What just a stone can do

Misschien zou hij zijn plan om Kalos te verlaten maar doorzetten. Elke keer als hij hier over de straat heen liep voelde hij een golf van schuldgevoel gemengd met misselijkheid over hem heen vallen. Je kon hem egoïstisch noemen, maar hij wilde dat gevoel kwijt hebben. Aan de andere kant, zijn geliefde Cascada zou dan achterblijven in Kalos. Wie weet waar ze nu zou zijn, wie weet hoopte ze elke seconde wel dat haar trainer haar zou komen halen. Dat hij opzoek was naar haar, dat hij geen moment stopte met zoeken. Wat voor een vreselijk persoon was hij eigenlijk wel niet? Hij zat zichzelf ergens lat te zuipen in een café terwijl ze zijn hulp nodig had. Dit was precies zo'n moment dat hij elke haar op zijn hoofd er wel af zou willen trekken. Natuurlijk had Cascada hem nodig, ze waren hun hele leven nog nooit gescheiden geweest van elkaar. Altijd hadden ze elkaar gehad, ze was de enige op deze wereld die er altijd voor hem was geweest. Altijd. Daarom moest hij nu actie ondernemen, hij moest een manier vinden om haar terug te krijgen en dan zou hij Kalos de rug toe keren. Het kon hem niks schelen dat hij voor altijd aan deze regio vast zou zitten omdat hij de Kalos League al was begonnen. Eigenlijk zou hij die af moeten maken, maar hij moest er gewoon even tussenuit. Naast Cascada was er niks meer aan deze regio die hem hier hield, ook niet zijn jongensdroom om alle badges die je maar kon winnen op zak te hebben.

De eerste stap die hij zou moeten nemen was jammer genoeg voor hem enkel in Lumiose City te vinden, het Sycamore Lab. Tijden was hij bezig geweest met het trainen van zijn pokémon, maar nu zijn team langzaam maar zeker uit elkaar begon te brokkelen had hij iets nodig wat hen zou verbinden. En er was maar één ding op de wereld dat mens en pokémon zo hecht kon verbinden: een key stone. En waar waren die te krijgen? Juist, het Sycamore Lab. Het duurde niet lang voordat hij het gebouw had gevonden, waar natuurlijk ook een grote, rode R op was geplakt. Het zou ook niet. Zonder al te veel moeite duwde hij de deur van het lab open. Eenmaal binnen zag hij niemand. Hopelijk vertrouwde men hem met een key stone, al zou hij niet weten waarom niet. De roodharige streek kort met zijn hand door zijn wilde bos rood haar heen, waarna hij een keertje de gang door keek. Zonder iets te zeggen besloot hij simpeltjes de gang door te lopen, er moest vast wel iemand aanwezig zijn hier. "Hallo?" besloot hij uiteindelijk maar te vragen. Midden in de gang bleef hij stil staan, maar al redelijk snel verscheen er een gestalte in een witte jas aan de andere kant van de gang, die hem lichtjes verbaasd aankeek. "Ik weet niks over iemand die zijn starter op komt halen vandaag.." begon de andere persoon al, maar August schudde snel zijn hoofd een keertje. "Ik kom niet voor een starter," zei hij terwijl hij zijn blik weer op de professor richtte, "want ik ben hier voor mijn key stone." Je kon duidelijk zien dat de man opeens een geïnteresseerde blik in zijn ogen kreeg, blijkbaar vond hij het onderwerp mega evolutie wel leuk, want hij wenkte de roodharige snel en verdween aan het andere eind van de gang. Oké dan. Rustig slofte hij achter de professor aan naar een andere ruimte, waarna ze zich door een deur begaven die naar een tuin leed. Het was mooi hier, dat moest hij toegeven. De roodharige keek koeltjes rond naar alle pokémon die nieuwsgierig hun kant op keken, maar al snel weer verder gingen met waar ze eerder mee bezig waren geweest. Eenmaal in de tuin draaide de professor zich weer naar hem toe. "Nou, om welke pokémon gaat het dat je zo graag een key stone wilt?" vroeg hij nieuwsgierig aan de roodharige. August knikte een keertje, waarna hij de man aankeek. "Mijn Pidgeot en Lucario zijn er allebei klaar voor. Tevens heb ik nog een Aron in mijn team die ik als hij eenmaal in zijn laatste stage is ook een mega stone wil geven." De professor knikte een keertje goedkeurend, waarna hij zijn blik even afwendde om naar wat spelende pokémon te kijken, om vervolgens zijn blik weer op de roodharige te laten rustten. "Zou ik je Pidgeot en Lucario mogen zien?" vroeg de man toen terwijl hij zijn handen in de zakken van zijn lange, witte jas stopte. August knikte een keertje kort en klikte twee pokéballs van zijn riem af. Als eerste verscheen zijn Pidgeot, die met zijn gebruikelijke vernauwde blik wat wantrouwend naar de onbekende persoon keek. Als tweede verscheen zijn Lucario, met zijn armen gekruist en ogen in eerste instantie gesloten. Hierna opende de pokémon langzaam zijn ogen en keek hij strak voor zich uit. De professor keek geïnteresseerd naar beide pokémon, het leek wel alsof hij hen keurde. "Vertel eens wat over je band met beide," zei hij toen kalmpjes. Eventjes was de roodharige stil. "Ik heb mijn Lucario een hele tijd geleden geadopteerd. Eerst vertrouwde hij niks en niemand, langzaam maar zeker hebben we elkaars vertrouwen gewonnen." Hij richtte zijn blik op de Lucario, die enkel strak voor zich uitkeek. "Ik zou hem mijn leven toevertrouwen." Hierna richtte hij zijn blik op de Pidgeot. "Gambler heb ik gevangen toen hij nog een kleine Pidgey was, ook onze band is sterk, en wordt met de dag sterker." Hierna richtte hij zijn blik weer op de professor. Het was duidelijk dat deze jongen erg betrokken was met zijn team, en dat er van een goede band al zeker te spreken was. Wie had hij anders om te vertrouwen? Juist ja, zijn pokémon waren de enige die hij kon vertrouwen op deze wereld. Hij legde zijn hand rond de nek van zijn Pidgeot en keek de professor afwachtend aan, zou hij nu dan toch zijn key stone krijgen?