Here we are, don't turn away now |&Lilium

''HEAR EVIL, SEE EVIL, DO EVIL. THE TRIFECTA,,

_{‘Dan wandel je toch gewoon achteruit?’ en hij kantalde zijn hoofd weer wat. Nee, hij ging echt niet doen wat ze zei. Waarom zou hij ook weg wandelen terwijl het meisje op dat moment de grootste bedreiging was. Zij had die verdomde Banette van haar uit de bal, en het voelde niet goed om het wezen ook maar één moment uit het oog te verliezen. Daarbij zou het ook een zicht zijn om haar weg te zien sukkelen. Wie weet hoe ver ze zou geraken voor ze terug viel. ‘Of je doet je pokémon weer terug in hun bal. Vooral dat grootte ding dat niets liever wilt dan mijn nek omdraaien.’ sprak hij over de Banette. ‘Volgens mij is het veiliger als jij gewoon weg gaat. Als jij je rug naar mij toe draaid.’ toen dat hij erover nadacht was dat inderdaad het veiligste. Het meisje ging hem niet aanvallen. Zoveel was duidelijk, maar het was maar de vraag of de pokémon daar hetzelfde van dacht.}

''HEAR EVIL, SEE EVIL, DO EVIL. THE TRIFECTA,,

_{Op het einde was het toch Lilium die weg ging. Het voelde ergens misschien wel als een overwinning, al was het maar een kleintje. Zijn vermoede was echter wel juist geweest. Erg goed kon ze niet meer wandelen en het zou hem niets verbazen als ze op de hoofdweg toch in zou storten. Het was daar net wat te druk voor de grote draak van haar. Wel bleef Floyd braaf staan waar hij stond zonder een stap dichterbij te zetten. Nee, hij had die dag geen zin in nog meer problemen. ‘Als ik je nog één tip mag geven voor je weg gaat,’ begon hij, en hij praatten iets luider zodat ze hem zeker zou horen. ‘, doe wat aan je fysieke kracht of wat dan ook. Je pokémon gaan je niet altijd kunnen beschermen.’ zei hij terwijl hij haar nakeek. Bellamy ging naast hem staan, en Death ging voor zijn voeten op de grond zitten.}

''HEAR EVIL, SEE EVIL, DO EVIL. THE TRIFECTA,,

_{Floyd keek nog even toe hoe het meisje uit zicht verdween, maar de Banette bleef nog even. De gezichten dat het trok, en de bewegingen die het maakten waren...apart. Misschien ergens zelfs kinderachtig te noemen. De zwart harige bleef dan ook niet langer staan. Hij draaide zich om en wandelde de andere kant op. Daar kon de pokémon toch niks op tegen hebben? Het was niet dat hij Lilium volgde. Zijn dagelijkse avontuur had hij wel gehad. Hij haalde ondertussen nog twee pokéballen boven en liet zijn beide pokémon weer terug in hun bal gaan. De Blastoise was te groot voor de drukke stad, en Death moest er geen gewoonten van maken om altijd uit zijn bal te zitten. Ach, hij verliet het steegje maar en liet de pokémon van Lilium daar achter. Wat er vervolgens met haar zou gaan gebeuren kon hem vrij weinig schelen.}