20 and over

Aiden rekte zich even uit terwijl hij van de boot stapte. Hij wist niet of het fijn of juist niet fijn zou zijn als Raven hem volgde, maar hij besloot er geen verdere aandacht aan te besteden. De Pikachu, Amore, hing tevreden aan zijn schouder en slaakte een enthousiast kreetje zodra ze in de stad waren. Tevreden keek Aiden dan ook om zich heen. “Laten we eerst het hotel ‘ns opzoeken.” Hij gaf Raven niet eens een keuze, immers was hij niet zo’n fan van de jongen na hoe deze hem en Lilium had gestoord in hun rustige afscheidsmomentje. Hij was al zo verward met ‘r en nu was dit hoe alles achtergelaten werd. Gee, thanks Raven.
Hij wilde Raven nog vragen waar het hotel zijn zou, maar kwam er al snel genoeg achter dat dat nutteloos zou zijn en keek daarom om zich heen, de kaart in zijn hand erbij pakkend tot hij toch wel echt het idee had te weten welke richting het op was.
“Kom op.”

& Raven.

Opgelucht liep hij de loopplank af. Arceus, Raven had een hekel aan boten, vliegtuigen, of alles waarmee hij niet meer met zijn voeten op de grond stond. Hij was allang blij weer op vaste land te staan, ook al was dit dan misschien in een volledig nieuwe regio. Nanook slaakte even een verwonderd kreetje bij het zien van de exotische omgeving en drukte zich tegen Raven's been aan, toch wel onder de indruk. Raven kon dan misschien niet zien wat zijn Riolu allemaal zag, maar hij hoefde zijn zicht niet te hebben om te merken dat ze in een compleet andere omgeving waren.
Aiden zei dat ze eerst maar even het hotel moesten gaan opzoeken. Raven vond het allemaal maar best. Hij was toch niet zo'n type die hield van sightseeing. Dus knikte hij kort en stopte hij zijn handen in zijn zakken om achter Aiden aan te lopen. Die nam al meteen de voorhoede omdat hij een stuk papier in zijn handen had. Ze waren beide waarschijnlijk te trots om de weg te vragen. "Je weet toch wel waar je heen gaat he?" merkte hij op.

Of hij wel wist waar hij heen ging. Aiden knikte, al was het iets wat Raven toch niet zien kon. Niet dat Aiden daar ooit rekening mee scheen te houden in het leven. Het was immers wel Aiden waar over gesproken werd. Die hield met niets of niemand rekening. Een grijnsje sierde zijn gelaat en hij keek even om. “We komen er vast wel.” Dat klonk veelbelovend, zeg. Hij bleef dan ook rustig doorlopen. Normaal zou hij al lang een willekeurig persoon beet hebben gepakt en hebben gevraagd waar het hotel was, maar hij weigerde. Hij zou het zelf vinden.
Gelukkig bleek het niet al te lastig en kwam het al gauw voor dat hij de deur in wandelde en aan de receptie alle info (waarvan Tutu geen zin had om het uit te typen) aan de receptioniste gaf, waarna hen een sleutel werd overhandigd. “Sleutelschaarste?” besloot Aiden nog te grappen, maar nee, helaas. Het was maar één sleutel. Hopelijk waren er dan we twee aparte bedden. Vast wel, toch? Heus wel. … Toch?

Daar liepen ze dan hoor. Twee trainers in Hoenn met allebei een Pokémon aan hun zijde die schattigheidsfactor 10 hadden. Gelukkig was het niet moeilijk om een hotel te vinden in een toeristisch stadje als deze. Raven stapte achter Aiden aan door de schuifdeuren, waarna zijn voeten al snel op een zacht tapijt kwamen, herkenbaar voor dat van een hotel. Aan de balie checkte ze in en maakte Aiden een grap over de sleutels. Of eerder sleutelschaarste? Raven trok even zijn wenkbrauw op om te bedenken wat dat nou weer moest bedenken. Totdat hij mee liep naar de kamer, zijn vermoedens werden bevestigd en Aiden maar één deur open trok. "Je maakt een grapje zeker," mopperde hij, toen hij al snel de kamer doorzocht met zijn aura en al sneller zag wat Aiden zo meteen zou aanschouwen als hij de ruimte in stapte. Er stond maar één bed. Één bed. Zo letterlijk hadden ze die vakantie voor twee nou ook weer niet moeten nemen.

Raven mopperde iets en Aiden stapte de kamer binnen, om hier… Eén bed te zien. Hij hief zijn wenkbrauwen in shock. “Die claim ik, jij pakt de bank maar lekker,” zei hij. Voor geen goud dat hij het bed zou delen met Raven, immers. Misschien dat hij het met een willekeurig meisje nog had gedaan, dan gewoon enige afstand nemend, maar hij weigerde zo dicht bij de jongen te liggen. Met zijn geluk zakten ze dan door ‘t bed, of zo. Met kalme passen wandelde hij dan ook op het bed af en dumpte hij hier zijn tas, om de hoed weer op het hoofd van Amore te zetten, welke een enthousiast kreetje slaakte. Met een wat afwachtende blik keek Aiden naar Raven, voor hij zuchtte.
“Nou, gaan we proberen hier zowaar iets van te maken?”

Aiden zette er meteen een claim op. Raven hoefde er niet eens lang over na te denken. "Best," sprak hij instemmend. Arceus, hij lag nog liever de grond dan dat hij het bed deelde met de jongen. Hij stapte naar de bank toe en gooide zijn tas simpel in de hoek, waarna hij even naar Nanook luisterde, die eerst nieuwsgierig rond keek en toen naar Amore liep om lachend haar hoed aan te raken. Ondertussen was Aiden alweer naar hem toe gedraaid. Raven leunde cooltjes tegen de leuning van de bank en trok zijn mondhoek op toen Aiden vroeg of ze zowaar iets van deze vakantie gingen maken. "Het zal in ieder geval niet saai worden," gokte hij. Dat was bijna onmogelijk met zijn ongeluk en Aiden's talent om in de problemen te komen. Raven kwam weer omhoog en wenkte de jongen weer mee naar de deur. Veel te zoeken in deze kamer hadden ze toch niet. "Laten we beneden naar de bar gaan," sprak hij, omdat het nu toch te laat was om nog over de straten te gaan struinen. Ja, zijn goede voornemens om voorlopig van de drank af te blijven was alweer weggezakt. Hij was op dit moment toch in een andere regio, dus dan telde het niet.

Amore hief haar hoed wat omhoog zodat ze iets kon zien, met haar bruine ogen kijkend naar de Riolu. Hey, die kende ze! Enthousiast ontblootte ze haar tandjes toen hij haar hoed aanraakte en een speels geluid kwam uit haar mond. Elektrische schokjes rolden over haar wangetjes en ze zakte op haar vier pootjes op ‘t bed, nieuwsgierig naar wat de Riolu zou doen. Veel aandacht voor haar trainer had ze niet meer.
Raven zei dat de vakantie niet saai zou worden en Aiden hief zijn schouders. “Wel, misschien kunnen we het dan nog interessant maken.” Hij kon het proberen, toch? Een grijnsje sierde zijn gelaat en hij ging even met zijn hand door zijn haren. Hij pakte de hoed weer van - een zeurende - Amore af toen Raven zei dat het een idee was om naar de bar te gaan. “Alcohol sla ik nooit af,” zei hij rustig. “Al zullen we maar geen quizzes meer doen.” Een grijnsje sierde zijn gezicht en hij keek even naar de twee Pokémon. “Denk je dat ze hier kunnen blijven?” Amore scheen Nanook te mogen.

Nanook grijnsde zijn tandjes bloot toen Amore hem uitdaagde, en hij had haar hoed al van haar kop gegrepen voor ze er erg in had. Hij sprong soepel naar achter en zette hem tussen zijn eigen oren, waarna hij speels zijn tong uitstak. Eens zien wie er sneller was. Maar, helaas plukte Aiden de hoed alweer van zijn hoofd vandaan voor hij de kans had het spel te beginnen. Niet dat dat zijn pret liet bederven. Hij keek alleen even op, maar liet zijn blik toen weer vrolijk op Amore vallen, eigenlijk helemaal geen aandacht meer hebbend voor de twee mensen in de kamer verderop.
Natuurlijk sloeg Aiden het aanbod niet af. Raven snoof geamuseerd. Alcohol was waarschijnlijk het enige redmiddel waarmee ze deze vakantie door gingen komen.Maar inderdaad, geen quizzes meer. Hij wilde niet riskeren dat ze straks nog een reis naar de andere kant van de wereld hadden gewonnen. In een onderzeeër ofzo. Leuk man.
"Ja, gaat prima toch," merkte hij, toen de jongen vroeg of ze de twee drabbers hier konden laten. Raven had niet het idee dat ze echt nog graag mee wilde, ze leken zich hier genoeg te vermaken. De rest liet hij ook maar hier, zelfs Luca, die ook een keer zijn rust verdiend had.

Raven leek er vertrouwen in te hebben, dus Aiden knikte. Wat voor rampage kon een Pikachu immers veroorzaken? Dat zou vast niet veel spectaculairs zijn. Toen hij dan ook zag dat Raven zijn balls achter liet, griste hij er ook zes van zijn riem. Eén sprong onmiddellijk uit het zestal, namelijk die van Tyrion. Vol met krasjes en scheurtjes, was het duidelijk dat deze ball tot een Pokémon behoorde die veel gebruikt was. Aiden zuchtte een keer en stopte de dingen in zijn tas. “Amore, als er iets is, haal alsjeblieft niet Tyrion, maar Arya eruit,” verzuchtte hij tegen de Pikachu. Deze grinnikte even. Tyrion zou met z’n kop door het plafond gaan, immers. Aiden wenkte Raven (iets wat ie niet zou zien). “Kom,” zei hij droogjes, voor hij de deur uit liep.

Toen de deur zich sloot keek de Pikachu de Riolu met een vals grijnsje aan. Elektrische schokjes rolden over haar lichaam en gleden over het bed, waarna ze zich afzette en een poging deed tegen de Riolu aan te springen. Speels, de schokjes zouden dan ook niet zeer doen en slechts kietelen. Ze had nooit een hekel gehad aan de Riolu en hij was de hele reden geweest dat ze zich de allereerste keer vertoond had.

Aiden liet zijn pokéball ook in de kamer, met de waarschuwing naar zijn Pikachu dat ze Tyrion er niet uit moest halen. Een Charizard in een hotel, dat was een goed idee joh. Onbewust begon Raven zich af te vragen hoe lang het zou duren voordat het hotel hen eruit schopte. Want zo goed van vertrouwen was hij. "Lief zijn," mompelde hij naar Nanook, terwijl hij hem even een korte aai over zijn bol gaf en toen achter Aiden aan liep de kamer uit. De deur ging weer veilig op slot met de enkele sleutel die ze hadden (nog iets waardoor hij met Aiden opgescheept zat), en ze hadden al snel de hal gevonden die hen naar de bar zou leiden. Natuurlijk, want een hotel vinden deden ze een halve dag over. Een bar was binnen 5 minuten gevonden.

Nanook was alleen maar gefascineerd door de lichtgevende schokjes die van Amore af leken te komen, totaal niet bang. Hij wilde zijn poot strekken om het aan te raken, maar toen schoot de Pikachu ineens naar voren en dook hij in zijn speelsheid snel weg. Hij sprong op het bed, en deed dit toen nog een keer nadat hij doorhad dat hij hier goed op door veerde. De Riolu wierp een grijnsje naar achter om Amore ook naar boven te halen. Dat was leuk.

En ze hadden een bar gevonden. Dit ging werkelijk sneller dan wat dan ook. Hij vond nog minder snel een Pokémon Center dan een bar. Het was bijna een heus talent te noemen hoe snel hij in staat was om zich een weg te vinden naar de alcohol. Hij wist ook al snel genoeg twee vrijstaande krukken te vinden en zette zich eraan, waarna hij even met zijn vingers op de bar tikte. “Wa drink je?” besloot hij te vragen. Een goede vraag, want dan kon hij beoordelen of Raven stiekem vrouwen-drankjes dronk en hem belachelijk maken. Want, dat was immers waar het leven van Aiden om draaide. Raven’s leven moeilijk maken.

Ondertussen keek de Pikachu toe hoe hij weg sprong en landde ze op haar vier pootjes op de grond, waarna ze hem aankeek. Ze zag hoe de Riolu op en neer begon te springen en Amore zette zich af, om ook op het bed te landen. Ze bleef op vier poten op het bed staan terwijl de Riolu op en neer sprong, voor ze een poging deed om op hem af te springen, niet echt rekening houdend met het feit dat mocht dit mislukken, ze waarschijnlijk de lamp van het nachtkastje mee zou nemen in haar val.

Nog ietwat stram van de hele reis die ze net achter de rug hadden, schoof Raven naast Aiden aan bij de bar. "Geef maar gewoon iets wat goed verdoofd," mompelde hij. Want dit was zijn manier om met pijn om te gaan. Wie weet ging hij door de morfine-vervanger ooit nog eens aan alcohol wennen. Waarschijnlijk niet. Hij draaide zijn hoofd naar Aiden. "Geen bier," zei hij toen. De bittere smaak van bier kon hij echt niet verdragen. De rest liet hij maar aan de jongen over, hij was ten slotte de alcoholkenner hier.

Nanook was zo vrolijk op het bed aan het springen, dat hij niet door had dat Amore het weer op hem gemunt had. Hij draaide zich verrast om toen hij de kleine gedaante op hem af zag springen en viel toen lachend naar achter. Hij greep zich vast in een poging niet op de grond te vallen, maar in zijn beweging nam hij het deken, een kussen, en de mooie nachtlamp mee die met een hoop kabaal op de grond kletterde. Oeps.

Geen bier. Aiden zuchtte een keer en wenkte de barman. “Twee whiskey,” zei hij rustig. Het was zijn standaard drankje, whiskey. Hij was immers geen fan van bier en al dat zoete spul was ook niet echt iets voor hem. Nee, whiskey was voor grote, sterke mannen het lekkerst. Tenzij je doorging op wodka en dergelijken, maar meestal wist hij zich beter te gedragen met whiskey. Hij grijnsde dan ook toen de twee glazen werden neergezet en pakte er één beet. “Nou, cheers,” zei hij, voor hij een slok nam. Heilige Arceus, ja. Whiskey was het beste op deze wereld.

En daar gingen ze. Samen met de Riolu vloog ze over het bed en in hun val namen ze verschillende dingen mee. Snel krabbelde ze overeind en zette ze zichop het nachtkastje, om te zien hoe de stekker het stopcontact half had meegenomen in de ruwe handeling die het eruit had getrokken. De Pikachu gniffelde een keer en pakte het tweede kussen van het bed, om het met enige moeite richting de Riolu te gooien. Hihi, dit was leuk!

Whisky. Daar kon hij wel mee leven. Hij wachtte tot de barman hen de twee drankjes had besteld, en haalde toen met een flauw grijnsje zijn glas omhoog om mee te proosten. "Blijf je wel van de 15-jarige af?" merkte hij op. Ja, Lilium werd elk topic jonger. "Ik heb geen zin om hier na één dag alweer uit gegooid te worden." Stiekem vond hij dit wel amuserend. Niet dat hij de hoop had dat ze het hier een midweek lang gingen volhouden, maar één nacht in een gewoon bed - nee, bank - zou toch wel fijn zijn.

Voor een moment was Nanook bedolven onder het dekbed dat hij in zijn val had meegetrokken. Hij zwaaide verrast met zijn armen en benen, in de hoop zich van het laken te verlossen, waardoor hij eigenlijk alleen nog maar meer in de knoop kwam. Toen hij uiteindelijk een gat had gevonden stak hij hier zijn kop doorheen, waarna hij een kussen vol in zijn gezicht kreeg. Hij sloeg even achterover, maar wurmde zich toen snel uit het dekbed om met een geamuseerde houding weer op Amore af te springen. Het nachtkastje dat hij hierbij gebruikte volgde al snel de val van de lamp.

Of hij wel van de vijftienjarige afbleef. Aiden gromde wat zachtjes. “Ze is geen vijftien en ik heb niet aan d’r gezeten,” beet hij Raven toe. Hij had vrij weinig zin om het over Lilium te gaan hebben hier, dus was het maar goed om daar meteen een eind aan te maken. Hij had immers geen behoefte aan de oordelen van Raven, want wat wist die er nou van? Die kon Seven niet eens fixen. Aiden had het idee dat die al minstens een jaar droogstond. Misschien was ‘ie daarom zo irritant.

Nanook kwam op haar af springen en Amore schoot aan de kant, haar nagels door het dekbed trekkend in haar geren. Ze schoot van het bed af, de huiskamer in, om de tafel op te springen en hierbij vanalles mee te nemen, wat van de tafel af rolde. Sommige dingen barstten in stukken en de grond was gevuld met scherven, maar de Pikachu had enkel interesse in de Riolu die haar niet te pakken mocht kijgen. Ze vond dit spelletje veel te leuk.