Mortal Enemy (Aiden Stark)

Sneeuwvlokjes dwarrelde op het zachte ritme van de wind naar beneden door de verlaten straten van Lumiose City. De hemel begon oranje rood te kleuren tegen de tijd dat Marcus naar buiten stapte met Vix aan zijn zijde. Hij droeg zijn leren jas met bontkraag en had een fedora op zijn hoofd geplaatst. Op die manier viel hij minder op tussen de ochtenddrukte die normaal rond dit tijdstip zou opkomen. Vix scheen te merken dat er wat aan de hand was. Marcus was buiten zichzelf geweest toen Florbelle eindelijk op een of andere manier moed had gevonden onder een steen en hem een sms'je had gestuurd om te battelen. Zíjn shiny Fennekin zou hij weldra terug krijgen. Wolkjes verschenen als hij uitademde. Het was verrassend koud geworden. Met zijn handen in zijn zakken wierp hij een blik op de Prism Tower die boven bijna alles uittorende en hem leek te roepen. Blondje zou waarschijnlijk daar zijn. Toen Marcus tussen de steegjes uitkwam en weer op de wat centraler paden terecht kwam bleek het rustiger dan normaal. Op zich niet zo heel erg. Des te meer ruimte had hij zo meteen om blondje volledig in te maken.

Marcus stapte het grote ronde plein op en keek omhoog naar de Prism Tower zijn top. Zijn amber kleurige ogen vernauwde zich toen ze weer zakte en hij de groepjes mensen of individuen die op het plein liepen onderzocht. Florbelle zag hij nergens. Hij stopte voor de westelijke opening van Prism Tower en keek om zich heen.

Met kalme passen kwam Aiden voor een roodharige man te staan. Een geamuseerde grijns kwam op zijn gelaat te staan, terwijl hij zich met één opgeheven wenkbrauw wat voorover boog naar de man. Deze was aanzienlijk ouder dan hij. Hij voldeed aan de beschrijving van Lilium, met zijn rode haren. Want, dat had ze in haar dronken bui gezegd, right? Dat ze hetzelfde haar hadden.
“Yo, Eliteleidertje,” groette hij de man en hij sloeg zijn armen geamuseerd over elkaar heen. “Ik was al aan het wachten tot ik je eindelijk eens zou ontmoeten. Helaas moest ik wel iemand’s telefoon lenen voor deze uitnodiging. Ik hoop niet dat het al te verwarrend is?” Liefjes keek hij de man aan, voor hij enkele passen naar achteren zette, ruimte tussen hem creërend zodat er twee Pokémon tussen zouden passen. En zodat hij niet ineens een mes tussen zijn ribben had.

Marcus draaide zich om naar het geluid van voetstappen die zijn kant op kwamen. Hij werd begroet door het aanzicht van een jonge man van begin twintig. Marcus trok één wenkbrauw op en bleef in een gereserveerde houding staan. Wat wilde die nou van hem? 'Ik was al aan het wachten tot ik je eindelijk eens zou ontmoeten. Helaas moest ik wel iemand’s telefoon lenen voor deze uitnodiging. Ik hoop niet dat het al te verwarrend is?' Een grijns verscheen op Marcus gezicht. Hij had het moeten weten. Hij begon zacht te grinniken. "Ik had het moeten weten. En ik maar denken dat die kleine blonde spontaan moed had gevonden" Hij streelde Vix over zijn ramshoorn. "Wie mag jij zijn? Ze kan het niet alleen hendelen dus stuurt ze jou?" Hoonde hij terwijl hij zijn blik over de knappe man liet gaan met een totaal ongeintimideerde blik. Dit zou hij wel even oplossen. Dit was niet de eerste keer dat iemand zo maar op hem afstapte voor een gevecht. "Niet veel soeps, of wel?"

Marcus’ woorden deden Aiden een wenkbrauw opheffen. Hij was zelf ook absoluut niet geïntimideerd door de man en hij keek hem geamuseerd aan toen hem werd gevraagd wie hij was. “Aiden is de naam,” zei hij liefjes, voor hij naar de grotere lelijke man keek, na even kort om zich heen te hebben geblikt of er niet te veel mensen waren. “En, oh, ze wil het enorm graag alleen doen. Betekent niet dat ik dat toesta,” glimlachte hij liefjes. Hij negeerde de volgende woorden en greep naar de eerste Pokéball aan zijn riem. Het kapotte, bekraste ding. Maar, hij besloot dat Tyrion niet nodig was. Daarom verschoof hij zijn hand en pakte hij een andere ball, welke hij voor zich hield. Een kleine Mawile landde op de grond en hij keek Marcus geamuseerd aan.
“Een deal is een deal. Als je wint, is m’n shiny Charizard van jou. Win ik, dan ren je met je staart tussen de benen weg.”

Marcus nam zijn fedora af voor de man en maakte een lichte buiging toen die zichzelf had voorgesteld. Hij slaakte een schamper geluidje toen bleek dat Lilium het graag zelf had willen doen. "Dat moet ik zien om te geloven" Snoof hij. Toen de man naar zijn riem ging met zijn hand om een pokébal te pakken bleven Marcus zijn amber kleurige ogen er op rusten. Hij keek hoe de hand weggleed van een erg bekraste pokebal en over een andere bleef hangen. Marcus haalde zijn hand van Vix hoorns af en besloot nog even af te wachten voor hij zijn Houndoom het veld op zou sturen. Voor hen verscheen een Mawile. Marcus wilde niet meteen een oordeel vellen maar voor een vent die zo zelfverzekerd klonk was dit nou niet echt iets wat schreeuwde: "Ik ben intimiderend pas op voor mij". De roodharige eliteleider keek neer op zijn Houndoom. Die beantwoordde zijn blik. Hij schudde toen zijn hoofd. "Neen" Zei hij zacht tegen hem. Hij wilde zijn meest gebruikte Pokémon niet gebruiken, Marcus ging dat dan ook niet doen. In plaats daarvan pakte hij de bal van Salamence van zijn riem. Hij had hem in geen tijden gebruikt. Niet sinds dat gevecht tussen die eenogige kerel. Een beetje actie zou wel leuk zijn voor hem. Marcus gooide de bal omhoog waar Salamence met luid gebrul uit verscheen. Hij landde op de grond die trilde door het plotse gewicht van de draak Pokemon. "Begin maar alvast de pokébal van je shiny Charizard te poetsen. Hij zal mooi staan aan mijn riem" Zei Marcus met een knipoog. Salamence sloeg met zijn vleugels om van de grond af te komen en gromde strijdlustig.

De grond trilde toen een Salamence uit de Pokéball kwam en Aiden grijnsde veel te geamuseerd. Marcus was niet de slimste. Natuurlijk, een Salamence was tien keer zo groot en een gigantische powerhouse, maar Arya had haar type. Fairy. Arceus, wat was hij blij dat hij niet de slimste Elite Leider had getroffen in zijn status van overmoed. De man sprak dat hij de Pokéball van Khaleesi vast mocht gaan poetsen en Aiden glimlachte. “Dit schatje heeft me aan al mijn badges geholpen, juich niet te vroeg,” grijnsde hij de man veel te geamuseerd toe. “Arya, Mega Evolve,” zei hij daarom. Hij zou dit gevecht zo snel mogelijk afronden. De gloed die van zijn pols kwam schoot naar de Mawile en het duurde dan ook niet lang voor ze van vorm begon te veranderen. Groter, twee bekken, gekleurde benen en zelfs haar oogkleur veranderde. Eenmaal in haar beste vorm glimlachte ze dan ook naar de Team Rocket Elite.
“Ik verwacht veel van je, Marcel,” grijnsde Aiden. Nope, hij had geen idee hoe de man heette. “Dus, laat eens zien hoeveel die Salamence van je kan.” De eerste aanval zou uitgaan naar hem.

Marcus zei geen woord. Hij glimlachte enkel duister tegen Aiden die ó zó erg zeker leek van zijn zaak. Toen schoot het Marcus te binnen wat voor fout hij zojuist begaan had. Voor hij er enige verandering in kon brengen zei de man 'Mawile, Mega Evolve'. Marcus ogen werden groter toen er een fel licht afkwam van de Mawile. Hij voelde hoe zijn woede weer begon op te borrelen. Puur om zijn eigen stomme fout. En toen schoot hem nog wat te binnen. Allejezus! Dit is die vent die ik van Allison een kopje kleiner moet maken. Kwam dat mooi uit! Er was nog hoop. Wellicht ging Salamence neer, dat gaf niet. Er moesten opofferingen gemaakt worden wilde je winnen. Vix was ook niet goed tegen Fairy .. hij was deels Dark type. Maar wacht, Cersei maakte kans! Nee wacht.. dit ging enkel tussen 'Mence en Mawile. Die shiny Charizard en zijn ego stonden op het spel. Hij onderschat me! Salamence is dan wel erg zwak tegenover Mawile maar ik heb wel eerder hem door hachelijke situaties heen getrokken. Sprak Marcus zichzelf onbewust moed in. "De naam is Marcus" Reageerde hij kil. Hij vernauwde zijn ogen. "Salamence, Fly" Salamence sloeg krachtig één keer met zijn vleugels en werd een eind de lucht in geworpen. Met zijn gespierde, rode vleugels vloog hij ver uit het bereik van Arya. Voor hij echter buiten gehoorsafstand zou komen riep Marcus: "Combineer met Flamethrower" Toen Salamence naar beneden gezeild kwam werd hij omringd door zijn Flamethrower aanval die gedeeltelijk door zijn snelle afdaling om hem heen greep.

Aiden keek rustig toe hoe de Salamence de lucht in schoot. Nog altijd was hij niet onder de indruk van de Pokémon. Arya had vaker tegen grotere wezens gestaan en had nog nooit verloren, dus hij wist zeker dat ze ook dit wel zou kunnen hebben. Hij wachtte rustig af tot de Salamence zijn aanval begon uit te voeren en het combineerde met een Flamethrower. “Iron Defense,” commandeerde Aiden zijn Mawile en de Pokémon versterkte haar verdediging, voor het geval een deel van de aanval raken zou. “Nu Fairy Wind,” zei hij, nog altijd in dezelfde rust als hiervoor. De Mawile begon rond te tollen en een enorme windvlaag schoot richting de Salamence. De aanval zou super effectief zijn en hopelijk krachtig genoeg om de Pokémon weg te blazen. Aiden hield zijn hoedje maar vast, voor hij zich een hoedje schrok het ding verloor.

Marcus had nog een beetje hoop gehad. Zelfs toen Mawile Iron Defense op begon te zetten en Fairy Wind zijn kant op blies. Zelfs toen Salamence de aanval volluit raakte en achteruit werd geblazen. Wat er ook ging gebeuren, hij zou nog liever in een berg Ursaring stront gaan rollen dan dat hij zo snel op zou geven en zou toegeven; Oké, Aiden kerel, dit was niet zo slim van me. Hij had een taak gekregen van Allison. En hij zou hem gaan voltooien ook! "Geef niet op 'Mence! Ontwijk aanvallen en doe je Zen Headbutt" Marcus voelde iets in zich dat hij niet vaak voelde. Diepe schaamte. Hij wist dat er niets te winnen viel hier. Hij balde zijn handen tot vuisten en haalde diep adem om niet in een woedeaanval uit te barsten. Ik krijg je nog wel.. Salamence kwam hoopvol maar al minder krachtig dan voorheen naar Mawile toe met zijn nek uitgestoken.

“Incasseer de aanval,” commandeerde Aiden de Mawile en deze zette zich schrap. De eerdere Iron Defense zorgde ervoor dat de aanval minder schade zou doen dan deze in een normale situatie zou doen. De beste oplossing was dus incasseren, want… “Ice Beam!” riep Aiden. Vier keer de normale damage. De Zen Headbutt raakte en de Mawile schoof een meter naar achteren, voor de twee bekken op de Salamence gericht werden. Beide bekken vuurden individuele Ice Beams af, welke beiden richting de Salamence schoten. Dat was het fijne aan het feit dat de twee bekken individueel konden bewegen en aanvallen. Aiden sloeg zijn armen geamuseerd over elkaar. “Ik vind dit wel teleurstellend hoor. Had meer verwacht van een elite,” zei hij liefjes.

Marcus kon niets anders doen dan toekijken hoe Salamence werd geraakt met een aanval totaal niet passend bij een Mawile. Hij kon nu wel zien waarom Aiden een probleem voor Team Rocket was. Dat .. én Marcus had nog niet eens zijn Charizard gezien waarvoor hij oorspronkelijk zou gekomen moeten zijn. Salamence slaakte een geweldige pijnkreet en werd door de kracht achteruit geslagen. Hij probeerde nog om zichzelf op te vangen met zijn vleugels maar het mocht niet baten. Hij sloeg neer tegen de stenen grond en bleef roerloos liggen met een zacht gekreun. Marcus straalde hem zwijgend terug. Hij pakte zijn fedora van de grond die afgewaaid was en zette hem op zijn hoofd. Hij trok zijn lange jas wat dichter om zich heen en legde een hand op Vix zijn ramshoorns. Hij was gaan grommen. zijn amberkleurige ogen gingen naar die van Aiden. "Een afspraak is een afspraak" Zei hij. Voor hij weg beende echter bleef hij staan en draaide zich half om. Met een scheve grijns zei hij, zacht genoeg dat Aiden het net kon horen, "Sterk mogen je Pokémon dan wel zijn, je kan nooit overal tegelijk zijn" Het klonk misschien vaag. Marcus interesseerde het geen hol. Hij zou wel terug komen op hem. 2 directe aanvallen en Mence was neer. Galmde het in zijn hoofd. "Tot weerzien, kerel" Hij pakte zijn fedora even van zijn hoofd als een afscheidsgroet en stak toen zijn middelvinger op. Hij draaide zich om en liep met snelle, acute passen naar het dichtstbijzijnde steegje. Die knappe man had nog niet het laatste van hem gehoord.

OOC: Topic Uit.