A new member of the family {Open}

 "H-het is zo mooi!" Riep Nola vol ontzag uit. "Ne ne ne ne!" Beaamde Néné de Dedenne die Nola in haar armen had. Haar bruine ogen keken naar de grote berg waar een gigantisch paleis op stond. Ze herkende hem natuurlijk zo! Haar ouders hadden haar er ooit mee naartoe genomen maar dat was al zo lang geleden. Vanaf Camphrier Town was hij vanuit elke hoek te zien. Zo hoog stond hij. De Parfume Palace. Oké, dit zou haar volgende bestemming worden! Eerst zou ze alles rond Camphrier Town bezoeken en dan als laatste Parfume Palace! Ze móest er gewoon heen. Met haar vinger bedenkelijk tegen haar kin geplaatst begon ze na te denken hoe ze precies alles ging doen en hoe lang het ging duren. Oké. Eerst ging ze hier en in de omgeving zo veel mogelijk informatie verzamelen over de pokémon die er leefde. Ja! Die pokédex moest gevuld worden. Ondertussen misschien ook kijken of ze met Pagan Min en Dedenne kon trainen. Al zag ze dat niet zo zitten. Nola vond het altijd een beetje moeilijk om haar pokémon te vertellen hoe ze elkaar pijn moesten doen. Nou goed .. Nola zuchtte vermoeid en liep terug naar het pokécenter. Maar eerst! Bellen met haar broer. Meteen leek er een donkere wolk over haar heen te trekken. Toen besefte ze dat er inderdaad een donkere wolk boven haar zweefde. Zo te zien ging het sneeuwen. Haastig rende ze met Néné in haar armen naar het pokécenter. Ze wilde echt niet onder gesneeuwd worden!
Nola legde haar viool tas neer op een naburige bank en zette Néné er bovenop. Ze liep naar het grote scherm dat werd afgeschermd voor andere die er naast stonden met grote platen aan weerszijde ervan. Ze pakte de telefoon van de haak en probeerde op goed geluk het nummer van het pokémon center in Odyssey Village. Ze keek naar de klok. Yep, half 1. Hij zou nu ongeveer er moeten zitten. En inderdaad. Even later verscheen hij. 'Hallo zusje'.  Zei de achttienjarige jongen. Hij had dezelfde blonde haren als zij. Dezelfde trekjes in zijn gezicht. Enkel zijn ogen waren een andere kleur. Die waren smaragdgroen. Die van hun moeder. Hij zag er slecht uit. Hij had wallen en er kon geen lachje vanaf. Nola slikte. Plotseling weer onzeker. 'Hey Matt, hoe is het?' De jongen sloot zijn ogen en zuchtte. Oh jee, dat kon nooit wat goeds zijn.. 'Matt, wat is er?'. 'Er is niets. Nola.'. Zijn plotselinge giftige toon deed Nola in één krimpen. Verdorie. Waarom voelde ze zich toch altijd als een bange Sentret in de buurt van Matt. Kun je nagaan. Technisch gezien was hij honderden kilometers van haar vandaan. Ze wilde heel graag weten wat er was maar voor ze de kans kreeg om het te zeggen hield Matt zijn hand op. 'Ik heb een verassing voor je. Nu je een trainer bent is het misschien een goed idee om een gebalanceerd team te hebben'. Nola's hart begon harder te kloppen. Oh jottem! H-had hij een verassing voor haar? Ze begon meteen te stralen toen hij een pokébal omhoog hield. De zorgen van enkele seconde geleden verdwenen. Matt legde hem buiten het scherm ergens op en Nola's ogen gingen naar de kleine ronde inkeping naast het toetsenbord. Er klonk een zoemend geluid en daar was hij dan. Een pokébal! "Ohh Matt!" Riep ze uit. Nola's stem schoot twee octaven omhoog terwijl ze hem vast pakte en het koele oppervlak voelde. Stralend keek ze op naar Matt die een beetje glimlachte en zijn hand opstak. 'Ik ga weer''.  Nola's glimlach verdween en maakte plaats voor verbazing. "Nu al?" Riep ze uit. "Maar je bent er net" Matt haalde zijn schouders op en Nola keek zuchtte. Hij zwaaide naar haar en de connectie werd verbroken. Beteuterd staarde ze naar het scherm. Ze voelde zich plots enorm alleen. "Nene?" Hoorde ze het stemmetje van Dedenne zeggen. Ze keek naar beneden en zag dat ze haar handje op Nola haar been had gelegd en nieuwsgierig omhoog keek. Toen herinnerde Nola wat ze in haar hand had. Oh ja! Ze sprong van de stoel af en rende naar de bank met haar spullen. Dedenne rende er vrolijk achteraan en sprong terug op de bank om te kunnen kijken wat Nola in haar handen had. Nola keek naar de pokébal die ze in haar handen had. Wat zou er in zitten? Er kon van alles in zitten. Wie weet was het wel een hele grtote pokémon! Paste hij dan wel in het pokécenter? Nola keek om zich heen maar zag dat er weinig mensen waren. Twijfelend keek ze naar de bal. Ze brandde van nieuwsgierigheid! Voor ze de keus kon maken sprong Dedenne op haar schoot en duwde ze op het knopje. Ze sprong van Nola's schoot af toen daar een pokémon verscheen. Ze lag op haar rug toen ze verscheen en naar het leek sliep ze. Ze had een ovaal rond hoofdje met kleine blauwe oortjes, een klein licht blauw lijfje met twee lange kleine, langwerpige voetjes. En op haar buikje rustte een vreemd schelpvormig item. Ze was in één woord té schattig voor woorden! Nola maakte een vreemd geluid dat te vergelijken was met een Spearow die stikte in een berry. Ze moest moeite doen om het niet uit te krijsen omdat het zó schattig was! EN ZE SLIEP DOOR! Heel voorzichtig pakte ze haar pokédex, tranen van emotie stonden in haar ogen omdat het zó schattig was. 'Oshawott, the Sea Otter Pokémon. Oshawott attacks and defends using the scalchop that can be removed from its stomach.'. Oshawott trok haar voetjes op en hield ze met haar handjes vast in haar slaap.  Oh em G! Dedenne kwam naar voren en leunde naar voren om Oshawott beter te kunnen bekijken. Nola hield haar vinger voor haar mond naar Dedenne dat ze haar niet wakker moest maken. Ze kon zich niet langer inhouden. Ze legde haar pokédex naast zich neer en aaide heel voorzichtig met haar vinger over het hoofdje van Oshawott. Ze bewoog eventjes in haar slaap en opende toen haar donkere oogjes. Ze keek geschrokken naar achteren en om zich heen. Wacht eens, hier was ze niet in slaap gevallen. "Hoi Oshawott" Zei Nola zachtjes. Oshawott keek omhoog naar Nola en zette grote ogen op. Ze had nog steeds haar voetjes vast! Oh mijn Arceus dit is te lief!!. "Ik ben Nola, je nieuwe trainer! En dit is Néné" Oshawott keek van Nola naar Néné en knipperde langzaam. Haar mondje stond een eindje open. 'Nenenene!' Zei Dedenne opgewonden en ze glimlachte breed. Oshawott kromp een beetje in elkaar en rolde toen op haar zij. Ze liet haar voetjes los en ging overeind zitten op Nola's schoot. Ze stak haar handje in haar mond en begon er op te zuigen. Voldaan met de warme plek die ze nu had keek ze het pokécenter rond. Nola zuchtte verrukt en gaf de Oshawott een kusje op haar hoofdje. Die keek omhoog naar Nola en knipperde. "We worden zulke goede vrienden! Maar je moet natuurlijk nog een naam" Bedenkelijk tikte Nola op haar kin. Wat was een goede naam voor een Oshawott? Verschillende namen gingen door haar hoofd maar geen enkele klonk alsof het bij Oshawott zou passen. En toen plots had ze het. "Yuma" Zei ze hardop. De Oshawott stopte even met het zuigen op haar flipper en keek schuin omhoog naar Nola. Nola begon te stralen en sloeg haar armen om Yuma heen. Yuma haalde haar handje uit haar mond en leek zich een beetje ongemakkelijk te voelen in de situatie. Nola liet haar los. Natuurlijk, ze moesten nog aan elkaar wennen. Ze kriebelde Yuma achter haar oor. Ze sloot haar ogen en mompelde zacht: 'Ooooshhh...' Nola grinnikte en pakte de pokébal van Néné. "Tijd om te gaan" Zei ze hardop. Néné werd terug gestraald in haar bal. Toen viel haar blik op Yuma. Zou ze de baby pokémon terug in haar bal moeten doen.. op die manier konden ze niet echt een band ontwikkelen of wel? En daarbij was het nog maar een baby .. dat was té zielig. In plaats daarvan viste ze een schoudertas uit haar vioolvormige tas en hing ze die zo dat hij niet op haar rug zat maar op haar zij. Ze pakte Yuma op en stopte die er in. Die nestelde zich meteen in het kleine tasje en zakte weer op haar rug. Perfect! Alsof ze er voor gemaakt was. Ze stopte Néné haar bal bij die van Pagan Min onder haar jasje en stond op. De baby Oshawott stak haar handjes weer in haar mondje en leek voldaan met haar plekje. Nola keek er vertedert naar terwijl ze naar buiten liep. Toch hield ze één hand op het bandje van de tas. Gewoon voor de zekerheid. Ze wilde haar kleine baby niet per ongeluk kwijt raken! En ze mocht er natuurlijk niet uitvallen. Oh, ik heb opeens grote verantwoordelijkheden!. Dacht Nola koortsachtig. Ik heb nog nooit voor een baby van wat dan ook gezorgd.. oh nee wat moet het eten?

Nola bleef in het midden van de straat staan en keek om zich heen. Ze had best wel honger gekregen.. en deze stad zag er zo uitnodigend uit! Ze kon de verse broden al ruiken. Hongerig volgde ze de geur van het brood. Yuma keek haar ogen uit. Nola had geen idee hoe en waar deze Oshawott er wereld gebracht was. Wie weet had het nog niets anders gezien dan een pokébal sinds ze geboorte. Wie weet. Ze sloeg een drukke straat in en klemde haar handen stevig om Yuma's tasje. Ze keek door de verschillende etalages en glimlachte enorm. Overal waar ze keek zag ze leuke authentieke dingen. Of leuke kleding. De stad leek erg in het teken te staan van vroeger op bepaalde plaatsen. Dat kwam wellicht door de Parfume Palace natuurlijk. Nola zuchtte verrukt en sloeg de hoek om. Op de hoek van de straat zag ze een bakkerij staan. De geur kwam daar vandaan! Gretig stak ze de straat over en wandelde ze naar binnen. Het was gelukkig niet al te druk. Nola had genoeg ruimte voor haar en Yuma. Yuma snoof de lekkere geuren op en haalde haar handjes uit haar mond. Ze inhaleerde de heerlijke broodgeuren en keek reikhalzend waar de geur vandaan kwam. Nola glimlachte naar Yuma en ging achteraan in de rij staan.

Even later kwam ze naar buiten met een heerlijk vers brood en een ingepakt gebakje. Zo, die ging ze eens ergens lekker opeten! Ze nam plaats op een bankje die aan de overkant van de straat tegenover de bakkerij stond. Ze zette haar tas tegen de bank aan, zette Yuma's buideltje neer op het bankje en plofte naast haar neer. Yuma ging recht op zitten in haar buidel en hield haar schelp vast met haar handjes. Hongerig oogde ze de zak met brood die Nola aan het openen was. Ze trok een wit room brood er uit en brak een stuk af. Ze stak die in haar mond en kreunde van verrukking. Het smaakte heerlijk! Ze nam gretig een hap van het brood af en kauwde alsof ze nooit wat te eten had. Net toen ze haar tanden opnieuw in het brood zette voelde ze iets op haar bovenbeen. Ze keek naar beneden en zag dat Yuma moeizaam uit haar buidel kroop en zich een weg baande naar Nola's schoot. Nola zette vlug de zak naast zich en legde het brood er op. Ze wilde Yuma helpen en stak haar handen uit maar de baby Oshawott had haar plekje bereikt. Ze ging op haar kont zitten en keek naar het brood dat Nola weer opgepakt had. "Osha!" Murmelde ze vastberaden. Nola aarzelde even maar brak toen een stuk uit het midden van het brood af en gaf het aan Yuma. Die pakte het gretig vast met haar handjes en stopte het in één keer in haar mond. Nola begon te lachen. Ze nam zelf een hap en brak een groter stuk brood dan voorheen af voor Yuma zodat ze zelf kon aanmodderen. Yuma zoog op de harde korst van het brood en maakte zelfvoldane geluidjes. Nola nam nog een hap en zuchtte. Wat een wending van gebeurtenissen. Het ene moment was ze op weg naar het pokécenter voor een gesprek met haar broer, het andere moment had ze de zorg van een baby Oshawott op zich genomen. Of nou ja, gekregen. Wat een dag.