Your lies keep you alive +Tawnee

Dit was al de tweede keer, zo niet meer, dat hij zijn controle was verloren. De eerste keer sloeg helemaal nergens op bij te tweede keer was hij een beetje aan het overreageren maar toch. De groenharige had een paar oordopjes ingedaan en luisterde rustig naar de muziek terwijl de jongen door Vanville Town liep, hij had geen idee wat hij nou precies aan het doen was maar misschien was er wat interessants te vinden in het bijna uitgestorven dorpje. Nathan betwijfelde eigenlijk wel of het zo uitgestorven was, gezien er heel soms zachte stemmen klonken en het zag eruit alsof het wel goed onderhouden werd, ach, hij merkte er later misschien wel wat van. Zo niet bleef het gewoon lekker rustig, iets wat de groenharige geen zin had om te verbreken. Nu liep Abby vlak bij hem, de kleine Charmander was vol verwachting het dorpje gaan verkennen maar uiteindelijk teleurgesteld terug naar haar trainer terug gekomen. De tekst in het lied maakte hem rustig, in tegenstelling tot sommige mensen, welke enkel naar de muziek aan het luisteren waren probeerde de jongen ook echt te begrijpen wat er gezegd werd.

Ze keek even kort naar Maybel, een lach op haar gezicht toen ze haar Holocaster in haar zak stak. Ze had net een paar berichtjes naar jason gestuurd en ze was er vrijwel zeker van dat ze meteen een paar terug zou krijgen, zo was hij immers, toch met haar. Ze zuchtte even zachtjes, oh... wat moest ze eigenlijk doen? Met Lubbock... En Jason... Alles was best verwarrend en ze wist niet goed waarom. Het was gewoon lastig, van tijd tot tijd, om te beslissen over hoe ze zich nu precies voelde enzo. Maar tot dit punt... Wist ze het niet echt zeker. De Shiny Charmander liet even een blij geluidje horen. Ze lachte even kort naar haar trainer en zette dan een paar passen naar voren, waardoor ze lichtjes liep. Ze liep echter niet verder dan misschien... Drie... Vier passen, want ze kwam tegen iemands been aan en stopte absurd waarna ze met grote ogen omhoog keek, zoekend naar het gezicht van de groenharige. Tawn volgde haar blik ook en keek even kort naar de jongen met de oortjes in. "Uhm... Haai," zei ze met een kleine lach.

Huh? Ineens voelde de jongen iets tegen zijn voet en hij lette echt weer op met waar hij was, gezien de groenharige eerder niet echt op de weg aan het letten was en maar wat doelloos aan het rondlopen was. Zijn muziek werd wat zachter gezet en de groenharige kon nog boven de muziek wat horen "Uhm... Haai," er stond een blond meisje voor hem, ze leek wat jongen dan hem maar met zijn inschattingsvermogen was dat onmogelijk te vertellen. ”Hoi.” sprak Nathan enkel, hij kon haar niet, dus er was geen reden om het uitbundiger of zoiets te gaan doen. Abby keek nieuwsgierig naar de Charmander die vlak bij haar was, het was een shiny kon de groenharige vertellen, want hij bedoelde gewoon, zoveel gele Charmanders liepen er ook weer niet rond.

”Hoi.” Was zijn simpele, korte antwoord. Tawn keek even met een lege blik naar zijn gekleurde kapsel en ze vroeg zich stiekem af of hij ermee geboren was. Mensen met groene haren, vrouwen met roze kapsels. Jep, de wereld zag er kleurrijk uit voor haar. Zij kwam dan maar haar blonde haren, simpel, gewoon blond. De enige persoon die ze kende die ook blond was, was Lilium, maar daar stopte het ook. Ze was ook zo'n sociaal kind dat het wel normaal moest zijn dat ze op heel haar reis nog maar een blonde persoon had ontmoet. Maybel staarde nu met grote ogen naar de Charmander van de ander. Haar blauwe oogjes stonden kalm en zacht, maar ergens doorscheen een felheid die je alleen maar bij Fire Types kon zien. "Dus uh..." zei ze met een lichte twijfeling in haar stem. "Is dat je starter?" En ze wees naar de oranje Pokémon.

”Dus uh…” klonk er twijfelachtig, waardoor er een wenkbrauw werd opgehaald, wat zou het zijn? "Is dat je starter?" de groenharige shudde zijn hoofd, als een nee ”Nope, ik had haar van iemand een tijdje geleden gekocht.” Abby keek op toen de Charmander door had gekregen dat er over haar werd gepraat ”Al was mijn starter met toeval wel een Charmander, al is deze al geëvolueerd.” nog klonk op de achtergrond de muziek, ja, het werkte erg goed als afleidingsmethode.

De jongen schudde zijn hoofd kort. ”Nope, ik had haar van iemand een tijdje geleden gekocht.” Tawn knikte even als teken dat ze het snapte. Ze kende het, Pokémon kopen en dat soort dingen. Ze was er misschien wat verslaafd aan, maar goed, al die leuke Pokémon kon ze gewoon niet links laten liggen, het lag volkomen in haar aard om dit soort dingen te doen. ”Al was mijn starter met toeval wel een Charmander, al is deze al geëvolueerd.” Ze knikte nogmaals. "Dus kom je uit Kanto of...?" Ze wist niet goed hoe ze die zin moest afmaken. Ze moest ergens het gesprek gaande houden. Normaal deed ze dat nooit... was het omdat ze... Blij was?

De blondine, wiens naam (nog) onbekend was knikte ten teken dat ze het had begrepen, waarschijnlijk herkende ze het, al was dat niet iets was de groenharige met zekerheid kon gaan zeggen. ”Dus kom je uit Kanto of…?” Nathan knikte ”Voor zover je dat kan zeggen, ja.” waarschijnlijk had ze geen idee wat hij precies bedoelde maar dat maakte hem vrij weinig uit ”Ik ben trouwens Nathan.” stelde de jongen zichzelf voor. Als de blondine nu ook haar naam ging zeggen, zou het een stuk gemakkelijker worden voor het gesprek.

Ze had het verwacht, toch kwam het ergens als een verassing over toen hij knikte op haar vraag. Ze was altijd blij te horen dat er een persoon uit Kanto kwam. Ze hield zoveel van Kanto, Kanto was leuk. ”Voor zover je dat kan zeggen, ja.” Even keek ze hem vragend aan, maar goed, haar kleine hersentjes hadden al duidelijk opgemaakt dat hij in Kanto thuishoorde, dus ging ze er niet verder op in gaan. ”Ik ben trouwens Nathan.” Ze knikte nogmaals naar hem. "Ik ben Tawnee, aangenaam," zei ze. Daarna keek ze even kort naar de Shiny Charmander die zichzelf kort nadat ze haar naam had gezegd, haar been had vastgenomen. De staart gaf een warmte af die haar zo dierbaar was geworden in de korte tijd die was voorbij gegaan. "En dit is Maybel," stelde ze haar Pokémon voor.

Ze stelde haarzelf voor als Tawnee, hmm, niet echt een naam die je nou echt elke dag tegen kwam. De Charmander werd voorgesteld als Maybel, dat klonk wel weer leuk~ oh ja, hij moest natuurlijk ook nog Abby voorstellen ”Deze meid hier is trouwens Abby.” in het eerste geval had hij geen idee wat hij kon gaan zeggen, tot Nathan er ineens, gewoon zomaar op kwam ”En, waar kom jij vandaan?” natuurlijk kon de groenharige het niet weten, hij wist amper wat af van andere mensen.

”Deze meid hier is trouwens Abby.” stelde hij zijn Charmander voor. Tawn keek even naar de Pokémon waarvan zij een andere variant had. Ook zij had de Pokémon gekocht. Nuja, ze kende een van de ouders en was meteen verkocht geweest toen ze te horen kreeg dat er een shiny bij het nestje was. Tyrion was een geweldige Pokémon. De meest machtige en prachtige Pokémon die ze ooit had gezien. ”En, waar kom jij vandaan?” Ze keek Nathan even kort aan. "Ik kom ook uit Kanto," zei ze met een kleine lach. Het was echter wel fijn dat meneer ook eens wat vroeg aan haar, anders zou het gesprek erg eenzijdig zijn gebleven.

Toen Tawnee had gezegd dat ze ook uit Kanto kwam reageerde de jongen met een glimlach en sprak daarna ”wat een toeval zeg.” eigenlijk wist niet heel erg goed wat de groenharige moest zeggen, gesprekken waren eigenlijk nogal iets, onhandig voor hem. Uiteindelijk vroeg hij het maar, dan kwam er ook wat vanaf zijn kant ”Hoelang ben jij hier al ongeveer in Kalos?” ach, het was in welk geval iets.

ooc; flut :c

”Wat een toeval zeg.” Ze knikte even naar hem, daarna kwam een erg ongemakkelijke stilte die niet alleen op haar, maar ook op Maybel leek te drukken. De shiny Pokémon keek even naar de normale variant van haar soort en knipperde enkele keren met haar helsblauwe oogjes. Zoal zij als Tawn voelden die druk en beide wilden er stiekem wel van weg. Het was dan ook een grote opluchting toen de ander iets zei. ”Hoelang ben jij hier al ongeveer in Kalos?” Ze keek hem even kort aan. "Uhm... Drie... Vier maanden?" Ze keek even zijdelings naar May, maar die zou het echt niet weten aangezien deze een erg jong lid was van haar team. "Enkele maanden," zei ze dan maar een kleine zucht en ze keek Nathan terug aan. "En jij?" Vroeg ze dan maar.

Iets van drie of vier maanden, dat was eigenlijk erg lang. Kort daarna werd zijn vraag teruggekaatst ”Ik ben iets van een week hier aangekomen, al was ik eerst naar een andere regio gegaan.” gaf de groenharige als antwoord, eigenlijk wist hij niet bepaald goed wat hij moest gaan zeggen. Awkward.

”Ik ben iets van een week hier aangekomen, al was ik eerst naar een andere regio gegaan.” Ze knikte even en sloeg haar handen op haar rug. "Welke regio?" Vroeg ze nieuwsgierig met grote ogen. May keek even kort naar de groenharige en liet toen een ubberschattig geluidje horen. Miep, ze voelde hoe haar hart even stopte... Oh, dat was immens schattig. Even verkrampte ze lichtjes... wat had ze zin om haar nu te gaan vertroetelen...

Al snel werd er gevraagd naar welke regio de groenharige was gegaan, waardoor zijn kaken even verstrakten, nope, absoluut geen goede herinneringen. ”Unova, al ben ik er wel blij mee dat ik daar weg ben.” het allerliefste wou hij gewoon er nooit meer aan denken, al begint het er gewoon op te lijken dat zijn verleden hem begon te achtervolgen.