Het was een redelijk goede dag geweest voor de roodharige trainer. De gehele ochtend en middag had hij rondgehangen op route 7, waar hij niks anders gedaan had dan trainen met zijn pokémon. Oké, en natuurlijk ook een beetje relaxen dan. Ze hadden rond het middaguur in het gras gezeten en met z'n allen gegeten, daarna waren ze allemaal achterover geslagen en verzonken geweest in een lichte slaap. Een paar uur later waren ze wakker geworden omdat er een berichtje op zijn Holocaster binnen was gekomen. Daarna waren ze simpelweg nog wat gaan trainen, waarna hij toen het begon te schemeren besloten had om weer terug te gaan naar het Cyllage City pokémon center. De laatste paar dagen was hij sowieso veel in dit stadje te vinden, omdat hij de tweede gym uit wilde dagen en er al wilde zijn als het er tijd voor was. Op dit moment legde de jongen de laatste paar meters van route 7 af, het schemerde nog altijd. Gelukkig maar, want hij moest nog door Connecting Cave heen en dat zou iets minder plezierig zijn als hij de uitgang niet kon zien omdat het overal even donker was. Nu was August niet bang in het donker, maar hij moest er niet aan denken een nacht in een grot door te brengen. Overal pokémon die je aan zouden staren, nee. Gaf hem maar een warm bed in het pokémon center. Dat klonk een stuk aangenamer. Toen kwam het moment dat de drassige ondergrond veranderde in het droge steen van Connecting Cave. De roodharige werd omsloten door de duisternis, wat ook meteen de reden was dat hij naar zijn riem gleed en daar zijn hand liet rustten. Als hij aangevallen zou worden, dan zouden zijn pokémon er op tijd bijzijn om hem te beschermen.
Plots kwamen er een hele hoop steentjes voor hem neer op de grond. De roodharige jongen vertrouwde het niet en bleef staan. Dat was maar goed ook, want voordat hij het wist kwam er achter de steentjes een veel grotere steen aanzetten die met een luide plof op de grond terecht kwam. Echter had de steen twee armpjes, twee kleine beentjes en twee rode oogjes. Met een simpel gebaar had hij zijn pokédex al in zijn handen, die hij op het vreemde ding richtte dat zojuist uit het plafond van de grot was komen vallen. Wat het daar had gedaan zou hij waarschijnlijk nooit weten, maar voor nu was het het wezentje dat zijn interesse had. "Axew, the Tusk Pokémon. Axew marks its territory by making scratch marks on trees with its tusks, which regrow if they fall out." Wat verbaasd keek de jongen van de Axew die voor hem stond, naar het plaatje van een Axew op zijn pokédex. Toen snapte hij het, dit moest een shiny zijn. Omdat de pokémon in eerste instantie zijn aandacht al getrokken had, en het nu ook nog eens een shiny bleek te zijn, stond zijn wil al vast.
Met een simpele zwaai viste hij de pokéball van Gambler uit zijn zak. De Pidgeotto kwam met een kreet die weergalmde in het grottenstelsel naar buiten zetten, zijn scherpe ogen al meteen gericht op het kleinere doelwit. August wist echter dat je niet moest beoordelen op grootte, dat was de grootste fout die je kon maken als trainer. Kijk maar eens hoe zijn Pidgey nu uitgegroeid was tot een Pidgeotto, en binnenkort misschien zelfs wel tot een Pidgeot. Maar genoeg getreuzeld nu, hij wilde graag terug naar het pokémon center omdat hij na een dag hard trainen toch best wel uitgeput was. En als hij binnenkort de gym uit wilde dagen, dan moest hij natuurlijk wel fit zijn. De Axew wist zichzelf wat onhandig op twee benen te krijgen, waarna het zijn blik af liet glijden naar boven, waar de Pidgeotto zich bevond. August nam de beslissing om niet langer meer te wachten, maar om gewoon meteen te beginnen met het gevecht. Hij wilde immers gewoon terug naar Cyllage City, maar zo'n verschijning als deze kon hij natuurlijk niet laten lopen. Wie weet in wat voor monsterlijk iets dit wezen later uit kon groeien, en dan ook nog eens een shiny.
"Gambler, doe een Tackle!" beval hij de vogel. Deze slaakte een korte kreet en zette vervolgens een duikvlucht in naar beneden. Hij raakte de Axew vol, omdat deze iet wat verschrikt bleef staan. Hieruit merkte hij al meteen dat de pokémon niet zo'n groot zelfvertrouwen had, wat hem even aan het twijfelen deed brengen. Hij wilde namelijk een team vol met zelfverzekerde pokémon, maar dit wezentje was dat nu nog niet. Maar ach, dat zou hij vanzelf wel aanleren, right? De roodharige besloot om verder geen notitie meer te trekken van de onzekerheid van de Axew, en het gewoon te laten voor wat het was. Natuurlijk was het te verwachten dat hij niet de enige zou zijn die aanvallen uit zou voeren. De Axew stuurde namelijk een Dragon Rage op de Pidgeotto aan, die hem vol raakte omdat de grot niet al te groot was en het moeilijk was om dat soort aanvallen te ontwijken. Tevens was de afstand tussen het tweetal niet zo groot, maar goed.
"Doe nu Gust." Er steeg een redelijk harde wind op in de grot, die vervolgens ook wat stof van de grond af blies. Zo had de Gust dubbel effect, want het zorgde er ook nog eens voor dat er stof in de ogen van de Axew werden geblazen en deze voor een kort moment helemaal de weg kwijt was, en zo dus ook zijn eigen tegenaanval niet meer uit kon voeren omdat het bezig was om het stof uit zijn ogen te krijgen.
"Whirlwind," zei hij vervolgens. Om nou een halve orkaan op te zetten leek hem niet zo verstandig, maar al met al moest hij zijn tegenstander natuurlijk wel goed verzwakken voordat hij de pokéball zou gaan gooien. De Axew was nogal verward omdat alles best snel ging voor hem. Het wezentje werd geraakt door de aanval van zijn Pidgeotto, maar wist daarna wel weer een tegenaanval uit te voeren. Met een sprongetje kwam hij van de grond en voerde een Scratch uit op de laagvliegende Pidgeotto. Deze slaakte een verontwaardigde kreet en probeerde uit te halen naar de Axew, maar miste. Hij zag dat Gambler dit gevecht verre weg van leuk begon te vinden.
"Kom op, je kan hem toch wel aan?" zei hij fronsend en keek van zijn grotere Pidgeotto naar de kleinere Axew.
"Quick Attack," zei hij vervolgens nog altijd fronsend. De Pidgeotto dook naar beneden, sneller dan normaal. Ergens kon de roodharige het ook niet geloven toen de pokémon begon te gloeien. Whut. Nu al? Jepz, nu al dus. Met een luide kreet raakte de van vorm veranderde Pidgeotto de Axew. Maar nu was hij geen Pidgeotto meer, hij was zojuist geëvolueerd in een Pidgeot. Hij was groter geworden, de slierten aan zijn hoofd waren langer en zijn vleugels zagen er een stuk krachtiger uit. Dat was dan alweer de tweede pokémon in zijn team die zijn laatste stage had bereken, dan kon het feest pas echt beginnen. De Axew leek aardig onder de indruk te zijn, maar liet het er natuurlijk ook niet bij zitten. Het wilde niet zomaar gevangen worden, maar na een waardig gevecht. Al moest August toegeven dat hij daar op dit moment weinig zin in had, hij wilde slapen. Alleen die gedachtegang maakte al duidelijk wat voor 'n Seedot hij eigenlijk was. Normaal gesproken dan. Niet tegen iedereen.. Hij merkte dat zijn aandacht een beetje afdwaalde naar een hoop andere zaken, maar wist zijn hoofd er weer bij te houden. Kom op August, nog eventjes volhouden. Straks zou hij er blij mee zijn dat hij dit had gedaan. Zijn pokémon was sterker en hij zou een nieuwe aanwinst hebben voor in zijn geweldige team. Nou, dat was een goed teken, of niet dan. De jongen grijnsde een keertje kort en richtte zijn pokédex vervolgens op zijn eigen pokémon. "Pidgeot, the Bird Pokémon. The evolved form of Pidgeotto, it can fly at twice the speed of sound at an altitude of nearly one mile." Nou, dat was goed om te horen. Tevens bedacht hij zich dat zowel zijn Lucario en nu dus ook Pidgeot een mega stone konden gebruiken. Misschien moest hij als hij weer in Lumiose City was eens een bezoekje brengen aan het lab van professor Sycamore. Eens kijken of deze hem vertrouwde met de oh zo bekende key stone. Hij hoopte van wel natuurlijk, met dat ding zou hij zo veel sterker staan en het leek hem geweldig om iets te hebben wat alleen de beste trainers toevertrouwd kregen natuurlijk. Niet dat het hem zozeer om de power ging, maar vooral om het feit dat het hem interessant leek om een pokémon te hebben die tijdens een gevecht krachtiger kon worden. Ja, hij had ook zo hier en daar dingen opgevangen over de mega evolutie theorie.
"Gambler, nog eventjes volhouden. Doe nu Twister." Eerst had hij de aanval niet uit willen voeren, maar wat gaf het eigenlijk ook nog. Hij wilde dit snel afgehandeld hebben, en tevens oogde de Axew nog niet eens zo heel sterk, het was zelfs een beetje onhandig. Natuurlijk had zijn Pidgeot dat ook door, maar dat was geen reden om de aanval niet minder krachtig te maken. De Axew kreeg zowat de schrik van zijn leven en probeerde nog weg te krabbelen, maar werd toen al geraakt door de stevige Twister. Met een enorme kracht werd de Axew tegen de wand van de grot aan geslingerd, waar het een aardige dreun maakte.
"Snel, meteen een Quick Attack er achteraan." Een beetje oneerlijk misschien, maar August was nou eenmaal niet het geduldige type. De Pidgeot raakte de Axew, maar kreeg tot zijn eigen verbazing meteen een Slash terug van deze. De Pidgeot schoot weer naar achteren, de lucht in, en keek gepikeerd naar zijn doelwit die hem met schitterende oogjes aankeek. Wauw, het wezentje was blijkbaar een beetje onder de indruk van zichzelf, maar het bleek nog altijd onhandig. Dat werd ook meteen weer duidelijk toen August zag dat het wezentje over zijn eigen pootjes struikelde en languit op de grond kwam te liggen. Wel was hij weer zo sportief om zijn hand op te heffen om Gambler tegen te houden met het meteen aanvallen van het wezentje, hij gunde deze ook zijn eigenwaarde. Toen de andere pokémon ook weer op twee benen stond knikte hij naar Gambler.
"Hurricane," zei hij toen. Over de gevolgen had hij niet nagedacht, maar het werd dus al snel stormachtig in de grot. Jeetje, straks zou het nog op het nieuws komen dat Kalos een zogenaamde stormende grot had, dan zouden al die kleine kindertjes natuurlijk denken dat het hierbinnen spookte. De Axew had het niet bepaald aan zien komen en werd door de hevige wind van de grond af gedrukt en tegen de wand aan gesmeten, tot groot genoeg van zijn iet wat sadistische Pidgeot.
"Tackle," beval hij vervolgens, toen hij zag dat de Axew een falende poging deed om nog een Dragon Rage af te vuren. Arceus, hij kon wel een beetje harteloos zijn tijdens een gevecht als deze, maar dat kwam gewoon omdat hij een enorm slaaptekort had gehad door het vele piekeren over bepaalde zaken waar hij nu liever niet aan dacht. Misschien ook wel de reden dat hij liever geen groene pokémon in zijn team wilde hebben. De Pidgeot raakte de zwaar verzwakte Axew best wel hard, al merkte August dat de vogel zelf ook minder snel begon te vliegen. Met een simpel gebaar van zijn hand viste hij een lege capsule uit zijn jaszak, deze had speciaal klaargelegen voor de zesde pokémon in zijn team, deze Axew dus. Ondanks dat het nog steeds hard waaide in de grot gooide hij het voorwerp op de Axew af. De pokéball kreeg wat meer snelheid omdat hij natuurlijk voort geblazen werd door de wind, om vervolgens met een redelijk harde dreun tegen het voorhoofd van de shiny Axew aan te komen. Hierna viel het ding op de grond en begon het heen en weer te schudden.
