer zou bewegen voor.. een tijdje. Kate haalde net de Whirlipede in en keek licht verbijsterd toe. “Goed zo Bella,” mompelde ze tegen de nieuw geëvolueerde pokémon terwijl ze het dier bekeek. Dit was de enige evolutie die ze nog niet had gezien van de Venipede-lijn. Whirlipede zag er.. bijzonder uit. Maar hier was nu geen tijd voor! Later zou ze wel opzoeken wat voor pokémon dit was. Kate bukte neer bij de man en aaide ondertussen Belladonna die zich zachtjes tegen haar aan duwde. In elk geval was ze nu een stuk groter. De Whirlipede kwam ongeveer tot haar middel. De man die ze omver had gerold bewoog langzaam, al was hij niet bij bewustzijn. Tara verscheen aan de hemel en droeg een zwaar verslagen Houndoom. Blijkbaar toch niet zo sterk. De Flygon keek verbaast toen ze de nieuwe vorm van Bella zag, maar leek het snel te accepteren. Na een maandje kende ze haar nieuwe teamgenoot wel. “Nu moeten we dit alleen nog afleveren,” mompelde Kate terwijl ze de Lillipup oppakte die verward uit de armen van de man was gekropen. Ze leek te ontspannen in de armen van het meisje en keek met haar puppy ogen afwachtend naar Kate. De Ranger wilde met een hand haar holo caster pakken om de politie te bellen, al bleek dat niet nodig. Een agent kwam aanlopen en keek nogal verbijsterd naar de bewusteloze Kerstman.
Het had zeker een kwartier geduurd, maar toen was de situatie toch echt wel uitgelegd. Samen met Tara en Bella was Kate op weg naar het huis van Twinkles. De pup was in slaap gevallen na dit vermoeide gebeuren en sliep vredig op de arm van het meisje. Eenmaal bij de deur moest Tara aanbellen omdat Kate haar armen vol had. De deur ging open en Natalie deed open. Haar blik klaarde meteen op bij het zien van de pup. Na een half uur vertellen, napraten en bedanken kon ze eindelijk gaan. Kate liep naar buiten en keek in de nachtelijke lucht. Wat een dag. En nu op naar hoofdkwartier!