In The Shadows

Silvie keek op naar Nova, dat moest nu. De Salamence was echt gigantisch gegroeid. De laatste tijd was er veel gebeurt, Natan was vertrokken en de oude vrouw die de draak Draco Meteor had geleerd was langs gekomen. Ze hadden haar tijdelijk onderdak aangeboden en met een speciaal dieet en trainingen was Nova veel sterker en groter geworden. Het kwam, volgens de oude vrouw, dat de Salamence heel jong al was geëvolueerd en daardoor nog in de groei moest schieten. De tijd dat ze niet was gegroeid haalde Nova nu weer in, al was het meeste wel weg. Silvie had het opgemeten en de Salamence was precies twee meter hoog. En omdat het Nova was liep de draak er mee te pronken, alleen niet meer zoveel als ze vroeger zou hebben gedaan. De draak werd echt volwassen. Ook waren de twee Eeveelutions verdwenen, ter verdriet van Marlowe. Night had aangegeven weg te willen, de wereld in, en Day wilde natuurlijk met haar vader mee. Dus Storm en Marlowe en de rest hadden afscheid genomen en de twee pokémon waren in de bosjes verdwenen. Verder had ze besloten de fokkerij even dicht te gooien, zonder Natan en met nog drie pokémons die niét op reis meegingen kon ze echt niet thuis blijven om het hele fokken te regelen. Nee, ze ging zich als trainer gedragen, nu werden de gyms eerste prioriteit. Maar nu waren er nieuwe regels, natuurlijk. Iemand had het een slim idee gevonden gyms te slopen en nu waren er minimum levels. Nova mocht niet meedoen, tot ongenoegen van de Salamence. De draak had liggen mokken en van alles en nog wat, maar er kon niks aan verandert worden, ze mocht de volgende gym pas weer meedoen. De pokémon was te sterk en ze moest vertrouwen op de rest van het team. Marlowe en Ivy vielen meteen af, en met het fossiel dat ze had gewonnen kon je niet vechten, moest eerst tot leven worden gewekt. Aqua en Storm waren niet sterk genoeg om de gym te winnen. Dus kwam ze aan bij de beste keuze, en ook de slechtste. Mimi. De Misdreavus die voor alles bang was. Ze had dan ook getraind met de ghostpokémon als Nova bezig was met de drakenvrouw en haar Altaria. Soms leek de Salamence wel wat jaloers, maar de gedachten dat zíj de favoriet was hield haar op de been.
In elk geval, Silvie keek dus omhoog naar de twee meter hoge Nova. Ze stonden bij het kleine center in Geosenge, noodzakelijk waren Ivy en Aqua geboxt, ze konden niet zonder mens in huis leven. En de oude vrouw was alweer verder getrokken. Aqua had ze ook niet nodig, zelfs als ze de Feraligatr heel sterk zou trainen, de gyms na deze waren gras en electric, dat zou echt een vreselijke keuze zijn. ook had ze een nieuw lid in haar team genomen. Marlowe was heel depri geraakt na het vertrek van zijn Espeon vriendin dus ze dacht dat wat nieuwe avonturen de baby Togetic wat zou opvrolijken. Bovendien, als ze hem sterk kreeg, zou hij een waardig tegenstander voor Nova zijn. Aangezien hij deels Fairy was.. Nova had het nog niet door gehad, maar het ging leuk worden. Als Marlowe sterk genoeg was zou hij de machtige Salamence misschien wel kunnen verslaan. Erg grappig, draken zwak tegen Fairy’s. Maar het was altijd al zo geweest en er zou geen verandering in komen. “Ben je er klaar voor?” vroeg het meisje aan de Salamence, niet dat ze gingen vechten of zo, maar de draak moest haar trainer naar Shalour City vliegen. Voor de gym. Nova stond Silvie, buiten, toe op haar rug te klimmen, wat nu een stuk moeilijker ging door de grote, en zette zich af van de grond. Genietend deed het meisje haar ogen dicht, het was alweer een tijdje geleden dat ze op de Salamence had gevlogen. Nova genoot er ook van, vliegen deed ze genoeg, maar nu kon ze weer eens nieuw gebied verkennen. Trots vloog de draak over de bomen onder haar en brulde, een geluid dat tussen de bomen op galmde en vogels geschrokken deed opvliegen. Silvie keek om zich heen, er waren geen andere pokémons die ook maar in de buurt van de Salamence dufden te komen. Nova was dan ook heel indrukwekkend, maar toch, zo eng was ze toch niet? Shalour kwam al snel in zicht, de stad met achter zich de indrukwekkende toren doemde op en Nova landde er niet buiten. Verbaast keek de Salamence toe toen haar trainer in plaats van naar de stad te lopen Mimi uit haar pokébal liet. De Misdreavus ahd tijdens de trainingen wel meer zelfvertrouwen gekregen, maar keek toch nog vluchtig om zich heen of er geen andere mensen of pokémons waren. Nova vond van haar team genoten Mimi een van de leukste, de Misdreavus die ze had gered en haar respecteerden. “Mimi,” Silvie keek de Misdreavus aan, ze had iets uit haar tas gehaald en hield het voor de ghostpokémon. “Ik heb deze voor je gekocht, na al je trainingen dacht ik dat je er klaar voor bent.” Met grote ogen keek Mimi naar de Dust stone in haar trainsters hand. Wat onzeker kwam de pokémon dichterbij en bekeek het ding, ze wist wel wat het was. Dit was zo een ding dat je liet evolueren, sterker worden. Een zelfverzekerde blik kwam in de ogen van de ghosttype, nu zou ze zichzelf kunnen bewijzen. Ze was niet zwak, ze was geen pestslachtoffer voor andere spoken. Ze was sterk. En dat ging ze bewijzen, hier en nu! De steen vloog uit Silvie’s hand, door de krachten van Mimi, recht op de Misdreavus af. Even leek het kleine spookje nog kort te twijfelen, maar drukte toen haar hoofd tegen de opgloeiende steen. Terwijl de Dusk stone zijn glans verloor gloeide Mimi op zoals dat bij elke evolutie gebeurde. Ze groeide en veranderde totdat ze in niks meer leek op de Misdreavus die ze was geweest. Silvie, die haar dex al in de hand had, scande de Mismagius. Ze had er nog nooit een gezien, in het echt dan, omdat ze in Kalos niet voor kwamen. Nu had ze er zelf een. ‘Mismagius, the Magical Pokémon and the evolved form of Misdreavus. Its cries sound like incantations to torment the foe. It appears where you least expect it. It chants incantations. While they usually torment targets, some chants bring happiness.’ Bewonderend keek het meisje naar Mimi. De steen was ondertussen op de grond gevallen en had alle kracht verloren, die zou niks meer kunnen laten evolueren. “Wauw, Mimi,” de Mismagius keek naar haar trainer en maakte een vrolijk geluid. De angstige blik die de ghostpokémon altijd had gehad was verdwenen en de ogen van Mimi stonden zelfverzekerd. “Klaar om de gym te gaan winnen?” vroeg Silvie met een grijs aan de pokémon. Na alle ervaring die ze met de dieren had, en ook wel een beetje met ghosttypes, wist ze dat Mimi haar onzekerheden was kwijt geraakt aan de evolutie. Nu was het echt een sterke pokémon.

Even later stond Silvie, samen met Nova en Mimi die nog steeds buiten waren, voor het oude, mooie gebouw waar de derde gym zich in bevond. Het meisje keek even naar de twee pokémons, zuchtte en liep naar binnen. Iemand stond al klaar voor mogelijke uitdagers, kwamen misschien wel wat meer langs. De man keek even naar de Salamence en wilde al iets over Nova zeggen, maar Silvie was hem voor. “De Salamence doet niet mee,” bromde ze hem toe, het was al weer een tijdje geleden dat ze een gym had gedaan en ze was wat nerveus. De man knikte en hield verder zijn mond. Hij leidde de trainster door deuren heen en uiteindelijk kwamen ze uit bij een gevechtsveld. Het stond op een verhoging en Silvie moest de trap op lopen. Eenmaal boven wachtte het meisje nog even en toen kwam de gymleader aanlopen. Een redelijk jonge vrouw, ze had rolschaatsen aan en skate naar haar kant van het veld. Silvie stond al klaar Nova had zich gemakkelijk achter haar trainer neer gelegd en Mimi vloog naast het meisje, klaar het gevecht aan te gaan en zich te bewijzen. Te bewijzen dat ze niet zwak was, te bewijzen wat ze allemaal had geleerd in de periode van trainen, trainen en nog eens trainen. Korrina keek haar tegenstander even inschattend aan en toen begon de scheidsrechter met het opnoemen van de regels die ze allemaal kenden, nu met toepassing van de nieuwe die ze ook al hadden geleerd. “Klaar voor?” de gymleader keek haar tegenstander een moment aan en gooide toen de pokébal van haar eerste pokémon in de lucht. Een Minfoo kwam er uit. Silvie, die er een gewoonte van had gemaakt pokémons te scannen, haalde haar dex snel tevoorschijn en las de info van het scherm. ‘Mienfoo, the Martial Arts Pokémon. Mienfoo's sharp claws strike quickly and precisely. It also overwhelms opponents with its skillful combination attacks. Mienfoo's battle moves become quicker and more precised with increased concentration. In fights, they dominate with onslaughts of flowing, continuous attacks. With their sharp claws, they cut enemies. It takes pride in the speed at which it can use moves. What it loses in power, it makes up for in quantity.’ Silvie kon een grijns niet laten, ze had genoeg onderzoek gedaan en Mimi zou dit eerste gevecht met gemak winnen. Ze was niet alleen sterker, maar ook nog immuun voor alle pijnlijke aanvallen die haar tegenstander kon. “Mimi.” De Mismagius kwam naar voren bij het bevel en keek haar tegenstander vanonder haar hoed aan, het had wel wat mysterieus. De uitdager moest beginnen en even dacht Silvie na over welke aanval ze Mimi moest laten doen, maar die keuze was snel gemaakt; Mienfoo was zwak tegen psychic aanvallen.
“Psywave,” die kon zwakker en sterker zijn dan Psybeam, maar ze gokte er maar op. Mimi gloeide even op en schoot toen een kleurige straal op haar tegenstander af. Die ontweek makkelijk en kwam naar voren met een Pound om er achter te komen dat die recht door zijn tegenstander heen ging. De Mienfoo leek even in de war en draaide zich toen om om nog een aanval uit te voeren. Voordat hij ook maar iets kon bewegen werd de kleine vechtpokémon geraakt door een tweede Psywave. Door de kracht van de aanval viel de gympokémon om, snel krabbelde hij weer overeind en ontweek zo een derde Psywave van Mimi. Silvie keek toe, Mimi overdreef wat met haar Psywaves, maar dat was niet erg. De Mienfoo had schade opgelopen en de aanval was super effectief geweest. “Confuse Ray en dan een Shadow Ball.” Mimi bleef stil zweven en om haar heen verscheen een lichtgevend balletje. Het ding schoot op de gympokémon af, om om die heen te cirkelden tot die was verdwenen en de Mienfoo gedesoriënteerd om zich heen keek. Daarna verscheen er een zwarte bal voor de Mismagius en vloog die op de tegenstander af. De Mienfoo vloog naar achteren toen de bal hem raakte, maar was nog niet verslagen. Dapper kwam de gympokémon weer overeind en rende op Mimi af om een drain punch uit te voeren. Net als bij de vorige keer ging de fightingtype door de ghosttype heen en bleef verbaast staan. Dit gebeurde helemaal niet zo vaak, vreemd. Mimi nam van de gelegenheid gebruik en vlammen verschenen om de pokémon. Silvie keek verbaast naar haar pokémon, leerde Mismagius nieuwe aanvallen als die evolueerde? Ze keek weer op haar dex en las: ‘Mystical Fire. The user attacks by breathing a special, hot fire. This also lowers the target's Sp. Atk stat.’ Haar blik gleed weer terug naar Mimi en zag dat de Mismagius een kring van vuur had gemaakt en die nu op de Mienfoo af stuurde. Het vuur trof de pokémon in de rug, de confusion was uitgewerkt en de gympokémon draaide zich om, boos. Hij deed een calm mind en stuurde toen een Swift af, die ook gewoon door Mimi heen ging zonder schade te doen. Mimi kwam al naar voren en bladeren verschenen om haar heen. Silvie scande ook deze aanval (‘Magical Leaf. The user scatters curious leaves that chase the target. This attack never misses’), ze moest de nieuwe aanvallen leren. Maar nu was de Mienfoo voorbereid en hij keek zijn tegenstander aan met een bepaalde aanval. Mimi verstijfde en kon niet meer bewegen. Ah, detect, dat was een vervelende aanval, maar werkte niet vaak achter elkaar. En de Mienfoo had geen aanvallen met wie hij Mimi kon verwonden, dit was makkelijk als wat! “Psybeam,” beval Silvie toen Mimi zich weer kon bewegen. De Mismagius richtte zich tot haar tegenstander en schoot een kleurige straal af, anders dan die daarvoor. De Mienfoo kon de eerste niet ontwijken en werd half geraakt.
De super effectieve aanvallen lieten duidelijk schade na, de gympokémon werd al langzamer en zijn kracht nam af. Hij moest vechten tegen een tegenstander die hij niet kon raken. Dat was een onmogelijke taak, gedoemd tot mislukken. En daarom zou het makkelijk worden. Silvie keek tevreden toe, Nova achter haar keek toe met een mengeling van interesse en jaloezie. Ze was het er echt niet mee eens dat ze niet mocht meedoen met dit gymgevecht, ze wilde er aan meedoen! Ze was een Salamence, een echte volbloed, dat wist ze zeker. En een machtige draak als zij moest haar kracht laten zien! Dat er andere waren die het voor haar hadden verpest, ze kon er gewoon niet bij. En als ze nu naar andere gebieden gingen, dan moest zij toekijken, verplicht tot tips geven en aan de kantlijn staan juigen. Dat was toch niks voor haar! In elk geval mocht ze in de volgende gym haar kracht weer laten zien, tegen een stelletje graseters. Dat werd een makkie! Silvie had dan wel gezegd dat ze het niet alleen kon doen, maar zolang ze maar kon bewijzen dat ze ook heel sterk was vond ze het prima. Mimi deed het ook goed, alleen niet zo goed als zij had kunnen doen. Hmpf, ze was gewoon de beste. Nova legde haar kop weer op de grond en zuchtte. De zucht deed Silvie even omkijken, de Salamence leek het maar niks te vinden dat ze niet kon meedoen. Maar ja, nu iemand met zijn Charizard gyms had zitten slopen waren deze regels aangesteld om verdere schade te voorkomen. Straks gebeurde het ondenkbare nog: de dood van een pokémon, van de uitdager of gymleader. Het meisje rilde even bij de gedachte, een dode Nova, dat zou ze niet aan kunnen. Mimi vuurde nog een laatste Psybeam af en wende zich toen weer naar haar trainer, om commando’s vragend. “Phantom Force,” het was een probeersel, maar misschien zou het werken. Als Mimi het kende. De Mismagius verdween in de grond en de Mienfoo, die het gevecht eigenlijk al had opgegeven, keek een kort moment verward om zich heen. Hij kon niet meer. Mimi raakte de gympokémon van achteren en de fightingtype pokémon viel om. Verslagen, te moe om verder te vechten. Korrina liet de pokémon terug keren en mompelde een compliment, waarschijnlijk had zij al geweten dat ze dit gevecht niet kon winnen. Een tweede pokémon kwam tevoorschijn, de dex had het al snel gescand, maar Silvie kende de pokémon al van haar huis in Geosenge. ‘Hawlucha, the Wrestling Pokémon. Possessing an artistic way of executing its moves, Hawlucha takes great pride in their elegance. Although its body is small, its proficient fighting skills enable it to keep up with big bruisers like Machampand Hariyama. With its wings, it controls its position in the air. It likes to attack from above, a maneuver that is difficult to defend against.’ Silvie wist precies wat de sterke en zwakke punten van deze pokémon was en ook al had Mimi geen schade opgelopen, ze kon wel even rusten.
“Mimi, terug,” beval ze de Mismagius. Mimi keek om, ze zag er toch wel echt heel anders uit dan de Misdreavus die ze was geweest, en zweefde naar haar trainer toe. Silvie pakte een nieuwe pokébal, ze was er toch wel blij mee dat ze van pokémon mocht veranderen. Gymleaders mochten dat niet, maar dat waren regels opgesteld door de league, waarom wist ze niet, maar het maakte het wel makkelijker voor de uitdager. De pokébal werd vergroot en Storm kwam er uit. De Zebstrika had in geen tijden meer gevochten en was er misschien wel een keertje aan toe. En ze was in het voordeel tegen de Hawlucha. Zwakker misschien, maar ze maakte een kans om te winnen. Al was die niet zo groot als die van Mimi, daar gingen vechtaanvallen gewoon de ghosttype. Maar flying aanvallen niet en daarom was Storm handiger, flying had niet zo’n groot effect op haar. De zebra brieste en keek haar tegenstander uitdagend aan, ze had er overduidelijk zin in. Silvie keek een moment inschattend naar de Hawlucha en toen naar haar eigen pokémon. “Ion Deluge en vervolg dan met een Spark,” gewoon maar beginnen met de sterkste aanval. Storm hinnikte, steigerde en sloeg met haar hoeven op de grond. De elektriciteit vloog eraf en verspreidde zich over de hele grond. Daarna rende ze in volle snelheid op haar tegenstander af, de vonken vlogen van haar manen en het was duidelijk dat als je die aanraakte je een niet al te zachte schok zou krijgen. De Hawlucha was echter voorbereid en ontweek handig met een Bounce. De vogelachtige pokémon vloog de lucht in en het lukte hem daar een moment te blijven. “Shock Wave,” Silvie keek in spanning toe. Ze had dan wel heel veel met Mimi getraind en de oude drakendame met Nova, maar Storm was niet echt aan vechttraining toegekomen. De Zebstrika draaide zich om, nog niet helemaal uit gegaloppeerd, en stuurde de elektrischiteit die ze in haar manen had nu op de Hawlucha af die op haar af kwam. De lading elektrisiteit gooide de gympokémon naar achteren om en genadeloos rende Storm op de gevallen pokémon af met de Spark die ze net niet had kunnen geven. De Hawlucha kneep zijn ogen dicht toen hij paralized raakte en even stil bleef staan terwijl de schok doordrong. Trots draafde Storm over het veld, dit werd een makkie! De Hawlucha kreeg dan ook nieuwe orders van zijn trainer: Roost. Veren lichten op en de energie die hij had verloren kwam terug. Storm stopte met haar trotse draf en keek haar tegenstander aan, shit. Silvie dacht een moment kort na. “Charge en Shock Wave!” Storm verzamelde energie en de Hawlucha nam van de tijd gebruik en voerde een Karate Chop uit. De klauw van de gympokémon kwam hard en onverwachts aan. Storm hinnikte geschrokken en steigerde om de pokémon weg te jagen, wat niet erg moeilijk was aangezien ze haar tegenstander bijna verpletterde onder haar hoeven. De Zebstrika schudde haar manen en keek de Hawlucha moordlustig aan. Silvie keek ietwat verbaast, ze had nooit geweten dat de zebra zo’n vechter was. Ze was niet van plan Storm echt hard te gaan trainen, maar het was goed om te weten dat als ze een pokémon zocht die in was voor een gevecht ze op de Zebstrika kon rekenen.
Na lange, laaaaange gesprekken had ze ook besloten wat ze precies wilde doen. Draken trainen! Het was een heel sterk ras en ze vond de meeste pokémons toch echt wel geweldig. Nova was niet de enige reden dat ze zich op dat type wilde richten. Het dragontype was dan misschien niet zo als steel, met zijn super sterke defence, maar de enige echte zwaktes die ze hadden waren Ice en Fairy. Bovendien zou het ook makkelijk zijn als breeder, dan kon ze zich richten op een bepaalde soort en natuurlijk zou ze ook andere vangen, maar ze moest gewoon een vecht team trainen. De dacht aan Flygon, Dragonite, Goodra, Altaria, Garchomp, Dragalge, allemaal sterke pokémon. Eerst moest ze Nova trainen maar dan wilde ze richting Badlands trekken. Een Trapinch, Vibrava of zelfs al een Flygon vangen. Net als iedereen had ze het nieuws gezien, Lumiose in crisis, van alles overgenomen door team Rocket (wie die naam had verzonnen was niet echt snugger). En ze wilde voorbereid zijn, met twee starters en een fossiele pokémon was ze best kostbaar. En ze wilde die nu eenmaal niet verliezen. Silvie zuchtte, even wegkijkend van het gevecht tussen Storm en de Hawlucha. Net als elke breeder wilde ze natuurlijk pokémons vangen en verzamelen, en zo een breed aanbod kunnen geven aan mogelijk fokbare pokémons, maar ze had er niks aan als die werden gestolen. Dus een vechtteam opbouwen, dat was nu haar eerste prioriteit, daarnaast de gyms halen, want dat was een goede krachtoefening. En natuurlijk kijken naar wat voor pokémons ze in het wild kon vangen, eerst trainen dan vangen. Moest ze in gedachten houden. Het meisje richtte haar aandacht weer op het gevecht, straks verloor Storm nog omdat zij niet oplette, dat was ook zo stom. De Zebstrika stond nog en de Hawlucha, jammer genoeg, ook nog.
“Storm, Ion Deluge, Spark en Stomp.” Storm hinnikte, ze had alles begrepen, en steigerde weer om haar voorpoten op de grond te laten komen. De vonken trokken in de grond en alle normaltype aanvallen werden nu elektric. De Hawlucha kon er niks aan doen, anders riskeerde hij schade door de hoeven van de pokémon, en stond afwachtend klaar. Klaar om weg te springen. Hij ontweek de Spark dan ook makkelijk, maar bij het wegspringen sloeg Storm met haar achterpoten, zoals paarden dat doen als iemand achter de staat, naar de gympokémon en trof hem pijnlijk. De Hawlucha kromp een kort moment ineen en veren verschenen weer om hem heen. Roost. De helende move gaf hem weer energie terug en met een Bounce sprong de pokémon naar boven. Storm keek even om zich heen, ze kon haar tegenstander niet meteen ontdekken in de lucht, en daar nam die dan ook gebruik van. Ookal was Bounce een flyingaanval en deed die niet zoveel schade, maar toch slaagde de Hawlucha er in Storm om te gooien. Spartelend lag de Zebstrika even op de grond voor ze zichzelf weer overeind werkte en een Shock Wave op haar tegenstander af vuurde. Maar in plaats van een elektrische schok kwam er niks van de manen van de zebra. Storm stond verstijfd, niet in staat maar één hoef te bewegen. De Hawlucha had een Detect gebruikt en daarmee de onontwijkbare aanval ontweken. Toen Storm haar benen weer onder controle had keek ze een moment vragend naar haar trainer, niet wetend wat ze precies moest doen. “Flame Charge, en gebruik dan nog een Charge en Shock Wave,” gaf Silvie als antwoord, ze gooide het even over een andere boeg. Misschien zou de vuuraanval de Hawlucha wat in de war brengen en kon Storm hem dan raken met de elektrische aanvallen. Vuur ontsproot rond de Zebstrika en Storm galoppeerde op de Hawlucha af. De gympokémon reageerde door een Encore te doen. Silvie was verrast, dit had ze in geen mogelijkheid verwacht. Nu kon Storm alleen nog Flame Charge gebruiken, totdat het effect was afgelopen. De zebra wist blijkbaar niet wat de aanval inhield en ook toen ze in het licht stond reageerde ze niet. De Hawlucha ontweek de aanval echter en de Zebstrika wilde de volgende aanvallen doen. Het lukte niet. Half in paniek draaide Storm zich naar Silvie en keek haar trainer hulpeloos aan, wat was dit? Zo oud was Storm nog niet, en ze had nog nooit echt veel gevochten. Dit was nieuw voor haar. Silvie nam zich voor de Zebstrika een keer te gaan trainen, maar niet nu, ze wilde een drakenteam opstellen. “Gewoon doorgaan, gebruik Flame Charge, niet ophouden.” Reageerde de breeder, hopelijk zou het zo lukken. Storm begon ook kracht te verliezen, ook al had ze niet erg veel schade opgenomen.
De Zebstrika liet weer vlammen verschijnen en stormde op de gympokémon af. Die was nu voorbereid en viel aan met een Aerial Ace. Beide pokémons kwamen met grote snelheid op elkaar af en beide raakten elkaar. Storm had duidelijk minder schade dan haar tegenstander, maar was zwakker en het deed dus echt wel een beetje pijn. De Hawlucha zette er nu vaart achter en gebruikte zijn voordeel van snelheid om zijn uitdager nog eens aan te vallen. Storm werd nog eens geraakt door een Flying Press. De zebra ging door haar knieën, maar keek nog steeds vechtlustig uit haar ogen. Vuur omringde de pokémon weer en ze stormde op de gympokémon af, duidelijk sneller dan eerst. Deze keer werd de Hawlucha dan ook geraakt door de zebra, maar met simpel een Roost te gebruiken haalde hij de meeste schade weer van zich af. Storm had zo een aanval niet en stond nu te hijgen. De Hawlucha kwam met nog een Aerial Ace, hij kon de Zebstika makkelijk raken. Storm hinnikte boos en vuur schoot weer uit het niets tevoorschijn, ze tackelde de gympokémon. Er zat minder kracht in dan eerst, maar de brandwonden die de Hawlucha er aan over hield zagen er pijnlijk uit: een burn. Storm was duidelijk aan het einde van haar krachten, maar opgeven wilde de Zebstrika duidelijk nog niet. Met een Flame Charge kwam ze weer op haar tegenstander af, die reageerde als vanzelfsprekend met een aanval. Storm werd geraakt door een Karate Chop en viel, weer. Daar bleef de Zebstrika even uithijgen, maar veel tijd had ze niet. De Hawlucha kwam snel naar voren en voerde nog een Karate Chop uit. Storm was verslagen, de zebra bleef uitgeschakeld liggen op de grond. Silvie moest Nova haast tegenhouden het strijdveld te betreden. De Salamence was opgestaan en wilde brommend naar voren lopen, boos over het verlies van haar teamgenoot. Maar ze was te sterk en mocht niet meedoen, dat waren nu eenmaal de nieuwe regels van de league. Het meisje pakte de pokébal van Storm en liet de Zebstrika terug keren, ze had goed gevochten. Niet gewonnen, maar dat kwam nog wel. “Mimi,” zei ze vervolgens tegen de Mismagius die de hele tijd vooral had toegekeken.  “Jou beurt weer.”
De Hawlucha deed weer een Roost, Silvie keek toe hoe de veren om hem heen opgloeiden en hem heelden. Echt een vervelende aanval om tegen je te hebben. Ze dacht even kort na, hoe kon ze vermijden dat de fightingtype de hele tijd Roost zou gebruiken? “Spite en dan Confuse Ray en Hex,” riep ze haar pokémon toe. Mimi knikte en gaf een gil, de Hawlucha deinsde wat terug en keek zijn tegenstander even inschattend aan. Vervolgens kwamen vanaf Mimi weer een paar oplichtende balletjes. De dingen verschenen rondom de ghosttype en vlogen op de gympokémon af. De Hawlucha kon de eerste ontwijken, maar Mimi vervolgde gewoon met het maken van de dingen.  De Confuse Ray had meteen effect en de blik in de ogen van de fighting/flying type veranderde van zelfverzekerd in verward. Mimi nam daar voordeel van en haar ogen gloeiden, of eigenlijk wat er omheen zat, gloeide paars op. Vlammen in dezelfde kleur verschenen om de Mismagius heen en met een ijzingwekkende gil werden ze op de gympokémon afgestuurd. De Hawlucha maakte geen kans, hij kon de aanval niet ontwijken en toen de vlammen insloegen zakte hij door zijn knieën. Nova slaakte, zachtjes, een aanmoedigende kreet naar zijn teamgenoot. De Salamence had er plezier in te zien dat de tegenstander die Storm had verslagen zelf nu in het nadeel was en aan de verliezende hand. Silvie keek weer terug naar het gevecht, ze had geen tijd voor Nova’s kinderachtige gedoe. Ze kon er net getuigen van zijn dat de Hawlucha weer een Roost uitvoerde. “Spite, Mimi, en dan een Psybeam.” Mimi trok weer kracht weg van haar tegenstander, nog even en dan kon hij de helende aanval helemaal niet meer gebruiken. De Psybeam werd jammer genoeg wel ontweken, ze vroeg zich af of dat expres was, want de Hawlucha was duizelig aan het rondlopen. Van zijn trainster moest hij een Arial Ace doen, maar dat kon niet, in zijn confusion raakte de pokémon alleen de lucht. Mimi nam van de gelegenheid gebruik en vuurde nog een Psybeam af, nu op de rug van haar tegenstander. De Hawlucha viel naar voren, nog niet uitgeschakeld, maar wel met ernsitge schade. Met moeite kroop de pokémon overeind en deed nog een Roost. Silvie kon een grijns niet laten, eindelijk, hierna zou hij die aanval niet meer kunnen gebruiken. “Spite Mimi, en gebruik dan een Shadow Ball,” dit gingen ze winnen met gemak, misschien had Storm helemaal niet zoveel gedaan, maar Mimi kon dit met gemak. De Mismagius deed nog een Spite, ze gloeide even op en de laatste Roosts waren verdwenen. Hawlucha moest nu op zijn kracht vertrouwen. Mimi liet vervolgens een zwarte bal verschijnen, gemaakt van duistere energie, en schoot die op haar tegenstander af. De gympokémon kwam net uit zijn confusion en kon de aanval maar net ontwijken. Met een Bounce sprong de Hawlucha naar boven en kwam met vleugels uitgestrekt op zijn tegenstander af. Mimi zag hem aankomen en verdween met een Phantom Force in de grond. De Hawlucha landde op lege grond en voor hij ook maar een veer kon verliezen kwam de Mismagius tegen hem aan, met haar spookkrachten. De gympokémon viel om en bleef even liggen, veren vielen al om hem heen, maar het deed niks. Roost was verdwenen, hij kon zichzelf niet meer helen. “Psybeam,” Silvie keek naar de gevallen pokémon, dit had de Mismagius gewonnen. Mimi begon al de Psybeam te vormen, de kleurige straal schoot vanaf de bal die de basis vormde met dezelfde kleuren op de Hawlucha af. De straal raakte dan ook makkelijk zijn doel. De tweede gympokémon was verslagen. Korrina liet de pokémon terug keren en haalde de laatste bal tevoorschijn. Silvie keek nieuwsgierig naar het ding, ze wist dat het een Lucario was, een Lucario met mega evolutie. Mimi zou ook dit gevecht voeren, de Mismagius had tot nu toe geen schade opgelopen. Toen de vosachtige pokémon verscheen richtte het meisje haar dex op die. ‘Lucario, the Aura Pokémon and the evolved form of Riolu. Lucario reads the thoughts of others and anticipates their movements by sensing their auras. By reading the auras of all things it can tell how others are feeling from over half a mile away.’ Lucario’s waren indrukwekkende Pokémon, de eerste die mega evolueerden en sommige hadden de kracht om te praten. Sterke pokémon, maar Mimi zou het vast wel redden.
Het gevecht begon, maar niet voordat de Lucario was gemega evolueerd. De gymleader drukte op een steen die was verwerkt in een handschoen en beide gloeiden op, de steen en de pokémon. De Lucario werd ietsjes groter en veranderde wat van vorm. Kalm en zelfverzekerd keek hij zijn tegenstander aan. De eerste zet was weer aan Mimi. “Mystical Fire, herhaaldelijk,” Silvie keek naar de twee Pokémon. Lucario was niet, zoals andere fightingtypes, zwak tegen Psychic. Dat kwam doordat hij een dualtype steel was. Maar daarmee kwam de zwakte vuur en dat was in het voordeel van de Mismagius die net een vuuraanval had geleerd. Mimi vormde een kring van vuur en schoot die op haar tegenstander af, die reageerde, zoals dat van zijn trainer moest, met een Dragon Pulse. De dragontype aanval liet het vuur uiteen waaien, maar Mimi was alweer bezig geweest met een tweede. De vuuraanval raakte de gympokémon en liet hem wat naar achteren deinzen. Al snel kwamen de commado’s aan de andere kant van  het veld (Extreem Speed met Metal Claw). Met een snelheid die niet met het blote oog te volgen was bewoog de mega Lucario zich naar de Mismagius. Voor Mimi wist wat er gebeurde werd ze geraakt door een Metal Claw. De eerste schade die ze opliep in het gevecht. Nu de Lucario zo dichtbij was, was die ook een makkelijk doelwit voor de vuurringen van de ghosttype. Mimi vuurde een derde Mystical Fire op haar tegenstander af, die raakte. De Lucario verdween weer naar de andere kant van het veld en wachtte af tot hij weer een order kreeg. Die kwam, en al snel voerde de gympokémon de Dragon Pulse uit die hij moest doen, Nova keek er geïnteresseerd na, die aanval kon ze niet. En zij was een draak! ’t Stond zelf in de dex: Salamence the Dragon Pokémon. Hm.. raar. Mimi werd geraakt door de dragontype move en had even nodig om weer te herstellen. “Shadow Ball.” De zwarte bal verscheen weer voor de Mismagius en werd toen op de Lucario af gevuurd die de aanval met gemak ontweek. De gympokémon kwam weer met Extreem Speed op zijn tegenstander af om nog een Metal Claw uit te voeren, deze keer was Mimi voorbereid. De ghosttype verdween in de grond met een Phantom Force en de mega Lucario raakte alleen lucht met de metaalkleurige klauw. Mimi kwam weer uit de grond en raakte de gympokémon met haar krachtige aanval. De Lucario deed nog een aanval met Metal Claw, maar de Mismagius was weer sneller en stuurde nog een paar vlammen op haar tegenstander af. De Lucario, te dichtbij om te ontwijken, liep weer schade door de super effectieve vuuraanval. Met een wat gefrustreerde uitdrukking op zijn snuit liep de pokémon weer achteruit, een korte, vragende blaf naar zijn trainster sturend. Korrina reageerde door haar pokémon een Dragon Pulse te laten doen. Maar wat daarna kwam, daar hadden ze zich helemaal niet op voor bereid.
“Foresight,” klonk van de andere kant van het veld en de mega Lucario voerde het uit. Daarna ging de vosachtige over op een Close Combat. Niet Mimi of haar trainer had zich hierop voorbereid en de Mismagius werd hard geraakt door de fightingtype aanval. Twee type voordelen weg! Silvie herstelde zich snel en dacht snel na, denk, denk. “Shadow Ball.” Mimi stuurde een pikzwarte bal op haar tegenstander af, de aanval raakte, maar de Mismagius werd ook geraakt door een Aura Sphere. Mimi dook wat ineen en kon een Close Combat net ontwijken door een Phantom Force te doen. Hierdoor kon de mega Lucario nog eens raken. De gympokémon was echter ervaren en liet zich niet zo snel omgooien door zijn tegenstander. Hij reageerde door een Extreem Speed uit te voeren, die nu wel raakten door de Foresight. Mimi werd weer geraakt en bleef wat versuft op haar plek zweven. Silvie beet op haar lip, dit ging niet goed, de Mismagius was bijna verslagen door de opeenvolgende, krachtige aanvallen van haar tegenstander. Misschien.. “Pain Split,” de enige aanval die haar nog wat kracht terug kon geven. “En dan een Mystical Fire.” Mimi maakte een piepend geluidje en voerde de Pain Spit uit, langzaam kwam bij haar weer kracht bij terwijl die van de Lucario afnam. De ghosttype gebruikte de verwarring van haar tegenstander om die te raken met een Mystical Fire. De Lucario gromde, nu zijn kracht ook zichtbaar afnam kon hij de super effectieve aanvallen niet hebben. De gympokémon kwam naar voren om aan te vallen met een Close Combat, maar Mimi, die langzaam gewend raakte aan de vechtstijl van de pokémon, dook in de grond met een Phantom Force. De mega Lucario was dan wel sterk, doordat hij zwakker werd nam zijn concentratie ook af en ging hij fouten maken. En dat, dat kon ze nu in haar voordeel gebruiken. Mimi slaagde er dan ook net in haar tegenstander te raken met haar ghostaanval.
“Mystical Fire Mimi, nu!” Silvie had ook gezien hoe de Lucario onhandiger werd en dat zou de ondergang worden. Ze maakte nog een kans, een kleintje. De Mismagius viel aan met een nieuwe kring van vuur, de gympokémon probeerde weg te springen, maar werd in zijn sprong door de rand geraakt. Dit zorgde er voor dat de pokémon omviel. Mimi nam van de gelegenheid gebruik en stuurde nog een vuurring op de Lucario af. De pokémon gromde luid toen hij werd geraakt en stond op. Een volgende Mystical Fire kwam op hem af en als reactie vuurde hij een Dragon Pulse af. De twee aanvallen botsten en creëerden een rookwolk die het halve veld bedekten. Mimi verdween met een laatste Phantom Force om haar tegenstander in de rookwolk aan te vallen. Silvie keek gespannen toe, de rook trok weg, maar zag ze zo een uitgeschakelde Lucario of moest Mimi nog doorvechten? Ze hoopte het eerste.

Ge-gewonnen? De rook was opgetrokken en Mimi zweefde gehaverd, maar nog met wat energie in de lucht. Voor haar lag de Lucario, niet langer in mega vorm, verslagen op de grond. De scheidsrechter richtte zijn vlaggetje in haar richting en gaf zo aan dat zij, de uitdager, had gewonnen. Gewonnen. Eigenlijk had ze het niet verwacht, nu Mimi geraakt kon worden door aanvallen. Nu ze, tijdelijk, niet langer gas was. Mimi keek ook verbaast, haar W-vormige mond stond wat open, daarna draaide ze zich om en kwam ze in snelvaart op haar trainer af. Silvie sloeg, voor ze het wist, haar armen om de Mismagius heen en kwam er achter dat haar armen niet door de ghost heen gingen. Dat was ook voor het eerst. Mimi nam de knuffel met plezier in ontvangst en maakte een vrolijke ‘Miiiii’. Korrina liet ondertussen haar gympokémon terug keren en liep op de uitdager af. De scheidsrechter kwam ook aangelopen met de badge van de fightinggym, de Rumble Badge. Silvie nam het ding aan, het kleine, glimmende ding dat bewees dat zij deze gym had gewonnen. Korrina sprak nog een paar woorden en toen kon ze gaan. Met Nova, die nu verveeld om zich heen keek, achter zich aan, Mimi liet ze terug keren, die had al genoeg gevochten. “Laten we naar het center gaan,” mompelde de breeder tegen haar Salamence. Nova knikte instemmend en liep met haar trainer mee.
In het center moesten ze niet heel lang wachten tot de twee pokémons werden behandeld, het was niet heel erg druk. Kalos was in populariteit gedaalt sinds.. team Rocket. Storm en Mimi’s pokéballen werden meegenomen door een zuster en samen met Nova wachtte ze tot ze de twee pokémons weer terug kreeg. Dat duurde wel wat langer, maar dat maakte niet uit. In de tussentijd pakte Silvie haar dex en besloot over mega evolutie te lezen, dat kende ze nog niet zo goed. ‘In order to Mega Evolve, the Pokémon must be holding the appropriate Mega Stone and its Trainer must have a Key Stone. Professor Sycamore theorizes that even with the Mega Stone and the respective item to resonate with the stone, Mega Evolution cannot be achieved if there is not a strong bond between Trainer and Pokémon. Once per battle, only a single Pokémon for each Trainer may Mega Evolve. Switching the Mega Evolved Pokémon out will not dissolve a Mega Evolution. A Mega Evolved Pokémon can only revert back to its original state upon fainting or the conclusion of the battle. If a Mega Evolved Pokémon faints, but is later revived, that Pokémon cannot obtain a Mega Evolved state again for the remaining duration of the battle. Trainers on the same team during a Multi Battle will each be able to Mega Evolve once during the battle.’ Oké, dat was.. interessant. Er waren niet heel veel pokémons die konden mega evolueren, Silvie wist niet zeker hoeveel precies, maar Salamence was er in elk geval een van. Septile was er ook een van, maar Ivy, Aqua’s dochter, was nog een baby Treecko. In elk geval had ze geen mega Septile of Salamence geregisteerd, dus ging ze naar de pagina van Lucario. ‘As Mega Lucario, its cream fur becomes longer, and its thighs slim down. It develops more spikes on the back of its paws, which have turned crimson. It also develops spikes on both of its feet, which have become crimson too. Its aura-sensing appendages grow longer, and two of them are tipped in crimson. Its shoulders also possess a spike each. Its aura heightens throughout its body, which formed black markings on its blue fur. Mega Lucario was originally believed to be the first discovered Mega Evolution.’
Een stem deed Silvie opkijken van haar dex. Een van de zusters kwam aanlopen met de pokéballen van Mimi en Storm en vroeg of zij Silvie was. Het meisje knikte en nam de twee pokéballen aan. Ze keek naar de pokébal van Storm en zuchtte, de Zebstrika was onhandig in het gevecht en ze kon haar dan ook niet goed gebruiken. Ze moest haar boxen, en die beslissing was op de een of andere manier toch wel zwaar. Maar nu met TR vertrouwde ze de systemen niet meer, nee, ze had thuis iets veel handigers. Ze had het pas laten instaleren en nu moest het klaar zijn.  Silvie stond op en liep naar de PC, ze logde in en haalde alle pokéballen uit haar account. De ballen van Aqua en Ivy kwamen er uit. “Nu moeten we nog naar huis,” mompelde de breeder tegen Nova die trouw achter haar stond. De Salamence knikte en liep naat buiten, gevolgd door haar trainer. Buiten liet de draak het meisje op haar rug en maakte zich klaar om naar Geosenge te vliegen.
Eenmaal thuis liet Silvie Nova even in het huis achter en ging richting de stallen. Een ruimte was ingebouwd als een ruimte met plekken voor pokéballen, net zoals die in labs en pokécenters te vinden waren. Het meisje liep naar de rekken en sloot de pokéballen een voor een aan op de huizelijke PC. Eerst Ivy, dan Aqua, dan Storm en dan had ze alle pokémons die ze thuis wilde laten daar liggen. Alleen Nova, Mimi en Marlowe zouden meegaan op reis. Nu moest ze nadenken over een team, Nova en Mimi waren de sterkste pokémons die ze had en dat moest veranderen. Niemand was ooit kampioen geworden met twee sterke pokémons en het zou slim zijn andere te gaan trainen. En ze wilde dus dragontype trainer worden. De volgende halte zou de Friend Safari zijn, ze had geen idee van wat ze er zou kunnen vinden, maar het was het proberen waard. Misschien vond ze wel een hele leuke draak, of een zeldzame pokémon, of een andere goede breedbare pokémon. Misschien, misschien, misschien. Maar dat kwam een andere dag, nu was ze moe na het gevecht. En ook al zaten Mimi en de rest weer vol energie, zij had die van haar verloren. Silvie gaapte en liep terug naar het huis, ze was toe aan wat rust.