Don't follow the dark

Met zijn baby-charmander aan zijn zij baant Thys zich een weg door de vers gevallen sneeuw. De afgelopen dagen had het non-stop gesneeuwd, waardoor er nu een dik nieuw pak lag. Met een beteuterd gezicht staart Thys naar de onverharde weg onder zijn voeten, diep in gedachten verstrengeld. Wat was de beste zet? Moest hij eerst naar Kiloude om daar een Bayleef te vangen of was het wijsheid om eerst zijn Charmander op te voeden en later terug te komen? Afgelopen week had hij 'onderzoek' gedaan naar Geosenge town, een klein stadje omringt door stenen. Het was hem bevallen maar de stad had hem evenmin met een 'wauw' gevoel achter gelaten. Bovendien was hij ergens wel blij dat hij weer op pad was, de gebergtes rondom Geosenge begonnen hem na een tijdje de rillingen te geven. Één nacht dacht hij zelf iets te zien in de bergen, of het een Pokémon was of een mens, hij had geen idee. Maar sinds die nacht popelde hij om weer terug naar huis te gaan. Huis, Couriway Town waar zijn Blissey op hem zat te wachten. Hij had pas geleden nog contact gemaakt met zijn fokkerij in Couriway, waarna zuster Joy hem duidelijk had gemaakt dat alles prima verliep. Het enige wat ze aan te merken had, was dat Blissey de kleine baby-pokémon té veel verwende en ze soms te veel voer gaf. Thys rolt met zijn ogen, dat is zó typisch zijn Blissey. Als ze kon praten was haar motto vast en zeker; 'Yolo' of 'Beter te dik en gezond dan te dun en ongelukkig.' ofzoiets. Eigenlijk heeft hij niets te klagen, het is dankzij haar dat hij zo nu en dan een tripje kan maken door Kalos, en daar is hij haar eeuwig dankbaar voor.

''HATSJOE'' echoot het door de grot heen. Sinds eergisteren had hij de kou te pakken, en hoewel het gisteren nog mee leek te vallen, is Thys vandaag in een slechte conditie. Met lichtjes rode wangen, een hoge temperatuur en een rode neus is hij volledig klaar om ergens een bed in te duiken, maar aangezien slapen in een grot hem de kriebels geeft, moest hij eerst doorzetten tot Camphriar. Dankbaar werpt Thys een blik op zijn charmander, die in stilte naast hem waggelt. Hij had hem een paar dagen geleden van een trainer gekocht. Thys kon niet wachten om hem te trainen en er misschien ooit wel een Charizard van te maken. De gedachte aan een Charizard doet hem grijnzen. ''Nee, je bent zo veel hanteerbaarder.'' zegt hij tegen Charmander. ''Klein maar fijn.'' glimlacht hij vrolijk. De Charmander maakt een zacht geluidje maar schenkt verder niet veel aandacht aan Thys. Pokémon laten evolueren was sowieso niet echt zijn forte. Als het gebeurde, prima maar om er nu echt naar te streven, nee dat hoefde niet. Het liefst is Thys namelijk omsingelt met baby Pokémon, van hem mogen ze altijd klein blijven. Niet dat er iets mis is met grote, volwassen Pokémon.. maar, laten we zeggen dat Thys niet voor niets een breeder is geworden. Op de een of andere manier wist hij altijd al dat hij voorbestemd was om een Pokémon breeder te worden. Zijn vader was een Pokémon onderzoeker, en hoewel het leuk was dat je alle regio's bezocht, wekte het daadwerkelijke werk wat je moest doen nooit Thys' interesse. Als kind zijnde keek Thys bijna nooit naar de Pokémon battles op tv, en zelfs nu wanneer hij tegenover een trainer staat die, ondanks dat hij weet dat Thys een breeder is, een gevecht wil aangaan voelt hij zich ongemakkelijk. Natuurlijk het brengt een soort van spanning bij hem los, maar vechten met zijn dierbare kleintjes is nooit echt zijn forte geweest, laat staan iets wat hij graag doet. Dus als je de trainer en de onderzoeker weg streept houd je ofwel een coördinator over, ofwel een Pokémon breeder. Thys heeft serieus stil gestaan bij Pokémon coördinator. Het was een andere soort van wedstrijden doen met je Pokémon, en het hele 'mooie' aspect beviel hem wel. Uiteindelijk is er maar een reden waarom hij toch voor Pokémon breeder is gegaan. Zijn oudere broer, is namelijk ook een breeder, en Thys heeft veel dagen bij hem op de fokkerij doorgebracht. Het mensen blij maken met een klein nieuw leventje en het zorgen voor allemaal kleine onschuldige Pokémon is simpelweg iets waar hij zijn hand niet voor om kan draaien. En zo heeft Thys besloten om een Pokémon breeder te worden. Naja, eigenlijk heeft hij de zaken pas geleden pas op gang gezet. Thys is eerst bijna elke regio af gegaan op zoek naar een geschikt plekje voor zijn fokkerij. Eindelijk, na lang zoeken heeft hij besloten op Couriway Town als stad voor zijn eerste fokkerij. Na lang wikken en wegen en een aantal maanden aan voorbereiding staat hij er dan eindelijk, zijn eigen fokkerij en thuis. Een plek voor Thys om trots op te zijn, en hij is dan ook niets minder dan dat.

Wanneer hij plots een persoon ziet staan, met daarachter een zwevende Pokémon houdt Thys nieuwsgierig halt. Even luistert hij het gesprek af observeert hij de situatie waarna hij met een smalle glimlach naar het tweetal toeloopt. In eerste instantie passeert hij de jongen, pas stilstaand voor de Pokémon die zomaar door de ruimte zweeft. Zonder pardon pakt Thys zijn Pokédex erbij en laat die zijn ding doen. ''Wauw, een Munna.'' Thys bekijkt de Pokémon vanaf elke hoek waarna hij zich omdraait naar de, naar wat hij vermoed, de trainer is. Een onschuldige glimlach vormt er op zijn gezicht, die momenteel niet heel stralend overkomt met zijn huidig zieke uitstraling. ''Is hij van jou?'' vraagt Thys vrolijk, waarna hij naar de Munna wenkt. Nog nimmer had hij een Munna gezien, slechts van gehoord. Hij kon er niet omheen dat het simpelweg een mega-schattige Pokémon was. Langzaam wandelt hij terug naar de eigenaar van de Munna en neemt plaats aan zijn zijde. Kort probeert hij te zoeken naar een uiterlijk kenmerk van de grot waardoor hij mogelijk stil is gaan staan. ''Is er wat speciaals hier?'' vraagt Thys hem, niet begrijpend waarom de jongen stil staat voor de connecting cave. Was er iets speciaals aan de voorkant waar hij niet vanaf wist? Thys' bruine ogen glijden langs elke hoek en kier maar blijven nergens specifiek op hangen.

So horribly late. I suck, Sorrry~.