Lost in Ambrette

Het was een paar uur geleden dat Alex in Ambrette Town aankwam. Aquarius en Sagittarius huppelden vrolijk ieder aan een kant naast hem, terwijl hij met zijn handen in zijn jaszakken over het pad heen liep. Ambrette Town was vrij klein naar zijn mening, hoewel dat kon komen doordat hij voor een groot deel van zijn leven in een grote stad had gewoond. Er was echter wel veel te doen hier en dat was eigenlijk wat hem een beetje hier hield vandaag. De blonde jongen richtten zijn blik tot de grond, proberend om naar beide pokémon tegelijk te kunnen kijken, en opende zijn mond. “Dus, waar willen jullie vandaag heen?” vroeg hij. “Het strand lijkt me eerlijk gezegd een beetje te koud rond deze tijd van het jaar.” Hij grijnsde even. Aquarius had het vast niet erg gevonden en hij had zich prima kunnen opwarmen aan de Growlithe, maar Alex zag het niet echt zitten om moederziel alleen daar te zitten. Hier liepen tenminste nog mensen. Op het strand niet.

De Squirtle liet zoals gewoonlijk niet merken dat ze een beetje teleurgesteld was. Haar trainer wist wel beter; maar besloot er niks over te zeggen verder. Aquarius verzweeg het om een rede en dat mocht hij nu niet verpesten. “We kunnen wel naar het aquarium, als je wilt?” Daar leek ze in ieder geval van op te knappen, want haar oogjes begonnen meteen te glinsteren van enthousiasme. Sagittarius scheen er ook geen bezwaar tegen te hebben, wat hem toch wel een beetje liet fronsen, aangezien hij een vuursoort was en die het normaal gesproken niet zo op water hadden. “Prima, afgesproken,” mompelde Alex, terwijl hij begrijpend knikte en vervolgens zijn blik liet rond glijden over de gebouwen. Het aquarium zou hier ergens moeten zijn volgens de plattegrond die hij net had gezien...

Het koste hen niet lang om het te vinden en nog minder lang om binnen te komen. Dit kwam waarschijnlijk omdat het dorpje vrij klein was en het ook niet bepaald druk was. Het aquarium zelf, echter, was enorm druk. Overal waar Alex heenkeek, waren vissen te zien. Sagittarius rende naar het glas en zette zijn voorpoten ertegen, terwijl hij enkele zeedieren nastaarde. Aquarius volgde niet veel later zijn voorbeeld. De blonde jongen raakte een beetje inwendig in paniek toen zijn pokémon er zomaar vandoor liepen, maar ze bleven netjes in de buurt. Hij kon ze prima zien en er elk moment naartoe lopen. Dat was hij ook van plan, maar halverwege zijn tocht kreeg hij het voor elkaar om tegen iemand aan te botsen. “Oh, sorry,” verontschuldigde hij zich meteen, zijn blik zoekend naar die van de ander. “Ik had je niet gezien.”

OOC: & Cad

Het was een jongen, waarschijnlijk niet veel ouder dan 14 of 15. Misschien zelfs jonger. Alex voelde zich meteen schuldig dat hij hem bijna omver had gelopen, zeker toen hij het ei in de jongen zijn armen zag. Het scheen de vreemdeling echter goed af te zijn gegaan, want hij maakte duidelijk dat het wel met hem ging. Alex opende zijn mond om iets te zeggen, maar sloot hem per direct weer toen de jongen enthousiast zijn blik op iets anders richtte. “Uhh...” begon de blonde knul verward, waarop hij zijn blik ook verplaatste naar hetgeen waar de ander z’n aandacht op scheen te hebben. Het waren Aquarius en Sagittarius die in zicht kwamen. “Ja,” reageerde hij, zijn aandacht weer terug op de jonge knaap. “Dat klopt.” Een kleine, wellicht trotse glimlach verscheen rond zijn lippen toen hij zich besefte dat een vreemd iemand enthousiast leek om zijn pokémon. Oké, één van de twee was een zeldzame starterpokémon en de ander kwam ook niet echt vaak voor in de meeste gebieden, maar hij mocht zichzelf gelukkig prijzen met deze twee. “De Squirtle heet Aquarius en de Growlithe is Sagiitarius,” stelde hij zijn pokémon toen voor, zichzelf compleet vergetend. Beseffend dat hij zichzelf ook moest voorstellen, kuchte hij even in zijn hand om van dat ongemakkelijke gevoel af te komen. Hij was het niet vergeten. Echt niet. “En ik ben Alex.”

Grijze ogen fixeerden zich terug naar het ei dat hoogstwaarschijnlijk stevig werd vastgehouden. Alex wist dat het onbeleefd was om te wijzen, dus dat deed hij maar niet. Hij wist ook dat nieuwsgierigheid onbeleefd was, maar hij kon de drang niet weerstaan. “Weet je welke pokémon er in dat ei zit?” vroeg hij dan toch. “Of heb je hem gekregen van een Breeder?”

Hij stelde zich voor als Cad en stak zijn hand naar Alex uit. Huh. Het was lang geleden dat iemand zo vriendelijk tegen hem was. Niet vanwege zijn geaardheid of iets, maar gewoon omdat hij lang geen echt contact meer met mensen had gehad. Niet op deze manier. Het enthousiasme van Cad werkte overigens aanstekelijk. Alex voelde zich een stuk opgewekter nu hij een gesprek met de jongen had, dus hij zag ook geen rede om de uitgestoken hand niet te schudden. Behalve dan misschien dat zijn hand erg vrouwelijk eruitzag. Dit besefte hij zich pas toen hij de hand al schudde en hij probeerde dit kleine foutje te maskeren door iets fermer te knijpen. “Insgelijks,” sprak hij, proberend zijn nervositeit te maskeren. Gelukkig werd de aandacht al snel op iets anders gericht.

Alex moest bijna lachen van de woorden die Cad tegen zijn pokémon sprak. Bijna. Het ging ook bijna mis toen hij de verbaasde gezichten van Aquarius en Sagittarius zag, alsof ze verwarde puppies waren die een nieuw en onbekend geluid hadden gehoord. De Squirtle liet zich echter zonder problemen aaien; die liet zich zelfs meeslepen door tegen de hand van Cad aan te leunen zodra er contact was. Dus Aquarius mocht hem wel. Dat was een goed iets. Toch? Sagittarius was echter al snel jaloers en duwde zijn neus dicht tegen de twee aan, proberend om net zo goed iets van het lichaamscontact mee te kunnen krijgen. Alex grinnikte zacht.
Cad vertelde vervolgens hoe hij aan het ei kwam. Het woord ‘Sinnoh’ trok meteen zijn aandacht. Hij lachte even toen de jongen toegaf dat hij het ei er gewoon leuk uit vond zien. “Je komt uit Sinnoh?” vroeg Alex geïnteresseerd. “Ik kom oorspronkelijk uit Hearthome.”

Het ei werd aan hem voorgesteld als Ei. Typisch. Alex keek nog een keer naar het ei toen het ter sprake kwam, maar verder behield hij zijn aandacht bij Cad zelf. Hij glimlachte even toen hij hoorde dat de jongen een Turtwig had, aangezien dat een Sinnoh starter was en hij die zelf ook had kunnen hebben. Noivern klonk een beetje vreemd voor zijn oren, maar hij kreeg de kans niet om ernaar te vragen. “Zo zou je het kunnen stellen, ja. Ik heb een tijdje in Kanto gewoond voor ik hierheen kwam. Ik kocht Aquarius met mijn afgelopen verjaardag van een Breeder,” vertelde hij. “En de Turtwig. Is dat soms jouw starter?”

Cad feliciteerde hem. Ook dat had hij in tijden niet meer gehoord. Zijn kleine, bescheiden glimlach werd daarom ook ietsje breder en een bedankje ging er zeker wel vanaf. De jongen bevestigde dat hij uit Sinnoh kwam en hoewel Alex niet echt veel meer met die regio had, behalve zijn kleine zusje, deed het hem vreemd genoeg toch goed om dat te horen. Het maakte hem niet per se vrolijk, maar tegelijkertijd bracht het wel eenzelfde gevoel bij hem teweeg. Alsof hij een oude vriend had teruggevonden. Was dat raar? Het zou ook wel.
Tetris. Dat was de naam van de Turtwig. Wat een leuke naam voor een pokémon. Zelf was hij er waarschijnlijk nooit opgekomen, maar het paste wel bij het beeld die hij tot nu toe van Cad had. “Dan zitten we in hetzelfde schuitje wat betreft het zijn van een trainer,” glimlachte Alex naar hem. Zelf had hij ook niet verwacht dat hij het leuk zou vinden; hij kocht Aquarius eigenlijk uit een bevlieging om niet meer zo alleen te zijn. Tot nu toe was dat één van de beste keuzes van zijn leven.

De Turtwig waar het gesprek zojuist nog om draaide, werd uiteindelijk tevoorschijn gehaald. Alex bekeek het jochie even, want het bracht toch wel een beetje nostalgische gevoelens bij hem naar boven. Vlak voor het vertrek van zijn vrienden kwamen ze altijd hun pokémon even showen en dat waren voornamelijk de starters van de regio geweest. Om nu eentje van hen weer in het echt te kunnen zien, bracht dus veel herinneringen bij hem naar boven. Cad vertelde de graspokémon dat hij met die van Alex kon spelen en meteen bij die woorden keek Sagittarius vrolijk naar de Turtwig. Aquarius wierp een bezorgde blik richting haar trainer, maar die verdween zodra de blonde knul duidelijk maakte dat het prima was. Het was misschien niet de beste plek om te spelen, maar ach. Spelen was ontzettend belangrijk voor de ontwikkeling.
Cad vroeg vervolgens iets over de namen van zijn pokémon. “Ja, dat klopt,” reageerde Alex geamuseerd. Het waren vrij voor de hand liggende namen, maar lang niet iedereen had meteen door dat het om sterrenbeelden ging. “Zo rond mijn zestiende ontwikkelde ik een interesse voor sterrenbeelden. Die is een beetje gebleven,” gaf hij ietwat beschaamd toe, een klein grijnsje rond zijn lippen. “Ik weet alleen niet of ik dat vol kan blijven houden.” Sterrenbeelden waren leuk, maar ze aan de juiste pokémon koppelen bleek moeilijker dan verwacht.

OOC: Alex vindt alle voornaamwoorden prima, maar je kan het beste hij/hem/zijn gebruiken hier, aangezien hij zich vandaag een jongen voelt c:

Vanuit zijn ooghoeken kon Alex zien dat zijn pokémon het prima naar hun zin hadden met de Turtwig. Tetris had weliswaar een kopstoot gegeven aan Sagi, maar die scheen het gewoon te zien zoals het bedoeld was en viel de pokémon net zo speels terug aan. Aquarius hield natuurlijk een oogje in het zeil, hoewel ook zij niet veel later erin werd verwikkeld. Alex glimlachte even. Soms zou hij best een pokémon willen zijn, zodat hij met zijn team om kon gaan of met wilde pokémon kon communiceren. Die waren vast een stuk meer accepterend dan zijn eigen soort.

Cad vertelde vervolgens dat hij moest doen wat hij het prettigst vond. De blonde jongeman kon het niet helpen en krulden zijn mondhoeken op tot een klein grijnsje. Cad moest eens weten. In principe deed Alex dat al sinds zijn puberjaren, zelfs al waren er nog zoveel mensen tegen zijn keuze. Anaïs was dat vanaf het begin al niet en dat was ook precies genoeg geweest om elke dag die hel te doorstaan. Nou ja, dat, en het feit dat hij gewoon was die hij wilde zijn. “Daar heb je gelijk in,” reageerde de jongeman nog op zijn woorden, want in werkelijkheid was er niet zoveel tijd voorbij gegaan als hij via zijn gedachten had geteld. Best vreemd hoe je zoveel kon denken in slechts enkele seconden. “Ik zou ook niet anders willen doen.”

Er werd naar badges gevraagd. Alex fronste even bedenkelijk. Niet omdat hij moest nadenken of hij al badges had, maar of hij ze wel wilde. “Nee,” antwoordde hij oprecht. “Ik ben eigenlijk nog niet zo gek lang in Kalos en ik ben meer een verkenner dan een echte trainer,” gaf hij vervolgens toe. Hij haalde zijn schouders op. “Misschien dat ik het als leuk extraatje zie omdat Sagi wel een vechter is, maar zelf hoef ik niet echt de badges te verzamelen als dat niet moet.” Natuurlijk was het wel een leuk extraatje. Alex was zelf echter nooit een vechter geweest. Het gevecht met de Growlithe mocht dan misschien een kant bij hem naar boven hebben gehaald waarvan hij niet had verwacht dat hij die had, maar die was daarna ook meteen weer in een bodemloze put verdwenen. “Heb jij wel al badges?” stelde Alex toen de wedervraag om het gesprek gaande te houden. Wie weet deelde Cad zijn mening over badges ook wel.

Het ei, dat Cad in beide armen vasthield, werd verplaatst naar één arm, waarna de jongen met zijn nu vrije hand iets tevoorschijn haalde. Het was een hoesje of iets dergelijks, maar Alex kon het verder niet plaatsen totdat hij het glimmende dingetje wat er binnen in zat zag. Het was een badgecase. Cad legde vervolgens uit dat hij de tweede gym wilde uitdagen, maar eerst nog wat beter moest trainen. Toen hij ook de rede van zijn bezoek aan het aquarium meldde, werd Alex toch een beetje nieuwsgierig. Kon je hier dan pokémon vangen? Of was dit gewoon om de waterpokémon te kunnen observeren? Hij gokte eerlijk gezegd op het laatste. “Was je daarom zo enthousiast om Aquarius?” vroeg hij geamuseerd. Het kon een verklaring zijn, maar het kon ook gewoon zo zijn dat de jongen van watersoorten hield. Het zou hem eigenlijk niks verbazen. Cad verplaatste zich naar een watertank en keek door het glas heen naar de aanwezige levensvormen. Alex besloot een tijdje later naast hem te gaan staan. “Had je al een waterpokémon in gedachten? Of ben je juist hier om te kiezen?” Het verbaasde de jongeman hoe makkelijk hij de vragen kon stellen. Normaal gesproken hield hij zich teruggetrokken in een hoekje op, maar daar was inmiddels toch wel wat verandering in gekomen. Misschien omdat dit toch wel zijn eerste persoonlijke gesprek in tijden was.

In eerste instantie knikte Cad, maar scheen daarna zichzelf te verbeteren met gesproken woorden. Ergens kon Alex zich wel vinden in zijn mening. Hij had namelijk niet voor niets voor Aquarius gekozen toentertijd. Even gleed de jongeman z’n blik naar het blauwe wezentje, die druk in de weer was met de overige twee pokémon. Het bracht een glimlach teweeg bij hem, want hij had eigenlijk alleen maar durven dromen hiervan. Al vanaf kleins af aan, eigenlijk. “Ja, daar kan ik in komen,” stemde Alex er uiteindelijk mee in. Cad vertelde vervolgens dat hij nog geen keuze had kunnen maken en vertelde vervolgens nog een aantal dingen erbij. Alex knipperde even met z’n ogen door de woordenwaterval die hem tegemoet kwam, maar hij vond het verre van erg. Gesprekken had hij altijd met open armen verwelkomd en z’n medemens interesseerde hem ook oprecht enorm. ‘Behandel mensen zoals je zelf behandeld zou willen worden’, was hem ooit verteld en hij leefde dag na dag volgens dat motto.

“Hmm,” mompelde Alex bedenkelijk op de vraag of hij een suggestie had. Welke waterpokémon vond hij nog meer leuk? En welke waren te bemachtigen hier in Kalos? “Ik weet niet hoe het hier zit met de populatie van watersoorten, maar thuis in Sinnoh was ik altijd al een groot fan geweest van Buizel,” vertelde hij tegen de jongen. Er waren wel meer pokémon uit z’n oorspronkelijke regio die hem genoeg boeide, maar de waterwezel was toch echt één van zijn voorkeuren. “Squirtle is een echte aanrader als je gezelschap van de pokémon wilt, overigens, maar ik weet dat die niet zo makkelijk te krijgen zijn.” Hij dacht weer even na, turend naar wat er achter het glas van de watertank ronddreef. Magikarp en Goldeen waren te zien en dat waren op zich ook wel goede keuzes, behalve als je aan land moest vechten. Bovendien waren Magikarp alleen een goede keus als je het geduld had om ze te trainen, want de pokémon werd pas echt nuttig na te zijn geëvolueerd. “Heb je geen favoriet? Of eentje die er net iets meer voor je uitspringt?” vroeg Alex toen geboeid, zijn grijze ogen inmiddels weer op Cad gefixeerd.