{ Taking this one to the grave

Ragya duwde haar rode haren uit haar gezicht en keek even rond. Het donkere woud was opengebroken in een regen van licht bij de open plek. In het midden van het open gras rees een toren op vanuit de grond. Schattend bekeek ze die, niet goed wetend wat ze ermee aan moest. Het was immers verlaten en dat was niet zonder rede, daarbij lag het niet aan het uitzicht. Even liet ze haar blik op de Ninetales naast haar vallen. Deze snoof sceptisch bij de dreigende toren, alsof het niks was. Zo kon Ragya ook niks anders dan haar schouders optrekken en richting het grote geval lopen. Al snel zag ze een opening waar het donker weer de overhand nam. 'Aldrei, verlicht je de boel even?' De gouden pokémon gromde zachtjes, alsof ze zei dat ze geen zaklamp was. 'Goed dan, dan pak ik Eldur en Kyndill wel' zuchtte ze toegeeflijk terwijl ze de Cyndaquil en Growlithe uit hun bal liet. 'Light please' sprak ze simpel. Kyndill liet haar vlam wat oprijzen terwijl Eldur een vlammetje opende in zijn mond.

{ Spt~~

Ze wou Eldur en Kyndill wat meer liefde tonen, aangezien beide pokémon nog maar redelijk kort in haar team zaten. Kyndill had vanaf de dag dat ze was gekocht vreemd gedrag vertoond. Het ene moment was ze rustig en trouw, het andere moment daagde ze iedereen uit en wou ze alles afmaken was haar pad kruiste. Meestal was het zo snel weer voorbij dat Ragya het niet eens door had, en mocht ze pokémon zo zijn in een gevecht was voor haar alles best. Eldur daarin tegen was juist heel observatief. Hij lette heel goed op zijn omgeving en deed niks zonder Ragya’s toesteming. Heel leuk enzo maar er moest meer in zijn karakter zitten dat alleen dat loyale gedrag. Maar de roodharige was het nog niet uitgekomen. Zelfs Aldrei kon de waarheid niet in de Growlithe vinden. Dit liet haar zuchten. Beiden pokémon moesten maar wat meer uit hun bal komen zodat ze op hun kon letten. Wie weet waar ze dan nog allemaal achter kwam. Nadat Kyndill even de ruimte had doorkeken was het tijd om verder te gaan. Aldrei was opmerkzaam geweest, lettend op andere geluiden terwijl Eldur doodstil had zitten wachten op verdere bevelen. Toen ze alle pokémon ook wenkte kwam deze ook weer in beweging en liet rustig achter haar aan. Wat een zooitje ongeregeld had ze ook. Aldrei liep zoals altijd naast haar, Eldur achter haar en zo stil als het graf terwijl Kyndill voor hun uit rende met hoog opgestoken vlam die de ruimte verlichtte. Plots hief Aldrei haar kop en begon zacht maar dreigend te grommen, de kille muren leken het geluid te vangen. Achter haar begon Eldur wel eens waar te blaffen en sprong ineens naar voren om Kyndill af te remmen in haar pas. Met opgetrokken wenkbrauwen liep Ragya naar voren en haar blik vond een ander meisje, van ongeveer haar leeftijd en diens Prinplup. Aldrei zag het beest ook en trok wit weg, de Ninetales had een enorme water angst en dat beest stonk er in haar boek naar. ‘Een goedendag’ opperde Ragya kort, omdat dramatisch naar een ander staren niet haar stijl was. Eldur naast haar blafte nogmaals fel en Kyndill liet haar vlam oprijzen zodat de kamer werd verlicht.