For a (key)stone

Met een kleine glimlach keek de jongen naar Agrona, welke pasgeleden geëvolueerd was. Hij had liever eigenlijk gewild dat de Charizard nog even had kunnen wachten, maar voor de huidige omstandigheden voelde dit wel het prettigste aan. De Flame Pokémon was best flink, ongeveer één meter negentig groot. Ongeveer tien centimeter groter dan haar trainer wat eerder best wel ironisch was, gezien de groenharige nog niet eens een week eerder boven haar uittorende, maar dat was ook wel weer omdat Agrona destijds niet geëvolueerd was. Een kleine zucht ontsnapte zijn mond, destijds was Lumiose City ook nog niet overgenomen.. Maar tja, het was niet dat de groenharige in zijn eentje er veel aan kon gaan doen, eigenlijk over het algemeen helemaal niets, in zijn eentje kon hij gewoon worden genegeerd, als een irritante vlieg die niets of niemand kwaad kon doen. Zelfs niet als hij later nog sterker was, dan zou de jongen zich hoogstens kunnen gaan verdedigen tegen Team Rocket leden, maar dat zou het eigenlijk wel zijn. Een klein zuchtje kwam van de jongen bij dit vooruitzicht. Hij zou de gym ook binnenkort moeten gaan uitdagen, iets om zijn gedachten vanaf te halen zou hem wel goed gaan doen en dit was gewoon de perfecte manier voor hem. Nathan en Argona stonden voor de hoofdstad, natuurlijk niet recht voor de poorten, maar aan de zijkant, op minstens twintig meter van het ding verwijderd. Ineens kreeg hij een kop in zijn rug geduwd en zodra de jongen naar achter keek, zag hij dat het de Charizard was, welke hem zeg maar een letterlijk steuntje in de rug gaf, alsof ze haar trainer wou gaan zeggen dat het moest gaan gebeuren, waarbij hij knikte. Ja, het moest inderdaad gewoon gaan gebeuren en daar waren geen enkele uitzonderingen voor. ”Voor nu moet jij even terug in je Poké ball, het is niet handig als jij open en bloot door de stad gaat lopen.” terwijl de jongen dat had gezegd, streelde deze met een glimlach over de kop van de Flame Pokémon, alsof er niets aan de hand was. Het zou niet zo lang duren enkel, net zoals bij de meeste mensen en Pokémon was, zou Agrona het wel spoedig te merken krijgen vanaf haar Poké ball. ”Chari?” het was net alsof de Charizard zijn ongemakkelijkheid kon aanvoelen, maar dat was altijd wel zo geweest, ze leek altijd al precies te weten hoe haar trainer zich voelde en soms ook zelf waar hij aan dacht. Al wuifde hij het voor de verandering met een glimlach weg, geen echte nu, hij was te bezorgd om werkelijk te kunnen glimlachen ”Er is niets aan de hand hoor.” een luide snuif kwam van de Flame Pokémon, welke hem duidelijk niet geloofde, wie vond het raar. Nathan kon absoluut niet liegen en als hij het dus deed, was het gemakkelijk te doorzien, enkel als hij een grapje uithaalde, alleen dan leek hij niet opgemerkt te worden, in de meeste gevallen dan. Het ronde ding werd van zijn riem geklikt en de Charizard werd terug gekeerd, waarna het ding weer werd opgeborgen aan zijn riem, binnen handbereik zo als het nodig was. Na even rustig in en adem gehaald te hebben om zich te ‘vertellen’ dat Nathan zich eroverheen moest zetten en dus kwam de groenharige eindelijk van zijn plaats af en liep richting de enorme poort. De jongen beloofde zichzelf wel dat hij hierna het nooit meer zou gaan bezoeken, tenzij Team Rocket ineens niet meer over de stad heerste, maar dat ging de jongen betwijfelen of dat ooit zou gaan gebeuren, met hoe zaken nu en zo liepen. Hij kreeg al kippenvel met het alleen door de stad lopen, alsof er om elke hoek blikken in zijn rug aan het priemen waren, klaar om toe te slaan vanaf het moment dat Nathan zijn oplettendheid liet verminderen. Het was niet bepaald dat de kippenvel die hij ondertussen had gekregen nou bepaald veel ging helpen maar het moest maar gewoon gebeuren, punt uit. Als de jongen het niet zou kunnen uitstaan zou het hem nooit gaan lukken en dat was natuurlijk niet helemaal zoals hij zou hopen en volgens een plan zou laten gaan gebeuren. Niet dat je jongen überhaupt eigenlijk nou een plan in zijn hoofd zou hebben als het nodig zou zijn, het zou maar gewoon spontaan verzonnen worden, gezien Nathan alles behalve vooraf plannen kon gaan doen. Het was namelijk niet dat het ineens helemaal volgens zijn theorie zou gaan werken, mensen hadden namelijk wel een gewoonte of dergelijk om plannen die hij normaal uitdacht te verpestten, dat was wel altijd zo bij de groenharige, dat was namelijk typisch zijn geluk. Een kleine zucht ontsnapte zijn mond, de groenharige had veel eerder in de stad kunnen aankomen als het niet onder dwang, of zoals hun het leken te noemen, onder hun ‘controle’. Dit was alles behalve controle, met controle zouden de mensen blij worden maar behalve hun na, had de jongen niet echt iemand gezien die nou bepaald ‘blij’ was met dit vreselijke nieuws. De reden dat de jongen veel eerder had kunnen aankomen als de stad niet onder hun controle was, kwam door Agrona,de Charizard had hem dan vlak voor het Pokémon lab droppen, maar gezien de huidige omstandigheden,leek het hem geen goed idee on de Flame Pokémon uit haar Poké ball te halen, tenzij nodig natuurlijk. Ze zou onnodig veel aandacht gaan trekken en er zou zelfs een grote kans zijn dat ze werd gestolen en als er iets was wat de jongen niet wou, was het wel dat de Charizard in hun handen kwam en dat Nathan haar kwijt zou gaan raken. Kort balde hij zijn vuisten bij die gedachte, met ook nog eens de gedachte erbij van toen de Flame Pokémon nog een kleine Charmander was en toen al bijna gestolen. Het was toch niet dat de jongen juist die ene grunt zou kunnen gaan laten boeten voor diens acties, dus zich eroverheen zette zou wel de beste, ook wel de enige optie zijn die niet als een zelfmoord missie doorging. Want zelfs al als de jongen ooit, op een wonderbaarlijke dag, hun basis zou vinden zou het gewoon simpelweg een zelfmoord missie zijn om erin te komen en nee, Nathan was voorlopig niet van plan om door te gaan, liever niet nee.

Zijn ogen scanden de omgeving, ondertussen was hij al bijna op de helft, voor zover de groenharige de gebouwen kon onderscheiden. Nog voor dit allemaal gebeurde, leek het hem redelijk te lukken maar tegenwoordig gewoon niet meer. De sfeer in de stad leek wel erg somber, waardoor het huidige weer wel heel erg toepasselijk was. De lucht was grauw en grijs, alsof er elk moment een hele grote stortbui kon gaan komen, desondanks dat het lente was, tja, het was ook eigenlijk nog maar een dag of twee lente. Het was namelijk jammer genoeg niet ofzo dat het een dag lente is en meteen ook dat het weer heerlijk was, dat moest gewoon langzaam gaan komen. Een van de Pokémon centrum in de stad welke hij passeerde was ook zowaar volgeplakt met de rode ‘R’, echt alles leek overgenomen te zijn, het zou de jongen niets verbazen als dat ook met de gym was gebeurd, anders had de gymleader er waarschijnlijk wel wat aan gedaan. Natuurlijk was dat ook wel weet te betwijfelen jammer genoeg, wie wist of het wel een gymleader welke het helemaal niet uitmaakte wat er gebeurde met een stad gebeurde. Nathan moest er eigenlijk niet aan denken, en probeerde door met zijn hoofd te schudden deze gedachten te verjagen. In ‘donkere tijden’  zoals deze was het geen tijd voor pessimistische gedachten, anders zou er al helemaal geen hoop meer zijn. De weinige mensen die buiten liepen hadden allemaal sombere blikken op hun gezicht, niet veel verschillend van de jongen eigenlijk, de groenharige had geen idee waarom ze nog in de stad bleven als ze het zo slecht hadden, hij bedoelde gewoon, er waren nog genoeg steden en dorpjes welke niet onder de greep van Team Rocket werden gehouden. Of zat het anders? Ach, het maakte hem weinig uit, zolang de jongen er maar niet hoefde te blijven. Als mensen vlak bij hem liepen keken ze Nathan verbaast aan, alsof het raar was dat hij in deze richting van de stad liep, veel werd er niet van aangetrokken door hem. De pas van de groenharige werd wat versnelt, in de hoop dat hij er sneller vanaf zou gaan komen. Al snel waren de twee enorme Poké ballen die het lab aanduidden te zien en of hij het verwachtte of niet, zelfs dit gebouw was onder het teken wat over de hele stad te zien was, ze leken er wel pret in te hebben hé? Zo duidelijk laten zien dat hun vanaf dat moment over de gehele stad heersten, de deuren werden open gedaan door de groenharige en zijn ogen keken geïnteresseerd door het gebouw. Dit was zijn eerste keer in het lab, het was namelijk niet echt dat de jongen eerder een goede reden had om er rond te zwerven. Er was een lift vlak voor hem en links van de jongen was een balie, al stond er niemand achter, pauze? Wist hij veel, het was namelijk niet echt bepaald dat de jongen nou bepaald wist wanneer wat was. Het gebouw had een stuk.. Groter geleken van de buiten kant, ach ja, veel om er over na te denken had Nathan niet echt bepaald super veel zin in. In zijn gedachten verzonken had de groenharige niet eens doorgekregen dat er nu wel iemand bij de balie stond en dus liep de jongen er zonder twijfel naartoe, zodra de vrouw, welke waarschijnlijk de secretaresse hem opmerkte sprak Nathan ”Hallo, ik had pasgeleden een afspraak met professor Sycamore gemaakt. Mijn naam is Nathan Malone.” rustig knikte de mevrouw, tikte wast in op haar computer, wat meest waarschijnlijk de informatie was welke de groenharige zojuist had doorgegeven en knikte weer. ”Ja, ik zie uw naam hier staan om twaalf uur, is dat correct?” deze keer was het de beurt van de jongen om te knikken ”Ja, dat klopt.” hopelijk duurde het niet te lang, hij wou er echt weg. ”Een momentje graag, ik zal de professor op uw aanwezigheid wijzen.” werd er gezegd, terwijl de vrouw opstond ”Ondertussen zou u kunnen gaan wachtten op een van de stoelen verderop.” vervolgde deze, terwijl er werd gewezen naar een rij stoelen waarin Nathan zich liet zakken in de stoel zonder dat het hem een tweede keer werd gezegd. Toch leek deze ’pauze’ hem niet geheel minder nerveus te maken. Voor zijn eigen gemak frunnikte de groenharige de Poké ball van zijn Charizard los en keer ernaar, door het doorzichtige rode gedeelte was Agrona zichtbaar, waarbij ze probeerde naar buiten te kijken, om te zien hoe het met de zaken eraan toe ging. Het was maar te hopen dat de groenharige de key stone kreeg, want als dat niet zo het geval was, dan scheelde het weer voor hem dat hij nog geen mega stone voor de Flame Pokémon had gekocht. Als Nathan het ding zou krijgen, zou de jongen gewoon meteen de stad verlaten en er niet terug komen, zo nodig, als het nodig was, ging hij er wel met Agrona overheen vliegen. De eerste verdieping was niet echt speciaal gedecoreerd, gewoon simpel, in elke hoek was een plant te vinden, niet veel verderop tegen de muur stond er een bank en dat was het eigenlijk wel. Zijn aandacht werd echter weer gefocust op de lift, welke niet bepaald zacht naar beneden leek te komen. Uiteindelijk stapte die vrouw eruit en snel borg de jongen Agrona’s Poké ball weer op en luisterde naar wat de vrouw te zeggen had ”De professor in nu klaar om u te verwachtten, als u de lift neemt en naar de tweede verdieping gaat, kan u hem daar aantreffen.” bij deze simpele, maar toch duidelijke instructies knikte de groenharige met zijn hoofd kwam overeind en liep richting de lift. Zodra hij binnen het hokje was gingen de deuren dichtschuiven terwijl Nathan werd gebracht naar de tweede verdieping, een een bel, of hoe het ook genoemd kon worden werd er aangegeven dat hij op de juiste verdieping was aangekomen en dus liep Nathan de lift uit. Het kantoor van de professor, of de jongen nam aan dat dit zijn kantoor was, zag er in welk geval een stuk beter uit dan de lobby. Zodra hij verder kwam lopen waren en twee kinderen te zien, waar een man, waarvan Nathan maar aannam dat dit de professor was, twee Poké balls liet zien. Hun kwamen vast en zeker voor hun starter Pokémon, jeetje, het was zo lang geleden voor de jongen, hij was bijna zelf vergeten hoe dat was, toen hij ongeveer acht jaar geleden Agrona ging ophalen. Professor Sycamore keek op en zag de groenharige daar staan en met een simpel handgebaar ‘sprak’ deze dat hij zo bij de jongen zou gaan komen. Een van de twee kinderen bedankte de professor uitbundig, terwijl de ander nogal verlegen leek te zijn en daarna kwamen ze langs Nathan rennen.

Nu die twee weg waren werd de aandacht van de professor volledig op de groenharige jongen gericht terwijl de man met een glimlach sprak ”Bonjour, Nathan is het toch?” de jongen knikte even, terwijl hij wat stappen dichterbij zette richting professor Sycamore, deze man was overduidelijk een stuk jonger dan Oak, dat wist hij nog wel, van hoe uit de professor uit Kanto eruit had gezien toen Nathan zijn Charizard, destijds Charmeleon, ging ophalen. Of de jongen was op de verkeerde plekken aan het ‘kijken’, of het lab leek er van de binnenkant totaal niet uit dat het ook door Team Rocket was over genomen. ”Dus Nathan.” begon de professor, hierdoor was de aandacht van de groenharige ook weer op hem gericht ”Het lijkt me niet dat jij hier voor een starter komt? Of heb ik dacht fout?” even grinnikte de groenharige kort, waren er dan eigenlijk zo veel mensen die pas op hoge leeftijd op reis gingen? Dat had Nathan niet echt verwacht nee ”Daar heeft u gelijk in, ik kom inderdaad niet voor een starter.” hierdoor knikte de professor kort en keek de jongen aan, alsof die iets vanuit zijn houding kon lezen. ”Ik ben hier voor een keystone.” weer werd er door de professor geknikt, al liep deze nu met snelle passen naar zijn bureau en haalde een kladblok tevoorschijn in zijn ene hand en in het andere een pen. ”Welke Pokémon wil je gaan laten mega evolueren?” alvast hield de man zijn pen in de aanslag, klaar om waarschijnlijk dingen te gaan opkrabbelen zodra de groenharige zijn antwoord ging geven ”voor Agrona, mijn Charizard.” professor Sycamore knikte en krabbelde daarna wat snel op, vanaf zijn huidige positie probeerde de jongen zo onopgemerkt mee te lezen, alleen lukte het niet echt door met name twee redenen. De professor had hanenpoten in zijn handschrift, waardoor het moeilijk te lezen werd en het feit dat de groenharige het ook nog eens onderste boven probeerde werd het al helemaal onmogelijk om er ook maar een enkel woord van mee te kunnen lezen én het te begrijpen. ”Zou je Agrona aan mij willen laten zien?” de groenharige wist dat het een retorische vraag was, want als de groenharige het niet zou doen, zal er een minimale kans zijn dat hij de Charizard eruit. De groenharige klopte een enkele keer tegen diens rug, om maar aan te duiden dat het prima was en ze haar geen zorgen hoefde te maken over wat zou gaan volgen. ”Zou je me iets kunnen vertellen over je Charizard?” de jongen knikte kort en begon te praten ”Ik heb Agrona ongeveer acht jaar geleden opgehaald bij professor Oak, het is nogal recent dat ze is geëvolueerd en ze heeft een sterke wil.” bij zijn laatste woorden snoof Agrona verontwaardigd, terwijl ze maar heel erg goed wist dat haar trainer de waarheid sprak.

Weer werden er wat dingen door de professor opgekrabbeld en eigenlijk deed Nathan er geen moeite meer voor om het te lezen, het handschrift was verre van mooi en ook nog eens onleesbaar. Eigenlijk was de jongen wel erg zenuwachtig over het resultaat dat hij zou gaan krijgen, maar was iedereen dat wel niet? Of was dat gewoon alleen bij Nathan? Nee, dat betwijfelde hij, het was namelijk best bijzonder als je jouw Pokémon kon gaan mega evolueren, vooral als je het nog nooit eerder hebt gezien. Even slikte de groenharige, wel vrijwel onmerkbaar, al was het gewoon om de spanning weg te laten gaan en rustig blijven. ”Hoe zou jij jouw band tussen Agrona en jij beschrijven?” eigenlijk was dat best wel een goede vraag, al ging de jongen toch zonder enige twijfel in zijn stem antwoorden ”Ik zou mijn leven geven om ervoor te zorgen dat ze veilig bleef.” de blik van priemde in zijn zij, al was de jongen er zeker van dat de Charizard dit niet had verwacht van haar trainer. Een kleine, vooral vrolijke grom kwam van de Flame Pokémon richting haar trainer terwijl ze letterlijk om hem neerkeek. Dat was ook niet zo erg moeilijk, met haar één meter en negentig centimeter, om dan boven iemand uit te komen. ”Hmm..” klonk er nadenkend van professor Sycamore, terwijl deze aandachtig zat te staren naar zijn hanenpoten, nee, aantekeningen die hij zojuist had gemaakt. ”Dus Nathan Malone wilt een keystone…” klonk er van professor Sycamore, terwijl deze nog een keer aandachtig de aantekeningen keek. Ietwat twijfelend keek de jongen naar de professor, vervolgens naar Agrona welke probeerde te grijnzen, het mislukte nogal maar ach en daarna keek de jongen weer met vol spanning naar de man. Zou Agrona er klaar voor zijn? Zou de groenharige de keystone krijgen? Het was allemaal zo te merken. ”Ik heb mijn keuze gemaakt, jij Nathan..” de rest van de woorden waren bijna niet meer te horen door de spanning maar toch was het nog te zien hoe de mond van de professor op en neer ging, waardoor het te merken was dat deze nog niet was uitgepraat.

alleen het zwarte gedeelte is belangrijk!
words: 3025