Taking the risk

Allison rekte zich een keer uit. Aan haar zijde liep de Lucario, wie een gloednieuwe Mega Stone aan een ketting rond haar hals had hangen. Toch was de vrouw nog niet van plan om het uit te proberen, omdat ze wist hoe een Lucario kon reageren op een evolutie als deze. Aangezien ze zonder respect nergens kwam binnen haar beroep, was het handig als ze dit gepland deed en ervoor zorgde dat niemand haar erop af kon rekenen wanneer het haar niet in een keer zou lukken. Immers was er nog vrij weinig fout gegaan en met de plannen die ze had, had ze haar reputatie zeker hoog te houden.
Toen de Lucario plots begon te stappen, keek ze het ding aan en zette ze zich er maar achter aan. Lucy was niet zoals de meeste Pokémon en had een compleet eigen wil, leek meer op haar partner dan op haar eigendom. En de beslissingen die ze maakte waren goed, dus Allison had niets te klagen. En ook dit keer bleek het zo te zijn, aangezien de Lucario plots voor een bekende stond, een valse grijns over haar gelaat hebbend. Allison bleef aan de zijkant staan en hief haar wenkbrauwen. “Hey, het meisje van de Sewaddle.” Een grijns ontstond op haar gelaat.

Een zachte lach kwam uit de mond van de vrouw toen Seven sprak. “Terug geven?” vroeg ze geamuseerd, waarna ze haar hoofd zachtjes heen en weer schudde. De Lucario spande haar spieren en creëerde twee botten in haar handen; Bone Rush. Ze deed er echter nog niets mee, stond klaar om de vrouw aan te vallen als deze zich richting haar trainster zette. “Je bent er nog niet achter waarom ik je Sewaddle bij me houd, is het niet?” Een onschuldige glimlach trok over haar gelaat, terwijl ze haar blauwe ogen even op de Lucario richtte. “Ik heb Pokémon die je Sewaddle zonder problemen de grond in slaan - denk niet dat ik er ooit iets aan zou hebben en op de markt brengt het nutteloze diertje niets op,” zei ze, waarna ze even naar schouders op trok. “Maar, de Lucario van je vriendje wel,” begon ze toen. Ze keek Seven afwachtend aan, tot deze zou begrijpen wat ze hiermee bedoelde.

Lafaard. Allison hief haar wenkbrauwen terwijl ze de vrouw aankeek. Werd ze nou…? Oh Arceus, dat was toch absoluut niet wat ze was? Haar hoofd hield ze een tikje schuin, terwijl ze Seven aankeek met een plotselinge enthousiasme die absoluut niet veel goeds kon betekenen. Toen ze dan ook zei Raven niet te kennen en dat de Lucario van hem was, hief Allison haar schouders. De laatste opmerking deed haar echter even haar wenkbrauwen optillen. “Opvoeden?” vroeg ze, blikkend op Lucy. “Doe eens een pas naar achteren,” commandeerde ze de Lucario, om zelf richting Seven te stappen. Zonder haar hakken zou ze exact tien centimeter kleiner zijn dan Seven, maar gezien de 9 centimeter hoge sleehakken kon ze de vrouw goed aankijken terwijl ze zonder enige angst voor de vrouw bleef staan. Deze zou ook wel intelligent genoeg zijn om te weten hoe ze er vanaf zou komen als ze iets doms zou doen. “Kijk, ik probeer hier een deal te sluiten,” zei ze. “We hebben genoeg manieren om je Sewaddle te gebruiken, al weet ik niet of hij gezond en wel eruit zal komen.” Een grijns trok over haar gezicht. “Ik wil die Lucario.” Haar stem klonk fel. Ze zou die Lucario in handen krijgen, anders was de Sewaddle er geweest.

Allison glimlachte. Ze keek Seven nog altijd met die poeslieve blik aan, wetende dat ze Seven niet hoefde te vrezen. Beiden wisten maar al te goed wat er zou gebeuren als Seven haar boos zou maken. Er waren maar weinig mensen die dat na zouden vertellen. Lilium’s ouders waren hier een voorbeeld van. Zij had geen Pokémon nodig, geen gemuteerde, aanvallende beestjes om haar klussen te klaren. Als ze het niet zelf deed, had ze een team. Een team van smeerlappen om haar rotzooi op te ruimen. Wat ze na Seven’s woorden deed, was dan ook enkel glimlachen. “Dat is wat je nu zegt,” sprak ze onschuldig, voor ze een pasje naar achteren zette. “Eén maand. Meer heb je niet. Lever me Luca binnen die maand en je Sewaddle mag misschien z’n koppie houden.” Een knipoog werd aan Seven geschonken, voor Allison zich omdraaide. “Ik hoor vast nog wel van je,” lachte ze, haar hand opstekend en weg lopend, op de voet gevolgd door haar Lucario.