Lost in the light

Het was laat en het liefste wilde hij zo snel mogelijk terug naar zijn hotel. Een probleempje echter, hij wandelde nu al langer dan een uur aan de rand van de weg. Hij was er eventjes uit geweest om te trainen, had toen achter zijn Aron aan moeten rennen omdat deze de benen had genomen en was nu al een aardige tijd hopeloos verdwaald. Maar toch haalde hij zijn schouders er maar voor op, wie zoekt zal vinden was het gezegde immers. Hij zocht nu naar zijn warme bed.
Aan de overkant van de straat liep iemand in tegenovergestelde richting. Misschien kon hij de weg naar het pokémon center wel vragen, goed idee. August draaide zijn hoofd van links naar rechts, kijkend of er geen verkeer aankwam. Dat was echter een beetje overbodig omdat de straat zo leeg was als het duistere hart van Darkrai. Op een drafje ging hij naar de andere persoon toe en versperde deze half de weg. "Excuseer mij, kunt u mij vertellen waar-.." Zijn stem stierf af toen hij het blondje herkende die hij zojuist had aangesproken. "Lilium," zei hij lichtjes verrast en keek de ander aan. Wat deed die hier op zo'n laat avonduur nog buiten? Hoorde die niet met haar Ninetales te knuffelen voor de open haard?

Hij had de neiging gehad om zijn handen voor zijn oren te houden toen de blondine een kreetje slaakte, maar wat was hij toch weer zo vriendelijk om dat kinderachtige gedrag maar eventjes achterwege te laten. Lilium zou zich daar namelijk vast niet meer op haar gemak gaan voelen. Wat ze sowieso niet zou doen in zijn buurt en wat hij haar ook niet kwalijk nam. Er was maar een handjevol mensen die het wel uithielden met hem, en verbazingwekkend waren dat alleen nog maar mensen van het andere geslacht. Enfin, dat deed er nu niet toe. "A-August," stotterde Lilium terwijl ze een geschrokken stapje achteruit deed. Een overdreven zucht verliet zijn mond. "Hey, ik bijt niet hoor," zei hij en keek haar toen met opgetrokken wenkbrauw aan. "In elk geval, ik denk niet dat je weet waar het pokémon center is..?"

"Nee.. Ik heb geen idee, sorry," mompelde de blondine en de roodharige kon een zucht niet meer binnenhouden. "Lekker dan.." mompelde hij binnensmonds en keek naar het meisje die nog een stapje naar achteren zette. Hij haalde zijn hand door zijn warrige bos rood haar heen en zuchtte nog een keer diep. "Oké dan," zei hij vervolgens met nieuwe moet en tuurde de donkere weg langs. Niemand. Niks. "Het scheelt dat de kans klein is dat je hier rare creeps tegenkomt," zei hij en keek naar Lilium. "Op mij na dan." Ondertussen had hij de gedachtegang van het meisje wel ontcijferd en daaruit had hij opgemaakt dat ze hem voor geen meter vertrouwde, wat hij haar ook absoluut niet kwalijk nam.