Family reunion ... yay?

Met lome passen ging ze zitten op het eerste, de beste bank en keek ze even naar haar handen. Daarna liet ze haar vingers langs haar gaan en liet ze, ze op de bank vallen waarna ze haar grijskleurige ogen over de hemelblauwe lucht bracht en stilletjes dacht aan haar eerste Pokémon. Ze wist niet precies waarom, maar ze moest denken aan haar, aan Sachi. Al de gevoelens die ze voelde voor die Pokémon, het was gewoon onbeschrijfbaar en dat was iets moois... maar ook iets ergs... Haar blik gleed van de hemel en ze staarde naar het stille dorpje... Of stadje... Ze was er net buiten, maar veel leven binnen leek er ook niet echt te zijn.
{& Lionell}

Arceus, daar was het, Laverre city. Het was natuurlijk ook weer niet zo'n speciale stad, maar wel... even waar hij wilde wezen. Immers stond zijn fokkerij aan de rand van de stad, vlakbij het Nature Trail. Hij rende even een eindje, maar hield halt toen hij een meisje op een bankje zag zitten. Hij liep er de laatste meters naar toe. Hij had het blonde hoofd van het meisje herkend. Ja, die kende hij wel. Nonchalant plofte hij naast haar neer. "Hé, Tawn," sprak hij met een grijnsje.

Toen er opeens iemand naast haar neerplofte, keek ze verrast op. Ze was lichtjes geschrokken aangezien ze dit in de verste, verte niet had zien aankomen. De persoon die het echter was maakte haar gedachten niet echt vrolijker, in tegendeel. "Hé, Tawn," zei hij met een grijns op zijn lippen. Tawn keek even weg van haar broer en zuchtte zachtjes. Het was een grote verassing geweest toen ze erachter was gekomen dat ie in Kalos zat, maar kon ze dat wel aan nu? Ze liet een hand vallen, bijna onzichtbaar, op haar rechterarm, die arm was volledig bedekt met een lange, wollen, paarse handschoen. "Hey Lion," zei ze gewoon.

Ze droeg een paarse handschoen, waarop ze haar hand nu even neerlegde. Ze groette hem simpel, niet blij, niet kwaad of geïrriteerd. Maar het leek er niet echt op dat ze zin in 'm had. "Ben je niet blij om me te zien?" Hij hield er wel van om zijn zusje een beetje te sollen. Het was gewoon iets leuks. Had niet iedereen dat? Dat je gewoon je familieleden een beetje voor de gek houdt?

- Zo kan ik wel met Lionell leven :'D

Arceus, als er een persoon as in de wereld die er niks van zou snappen, was hij het, dat wist ze maar al te goed. Hij kende het toch niet... Toch voor zover hij wist. Stil staarde ze voor zich uit, ze was gewoon niet in de mood. Natuurlijk kon dat veranderen met wat dingetjes... spulletjes. Maar die had ze nu niet bij, plus wat zou Lion wel niet denken? "Ben je niet blij om me te zien?" Ze zuchtte zachtjes. "Oh mijn geluk kan niet op, yay" het sarcasma droop gewoon van haar woorden af.

Haar stem droop van het sarcasme, en het leuke was dat hij er ontzettend van genoot. Hij keek nog eens naar de rechterarm van zijn zusje; volledig gehuld in een wollen, paarse handschoen. Whut..? Ze droeg een bodywarmer, dus waarom droeg ze dan niet een gewone jas? Daar zat vast wat achter. "En wat heb je met je arm uitgespookt?" vroeg hij toen, terwijl hij zijn blik ernaartoe verplaatste en deze niet afwendde tot ze de vraag zou beantwoorden.

Het was al snel duidelijk wat zijn volgende doelwit was, pestkop dat ie was. Ze snoof zachtjes en keek weg, ze wilde dit niet meemaken, dat was duidelijk, maar hij was er duidelijk wel in geïnteresseerd. "En wat heb je met je arm uitgespookt?" Ze liet haar oogleden wat over haar ogen gaan en probeerde wat lucht op te zuigen, alsof ze kracht wilde verzamelen, maar die vond ze niet echt om het te vertellen. "Niks," zei ze simpel. "Mag ik niet eens iets nieuws proberen?" vervolgde ze vervolgens zachtjes.

Ze had al afkeurend gesnoven voordat hij ook maar iets had gevraagd. Ze reageerde door even te knipperen, vervolgens te inhaleren en toen simpel te verklaren met 'niks.' "Mag ik niet iets nieuws proberen?" kwam er zachtjes achteraan. Daarop lichtte de zwartharige even zijn wenkbrauwen op. Wat bedoelde ze? "Iets nieuws?" herhaalde hij. "Natuurlijk mag dat, maar zit dit nou veel lekkerder dan een gewone jas?" Dat leek hem niet. Moet je de hele tijd optrekken enzo.