The devil is back in town {Open}

Omdat ze niks meer van hem had gehoord was ze al bang dat er erge dingen met haar pokémon waren gebeurd. Waarschijnlijk was Mortem verpatst op een of andere zwarte markt, waar mensen illegaal pokémon doorverkochten. En vandaag, vandaag had ze dus besloten om zo'n markt te bezoeken. Het was echt niks voor haar, want vaak hingen er enkel creeps rond op dit soort plekken. Dat was dan ook de reden dat ze Admiral uit zijn pokéball had gelaten. Met haar één meter vijfenzestig was ze zeker niet het meest intimiderende type, maar met haar best wel stevige Sceptile naast haar zou het misschien zo zijn dat men haar met rust zou laten.
Admiral vond het maar niks, al die vreemde mensen die in deze kleine steegjes van Lumiose City liepen. Er waren gewoon teveel mensen, en daar hield hij absoluut niet van. Dominique kon het merken aan zijn lichaamshouding, want zijn ogen schoten van links naar rechts. Het was duidelijk dat de bos pokémon zich ongemakkelijk voelde op deze plek, maar ze moesten kijken of Mortem hier ergens verkocht werd. Het zou natuurlijk kunnen dat hij allang alweer doorverkocht was, maar wie weet werd hij hier wel ergens aangeboden. Er stonden mensen tegen de muren van de kleine steegjes aan geleund en wachtte tot er iemand zou komen die interesse zou hebben in één van hun aanbiedingen. Dominique wisselde even een korte blik met Admiral en stapte toen op de eerste de beste persoon af, een vrouw met wallen onder haar ogen die er niet al te vriendelijk uitzag. "Excuseer me, kent u toevallig iemand die een shiny Umbreon verkoopt?" De vrouw keek haar enkel neutraal aan en hief haar hand toen op. Even was ze bang dat de vrouw uit zou halen naar haar, maar toen ze een stukje verderop wees zag ze een man staan. Ze mompelde een bedankje en keek naar Admiral. In de naam van Arceus, laat hem dat echt zijn.
Snel haastte ze zich naar de man toe. Hij leek haar eerst niet te zien, maar liet uiteindelijk zijn donkere ogen naar het meisje afdwalen. "Ik heb gehoord dat u een shiny Umbreon verkoopt?" besloot ze toen te vragen. Wonder boven wonder klonk haar stem nog redelijk zelfverzekerd ook, iets wat ze niet had verwacht van zichzelf. Misschien was ze wel echt veranderd, misschien was dit alles een les geweest over hoe de wereld in elkaar stak. Al de naïviteit die ze eerst had bezeten was na één simpele actie van een ander persoon als sneeuw voor de zon verdwenen. Het was gewoon weg, niet langer meer deel van haar. Dominique keek ondertussen nog altijd naar de donker gekleedde man, hij zag er ook niet echt al te aardig uit. "Ja, die heb ik." Echter, het zag er niet naar uit dat hij een move zou gaan maken, dus haalde het meisje een stapeltje biljetten uit haar zak. Voor een shiny vroegen ze sowieso veel op de merkt, iets wat ze al had vernomen. De man leek nu wel zijn interesse te hebben en haalde een donkergekleurde bal uit zijn zak, zo'n zelfde waarmee Floyd Mortem had gevangen. De man reek haar het ding al uit en wilde het geld gretig aanpakken, maar het zwartharige meisje trok het onder zijn neus vandaan. "Eerst wil ik weten of het hem echt is," zei ze vervolgens. De man keek haar verbaasd aan, die kon ook niet weten dat het specifiek haar pokémon was waarnaar ze opzoek was. Hij wierp haar een licht geïrriteerde bleek toe en klikte de zwarte pokéball toen open. Er was enkel een simpele flits en een zwart met blauwe pokémon stond voor haar neus. Hij gromde vervaarlijk, totdat hij doorhad wie er voor zijn neus stond. Admiral slaakte een kreetje en deed een stapje naar voren. Dominique wist niet hoe snel ze het geld in de hand van de man moest drukken, die er vervolgens als een haas vandoor ging. Misschien was hij bang dat ze de Dark Ball ook wilde hebben, maar Mortem was voor haar genoeg. "Oh, Mortem.." mompelde ze zacht terwijl ze de shiny weer in haar armen sloot. Ze zou nooit meer een lid van haar team laten gaan, nooit meer. Ze besloot om de pokémon terug te laten keren voordat ze de interesse van eventueel andere mensen met kwaad in de zin kon wekken, en maakte zich toen snel uit de voeten. Weg uit deze wijk, hopelijk hoefde ze hier nooit meer te komen.

Eenmaal terug in het pokémon center van Lumiose City kon ze weer opgelucht ademhalen. Het zwartharige meisje wierp een blik op Admiral, die wonderbaarlijk ook enthousiast bleek te zijn. Natuurlijk was hij dat, hij had een van zijn teamgenoten een tijdje moeten missen. Dominique haalde al haar overige pokéballs uit haar zak en glimlachte een keertje, waarna de pokémon één voor één voor haar neus verschenen. De eerste die een kreet slaakte was Peaches, die zich meteen half bovenop de andere pokémon stortte. Zo blij en opgelucht was de Flareon. De Chespin rende vrolijk op het zwart met blauwe wezentje af en sprong wat om hem heen. Zowaar zag ze een kleine grijns rond de lippen van Mortem liggen bij het zien van al dit enthousiasme. Vervolgens keek de zwart met blauwe pokémon naar de Bulbasaur en de Froakie, die kende hij namelijk nog niet. "Mortem, dit zijn Shev en Glenn," stelde Dominique ze aan elkaar voor. De Bulbasaur maakte enkel een minachtend geluidje en liep weg bij het groepje, zoekend naar iets wat interessanter was dan deze reünie. De Froakie daarin tegen kwam redelijk nieuwsgierig op de shiny af, bekeek deze en knipperde met zijn ogen. "Froakie!" riep de pokémon een keer tegen de shiny. "Umba!" reageerde die toen terug. Dominique zakte uitgeput neer op een bankje, zou het avontuur dan eindelijk afgelopen zijn voor haar? Voorlopig hoopte ze van wel in elk geval. Even liet ze haar blik in de richting van de Bulbasaur gaan, die een eindje bij hen vandaan zat en met een kalme blik in zijn ogen naar het groepje keek. Voor een kort moment kreeg ze een gevoel van medelijden voor het groene wezentje, maar toen deze haar een bizar kille blik wierp verdween dit net zo snel als het gekomen was.

Ondertussen was het moment van vreugde onder de pokémon weer wat afgenomen en was het een beetje stil. De Bulbasaur zat nog altijd op een afstandje toe te kijken, terwijl de Flareon weer contact maakte met de shiny Umbreon. De Froakie sprong weer naar haar toe en landde op haar schouder, waardoor het meisje een korte lach niet kon binnenhouden en grijnsde een keer. Haar Sceptile draaide zich plots om, er was een andere persoon op hun groepje af komen lopen. De Chespin rende naar zijn trainer toe en ging bij haar benen staan, diens broekspijp vasthoudend met een van zijn kleine pootjes en lichtelijk nieuwsgierig kijkend naar de andere trainer. "Waaw een shiny Umbreon," zei deze vol verwondering terwijl haar blik gericht was op Mortem. De Umbreon was vanwege alles wat achterdochtiger geworden -net zoals zijn trainer- en wierp enkel een korte blik op zijn soortgenoot. Hij liep, gevolgd door de Flareon, naar zijn trainer toe en ging bij deze in de buurt zitten. De grote Sceptile stond naast zijn iets kleinere trainer en keek met een neutrale blik naar het meisje. De Flareon was wel nieuwsgierig, maar volgde de Umbreon en ging naast hem zitten, haar staartje sierlijk over haar pootjes heen slaand. "Hey, ik ben Dominique," besloot ze te zeggen met een redelijk vriendelijke glimlach op haar gezicht. Niet iedereen die hier rondliep stal je pokémon, right? Ze moest enkel wat voorzichtiger doen met mysterieuze en donkergekleedde mensen, dat waren vaak de vreemde types die je beter kon ontwijken.

De blondine ging tegenover haar staan en begroette haar toen ook. "Hey Dominique, ik ben Cevella," stelde het meisje, Cevella dus, zichzelf voor. Blijkbaar was het meisje nogal gefascineerd door Mortem, want haar blik dwaalde alweer af. Natuurlijk was een shiny Umbreon niet iets wat je elke dag zag, misschien was Mortem namelijk maar een van de weinige shiny Umbreon's in heel Kalos. "Volgens mij mag hij me niet zo," zei de blondine toen op een grappende toon en met een vriendelijke glimlach. Dominique haalde haar schouders een keertje op, voor haar was dat zo gek nog niet. "Hij is nog maar een paar uur weer terug in mijn bezit, Team Rocket had hem gestolen. Uiteindelijk heb ik hem eerder vandaag weer teruggevonden op een zwarte markt." De shiny Umbreon keek nog altijd stilletjes naar het andere meisje en toen weer naar zijn trainer. Ondertussen sprong de Froakie op het andere meisje af, om vlak voor haar neus omhoog te kijken en vervolgens wat onhandig op haar hoofd te springen.