Coming alive +Tawnee

Het was vast toeval dat ze hier was en dat ze zijn groene haren ook had gespot. Maybel keek haar even schuin aan toen pretlichtjes in haar ogen kwamen en ze haar wenkbrauwen kort ophaalde. Dus, hij was terug. Hehe. Ze wandelde in rustige passen naar hem toe en voor hij iets kon doen sloeg ze haar handen naar boven en legde ze haar handen op zijn ogen. "Rara wie ben ik," zei ze met een ietwat zwaardere stem, een mislukte poging om anders te klinken. Dus ze grinnikte maar. May keek haar even vragend aan, maar die kon er toch niks van maken. Hehe, ze was eigenlijk echt zo blij om hem te zien, want door dik of dun, Nathan bleef altijd aan haar kant staan.... toch?

Ineens bedekte een stel handen zijn ogen, waardoor het onmogelijk werd om nog te zien. Een ietwat mislukte 'zwaardere' stem klonk, welke sprak "Rara wie ben ik," er waren niet zo heel veel mensen die hem op deze manier zouden gaan begroeten, en als ze het wel deden, zou het niet geheel op deze manier zijn, wat dus maar een iemand overliet. Een klein grijnsje vormde rond zijn mond "Ik heb geen idee hoor." klonk hij, duidelijk grappend "Tawnee." Werd er al snel kort daarna bij toegevoegd. Hopen maar dat Chryses niet al te ver was afgedwaald, het kon nog wel eens een hel worden om de kleine Shinx in deze plek te moeten gaan zoeken.

"Ik heb geen idee hoor." ze grinnikte even zachtjes, haar handen bleven voor zijn ogen hangen en ze knipperde even rustig waarna ze kort even terug op haar platte voet ging staan. waarom waren alle dudes zo lang? Arceus. "Tawnee." Ze grinnikte nogmaals en haalde haar handen van voor zijn ogen waarna ze voor hem sprong, een lach op haar lippen. "Klopt," zei ze terwijl ze even opgewonden naar hem keek. "Ik verwachtte je nog niet terug in Kalos!" zei ze met een grijnsje. "Welkom terug!"

al snel werd het stel handen voor zijn ogen weggehaald, waarna de blondine vrolijk voor hem sprong. "Ik verwachtte je nog niet terug in Kalos!" werd er met een grijns gesproken "Welkom terug!" kort glimlacht Nathan "Tijd is sneller gegaan dan verwacht, maar bedankt." toch bleef zijn aandacht niet al te lang op Tawnee, waar in Arceusnaam war Chryses gebleven? Het was wel te zeggen dat de Shinx een gave erin had om af te dwalen, geweldig.

Al snel lachte de groenharige naar haar. "Tijd is sneller gegaan dan verwacht, maar bedankt." zei hij, ze knikte even, haar blik dwaalde ook kort af. Ze moest even kort terugdenken aan de hele ruzie en problemen met August, maar daar zou ze niet over beginnen tegen haar beste vriend, zeker nu niet. Spontaan zou ze dat nooit doen. Al snel keek ze terug op. En zo goed als ze hem kende wist ze meteen dat er wat was. "Zoek je iets?" zei ze kort, hoofd lichtjes gekanteld.

Hij keek weer op toen het hem werd gevaagd of hij wat zocht, waarop de jongen knikte. "Ja, een Shinx die altijd verdwijnt." hoe erg de jongen zich kon irriteren aan het ding, had hij absoluut geen spijt in dat hij de Shiny Shinx had gevangen. Het bleef namelijk wel een leuk beest en ook, het was wel een shiny. Niet iets dat je elke dag tegenkwam, nietwaar?

"Ja, een Shinx die altijd verdwijnt." Ze grinnikte even, klonk ergens wel als Jade, ookal kon je haar wel snel vinden. Volg gewoon de echo van het geluid van vloekende mensen en je komt er wel. Ze zuchtte even. Nu Adelais en Jade samen bij haar ouders waren in Kanto had ze een beetje rust. Nu... Ze had ook een nieuwe Pokémon op de box staan die ze heel graag wilde gebruiken... De vraag was alleen hoe aangezien ze al een van zijn soort bij zich had... "Laten we dan even kijken waar ie is," zei ze en ze draaide zich om om een paar passen te zetten. Echter stond geluk weer eens niet aan haar kant en toen ze achteruit wilde wandelen, om even iets tegen Nathan te zeggen, voelde ze de boorden van de fontein tegen haar kuiten aan en struikelde ze net zoals Bo naar achter. Met een grote plons belande ze in het water, het gilletje was dan ook snel van haar lippen gegaan... Maar ze had geen echte tijd te reageren, haar benen waren immers in de lucht en de rest van haar lijf in het water. Haar staartbeen en rug deden echter wel veel pijn... Auw.

"Laten we dan even kijken waar ie is," de groenharige knikte, dat klonk wel als een heel goed idee ja. Ondertussen begonnen ze te lopen, maar toen Tawnee achteruit begon te lopen fronste hij licht "Doe je wel..-" tijd om uit te praten was er niet, want zoals Nathan het had verwacht, viel de blondine naar achter. Echter, toen hij zag dat ze in een fontein was geflikkerd kon hij het niet laten om even te lachen. het zag er best grappig uit. Vervolgens, nadat zijn lach was verdwenen, liep de jongen naar haar toe en stak zijn hand uit, als ze wou, waarschijnlijk wel, kon ze deze aannemen en het water uitkomen.

Ze schudde even kort haar hoofd, haar handen waren achter haar geplaatst, dit was voor de val op te vangen, wat niet had gewerkt, en om haar kop boven water te houden. Ze zuchtte even toen Nathan ging lachen, maar keek wel even blij op toen meneer besloot dat hij haar kon helpen. Ze pakte zijn hand vast en kwam zo uit de fonteinding vandaan, waarna ze even droogjes -hah- naar zichzelf keek. "Uhm..."

Nathan kon maar beschreven worden als het type vriend die je zou helpen als je iets onhandig heb gedaan, nadat hij je heeft uitgelachen. Dit was daar echt zo een typisch voorbeeld van. De blondine pakte zijn hand vast, waarna de jongen haar het water uittrok. "Handigerd." kwam er met een grijnsje van de groenharige. Ze was soms echt zoals Bo een duts.

"Handigerd." Ze blies even haar kaken op en keek weg. "Ik ben best handig hoor," mompelde ze ietwat nijdig terwijl ze even naar het water keek. Het was niet zo koud, dus het viel nog mee. Ze ging niet sterven ofzo, of een arm verliezen... Kort legde ze dan ook haar linkerhand op de rechter beet ze even op haar onderlip... Ja, die dingen waren verleden tijd... Dat hoopte ze maar.

Er werd nijdig gemompeld dat ze best handig was, iets waardoor zijn grijns niet verdween. "Soms ja." hij had haar nog niet echt handig bezig gezien en zo wel, zat ze er weer met halve aandacht bij waardoor het werd verpest. Ondertussen ging zijn blik weer om zich heen, waar was dat ding nou, serieus.

"Soms ja." Great, goed om te horen dan maar. Ze zuchtte even en keek hem terug aan. "Ah tja..." zei ze kort met een zucht. "Iedereen zo zijn minpunten zeker," vervolgde ze kort. Ja, Nath was bijvoorbeeld... raar en dat was goed en slecht en uhm... Ze wist niet echt waar ze heen wilde, dus ze zuchtte maar even die gedachte weg en volgde zijn blik. "Dus... Shinx," zei ze kort.

"Iedereen zo zijn minpunten zeker," ja, dat was wel zeker te zeggen. Het kwam vrijwel niet voor dat iemand 'perfect' was, de jongen kon er dus ook absoluut niet tegen als iemand dacht dat hij of zij dat wel was. "Een Shinx ja." bevestigde Nathan, waarna hij een random kant op liep. Hopen maar dat Chrysis daar te vinden is.