In my head it went better (open)

"Ik heb haar niet gevangen," verzuchtte Mabel met een blik op de pokébal. "Amy ging het gevecht aan met Silver en na te hebben verloren besloot ze zichzelf te vangen in een van mijn gevallen pokébals." De Zorua was een lastige, waarom had ze zich in hemelsnaam laten vangen? Nou ja, ze was duidelijk verstoten door haar groep, maar waarom wilde ze met haar mee? Een reizend meisje samen met haar Pidgeot, het was niet dat ze een trainer was, echt niet. Nu Amy in het zat zaten ook de rustige dagen er op, en dit moest toch wel ergens een soort van vakantie zijn. Mabel voelde dat ze een duwtje kreeg van Silvester en draaide zich verbaast om. De Pidgeot keek zijn trainer wat bezorgd aan en vroeg wat in zijn eigen taal. Het meisje glimlachte en keek weer terug naar Caroline, misschien wist zij wat ze met de Zorua aan moest, al was die kans niet heel groot.

"Ik kan haar niet vrijlaten, ze was verstoten door haar groep.. en dat wil ik niet doen," mompelde Mabel, de Zorua vrijlaten was ook een optie, maar dan was Amy helemaal alleen. En veel ervaring in de wereld had ze niet. Daarbij waren ze helemaal niet dichtbij het gebied waar ze eerst woonde en dan zou ze waarschijnlijk niet weten waar ze heen moest. Het was simpel gezegd heel moeilijk. "Ik ben niet echt een trainer, maar ik neem haar wel mee op reis," besloot ze er uiteindelijk van te maken. Jup, gewoon een reiziger die door toeval twee pokémon bezat, iedereen had toch pokémons. Angst ervoor niet, maar wel pokémons. En als Amy wilde trainen dan mocht ze het, de Zorua moest niet verwachten dat haar trainer daar goed mee kon helpen, maar ze mocht wel trainen.. of zo iets. Mabel wist dat ze echt geen verstand had van trainen, in theorie had ze er wel over geleerd, maar gedaan.. nooit.

"Amy is nog wel jong, geloof ik," antwoordde Mabel nadenkend, ze had eigenlijk geen idee hoe oud de Zorua was. Zo lang was ze niet in het team en er was niemand die het haar kon vertellen. Ze keek even naar Silver en glimlachte, Silver zo nooit geweest..? Nou ja, niet zoals de Zorua, maar als Pidgey had hij heel wat kattenkwaad uit gehaald. "Als ze naar Silver wil luisteren werkt het misschien," mompelde ze bedenkelijk. Of Amy wilde luisteren wist ze niet, maar ze kon het proberen. "Weet jij misschien waar een pokécenter is?" Mabel keek Caroline vragend aan, het was al redelijk laat.. "Ik ben namelijk net pas aangekomen en het is een beetje lastig zoeken." Het was niet erg als Caroline het niet wist, maar het zou toch wel fijn zijn om in één keer bij het center te komen en niet tien keer te verdwalen.

"Dat zou fijn zijn, ik ben nieuw in Hoenn, dus de omgeving is een beetje wennen," antwoordde Mabel wat vermoeid. Amy was vermoeiend, reizen was vermoeiend, alles was vermoeiend. Ze draaide zich om naar Silvester en haalde zijn pokébal van haar riem, de Pidgeot was handig voor vliegen, maar over land lopen was lastig voor hem. Mabel liet haar vogel terug keren en richtte zich weer tot Caroline. "Welke kant op?" vroeg ze met een blik op de richting waar ze net vandaan kwamen. Die kant toch, ze wist het al niet meer zo zeker. Mabel besloot het maar aan Caroline over te laten, in de stad wist ze zich meestal wel te vinden, maar daar buiten.. brr, daar zaten pokémon en die probeerde ze al jaren te ontwijken. Veel ervaring met het bossige landschap van Hoenn had ze dan ook niet.

"Nee, ik kom uit Kalos," antwoordde Mabel, maar veel van Kalos had ze ook niet gezien, na al die jaren in het 'saaie' Vaniville. "Ik ben hier een maandje voor de afwisseling." Hoenn was besloten nadat ze al die problemen thuis had gehad, stomme Feraligatr, even naar een andere plek, en géén Johto waar de nachtmerrie pokémons vandaan kwamen, voor rust. En wat was een betere bestemming dan de vakantieplek Hoenn? Toen Caroline opperde om via een bospaadje te gaan keek Mabel eerst even naar de weg waar ze vandaan kwamen en dan naar de bosweg. Wat nerveus bleef het meisje op haar plek staan, Mabel's hand gleed automatisch weg naar Silvester's pokébal. Zolang ze de Pidgeot had kon er niks gebeuren, toch? "Is goed," antwoordde ze dapperder dan ze zich voelde. Als ze niet dingen deed die ze niet durfde zou ze zich nooit over haar angsten heen kunnen zetten.

"Kalos is wel mooi," zei Mabel nadenkend, blij haar aandacht even af te leiden. "Ik kom uit Vaniville, dat ligt een beetje in een uithoek, maar er zijn wel mooie plekken." Het meisje dacht even na, ze wist redelijk veel over de dingen in Kalos aangezien ze al jaren wilde reizen. De moed ervoor had ze nog niet gehad, maar erover leren was ook heel interessant geweest. "Ik bedoel, je hebt de watervallen in Couriway en het Parfum Palace in de buurt van Camphrier. Of de Tower of Mastery waar onderzoek word gedaan naar mega evolutie." Dat laatste wilde ze zelf ook bezoeken, wat meer leren over mega Pidgeots. Silver had het wel onder controle en zo, hij flipte niet totaal als hij een mega werd, maar leren had ze altijd leuk gevonden. Leuke dingen leren wel te verstaan, dingen zoals verkeersregels waren heel saai als je eenmaal de basis kende. Niet dat er in Vaniville bijzonder veel verkeer was geweest, dat zou de planten geen goed doen. En wat was Vaniville zonder haar mooie bloemen?