Too much pain. [&ALANA BOUVIER]

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] ma feb 16, 2015 11:30 pm

Connor grinnikte lichtelijk. Hij liet haar zijn arm gewoon wegduwen. Toen ze echter van hem afstapte, werd hij weer helder in het hoofd. Hij richtte zijn hoofd op en keek hoe ze haar shirt aandeed. Met een zachte zucht liet hij zich weer terug in het hoofdkussen vallen met zijn hoofd. Waar de hel waren ze mee bezig geweest? Ze kenden elkaar nog maar enkele weken en hadden nog maar een paar dagen een relatie. Hij richtte zijn blik opzij. Zou ze zich ongemakkelijk voelen? Hij wist het niet. Hij vermoedde van wel, want waarom was ze anders midden in het spel gestopt? Ze moest bang zijn geworden. Hij moest iets verkeerds hebben gedaan. Hij ging in zijn hoofd na wat hij allemaal gedaan had, maar veel meer bij haar had hij niet gedaan dan wat zij bij hem had gedaan. Of jawel… hij had aan haar kledingstuk zitten te friemelen. Misschien zat dat haar wel dwars. Zijn blauwe ogen keken bezorgd opzij. ‘Sorry,’ zei hij opeens uit het niets. ‘Ik liet me een beetje gaan.’ Het was oneerlijk. Het was onéérlijk. Zij had haar shirt uitgetrokken, zij was boven op zijn heupen gaan zitten en had haar zachte handen over zijn borstkas laten glijden, steeds maar weer opnieuw. En hij had één ding gedaan en daar verontschuldigde hij zich al voor. Hij draaide zijn hoofd opzij, zag dat ze op een stoel zat. 'Misschien kunnen we die momenten toch beter houden voor op latere momenten,' mompelde hij nog, waarna hij zijn hoofd de andere kant op draaide. Hij sloot zijn ogen even, wachtte af of Alana nog iets zou zeggen.

OOC: Mijn muis begaf het daarnet opeens. Gelukkig had hij de post opgeslagen -.-

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] ma feb 16, 2015 11:50 pm

Ze keek op toen hij opeens sorry zei. Hij zei sorry? Voor wat? Ze beet even op haar lip bij zijn woorden. "Je bent niet de enige.." zei ze op een rustige toon. Ze was... alleen bang. Waarvoor wist ze zelf niet eens. Waarschijnlijk omdat ze dacht dat als ze zelf te snel gingen hun relatie ook te snel voorbij zou gaan. Alana zuchtte even waarna ze voorover bukte en haar hoofd even in haar handen drukte. "Het spijt mij ook." zei ze ook uiteindelijk. Ze wou hem echt niet nu al verliezen, maar ze was deels ook bang dat ze alsnog naar de drank greep en dat ze gekke dingen zou gaan doen, vooral als hij er niet was. Zoals ze Vivienne laatst tegen kwam. Daar was ze vooral bang voor. Als zij namelijk naar de drank greep deed ze rare dingen, en dan vooral met jongens. Feesten, drinken en dan in bed belandden waar ze zelf larer niks meer van wist. Ze drukte even haar handpalmen in haar oogkassen waarna ze naar achteren leunde. De kant van Alana met alcohol kende Connor niet en dat was misschien maar beter ook. Waar was ze mee bezig man, ze wist nu al dat ze vanzelf weer naar de drank zou grijpen en dat ze dan ruzie zou krijgen met Connor en dan... ze schudde even met haar hoofd. Ze moest wegblijven van de alcohol. "Ik ben ook bang weet je.." zei ze uit het niets. "Al die tijd dat als ik naar bed ging met iemand wist ik het pas de dag erna door de alcohol die ik op had." vertelde ze zonder ook maar één blik op Connor te richtten. "En nu het dan zo echt wordt... Het beangstigd me een beetje. Het is niet dat ik het niet wil maar het is... dat ik bang ben." vervolgde ze zachtjes terwijl ze zichzelf zo klein mogelijk maakte door haar benen op te trekken en haar armen erom heen te slaan. Hij mocht dat best weten als haar vriendje, daar had hij recht op.

Ooc; oh gelukkig maar dan!

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] di feb 17, 2015 12:12 am

Connor richtte zijn blik op haar. Hij gaf enkel een kort knikje. Hij wist wel waarvoor ze zich verontschuldigde. Dus zij had zich ook laten gaan. Hij keek weer naar het plafond, een tikkeltje radeloos. Hij keek weer opzij toen hij haar hoorde praten. Het verraste hem eigenlijk niet zo dat ze al naar bed was geweest met iemand. Ze was 23. Dat het door de alcohol kwam was een minder rustgevend feitje. Wat als ze naar de alcohol zou grijpen en…? Nee. Hij moest haar vertrouwen. Als er geen vertrouwen, was er ook geen relatie. Hij wierp een blik op haar. Hij wist niet wat hij moest doen. Moest hij naar daar gaan en haar proberen comfort te geven? Nee. Hij wist niet waarom, maar iets in zich verzette hem om naar daar te gaan. Misschien was het door het feit dat ze makkelijk in bed was te krijgen door alcohol. Dat maakte haar een gemakkelijke prooi tegenover mannen. Maar hij moest niet veel zeggen, want hij was ook een gemakkelijke prooi geweest voor dat meisje als hij niet op haar overgegeven had. Maar hij had die drang naar alcohol niet, tenzij hij écht dom wilde zijn. En op die dag kon hem niks meer schelen, want eerlijk gezegd was hij niet iemand die gauw naar de drank greep. Hij keek haar van opzij aan. ‘We doen het op ons eigen tempo, right?’ vroeg hij koeltjes. Hij wilde in haar gezicht smijten dat dit niet veel anders was en waarom het met hem zo lastig ging als het met die andere mannen wel zo makkelijk was gegaan, maar dat zou misschien te bot zijn. Maar toch… het idee dat ze makkelijk in bed te krijgen was met een glaasje te veel op. Het baarde hem zorgen. Hij werd misselijk bij het idee langs hoe veel mannen ze ’s morgens wel niet wakker geworden was. Het was het verleden, maar toch… Hij beet op zijn onderlip. ‘Als je maar niet denkt dat ik jou en mezelf ga bezatten om het te laten gebeuren,’ zei hij een tikkeltje bitter. ‘Bang of niet, als het gebeurt, gebeurt het zonder die rotzooi tussen ons.’ Hij wist dat hij koud was en eigenlijk verdiende ze dat niet, maar het idee dat ze gewoon op stap kon gaan en dat ze met een beetje alcohol… en dan die blikken van die mannen… het maakte hem driftig en misselijk tegelijkertijd. Hij wierp een blik op het plafond en wachtte vervolgens op haar respons.

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] di feb 17, 2015 12:32 am

Ze was echt bang, doodsbang. Ze knikte wel op dat ze het op hun eigen tempo zouden doen. Toen hij dat zei over alcohol keek ze voor een seconde aan. "Maar dat is niet waar... waar ik het bangste voor ben." fluisterde ze waarna ze haar hoofd begroef tussen haar benen. Ze kneep haar ogen dicht en dacht weer aan het meisje. "Voor ik iets met jou had heb ik een meisje ontmoet, die ook een relatie had." begon ze zachtjes. "Ze vertelde dat ze dronk omdat ze eenzaam was omdat haar vriendje rondreist in Kalos, net zoals wij." vervolgde ze zachtjes terwijl ze zich nig kleiner maakte. "Ik ben gewoon bang dat... dat als ik me eenzaam voel dat ik... dat ik je kwijt zou raken door die domme dingen.." zei ze met een lichte snik. Ze wou hem echt niet kwijt, maar als ze een dip had dan greep ze altijd naar de alcohol. "Ik wil je niet kwijtraken, maar ik weet dat ik naar de alcohol zou grijpen zodra het tegen zit en jij er niet bent.."Zei ze terwijl een traan over haar wang rolde. Ze wou hem echt niet kwijtraken, daar was hij haar te dierbaar voor. Maar ze kende zichzelf zo goed. Ze had veel gedronken door haar vader en daarom dronk ze ook bij iedere tegenslag nu. "Ik wil je echt niet kwijt.." snikte ze zachtjes. Ze sorak compleet de waarheid. En wat als ze weer iemand ten huwelijk vroeg en die gozer zou ja zeggen en dat ze die avind nog trouwden? Wat dan? Dit onderwerp lag echt emotioneel voor haar, want het ging over haar en hem. Ze kende zichzelf zo goed, dat ze niet eens snapte hoe hij haar leuk kon vinden.

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] di feb 17, 2015 12:46 am

Connor wierp zijn blik opzij. Hij zag dat Alana op het punt stond om in huilen uit te barsten. Ze had al zo veel gehuild in zijn buurt dat het voor hem bijna een gewoonte geworden was om haar zo te zien, hoewel hij dat zo niet mocht opvatten. Ze vertelde haar verhaal en hij luisterde een beetje verbaasd naar het verhaal. Dat was sneu voor die jongen, zeg. Had hij een vriendin, ging die stiekem drinken achter z’n rug om omdat ze de afstand niet aankon. Zijn blik werd echter emotieloos toen zij vertelde over haar angsten. Hij deed echt zijn best om begrip voor haar op te brengen, maar dat ging maar moeilijk. Hij besloot dat het tijd werd dat hij antwoord ging geven. En hij wist dat dit hard zou aankomen, maar zij was hierover begonnen en hij gaf enkel zijn mening. ‘Als dat meisje van te voren wist dat ze het niet aan ging kunnen om haar vriendje een paar dagen te missen zo nu en dan, had ze ook nooit een relatie met die jongen moeten beginnen. Je weet gewoon dat als je een trainer bent en je krijgt een vriendje of vriendin dat er dagen zijn dat je elkaar niet gaat zien, ook soms zware dagen. Als je dat niet aankunt, dan heb je gewoon pech en moet je misschien maar geen relatie beginnen.’ Hij wierp zijn blik even naar het plafond, waarna hij haar strak aankeek. ‘Ik kan veel hebben, Alana,’ sprak hij met een zachte stem. ‘En je doet wat je niet laten kunt. En je mag zoveel alcohol drinken als je wilt. Al raak je in een coma, je bent oud genoeg om zelf beslissingen te maken daarover. Maar als ik ooit uitvind dat je achter mijn rug om vreemd bent gegaan door alcohol, is het over. Ik zie alcohol niet als een excuus. Je hebt zelf in de hand hoe veel je drinkt en hoe ver je wilt gaan.’ Hij keek haar strak aan, merkte dat zijn stem steeds botter werd. ‘En als jij denkt dat je naar de alcohol gaat grijpen als je me even niet ziet en je dan toevallig net in een dipje zit, waarom doe je dit dan zelfs? Kijk, het zou geen probleem zijn als we er beiden zeker van waren dat er niks zou gebeuren, maar aan je eerdere ervaringen te horen ben je daar helemaal niet zeker van. Of je gaat volledig voor me, of niet, Alana. Maar ik ben geen speeltje die je kunt sms’en als het met je andere lover alweer gedaan is.’ Hij keek haar aan. ‘Ik vind je echt een lieve meid en ik heb echt gevoelens voor je, maar ik vind het het niet waard om een relatie te starten met iemand die toch niet zeker is of ze wel van de alcohol en van andere mannen kan afblijven als ze even in een dipje zit. Ik ga er niet altijd en op elk moment voor je zijn en dat weet je zelf ook. En als je niet zeker weet of je dat aankan… nou, denk dan maar eens goed na of je deze relatie wel wilt voortzetten.’ Hij voelde zijn hart breken bij elk woordje, maar hij had het nu in elk geval gezegd. Hij had niet rond de pot gedraaid en dat was iets wat goed was, dacht hij zo.

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] di feb 17, 2015 1:39 am

Ze luisterde naar zijn woorden, hij had gelijk. Ze wou hem niet breken, dat wou ze hem niet aandoen. Ze stond op en raapte haar spullen bijeen waarna ze naar de deur liep. "Dan is het beter om de relatie te beëindigen. " zei ze op een redelijk botte toon, waarna ze de deur opende, eruit liep en de deur dicht deed. Ze vond het vreselijk om het zo te laten eindigen. Ze begon weg te lopen van de deur, ookal zou hij achter haar aankomen dan zou ze hem negeren. Ze deed dit voor hem, ze wou hem geen pijn doen. Dan kon ze het nu beter bot laten beëindigen dan dat ze vreemd zou gaan door de alcohol. De tranen rolden over haar wangen en opeens voelde ze alle kracht uit haar lichaam verdwijnen en viel ze snikkend op straat. Ze legde haar hoofd in haar handen, compleet in shock. Zij en haar... haar... haar dingen ook! Als ze geen last had van alcohol dan... dan was alles goed geweest. Dan had ze nu bij hem in bed kunnen liggen en... dat kon ze nu niet meer. Ze kon niet meer terug ook. Dus daar zat ze dan, midden op straat te janken. Iedereen vermeed haar met een grote boog, tot ze opeens een hand op haar schouder voelde. Connor? Ze keek even naar achteren, maar voelde zich ietwat teleurgestekd toen het geen Connor was die haar schouder vast had gepakt en bij haar kwam hurken, maar een jongen met blond haar en groene ogen! "Gaat het wel met je?" vroeg de jongen bezorgd. Alana keek hem met vochtige ogen aan, waarna ze weer in huilen uitbarstte. "Sst, stil maar. Je moet even bijkomen. Loop je anders mee?" werd ze gesust door de jongen. Ze knikte langzaam waarop de jongen haar overeind hielp en zachtjes naar haar glimlachte. "Ik ben Tim," stelde de jongen zich voor. "Alana," stelde ze zichzelf kort voor, met een zachte stem. Hij legde zijn arm comforterend om haar heen, maar ze sloeg die arm meteen weer van haar schouder af. Ze voelde zich stom, maar als dit ervoor zorgde dat ze hem minder pijn kon doen, dan vond ze dat beter dan dat ze hem meer pijn bezorgde. Ze volgde Tim door de straat heen en het was, buiten haar snikken- heel stil tussen hen. Op een gegeven moment stopte Tim met lopen en draaide hij zich naar haar toe met een glimlachje. "We zijn er!" zei hij waarna Alana opkeek. Een.. kroeg? Was dat nu wel zo'n goed idee? Ach, wat boeide het nu ook. Ze had het nodig nu. Één biertje kon geen kwaad toch? Ze liep de kroeg binnen en ging naast Tim zitten bij de bar. "Twee bier graag." zei Tim tegen de jongen achter de bar. De jongen knikte, waarop hij twee biertjes aan de blonde jongen gaf, waarvan Tim er één aan Alana gaf. "Jij kan er wel één gebruiken." zei de jongen met een glimlach. Ze nam het glas aan en in een mum van tijd was het glas leeg.

Ze wist niet hoeveel tijd voorbij streek. Ze wist alleen dat ze zich beter begon te voelen en dat Tim een hele lieve, zorgzame jongen was en dat hij humor had. Ze had al haar problemen gewoon tegen hem verteld alsof het een hele goede vriend was, maaar ach, ze was al redelijk erg dronken op dat moment. Haar wangen hadden een lichte blos gekregen van de drank en ze nam weer een vodka -waar ze nu al een tijdje aan zat. - de mannen om haar heen zaten voor haar te juichen, sinds ze een wedstrijd deed tegen een andere man. In één keer schoof ze de vodka naar binnen en kreeg de smaak van bitter in haar mond. De man voor haar kreeg niks meer naar binnen en Alana werd gefeliciteerd met haar overwinning. Ze voelde dat ze werd meegetrokken aan een arm en giechelde even. Ze werd naar buiten meegetrokken en werd tegen een muurtje aan gegooid zo ongeveer, terwijl een hand naast haar hoofd werd geplaatst. Ze keek even naar de jongen en zag al gauw dat het Tim was die voor haar stond. "Zag je me-" ze kon niet eens haar zin afmaken, want voordat ze het wist werden de lippen van Tim op de hare gedrukt. Alana giechelde even, terwijl ze de kus ook terug gaf aan de jongen. Tim ging meteen onder haar shirt met zijn handen, regen haar buik aan, en het boeide Alana helemaal niets. Ze had.. hoeveel op? 24 shots met Vodka en 14 grote glazen met bier? Oh ja en 5 glazen wijn. Alcohol? Jazeker, dat zat echt wel in haar bloed. Dronken en licht in haar hoofd? 100%. Dat was dan ook een reden waarom ze het niet erg vond van Tim en dat ze hem zelfs terug zoende. Alcohol was haar beste vriend als ze problemen had. Net zoals nu met Connor. Connor zat nog wel ergens diep in haar achterhoofd, die riep om Connor. Maar haar lichaam was overgenomen door de alcohol, dus veel deed ze er niet aan.

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] di feb 17, 2015 8:48 am

Het ene moment had hij nog een vriendin, het andere moment niet meer. Connor keek vol verbazing toe hoe Alana haar spullen bijeen begon te rapen en vertrok. Wacht…wat? Hij keek voor een tijdje naar de dichtgeslagen deur. Hij voelde zich misselijk worden, vroeg zich af wat ze nu ging doen, maar dacht daar ongeveer al wel een idee van te gaan hebben. Maar zo erg zou ze toch niet zijn, toch? Ze had het zowat in zijn gezicht uitgemaakt, maar dan zou ze nu toch niet meteen naar een ander gaan? En opeens werd hij woedend. Hij was het zat om achter haar aan te lopen als een schoothondje. Ze bekeek het maar. Hij ging weer terug liggen – aangezien hij lichtelijk overeind gekomen was – en keek naar het plafond. Hij deed zijn ogen dicht en probeerde wat te gaan slapen, maar Alana schoot de hele tijd door zijn gedachten. Het feit dat ze een emotioneel persoon was en een makkelijk slachtoffer… Hij werd misselijk bij het idee wat er zou gebeuren als een jongen haar zou vinden. Ook al had ze het net een soort van uitgemaakt met hem, hij voelde zich nog steeds verantwoordelijk voor haar. Bovendien besefte hij dat hij het net op een botte manier had gezegd. Hij stond volledig achter wat hij had gezegd, maar hij had het wel op een andere manier mogen doen. En dus kwam de jongen onhandig uit zijn bed. Hij deed zijn mitella los en kreunde toen zijn schouder steun verloor. Hij deed een shirt aan en deed zijn mitella weer terug vast. Na veel getreuzel was het hem uiteindelijk gelukt om al zijn kledij aan te hebben voor naar buiten te gaan. Hij keek over zijn schouder naar de slapende Pikachu. Hij was blij dat zijn maatje sliep. Hier had hij geen Pokémon voor nodig. Snel deed hij zijn jas aan – of toch zo snel hij kon – en ging daarna naar buiten. De ijskoude wind sneed direct in zijn gezicht en liet hem benauwd naar adem happen. Zijn koorts was nog steeds niet voorbij en zijn schouder was nog maar recent gebroken, maar toch stapte hij koppig door. Hij vroeg aan een paar mensen die hij tegenkwam of ze Alana soms hadden gezien en gaf een zo goed mogelijke beschrijving van haar. Bij de vierde persoon kreeg hij een positieve reactie en werd hij, tot zijn schrik, naar een kroeg gestuurd. Dit was waar hij al bang voor was geweest.

Connor schermde zijn schouder zo goed mogelijk af terwijl hij zich tussen de dronken menigte wrong. Zijn ogen zochten de omgeving af. Gelukkig stond er een groepje jongens en meisjes die nog niet zo ver heen waren. Ze waren zeer behulpzaam. Connor begon de kant op te lopen welke zij aanduidden en bleef stokstijf staan. Hij zag Alana tegen de muur met tegenover haar een gast met blond haar. Woede explodeerde door zijn lichaam toen hij zag wat de jongen deed. Hij wist wat voor type dit was. Maar dit feestje ging niet door. Niet zo lang hij nog verantwoordelijk voor haar was. Hij snelde op de jongen af, legde zijn goede hand op diens schouder en trok hem met een ruk achteruit. ‘Hé, wat moet dat?’ riep de jongen verstrooid, zo te zien al helemaal onder invloed van alcohol. ‘Blijf met je poten van haar af, sukkel!’ snauwde Connor woedend. Met één blik zag hij dat Alana ook ver heen was, maar niet zo ver als de jongen. ‘We maken alleen maar wat lol gast,’ zei de blonde jongen, waarna hij zijn handen weer op Alana legde. ‘Afblijven, zei ik!’ schreeuwde Connor. De jongen viel uit en gaf hem een duw. Recht tegen zijn slechte schouder. Connor hapte naar adem en greep naar zijn schouder. ‘En nu opzouten!’ zei de blonde jongen. Dit maakte Connor woest. Een kracht waarvan hij niet wist dat hij het zelf bezat nam meester van hem. Hij greep de jongen aan zijn kraag vast en trok hem naar zich toe. ‘Ik veracht je. Zomaar meisjes je bed in proberen te krijgen als ze dronken zijn. Je moest je schamen,’ zei Connor, gevolgd door zijn vuist die hard tegen de jongen zijn gezicht kwam. Hij dacht dat hij iets hoorde kraken, maar dat boeide hem niks. Met een mengeling van afschuw en ongeloof keek hij naar Alana. Een paar van het groepje die hem net de weg had gewezen kwamen naar hem toe en vroegen of ze hem konden helpen. Ze hadden schijnbaar de wanhoop op Connor’s gezicht gezien. Connor wees naar Alana, waarna hij uitlegde dat zijn schouder gebroken was en dat ze haar hier weg moesten krijgen. Gelukkig had het groepje in de gaten waar hij heen wilde en begonnen ze Alana te ondersteunen, waarna ze haar brachten naar waar Connor momenteel nog verbleef.

Connor bedankte het groepje en deed de deur dicht. Hij keek naar Alana, welke ze op het bed hadden gelegd. Haar spullen lagen naast haar. Connor voelde een vlaag van misselijkheid en zijn vuist deed ontzettend veel pijn. Hij geloofde dat hij nog nooit zo hard had geslagen. Hij liep naar een stoel die verderop stond en ging daar zitten, waarna hij naar Alana keek. ‘Wat moet ik toch met je?’ mompelde hij. Het beeld van haar kussend met die blonde idioot drong weer op zijn netvlies en hij schudde zijn hoofd, waarna hij op zijn lip beet en naar de grond keek. Ze had het gewoon gedaan. Ze had zichzelf bezat en zich vervolgens laten betasten door die jongen. Waarschijnlijk had ze geen moment aan hem gedacht. Gaf ze eigenlijk nog wel om hem? Misschien had hij haar toch maar moeten laten doen, sinds ze het wel fijn leek te vinden dat die blonde jongen haar aanraakte. Maar nee, ze was duidelijk onder invloed van alcohol geweest en die jongen had haar duidelijk nog vannacht in zijn bed willen hebben. Gelukkig had hij daar een stokje voor gestoken. Hij liep naar zijn rugtas en haalde een pijnstiller – die hij voor zijn schouder gekregen had – tevoorschijn, waarna hij deze achteloos op het nachtkastje naast haar gooide. Daarna ging hij een glas water voor haar halen en zette deze bij de pijnstiller. Vervolgens ging hij weer op de stoel zitten en bleef haar net zo lang in het oog houden tot ze wakker zou worden.

OOC: Wat een drama, zeg xD

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] di feb 17, 2015 10:54 am

Ze wist niet hoe of wat, maar opeens verloor ze al haar kracht in haar benen en zat ze weer op de grond. Ze had helemaal niks door van de omgeving en haar gedachtes werden blanco. Ze voelde alleen hoe ze steun kreeg van iemand, of van een paar mensen. Ze kon niet eens meer normaal lopen, zoveel had ze op. Ze kon zich dan ook helemaal niks meer herinneren wat er daarna gebeurde.

-ikgokdatereentijdskipwas-

Toen ze haar ogen langzaam opende dacht ze even na. Was het gewoon een nachtmerrie? Ze hief zich een beetje overeind waarna ze een stekend gevoel in haar hoofd voelde en haar hand tegen haar hoofd aan drukte. Ze kon zich niks meer herinneren van gisteravond behalve dat die... Tim was het toch? Ja Tim. Tim die nam haar mee naar een kroeg waar ze ging drinken. Maar daarna? Blanco. Helemaal niets anders dan duisternis. Maar dat betekende ook dat... Het was echt uit tussen haar en Connor. Oh nee he, ze lag toch niet met iemand in bed? Ze keek even versufd rond en schrok zich dood toen ze Connor zag. Jeetje, die had ze niet zien aankomen. Eerder die Tim, maar Connor? "Wat... wat is er gebeurd?" vroeg ze terwijl ze haar hoofd vastpakte met haar hand. Gosh, die deed pijn man. Maar wacht... ze hadden toch niet .. Zij had toch niet.. slik.

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] di feb 17, 2015 11:22 am

Connor deed moeite om niet in slaap te vallen. Hij wilde wakker blijven, voor het geval ze zou proberen weg te lopen. Hij was nog niet klaar met haar en dat zou ze te horen krijgen ook. Het deed hem ontzettend veel pijn dat ze hem zo makkelijk aan de kant had gedrukt en dat ze nog aan de alcohol gezeten had ook, ook al was dat misschien deels zijn schuld omdat… nee, het was niet zijn schuld. Het was haar eigen schuld. Zij had zijn standpunt gewoon moeten begrijpen, die knop in haar hoofd moeten omdraaien en moeten weten dat ze zoiets niet mocht doen. Hoe oud was ze? 15? Misschien had ze wel gelogen over haar echte leeftijd en kon ze een echte relatie gewoon niet aan. Hij werd uit zijn gedachten gerukt door een stem. Hij keek Alana aan. Hij had zin om haar een leugen te vertellen zodat ze zich kapot zou schrikken. Hij had zin om haar zijn pijn te laten voelen. Dankzij deze drama was zijn schouder er nog slechter aan toe dan eerst het geval was. Hij zuchtte zachtjes om zijn gedachten. ‘Eens zien,’ begon hij bot. ‘Jij kreeg een emotionele uitbarsting omdat ik mijn mening zei over jouw angst, jij liep weg en ik ging je achterna, ik vond je met een of andere blonde, lelijke gast die niet met zijn poten van je lijf kon blijven, ik heb hem hard neergeslagen en vervolgens heb ik, met behulp van een aardig groepje jongens en meisjes, je weer naar hier gebracht. Maar geen zorgen, er is niks gebeurd. Alleen maar een beetje zoenen en zijn handen onder je shirt, maar dat leek je niet erg te vinden.’ Zijn stem werd steeds botter. ‘Ook omdat ik je weer zo nodig moest komen redden vanwege mijn stomme gevoelens voor je, is mijn schouder er slechter aan toe dan het geval al was. Maar dat boeit me niet, Alana. Wat me meer boeit, is dat je me schijnbaar zo gemakkelijk aan de kant kan zetten dat je al meteen naar de drank grijpt als ik mijn mening zeg en dat je het nog leuk vindt als een of andere sukkel aan je lijf zit. Ik dacht dat wij iets speciaals hadden, maar dat is dus schijnbaar niet zo.’ Hij leunde terug in de stoel en keek haar aan. Zo, nu was zij weer.

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] di feb 17, 2015 12:30 pm

Gosh, haar hoofd deed echt heel veel pijn. Toen ze zijn verhaal hoorde sloeg ze haar ogen neer. Hij had dus weer pijn door haar. Ze voelde tranen prikken in haar ogen en ze durfde hem niet meer aan te kijken ook. "Ik wist wat ik zou doen, ik verbrak onze relatie niet omdat ik niet van je hou," zonder dat ze het door had, had ze het woordje 'hou' uitgesproken. Iets wat ze ng nooit echt tegen iemand had gezegd. "Ik wou je geen pijn meer doen. Ik dacht dat als ik nu onze relatie verbrak je minder pijn zou lijden dan als ik vreemd ging door de alcohol." Vervolgde ze met een trillerige stem. "Ik wil je geen pijn meer doen en dat kan alleen als je uit mijn buurt blijft." zei ze vervolgens met een redelijk serieuze stem. Iedere keer toeb hij pijn had kwam het door haar. Zijn blauwe oog, bloedlip, vuist en weer extra last van zijn schouder. Het kwam.door haar, ze wou dit niet meer! Ze wou hem geen pijn meer doen, emotioneel en fysiek. Ze ging op de rand van het bed zitten, waarna ze zichzelf omhoog duwde. Ze stond even wankel op haar benen en ze was even bang dat ze zou vallen en greep daarom een stoel vast die tegenover Connor stond. Ze draaide de stoel een beetje, waarna ze zich erop liet vallen. Ze zette haar elleboog op haar been en legde haar voorhoofd op haar hand. Ze wist nog niet helemaal wat ze allemaal deed en waarom ze zo reageerde. Als het een andere jongen was geweest had ze hem een klap verkocht, maar dat kon ze gewoon niet bij Connor.

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] di feb 17, 2015 12:42 pm

Connor nam zich voor om niet te reageren op haar, maar dat werd moeilijk. Hij keek op toen hij het woordje ‘hou’ hoorde. Ze had het echt gezegd. Ze had bewijs gegeven dat ze van hem hield, al was dat misschien onbewust. Hij voelde een brok in zijn keel toen hij haar woorden hoorde en keek naar de grond. Hij wilde niet toegeven aan haar. Hij wilde niet makkelijk te krijgen zijn. Hij wilde niet overkomen alsof ze vreemd kon gaan en hem met een vingerknip weer terug kon krijgen. Hij was bovendien enorm kwaad over wat er gebeurd was. ‘Ik denk dat dit toch aangeeft dat je er vrij zeker van was dat je vreemd zou gaan door alcohol,’ zei hij tegen haar. ‘Maar je moet weten dat jij diegene bent die me gelukkig maakt. Je sleurt me echt in allerhande situaties waar ik mezelf het liefste niet in zou verdiepen, maar ik red je er toch telkens weer uit omdat… ik ook van jou hou.’ Zijn stem sloeg over. ‘Maar ik kan niet leven met het feit dat ik bang zou moeten zijn omdat jij niet met je handen van de alcohol af kan blijven. En ik denk dat vanavond toch weer aantoont dat je misschien toch niet bereid bent voor deze relatie of gewoon geen zin hebt om bij me te blijven.’ Hij keek haar aan, waarna hij zijn blik op de grond richtte. Arceus, waar was hij toch weer in verzeild geraakt? ‘Maar je hoeft niet meer bang te zijn, hoor,’ zei hij bot. ‘Ik ga al weg. Van mij zal je geen last meer hebben. Ik zal uit je leven verdwijnen en dan kun je weer zo veel alcohol nemen als je wilt. Dan hoef je ook niet meer bang te zijn om intiem te worden zonder alcohol, is dat niet heerlijk?’ Hij grijnsde vals naar haar, waarna hij opstond en zijn spullen bij elkaar begon te zoeken. De zeurende pijn in zijn schouder, het gevoel dat hij elk moment zou kunnen janken en de misselijkheid die hem over wilde nemen, liet hij maar even achterwege. Hij had betere dingen te doen. Namelijk hier zo snel mogelijk wegkomen en doen alsof dit nooit gebeurd was, alsof zijn gevoelens voor haar nooit hadden bestaan.

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] di feb 17, 2015 1:05 pm

Ze keek niet op toen hij praatte, ze durfde het niet. Ze wou janken, zo graag janken. Toen hij zei dat hij ook van haar hield keek ze even op met waterige ogen, Arceus. Toen zijn stem bot werd en hij degene was die zijn spullen oppakte. Ze stapte op en negeerde haar bonkende hoofd. Ze liep naar hem toe en sloeg van achteren bij hem haar armen over zijn middel, waarna ze haar hoofd neerlegde en zachtjes begon te snikken. "Alsjeblieft... ik kan veranderen... ik wil het proberen maar ik kan het niet alleen." snikte ze zachtjes. "Ik wil je niet kwijt, maar ik wil je ook geen pijn doen maar ik kan dit niet alleen.." vervolgde ze terwijl ze haar hoofd tegen zijn rug duwde. Ze wou hem niet kwijt, ze wou hem niet kwijt!

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] di feb 17, 2015 1:53 pm

Een zachte kreun verliet zijn mond toen hij armen om zijn middel voelde. Ze had echter per ongeluk zijn pijnlijke schouder aangeraakt, maar de pijn zakte weg en hij besteedde er toch niet al te veel aandacht aan. Hij was eerder aan het luisteren naar wat ze zei. Hij draaide met zijn ogen. Ze had spijt. Natuurlijk had ze spijt. Spijt kwam altijd te laat, als je het hem vroeg. Hij zuchtte en keek met een moeilijk gezicht naar de grond. Het kostte hem te veel moeite om te zeggen dat het nu opeens weer goed was. Ze zat verdomme half te vrijen daarnet met iemand anders! Hij tilde zijn goede hand op en maakte haar armen voorzichtig los. ‘Alana,’ zei hij zacht, maar krachtig. ‘Ik weet niet of ik dit nog wel wil. Ik kan niet zomaar vergeven wat je hebt gedaan. Er zat daarnet een gozer half onder je shirt te graaien en jij deed niks. En zoals ik al eerder zei is alcohol geen excuus voor de dingen die je doet of gedaan hebt.’ Hij draaide zich om en keek haar aan. ‘Misschien is het beter als we een tijdje even uit elkaar gaan. We zitten nu toch alleen maar op elkanders lip. Ik heb tijd nodig om dit te verwerken.’ Arceus, misschien was een relatie wel helemaal niets voor hem. Hij zuchtte, draaide zich traag om en liep toen naar de deur. ‘En niet bellen. Wat je ook doet, niet bellen.’ En hij draaide zich weer naar voren toe, waarna hij zijn rugzak over zijn goede schouder deed en de deur opende. Het werd hoog tijd om weg te gaan.

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] di feb 17, 2015 2:02 pm

Bij zijn woorden... zijn woorden... ze zakte in elkaar, deels door haar hoofdpijn en begroef haar hoofd in haar handen. Ze wou hem niet kwijt in Arceus naam! Maar ze hield hem niet tegen. Ze pakte zonder iets te zeggen de pokéball van Duncan en liet hem uit zijn pokéball. Hij keek haar vrolijk aan, maar Alana greep hem om zijn nek en drukte hem tegen zich aan. Waarna ze tegen hem begon te snikken. De shiny Houndoom likte haar gezicht troostend, die wilde niet dat ze huilde. Echt niet.

Onderwerp: Re: Too much pain. [&ALANA BOUVIER] di feb 17, 2015 3:49 pm

Het was een wonder dat hij haar niet tegenhield. Ze zei niks tegen hem, liet hem gewoon gaan. Hij nam aan dat het officieel was dat ze uit elkaar waren. Ze had het tenminste echt uitgemaakt vlak voor ze hem verliet, dus… Hij schudde zijn hoofd. Hij moest hierover nadenken, dit verwerken. Hij moest haar even in de verwarring laten dat hij echt weg was. Hij liep naar beneden en reserveerde een andere kamer. Alana zou toch van niets weten. Die dacht vast dat hij naar een ander stadje was gegaan. Connor kreeg de laatste kamer die er was. Met de sleutel en al ging hij naar boven. Opeens zag hij Pikachu, welke hem treurig aankeek. Hij was Pikachu bijna vergeten. ‘Pika pika,’ zei Pikachu, waarna hij aan Connor’s broekpijp trok en hem mee wilde trekken naar de kamer waar Alana was. ‘Nee, maatje. Even niet,’ zei Connor terwijl zijn stem oversloeg, waarna hij gauw naar zijn gereserveerde kamer ging. Met een zucht liet hij zich op bed zakken, sloot zijn ogen en viel in slaap, de drama achter zich lachtend.

OOC: Topic uit (:

Gesponsorde inhoud

» Twice | Alana Bouvier
» Alana Bouvier
» Lion power | Alana Bouvier - SPT
» Calling someone random | Alana Bouvier
» BLIND Date || &Alana Bouvier