(OPEN) Own Tempo

Met Amy aan haar zijde liep Mabel route 102 op, de routes waren hier heel anders genummerd dan in Kalos. Thuis begon het gewoon met 1 en ging door tot 22, hier begon het bij 101 en eindigde het met 134. Het was wat moeilijk te volgen als je uit andere regio's kwam, al wist Mabel dat in sommige regio's ook zulke telsystemen hadden. Amy, weer vermomd als meisje, keek nieuwsgierig om zich heen, normaal ging ze nooit zo ver van huis. De Zorua bewonderde de omgeving, als was die niet zo anders als ze gewend was, en bleef verbaast staan bij het zien van een Lotad. Mabel zag de wilde pokémon ook en bleef staan. "Amy, kom je?" Vroeg ze aan de Zorua die nu een beetje achterbleef. Amy kefte en keek weer naar de Lotad, wat was dat ding raar. Zulke pokémon hadden ze niet op route 101, wel verschillende honden en insecten, maar deze had ze nog nooit gezien. Mabel kwam wat dichterbij, voorzichtig, en keek naar haar pokémon. Ze wilde wat zeggen, maar achter de Lotad verscheen een Lombre, de geëvolueerde Lotad keek de twee meisjes aan. Amy keek nieuwsgierig terug en stak haar hand uit. Mabel bleef verstijf staan, de Zorua kon zichzelf prima rennen, maar ze had geen zin in een gevecht met wilde pokémon. De Lombre stak vrolijk zijn hand uit en maakte een vrolijk geluid. Amy kefte enthousiast wat terug, de wilde pokémon leek even verbaast, maar begon toen een heel gesprek met de vermomde Zorua. Mabel slaakte een diepe zucht en plukte de pokébal van Silvester van haar riem. Ze liet de Pidgeot er uit, Silver keek even verbaast om zich heen en zag toen Amy praten met de Lombre. "Ik had niet verwacht dat Amy meenemen zoveel vertraging opleverde," zuchtte Mabel tegen de vogel, te zacht voor de Zorua om te horen. Soms was het wel alsof de Zorua Own Tempo als ability had, in paats van Illusion. Silvester maakte een vrolijk geluid en ging zitten, zichzelf als bankje aanbiedend. Het meisje ging tegen de vogel aanzitten, zo zouden wilde pokémon ook op afstand blijven, en sloot even haar ogen. In een bos ontspannen was iets wat ze graag deed, maar het lukte gewoonweg niet omdat ze altijd veel te gespannen was met al die pokémon. Amy, pratend met de Lombre en Lotad, die had zich ook in het gesprek gemengd, leek nog niet weg te willen gaan. Veel te gezellig. Mabel keek nog even kort naar de Zorua en sloot toen haar ogen weer, misschien was het de veiligheid van Silver of omdat het weer zo aangenaam was, of beide. Maar de dommelde een beetje weg, Silvester vond het niet erg. Aan veel rust was het meisje niet toegekomen na alles wat er was gebeurt, Amy kon een echte lastpost zijn. Maar de Zorua was wel een fijne toevoeging aan het team, ze was alleen nog wat jong. Te vergelijken met hem als Pidgey. De Pidgeot liet zijn trainer tegen hem aan slapen en hield ondertussen Amy in de gaten. De Zorua, die er trouwens nog steeds uitzag als een tienjarige, leek wel even zoet met de twee water/gras pokémon.

Ruw kwam Silvester overeind, zijn trainer opwekkend. Slaperig keek Mabel om zich heen, was ze echt ingeslapen? De Lotad en Lombre stonden alweer op een afstandje. Waarom was Silver zo opeens opgestaan? Amy keek haar trainer vrolijk aan, ze had een ei vast. Mabel knipperde nog even slaperig voor ze besefte dat het ei van iemand moest zijn. Had de Zorua echt een ei gestolen? "A-Amy?" Bracht ze verbijsterd uit. Amy hield het ei vrolijk in de lucht en liet een 'Zor' horen. "Waar heb je dat vandaan?" Vroeg het meisje wantrouwig, de pokémon wees naar de struiken en keek het ei nieuwsgierig aan. Mabel kreunde, dit ging fout, helemaal fout. Dat ei was natuurlijk van een wilde pokémon en die zou zo kwaad binnen komen stormen. Daarom was Silver opgesprongen en klapperde hij nu nerveus met zijn vleugels. En inderdaad, de grond rommelde en Silvester vloog op. Een Donphan kwam kwaad tussen de bomen vandaan. Voor Mabel de kans had in paniek te raken voelde ze twee klauwen rond haar middel en werd ze opgepakt door haar Pidgeot. Silvester steeg snel in hoogte en liet zijn trainer los op een dikke tak. Het meisje klemde zich er aan vast en greep ook haar tas zo dat die niet zou vallen. Amy, die het ei op de grond had gelegd, keek angstig naar de woeste olifanten. Silvester had moeite met vliegen tussen de dichte bomen en kon de Zorua niet bereiken. Amy, in paniek, veranderde in een Arcanine en keek de, inmiddels, twee kwade ouders van het ei bang aan. Angstig blies ze een vuurwolk op de twee olifanten af, de pokémons die ondertussen het ei hadden gepakt zetten het op een lopen, bang voor het vuur. Mabel keek verbaast naar Amy, die vuuraanval leren was toch wel een goede zet geweest. Silvester, die nu niet meer nodig was, kwam naar zijn trainer toe om haar op de grond te zetten. De Zorua veranderde weer terug in een zwarte vos en keek haar trainer met een mengeling van schrik, verbijstering en trots aan. Had ze toch wel mooi geregeld. Maar.. Mabel leek er minder blij mee te zijn. "Wat dacht je?" Vroeg het meisje met een wat boze uitdrukking. "Een ei stelen?" Amy stak haar snuit in de lucht en kefte beledigd, ze had net de dag gered en nu werd haar trainer boos op haar. Ongelofelijk! De Zorua draaide zich om en rende weg. Mabel keek de vos een paar tellen verbijsterd aan. Wat? Silver spreidde al zijn vleugels om achter Amy aan te gaan, dat ook nog. Mabel zette het op een lopen, ze kon Amy niet achter laten. "Amy!" Het was niet erg makkelijk een pokémon te vinden die zich in alles kon veranderen. Wanhopig bleef Mabel staan, Silver keek ook zoekend om zich heen, maar kon de Zorua niet vinden. Waar was Amy?

Yaaaaay, verveling :3
Still Open