New victim | Open

Ze sloeg haar handen om haarzelf, alsof ze zichzelf een knuffel gaf. Kleine wolkjes stegen op uit haar mond waarna ze haar gezicht wat verborg achter de witte sjaal die rond haar nek zat. Ze had wit kleurige handschoentjes aan en een lichtblauwe, dikke vest. Ze had zelf gekozen zo dik te kleden, ze wilde niet meer buiten komen zonder de nodige kledingstukken en dat was duidelijk. Ookal waren ze waarschijnlijk zo onnodig. Haar grijze ogen staarden naar de andere muur van het steegje. In de schaduw van de muur waartegen ze stond te leunen viel ze niet zoveel op, misschien was dat maar beter zo. Als ze kon was ze al lang terug naar binnen gegaan, maar waarom wachtte ze dan eigenlijk nog?

Opeens verscheen een roosharige -hahaha waarom roos man?- voor haar en ze keek langzaam op waarna ze enkele keren met haar ogen knipperde. "Zozo, volgens mij denkt iemand dat we een invasie van Abomasnow's gaan krijgen." Ze keek hem droogjes aan. Dat zou zelf nog beter zijn dat halfbevroren aan de rand van een sloot liggen. Ja joh, ze maakte hier echt alles mee en ze was waarschijnlijk ook de enige die over dit onderwerp kon praten. Dat maakte haar ook weer een mooi individu... Niet dat dat haar veel kon interesseren, maar je snapte het punt snel. Ze haalde daarom ook simpel haar schouders op. "Je bent niet grappig,"

Die grijns deed haar zo denken aan die Ren. Ze had zin hem een slag te geven, maar aan de andere kant was ze niet echt in de mood om dat te doen. "Oh, maar ik probeer ook niet grappig te zijn, ik ben bloedserieus." Ze keek hem even aan, met een erg lege blik in haar grijze ogen. "Dan ben je daar erg slecht in," zei ze terwijl ze hem bleef aankijken. "Zelfs mijn vri-" ze stopte absurd en staarde wat verstard voor zich uit. Vriend... Wat nee... Lubbock was haar vriendje niet... Nee, nee... Ze slikte even zachtjes... Oh Arceus.

Hoe hij reageerde wilde ze niet zien, daarom wende ze ook meteen haar ogen van hem en liet ze haar oogleden wat over haar ogen gaan. GA WEG! Dat waren haar gedachten echt zo hard aan het schreeuwen en ze wist best wel goed dat als ze boos zou worden ze vast haar Aggron zou bovenhalen. Het was zo'n beetje iets geworden dat ze altijd deed. Nu ja, ze had eens per ongeluk de woedende Pokémon voor Lub los gelaten... Dat was niet echt goed gelopen... "Owh.. dus mevrouw hier heeft een vriendje?" Ze staarde naar de grond en haalde der schouders op. Daarna keek ze hem aan met een scherpe blik. "Misschien wel, ja, probleem mee?" Ze klonk misschien scherp, maar niet boos en dat was eigenlijk om het simpele feit dat ze nog steeds buiten stond.

Hij haalde zijn schouders op en ze keek bleef hem aankijken met ogen die zachter werden, aangezien ze het niet echt aankon. Nu niet en al zeker niet op deze plaats. Er was altijd wel iets als het om haar draaide. "Gewoon nieuwsgierig," zei hij nadat hij een beweging maakt let zijn hand. Tawn bleef hem star aankijken. Ergens vertrouwde ze hel wel, anderzijds niet. "Hoe heet je eigenlijk?" Ze knipperde enkele keren met haar ogen. "Tawnee," zei ze maar, het kon haar toch niks schelen. "En wat is jouw naam?"

Hij leunde tegen de muur, ergens voelde dat totaal niet goed. Alles wat hij deed eigenlijk, maar goed, ze moest het los laten. "August is de naam." Stelde hij zichzelf voor. Roosharig zijn en de een deel van een maand hebben als naam, hehehehe, toch gezellige boel. Ze zuchtte even zachtjes. De kleine wolkjes condens stegen langzaam op. "Maar om weer terug te komen op die vriend van je, hebben jullie al wat?" Ze keek hem even aan. "Nee en hij is mijn vriend niet," zei ze zachtjes. "Er is nog steeds een verschil tussen een relatie hebben en goede vrienden zijn hoor," vervolgde ze dan maar.

"Owh?" zei hij, en wel meteen keek ze hem kort aan. Wat was hij van plan? "Nou, daar zullen we dan snel achter komen." Toen verliep alles snel. In een fractie van een seconde schoot zijn hand naar haar zak en greep hij er zo haar Holo Caster uit. Nu had hij echter wel reactie. Haar handen schoten meteen achter het apparaatje aan en ze probeerde er nog achter te gaan, maar hij had hem al buiten haar bereik gehouden. Ze probeerde er hopeloos naartoe te springen, tevergeefs natuurlijk. "Geef terug!" Mopperde ze dan maar luid. Het was niet dat hij iets kon vinden, maar Lubbock stond wel als 'Lublub' in der Holo Caster. Ze gaf echt aan veel mensen een bijnaam in haar Holo Caster, zo stond Alana erin als Gemene vrouw, maar dat was ze ook. Ze had ook evengoed eigenlijk tussen zijn benen kunnen trappen als ze haar apparaat terug wilde, maar dan opnieuw, ze was niet echt boos of geïrriteerd, het was alsof alles een beetje langs haar gebeurde.