Losing sleep

August kwam in de vroege morgen al aan in Vaniville Town. Hij had als doel voorgenomen om alle plekken in Kalos te bezichtigen tijdens zijn reis, en gezien zich in Vaniville geen gym bevond zou hij er voor de rest maar weinig komen. Maar nu hij toch rond dit gebied aan het dwalen was kon hij het stadje net zo goed een kort bezoekje brengen. Het was best een vrolijk stadje, ook al was het winter en waren de meeste bloemen nog niet uit de grond gekomen. Wel merkte je dat de dagen vaak zachter waren, en echt veel sneeuw zag je ook niet meer. Zeker niet in het warmere gedeelte van Kalos. De roodharige liep er kalmpjes bij, om zich vervolgens op een bankje neer te laten ploffen. Hij zou eventjes uitrusten voordat hij een rondje zou maken door Vaniville Town, gewoon een korte pauze. Kalm sloot hij zijn ogen en genoot van de rustige ochtendgeluiden.
Tenminste, eerst was het nog rustig. Maar na een paar minuten werd hij opgeschrikt door iets wat keihard in zijn oor krijste. De roodharige jongen schrok zich kapot omdat hij een beetje weg was gevallen, hij had de afgelopen paar dagen niet zo veel slaap gehad. Hij schrok zelfs zo hard dat hij van het bankje af kukelde. Onhandig en vooral pijnlijk kwam de roodharige jongen toen dus op de grond te liggen. Arceus, wat gingen we nu weer krijgen? Hij was een beetje geïrriteerd en stond op het punt om de desbetreffende persoon toe te schreeuwen, tot hij zag dat het geen mens was die op de rand van het bankje zat. Nee, het was een vogeltje dat hem met een uitdagende blik aankeek met zijn zwarte kraaloogjes. "Pidgey is a Flying Pokémon. Among all the Flying Pokémon, it is the gentlest and easiest to capture. A perfect target for the beginning Pokémon Trainer to test his Pokémon's skills. Pidgey's Gust power creates tornadoes. It also has a Sand-Attack." Een echte beginners pokémon dus? De jongen snoof een keertje en draaide zich om, niet interessant dus. Omdraaien was niet verstandig geweest, want vervolgens werd hij tegen de grond gedrukt omdat het wezen hem tackelde. "Verdorie!" schold hij en keek naar het gevleugelde wezentje. Als hij zo graag wilde vechten, kon hij 't krijgen ook. De jongen rommelde wat aan zijn riem en zwiepte de pokéball vervolgens omhoog, waarna er een grote Rapidash op het pleintje verscheen. Een paar voorbijgangers keken nieuwsgierig toe, maar besloten maar snel weer door te lopen toen ze de Rapidash zagen. Een paar andere bleven geboeid staan kijken op een bepaalde afstand.

De Rapidash keek met een strijdlustige blik in haar ogen naar het gevleugelde wezentje, ze zag het niet echt als een grote uitdaging op dit moment. De pokémon in kwestie vond zichzelf heel wat, want het stak fier zijn borst vooruit en hipte toen op de grond, een paar meter tussen hem en het veel grotere, vlammende paard. August snoof een keertje, misbaksel dat het was. "Epona, doe Ember." Waarschijnlijk zou het toch al afhaken nadat het was geraakt door een paar vlammetjes. Maar op dit moment had het hem zo geïrriteerd dat hij het nu echt uit wilde schakelen. Echter, tot zijn serieuze verbazing, ontweek het wezentje de vlam. Het kwam op Epona afschieten en gebruikte een Tackle op haar. Natuurlijk bracht dit niet al te veel schade aan, Epona was immers tot een aardig hoog level getraind op dit moment en de Pidgey waarschijnlijk nog niet echt. "Nog een keer, Ember," beval hij het vlammende paard vervolgens en deze deed krachtig een stap naar voren, een volgende vuurstraal in de richting van de Pidgey spuwend. Gelukkig raakte de aanval dit keer wel, omdat Epona er meer kracht achter had gezet en tevens beter gemikt had. De Pidgey slaakte een kort kreetje en viel neer op de straatstenen. Omdat het wezentje nog overeind moest komen, zag August zijn kans schoon om er meteen nog een aanval achteraan te knallen. "Doe nu maar eens Stomp!" zei hij vervolgens met een brede grijns. De Rapidash stormde op de Pidgey af en wist deze aardig te raken met haar hoeven. Het wezentje begon nu al duidelijk af te zwakken, toch niet zo groot als hij zich had gedragen had. Wat verwachtte je anders van zo'n klein mormeltje? Het wezentje had zichzelf weer op twee pootjes gehesen en zocht het toen weer wat hogerop. Eenmaal in de lucht begon het met zijn vleugeltjes te klapperen en produceerde het een aardige Gust. Deze raakte Epona en hij zag dat de Rapidash er een beetje moeite mee had. Mmm. Ergens begon dit wezentje zijn aandacht wel te trekken, het had duidelijk de spirit om gevechten aan te gaan. En als hij zich niet vergiste had de laatste evolutie zelfs een mega evolutie. Niet slecht dus. Binnen een paar minuten was het plan van uitschakelen en het achterlaten dus veranderd in verzwakken en vangen. Gelukkig voor hem was het wezentje waarschijnlijk niet al te sterk en met Epona in het veld zou het niet al te lang gaan duren. "Flame Wheel," beval hij vervolgens kalmpjes. De Rapidash luisterde keurig en vormde al snel een vlammend wiel dat wild in het rond draaide, en vervolgens in de richting van de Pidgey schoot. Deze wilde ontwijken, maar was toen al omcirkelt door de ring. Een lach verliet August's mond en hij zag hoe het wezentje op de grond neerstortte, het was immers volop geraakt door de vlammen en had de kracht voor een paar tellen niet meer om zijn vleugels krachtig genoeg open en dicht te klappen. Vlak voordat het de grond behoorde te raken wist hij zijn vleugels weer stevig open te klappen en kwam hij dus alsnog in de lucht te hangen, wel met zo hier en daar wat zwarte brandplekjes. Vervolgens voerde de Pidgey weer een aanval uit. Best een snelle deze keer, namelijk Quick Attack. Voordat August het goed doorhad had het wezen Epona al geraakt, die pijnlijk een paar centimeter naar achteren schoof en vervolgens een klagelijke hinnik liet horen, om zich vervolgens zelfs nog op haar achterbenen te hijsen en zo dus laag te steigeren. "Flame Charge nu!" zei hij en keek opgewekt toe. De Rapidash begon te rennen en vatte vervolgens vlam. Zelfs de Pidgey leek onder de indruk te zijn van deze aanval, want het was te laat met ontwijken en werd vol geraakt. Vervolgens landde hij tegen het bankje van eerder aan. De Rapidash snoof een keertje en schraapte met haar hoef over de straatstenen van Vaniville City. August wachtte tot de Pidgey weer in de lucht hing, zin in de rekening van een bankje had hij namelijk niet. De Pidgey kwam weer in een Tackle op Epona afstuiven, raakte en slaakte een kort kreetje. Het was er waarschijnlijk nog altijd van overtuigd dat hij een kansje maakte om dat wezen uit de weg te ruimen. Helaas voor hem zou hij dan ook nog een Lucario en Dewott achter de hand hebben. Pech voor hem dus. Haha.
"Poison Jab!" De volgende move had hij nog nooit gebruikt in een gevecht, maar voor alles had je immers een eerste keer nodig. Hij zag hoe de Rapidash op de laagvliegende Pidgey afschoot en hem prikte met haar hoorn. Aha, daar zat dus het gif in opgesloten. Verstandig om te weten als hij wilde dat hijzelf en andere mensen niet vergiftigd wilde worden in de toekomst. De Poison Jab raakte wel meteen en de Pidgey stortte neer, het was namelijk best wel verzwakt en zeker nu het duidelijk was dat het gif begon te werken. "Nu kunnen we het bijna afmaken," moedigde hij Epona aan, "dus doe Fire Spin!" Hij vond het een mooie aanval die de Rapidash vervolgens uitvoerde. Een krullende vlam kwam uit de mond van de pokémon opzetten en schoot op de nu al aardig hopeloze Pidgey af. Ook al begaf zijn lichaam het, de geest van het wezentje niet. Het was een slimme, eentje die hij best wel kon gebruiken in zijn team en dan met name als hij sterker en groter zou worden. Hij had een flying type nodig, eentje waarmee hij het luchtruim kon terroriseren, perfecte kans dus. De Pidgey probeerde nog te ontwijken maar werd al snel weer ingesloten door de vlammen. Het vuurde ondertussen nog een Gust uit, maar die had nooit genoeg schade om zijn Rapidash uitgeschakeld te krijgen, gezien het nog maar een zwak windje was wat er vanaf kwam. "Inferno." Geweldige aanval, daar zou het wezentje vast wel van leren. Een brede grijns stond rond zijn lippen en hij keek toe hoe het al verzwakte vogeltje werd opgeslokt in een vlammenzee. Epona schraapte een keertje kort met haar hoef over de grond toen de vlammen verdwenen. De Pidgey lag op de grond, een poging doend om zijn kopje op te tillen. Binnen een paar tellen had August een pokéball in zijn hand geklemd, die hij met een sierlijke zwaai op de Pidgey afgooide. De Pidgey werd opgezogen door de pokéball, die op de straatstenen lag en vervolgens zacht heen en weer begon te wiebelen.