Too much pain. [&ALANA BOUVIER]

Onderwerp: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] zo feb 15, 2015 4:31 pm

Een opgeluchte glimlach verscheen om zijn lippen toen hij naar zijn gsm keek. Hij had vandaag met Alana afgesproken in Lumiose City. Mooi, dan kon hij het bijleggen. Hij had eergisteren namelijk bot op haar gereageerd na wat gedoe met haar Umbreon. Gisteren had hij Nathan dan ontmoet en hem verteld over Alana en hem. Hij was wel vrij positief over het feit dat het weer goed zou komen. Zo snel liet hij zijn relatie met haar niet beëindigen. Hij was gewoon een sukkel geweest omdat hij boos op haar gereageerd had. Tussen Pikachu en hem was het ook weer bijgelegd. Na Pikachu’s emotionele uitbarsting hadden ze het bijgelegd en hadden ze een betere band dan tevoren. Fluitend liep Connor met zijn handen in zijn zakken gestoken langs een steegje van Lumiose City. Hij schrok zich kapot toen hij een dreun tegen zijn zij voelde. Hij viel neer op de schouder waar Umbreon hem eergisteren had geraakt en kreunde van de pijn. Voor hem stond een woeste Skiddo. De Pokémon keek hem arrogant aan. De Pokémon leek wild te zijn. Pikachu sprong van Connor’s schouder, maar voordat hij kon reageren, viel Skiddo aan met Razor Leaf. ‘Ah!’ riep Connor waarna hij naar zijn schouder greep. Een van Skiddo’s messcherpe bladeren waren dankzij zijn shirt – dat een beetje gezakt was – over zijn blote huid gegaan en lieten een grote schram achter. Hierdoor kon hij niet voorkomen dat Skiddo hem opnieuw aanviel met een aanval die hij niet kende. Het volgende moment werd alles wazig voor zijn ogen en voelde hij zich zo misselijk als wat. Pikachu ging boos voor zijn trainer staan en gebruikte Electro Ball. Het laatste wat Connor zag was dat Pikachu de Skiddo wegjoeg met een serie van aanvallen. Daarna sloten zijn ogen zich en zakte hij weg.

OOC: Ik denk dat als er mensen zijn die een medaille moeten krijgen voor het meeste aantal drama-topics, dat wij dat dan toch zijn.
Ik heb trouwens Skiddo's laatste aanval weggelaten omdat hij schijnbaar geen Poison Powder leert, maar wel Toxic via TM. Dus ik heb het maar gewoon 'n beetje open gelaten wat hij heeft gebruikt, haha xD

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] zo feb 15, 2015 4:48 pm

De botheid van Connor was in haar hoofd geprint. Ze wou hem alleen maar helpen, was helpen niet goed genoeg voor hem? Ze zuchtte eventjes, ze had zin om te janken. Ze wou janken omdat ze bang was dat hij nog steeds zo boos en bot was, dat hun relatie van 2 dagen afgelopen was, dat ze weer alleen was. Ze had John op zijn kop gegeven voor zijn daden en was zelfs toen zelf in huilen uitgebarsten. John had gezien hoeveel hij voor haar betekende en hoopte dat John hem nu wat meer zijn gang liet gaan. Toen Alana een kreet hoorde van een al te bekende stem begon ze te rennen. Rennen, zo snel als ze kon. Daar zag ze... "Connor!" riep ze angstig naar hem. Hij.. hij lag op de grond... ze bukte naar hem en schudde hem even rustig door elkaar heen. "Connor! Hoor je me?!" riep ze terwijl haar ogen zich vulden met tranen van angst. Ze pakte zijn schouders vast en legde deze op haar benen, terwijl ze zijn gezicht bekeek. Dat zag er gied uut maar... waarom lag hij nu dan op de grond? Toen zag ze het, een hele grote schaaf in zijn arm. Alana pakte meteen steriele gaasjes en drukte het op de wond met ontsmettingsmiddel. Kom op Connor, hij mocht haar niet achterlaten. Een man die voorbij kwam vroeg of hij kon helpen, waarop ze knikte en aan hem vroeg of hij Connor kon dragen naar de eerste de beste Pokecenter. "Kom mee, Pikachu... fluisterde ze zachtjes tegen de pikachu, waarna ze hem wenkte te volgen. Daar aangekomen vertelde ze, zodra hij op bed was gelegd, dat ze het verder af kon. Ze zakte neer bij het bed, snikkend. "Wordt wakker Connor.." fluisterde ze snikkend terwijl ze zijn hand vast pakte. Hij moest gewoon wakker worden..!

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] zo feb 15, 2015 4:58 pm

Duisternis. Duisternis had hem overgenomen. De pijn was weg, de stemmen waren op de achtergrond verdwenen en al wat er overbleef was die duisternis. En toen hoorde hij het. Een stem. De stem echode in zijn hoofd. Het leek net alsof de stem van alle kanten op hem afkwam. Ze smeekten hem om wakker te worden. Hé, hij herkende die stem. Maar… maar dat was Alana! Hij moest wakker worden. Voor haar. En dus begon hij te vechten tegen die duisternis. Langzaamaan voelde hij dat hij bij bewustzijn kwam en voelde hij ook een drukkende, pitsende pijn in zijn schouder. Hij herinnerde zich weer wat er gebeurd was en besefte dat de aanval van de Skiddo tot diep in zijn schouder gedrongen was. Hij murmelde iets op Alana’s woorden, maar kon haar op de een of andere manier niet bereiken. Hij voelde zich vreselijk misselijk. ‘Pika pika!’ hoorde hij Pikachu roepen. Er waren nu twee personen voor wie hij wakker moest worden. En dus begon hij opnieuw te vechten tegen de duisternis. Langzaam nam de duisternis af en maakte plaats voor een fel licht. Hij opende zijn ogen, deed ze weer toe en deed ze daarna weer voorzichtig open. Deze stappen herhaalde hij net zo lang tot hij in het licht kon kijken en hij draaide zijn hoofd opzij. ‘Alana,’ zei hij terwijl er zweet over zijn voorhoofd liep. Hij kneep voorzichtig in haar hand die de zijne vasthield en hij keek naar zijn schouder. Dat was geen goede zet. Hij duwde Alana opzij, duwde zichzelf overeind en gaf vervolgens over. Hij bleef net zolang doorgaan tot hij niet meer kan en zakte daarna kreunend van ellende weer terug op het bed waarop hij lag en waar hij op magische wijze terechtgekomen was. ‘Pika!’ riep Pikachu bezorgd terwijl hij naar zijn trainer keek. Connor probeerde geruststellend te lachen, maar het lukte hem niet. Het werd een pijnlijke grimas. Hij probeerde zijn gedachten ergens anders op te brengen toen de vieze smaak van braaksel zich in zijn mond verspreidde en hij een de smerige geur rook omdat hij net zowat op de vloer had overgegeven. ‘Sorry,’ fluisterde hij tegen Alana. Jeetje, wat voelde hij zich ellendig. Welke aanval had Skiddo op hem gebruikt? Hij wist het niet meer. Misschien maar goed ook.

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] zo feb 15, 2015 5:13 pm

Toen ze haar naam hoorde en er in haar hand geknepen werd keek ze op, de tranen op haar wangen liepen nog steeds. Hij duwde haar opzij en stond op, waarna hij uit het niets moest overgeven. Alana stond op en wreef rustig over zijn rug. Hij zakte uiteindelijk weer op het bed en Alana keek bezorgd naar hem. Hij verintschuldigde zich tegenover haar waarop ze haar hoofd schudde. "Ik ben al blij genoeg dat je weer wakker bent..." fluisterde ze zachtjes terwijl ze op zijn hoofd voelde. Jeetje! Hij had koorts! "Probeer uit te rusten, ik zorg wel voor de rest." fluisterde ze zachtjes waarna ze hem een kus op zijn hoofd gaf. Ze haalde bij de zuster een outfit en een emmer, als hij nog een keer moest overgeven dat hij dat in de emmer kon doen. Ook had ze een zwabber mee en nog meer dingen, haar handen helemaal vol met spullen. Op de kamer liet ze alles vallen en legde ze om te beginnen de emmer naast hem neer op de grond. Ze had een soort huisvrouw-outfit aangedaan en ze vulde de andere emmer die ze had meegenomen met sop en water en begon de vloer schoon te maken. "Doe je jack even uit, zei ze tegen hem. Hij moest onder de dekens, zo snel mogelijk. "En als je iets nodig wilt, eten of drinken moet je het maar zeggen." zei ze met een lichte glimlach. Ze zou de hele dag voor hem zorgen, of hij dat nou wilt of niet.

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] zo feb 15, 2015 5:19 pm

Connor sloot zijn ogen. Hij kon niks doen. Hij kon niet uit bed gaan en haar in zijn armen nemen, hij kon niet tegen haar zeggen hoeveel het hem speet dat hij boos op haar was geworden in Parfum Palaca, hij kon helemaal niks. Pikachu ging trouw naast hem liggen. Connor sloot zijn ogen en hoorde geluiden. Hij nam aan dat Alana de boel aan het opruimen was. Hij gaf gehoor aan Alana’s commando en deed zijn jack uit, waarna hij onder de dekens kroop en naar haar glimlachte. ‘Bedankt, schatje,’ zei hij vervolgens. Hij opende zijn ogen. ‘Hé,’ zei hij, waarna hij haar pols teder vastpakte en haar zachtjes op het bed trok. Hij hield haar echter op een bepaalde afstand van zich af omdat hij momenteel echt niet lekker uit zijn mond rook, zeker niet nadat hij had overgegeven. Hij durfde haar daarom ook niet te kussen, want zoiets verdiende ze niet. Ze verdiende een betere adem en een betere Connor. Dat laatste bracht hem trouwens weer op wat hij wilde zeggen. ‘Sorry,’ begon hij zachtjes en zijn stem sloeg over. ‘Voor dat in Parfum Palace.’ Hij was opgelucht dat hij het had gezegd. Hij sloot zijn ogen weer en begon vervolgens aan zijn shirt te wringen. Hij had het warm. Zo ontzettend warm. Hij gooide zijn shirt naar de achterkant van het bed en keek naar zijn broek. Hij wilde echter niet dat Alana zich ongemakkelijk zou voelen en hield deze voor het gemak maar even aan. Hij streelde zachtjes over Alana’s rug heen en keek naar het plafond. Een nieuw golf van misselijkheid kwam omhoog en hij leunde opzij, waarna hij de emmer greep en in de emmer overgaf. Pikachu keek met zijn oortjes hangend naar zijn trainer.

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] zo feb 15, 2015 5:34 pm

Hij bedankte haar en ze glimlachte even lieflijk naar hem. Ze wou net wegdraaien toen hij haar pols pakte en bij hem op bed werd getrokken. "Wat is er lieffie?" sprak ze zachtjes tegen hem terwijl ze hem even door zijn haren streek. Toen hij zei dat het hem speet, over wat was gebeurd op hun eerste date wou ze antwoordden, maar hij greep alweer naar de emmer. Ze wreef even rustig over zijn rug en greep hem rustig bij zijn schouder vast en duwde hem tegen haar aan. "Shush, het maakt niet uit lief." begon ze zachtjes tegen hem. "Het belangrijkste voor mij nu is dat je beter wordt, oke?" zei ze vervolgens waarna ze haar hoofd even op zijn schouder legde. "Dit moet jou ook weer overkomen he?" mompelde ze zachtjes waarna ze weer opstond. "Wil je wat drinken?" vroeg ze vervolgens terwijl ze richting de mini keuken achtig liep.

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] zo feb 15, 2015 5:44 pm

Connor zakte zacht kreunend weer in bed. Hij vond het echt vre-se-lijk dat ze hem zo moest zien. Hij voelde zich vreselijk zwak en schaamde zich ook wel omdat hij zich hier weer op zijn meest charmante manier liet zien – not. ‘Echt hè,’ mompelde hij toen ze zei dat dit hem weer moest overkomen. Hij keek haar aan toen hij vroeg of hij wat te drinken wilde. ‘Doe maar wat water,’ zei hij, waarna hij zijn hoofd weer liet zakken op bed. Ze streek zachtjes over Pikachu’s oren. Nu Alana even naar de keuken was om drinken te gaan halen, zag hij zijn kans schoon om zich te ontdoen van zijn ellendige broek. Hij deed zijn broek dus uit, gooide deze naar de achterkant van het bed en ging weer onder de dekens liggen zodat ze niet al te veel zou zien. Hij wilde niet dat ze zich ongemakkelijk voelde. Plus hij voelde zich momenteel alles behalve sexy. Hij had moeten overgeven, zijn haren lagen waarschijnlijk rommelig en hij zweette als een gek. Hij vermoedde dat zijn schouder er slecht aan toe was en riep zachtjes Alana’s naam. ‘Kun je misschien iemand roepen die naar mijn schouder komt kijken? Het voelt echt niet lekker, schat.’ Hij wist niet of ze het gehoord had omdat zijn stem wat rauw was van het overgeven, maar hij had geen energie om het harder te roepen. Hij liet zich terug zakken in zijn kussens en zuchtte zachtjes, waarna hij wachtte tot ze terug bij hem zou zijn.

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] zo feb 15, 2015 6:03 pm

Hij wou een water, dat kon ze wel. Alana pakte een glas en vulde het met wat koud water. Ze bracht het naar Connor en legde het naast het bed neer. Ze ging even op het bed zitten en streek even de haren van zijn kletsnatte gezicht. Toen hij vroeg of ze iemand wou halen voor zijn schouder knikte ze even. "Mijn huisarts zit hier in Lumiose, ik kan hem wel even bellen." zei ze waarna ze opstond en haar mobiel uit haar zak haalde. Ze toetste het nummer in en het ging over. "Hallo, met Alana Bouvier. Mijn vriend is ziek en er is iets niet helemaal goed met zijn schouder... Ja ... Oke... We zitten in het pokécenter van Lumiose aan de zuidkant ... Ja, oke... over 10 minuten? ... Ja is goed, dan zien we hem zo... dankuwel! ... tot ziens, daag." ze hing de telefoon op en ging bij Connor op het bed zitten. "De arts komt over 10 tot 30 minuten lieffie." sprak ze zachtjes waarna ze zijn wang streelde. Het liefste had ze hem nu in haar armen of gaf ze hem een zoen, maar hij was er nu te ziek voor. Ze draaide zich even naar Pikachu. "Wil je wat eten, pikachu?" vroeg ze aan de pokémon. Ze had speciaal voer voor pokémon bij zich dus pikachu kon iets eten als hij dat wou. Zelf had ze geen trek, ze moest voor Connor zorgen. Dat was haar prioriteit op dit moment.

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] zo feb 15, 2015 6:13 pm

Connor was opgelucht toen bleek dat Alana’s huisarts zich hier vlakbij bevond. Hij vermoedde dat het braken kwam vanwege zijn schouder. Steeds als hij druk zette op zijn schouder, ging er zo’n pijnscheut door hem heen dat hij moest overgeven. Zijn blik gleed naar Alana toen deze aan het bellen was. Hij glimlachte en knikte op haar woorden dat het goed was. Pikachu bewoog met zijn oortjes en keek naar zijn trainer. Deze gaf hem een knikje en de Pikachu knikte verlegen op Alana’s vraag. Hij ging op Connor’s borstkas liggen en keek zijn trainer aan. Connor glimlachte en aaide over zijn kopje. ‘We hebben het getroffen met zo’n lieve dame. Vind je ook niet, Pikachu?’ vroeg hij. ‘Pika pika!’ antwoordde Pikachu terwijl hij met zijn oortjes bewoog, wat Connor als een ‘ja’ opvatte. Hij draaide zich naar Alana. Het liefste wilde hij haar nu meteen zoenen, maar dat kon niet. Hij had ten eerste een vieze smaak, ten tweede een mogelijk gebroken schouder en ten derde was hij zo ziek als wat. De kans was groot dat hij weer zou moeten overgeven als hij zich opnieuw bewoog en dus bleef hij stil liggen. Het halfuurtje daarop ging maar traag voorbij voor Connor’s gevoel. De huisarts kwam binnen en keek naar Connor, waarna hij de jongen vroeg of hij overeind kon gaan zitten. Connor deed zijn best, maar voelde een vlaag van misselijkheid en gaf opnieuw over in de emmer. De huisarts van Alana dwong Connor om weer te gaan liggen en keek naar de schouder van Connor. Hij zag dat daar overduidelijk iets mee mis was. ‘Kun je je schouder bewegen?’ Connor, die bang was dat hij opnieuw moest overgeven, schudde krijtwit met zijn hoofd. Hij voelde dat hij weer weg begon te zakken. Zijn ogen rolden in hun kassen en daarom kreeg hij niet goed mee wat de dokter tegen hem zei en wat de diagnose was, maar hij hoopte dat Alana het wél had verstaan.

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] zo feb 15, 2015 6:35 pm

De pikachu knikte verkegen op haar vraag en ze kwam aanlopen met een bakje met voer, die ze naast Connor zette zodat Pikachu gewoon bij zijn trainer kon eten. Toen ze hoorde wat Connor tegen pikachu zei glimlachte ze even wat verlegen, terwijl ze wat borden ging afwassen die ze die ochtend had laten staan. Toen de bel ging, liep Alana op een snel tempo naar de deur. "Ah, dokter, kom binnen. Hij ligt op het bed." zei ze waarna ze hem naar binnen liet. Alana ging op een afstandje tegen de muur staan terwijl ze zag hoe erg Connor leed. Ze keek bezorgd naar het tafereel en hoorde de diagnose van zijn schouder. "Gebroken..?" mompelde ze zachtjes. Veel rust en zo min mogelijk bewegen. Mitella erbij dus. Alana knikte even dankbaar naar de dokter. "Oke, bedankt dat u kon komen." Hij zei dat het geen probleem was en dat ze af en toe best met een natte handoek langs zijn gezicht mocht gaan voor de koorts. Alana knikte even, waarna ze de dokter naar buiten begeleidde. Mitella leggen kon ze zelf wel. "Pff, laat me niet meer zo schrikken he. Gebroken schouder en hoge koorts." mompelde ze zachtjes. "Kom eens rustig overeind, dan kan ik je een mitella omdoen.. vervolgde ze terwijl ze de mitelladoek pakte. Dan had hij stuk minder bewegingsvrijheid, maar ging hij wel minder overgeven dus dat moest maar.

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] zo feb 15, 2015 6:45 pm

Connor begon langzaam weer bij te komen. Hij zag de dokter verdwijnen en keek Alana aan. Hij had hoge koorts en een gebroken schouder. Geweldig. Hij voelde een vlaag van misselijkheid toen hij zo lang mogelijk overeind ging zitten zodat Alana een mitella om hem heen kon doen. Hij liet zich weer terug zakken en staarde naar het plafond. Waarom moest hem dit weer overkomen? En hij ging het niet tegen Alana zeggen natuurlijk, maar hij vermoedde dat hij die gebroken schouder ook mede aan haar Umbreon had te danken. Dankzij Umbreon’s aanval had er al iets niet lekker gelegen en dankzij Skiddo’s aanval van vandaag was dat erger geworden. ‘Ik voel me echt enorm sexy nu,’ wist hij sarcastisch uit te brengen, waarna hij naar de mitelladoek keek. Het was misschien niet sexy, maar het zou hem wel ondersteuning geven. Hij keek haar aan. ‘Ik kan niet blijven liggen de hele tijd,’ sprak hij en hij merkte een spoortje van paniek op in zijn stem. ‘Ik moet sporten, bewegen en mijn Pokémon trainen.’ Hij keek haar hulpeloos aan. Hij wilde graag sporten, hij wilde zijn lichaam trainen en zijn Pokémon voorbereiden op de tweede gym. Door zich zo’n zorgen te maken werd zijn koorts echter alleen maar erger en Connor liet zich verzwakt helemaal op het bed vallen. Hij had geen andere keuze dan te blijven liggen. Pikachu keek hem bezorgd aan en at ondertussen van zijn voer die Alana voor hem neergezet had. ‘Skiddo,’ zei hij na een korte stilte. ‘Het was een Skiddo die me aangevallen had. Hij kwam opeens uit een steegje gerend.’ Zijn stem klonk rauw. Voor de rest kon hij niks meer zeggen omdat hij zich opnieuw misselijk voelde worden en niet opnieuw wilde overgeven.

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] zo feb 15, 2015 7:02 pm

Toen de jongen zei dat hij zoch zwaar sexy voelde met dat ding grinnikte ze even. "Voor mij ben je altijd sexy." zei ze met een zacht glimlachje. Hij keek haar paniekerig aan en Alana drukte even rustig een kus op zijn voorhoofd. "Als je zo doet, maak je het alleen maar erger voor jezelf en blijf je langer ziek." sprak ze hem toe. "Het beste is dat je nu gaat slapen, rust neemt. Dan kan je lichaam zich beter herstellen en kan je sneller weer trainen. Je pokémons zullen het begrijpen, dat beloof ik je." fluisterde ze zachtjes naar hem, waarna ze ging staan en Sjors uit zijn pokéball haalde. Ze pakte een washandje en hield hem voor Sjors. "Wil je hier wat koud water op doen? Zo koud als mogelijk." vroeg ze aan haar wartortle waarop hij knikte. Een kleine waterstraal kwam op het washandje en al snel was het doorweekt en voelde het koud aan. Ze wringde het even uit en liep naar Connor waar ze het koude washandje even langs zijn gezicht streek en uiteindelijk op zijn voorhoofd legde. Arme Connor... arme arme Connor. Hij verdiende dit niet en ze wist ergens wel dat John hier deels verantwoordelijk voor was. Alana liep even de kamer uit, even naar buiten. Sjors had haar gevolgd en ze kon er niks aan doen. Ze begon zachtjes te snikken, terwijl Sjors haar hand vastpakte. Het deed haar gewoon zoveel pijn om Connor zo te zien, wetend dat John er ook deels verantwoordelijk voor was ondanks dat hij zei dat het een Skiddo was. "Wartortle..." klonk het bemoedigend. Alana knikte even naar hem. Ze veegde haar tranen weg en nam een teug frisse lucht, voordat ze weer naar binnen ging en glimlachte naar Connor.

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] zo feb 15, 2015 9:02 pm

Connor glimlachte toen hij de woorden van zijn vriendin hoorde. Zijn vriendin. Dat was nog steeds een heerlijke benaming die hij haar nu mocht geven omdat hij van haar was. En zij van hem. Hij keek haar aan en knikte op haar woorden, waarna hij zijn ogen sloot. Hij deed moeite om zich niet te laten wegzakken in de duisternis, want hij had het gevoel dat het niet echt goed ging met zijn meisje. En dat gevoel werd alleen maar meer en meer bevestigd toen ze wegging nadat ze hem verzorgd had. Hij voelde zich een beetje afkoelen door het washandje. Hij keek haar aan toen ze weer naar binnen kwam. Hij hoefde ook geen vergrootglas te hebben om te weten dat ze gehuild had. ‘Babe, kom eens hier,’ zei hij met zijn zachte stem, waarna hij zijn hand naar haar uitstrekte. Gelukkig lag zijn rechterschouder aan de kant van de muur zodat zij aan de linkerkant van hem kon liggen. Hij pakte trillerig haar hand vast en trok haar zachtjes naar zich toe. Hij trok haar voorzichtig tegen zich aan. ‘Je hebt het moeilijk, hè?’ fluisterde hij naar haar toe. ‘Maar geloof me, je hoeft niet te huilen. Het was gewoon een stom ongeluk, meer niet. Het komt niet door jou of door één van je Pokémon, het komt door die Skiddo en omdat ik gewoon ongelukkig gevallen ben.’ Hij keek haar bemoedigend aan, maar voelde dat hij het steeds zwaarder begon te krijgen. Zijn oogleden werden zwaarder. Hij zuchtte en legde zijn hoofd tegen haar schouder aan. Pikachu sprong over hun heen en ging naast Connor’s linkerzijde liggen, vlakbij zijn pijnlijke schouder. Alsof hij door zijn schouder te bewaken hem kon genezen bleef Pikachu naar Connor’s linkerschouder kijken. Connor zakte ondertussen steeds verder weg en viel uiteindelijk tegen Alana aan in slaap.

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] zo feb 15, 2015 9:15 pm

Toen Connor vroeg of ze even naar hem toe kon komen liep ze met een glimlachje naar hem toe. "Wat is er lieffie?" vroeg ze aan hem met een licht glimlachje. Hij pakte trillerig haar hand en trok haar op het bed, tegen hem aan. Ze legde haar handen op zijn borstkast en luisterde naar zijn woorden. Tranen sprongen in haar ogen en ze legde haar hoofd tegen zijn borstkast. Ze keek naar hem, maar voordat ze iets kon terugzeggen sloot hij zijn ogen en rustte hij op haar schouder. Ging hij... slapen? Ze legde haar hoofd weer tegen zijn borstkast en bleef liggen, ze wou hem niet wakker maken. Niet nu hij net sliep. Na een tijdje vielen ook haar ogen dicht en sliep ze ook redelijk snel daarna.

Ooc: Maak jij het weer dag? :'D

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] zo feb 15, 2015 9:27 pm

Connor had onregelmatig geslapen. Omdat hij zijn schouder in die mitella had, had hij geen bewegingsvrijheid. Hierdoor had hij vrijwel de hele nacht op zijn rug moeten liggen en was hij vaak wakker geworden van de ongemakkelijke lighouding. Alana was zo te zien gelukkig niet wakker geworden dankzij hem. Hij opende opnieuw zijn ogen en zag dat het al dag werd. Hij voelde zich klaarwakker, maar dat kon ook komen omdat hij gewoon van vermoeidheid niet meer kon slapen. Dat klonk misschien raar, maar hij geloofde echt dat dat het geval was. Hij streelde afwezig door Alana’s haren. Hij glimlachte omdat ze tegen hem in slaap was gevallen, maar bloosde wel bij het idee hoe hij er nu weer bij lag. Hij was op zijn boxershort na naakt en zij… had nog al haar kleren aan. Niet dat hij het raar had gevonden als zij hier zoals hem had gelegen en hij nog met zijn kleren aan. Oh Arceus, wat voelde hij zich een pervert, zeg. Hij voelde in elk geval wel verbetering aan. Zijn koorts was gezakt, maar van zijn schouder zou nog wel even last blijven hebben. Als zijn koorts voorbij was, zou hij in elk geval rond kunnen lopen, ook al was dat dan met een schouder die niet mee wilde werken. Hij boog zich naar Alana toe. ‘Wakker worden, schoonheid,’ fluisterde hij zachtjes in haar oor, waarna hij een kusje op de zijkant van haar hoofd drukte. Hij dacht maar niet na aan het feit hoe erg zijn adem nu wel niet stonk. Zijn tanden poetsen was dan ook de eerste prioriteit als hij weer kon lopen.

Gesponsorde inhoud

» Twice | Alana Bouvier
» Alana Bouvier
» Lion power | Alana Bouvier - SPT
» Calling someone random | Alana Bouvier
» BLIND Date || &Alana Bouvier