You wanted to see me? |&Allison

_{Rustig liep Floyd door Lumiose City. Nog nooit had hij zoveel mensen op dezelfde plek gezien, maar de stad was dan ook zeer groot. Dat kon je gewoon niet ontkennen. Je zou er zo verdwaal kunnen geraken, maar toch wist hij maar al te goed waar hij heen moest gaan. De Secret Basis van team rocket was op dat moment waar dat hij heen moest gaan. Allison had duidelijk laten weten dat hij naar haar moest komen. Het was dat hij haar toch nog moest spreken over Lilium en die Aiden dude. Die kerel stond zeker niet hoog in zijn vriendenlijst, en hij vond hem een grotere bedreiging dan de blondine. Ach ja, hij zou wel zien waarom dat Allison hem perse wou spreken - en of hij effectief iets naar zijn hoofd gegooid zou krijgen -. Floyd liep dan ook de Basis binnen zodra dat hij er was geraakt. Zijn schouder was nog steeds niet honderd procent in orde maar de doek had hij weg gedaan. Hij hield zijn arm toen gewoon dicht tegen zijn lichaam en iets omhoog. Gewoon omdat hij niet met die doek om zijn nek bij Allison binnen wou gaan. Het zou nogal een zicht zijn.
Binnen keek hij zoekend om zich heen. Floyd wist waar de Secret Basis was maar daar hield het dan ook op. Eenmaal binnen wist hij niet waar dat hij Allison zou moeten zoeken. Ach ja, in ieder geval was hij er wel. Dus dat was al een begin. Er was maar één deur waar hij dacht door te moeten dus dat deed hij dan ook. Floyd werd verwacht in haar kantoor, dus ging hij die ruimten maar ook zoeken. Het was echter makkelijk gevonden dan hij had gedacht. Hij klopten enkele keren tegen de deur maar ging nadien gewoon naar binnen zonder te wachten tot hij wel effectief binnen mocht komen. In ieder geval had hij wel laten weten dat hij er was.}

Floyd was een idiote, mukkin’ Seedot die zo snel mogelijk terug naar Unova moest gaan. Ze had het wel gehoord, de praatjes over hoe hij zogenaamd een mes bij zich zou hebben en mensen hiermee liep te bedreigen. Liep hij erop te wachten om opgepakt te worden? Wilde hij de politie achter z’n broek aan hebben? Geïrriteerd pakte ze haar Holo Caster erbij en begon ze als een kwade geest te typen. Ze klikte haar telefoon weer op vergrendelen, maar unlockte ‘m al gauw weer om nog een kwaad bericht te typen. Hierna klapte ze haar telefoon dicht op de tafel en sloeg ze haar armen over elkaar heen. Die jongen gaf haar moordneigingen en het irriteerde haar dood. Waarom kon hij niet gewoon een normaal jochie zijn zoals alle anderen? Nee, haar team moest weer malloten als hij aantrekken. Waar had ze dit toch aan verdiend.
Antwoord. De Holo Caster trilde en Allison greep het ding beet, om te kijken naar de letters op haar scherm. Ze kneep in de Holo Caster en begon geïrriteerd te tikken. Nee, nee… Dat ging te ver. Backspace, backspace, backspace. Dan maar een dreigement. Ja, dat klonk beter… De vieze-
Bzzt, bzzt. Nog een tril. De tekst op het scherm maakte haar almaar kwader en dit keer typte ze iets minder… professioneels. Gelukkig was dit al nooit haar sterkste kant geweest. De volgende momenten waren een soort herhaling. Bzzt, irritatie, kwaad getyp en de telefoon die elke keer net wat harder op het bureau sloeg.
Wat was die Floyd een irritant mormel.
De laatste keer wilde ze niet eens meer reageren en keilde ze de Holo Caster weg, zodat het ding op de bank stuiterde. Arceus, vroeg of laat…

Geklop. Ze wist precies wie het was en Allison keek wat geïrriteerd naar de deur. Ze kon zich nog redelijk houden en wachtte even, van plan zijnde om hem naar binnen te roepen, voor hij naar binnen stapte. Het zien van zijn hoofd was al genoeg en zonder erover na te denken, greep de vrouw haar pennenhouder en mikte ze het ding naar Floyd z’n hoofd. Ugh.

_{Floyd had kunnen verwachten dat hij iets naar zijn hoofd gesmeten kreeg. Hij had het eerder al in hun gesprek kunnen lezen, maar dat het zo snel zou gaan. Het was bijna alsof dat Allison door de deur heen had kunnen zien dat hij het was. De pennenhouder wist hij dan ook niet tijdig te ontwijken. Het ding vloog recht tegen zijn hoofd aan. ‘Auw!’ was dan ook zijn eerste reactie. Hij wreef pijnlijk over de plek die net werd aangevallen door de pennenhouder. Het leek hem op dat moment niet verstandig om het ding gewoon terug te gooien. Het idee zat wel in zijn hoofd, en hij was klaar om het uit te voeren maar een slim plan was het niet. Straks zou hij Alli alleen maar harder op haar zenuwen werken. Iets wat hem misschien wel aanstond, maar hij deed het toch maar niet. ‘Je wilde me spreken?’ besloot hij maar te zeggen. De deur achter hem deed hij weer dicht om nadien de pennenhouder toch terug op te rapen. Floyd wandelde dichter naar het bureau van Allison toe om het daarop weer neer te leggen.}

De hand van het meisje trilde en even legde ze hem tegen haar voorhoofd, duwde ze met haar vingers hard tegen haar slapen aan, voor ze een geïrriteerde blik wierp op Floyd. Haar hand greep naar het volgende voorwerp dat ze vinden kon, een map, en ook deze vloog zijn kant op, al zou deze waarschijnlijk recht langs zijn hoofd schieten in plaats van te raken. Ze balde haar vuist even en zette haar lange nagels in de palm van haar hand, haar lichtgekleurde ogen stonden zwaar geïrriteerd.
“Over je mallote gedrag,” snauwde ze hem toe na zijn vraag of ze hem had willen spreken. In haar hand hield ze zo onderhand een pen, die ze in een soort tik steeds opnieuw tegen de tafel aan tikte, iets wat vrij irritant kon zijn. “Een mes, Floyd? Een mes?!” riep ze uit. Ze was niet blij, dat mocht duidelijk zijn.

_{Een map werd uiteindelijk ook nog zijn richting uit gegooid maar dat ding was sowieso moeilijker om weg te gooien. Het kosten hem niet bepaald veel moeiten om dat ding te ontwijken. Floyd keek wel even naar achter om te zien hoe de map eerst een muur raakten en vervolgens nog eens op de grond viel. Wat was Allison weer in een goede bui. Het was altijd zo tof dat ze altijd zo een vrolijk meisje was. ‘Je hebt er dus over gehoord.’ hij ging maar verder met het oprapen van voorwerpen. Zo ging hij dus ook naar de plek waar de map op de grond lag en pakten het ding op. ‘Ik wil wel even melden dat ik het vooral gebruikten voor mijn eigen veiligheid.’ ondertussen keek hij even naar de map die hij in zijn handen had en nadien waar naar Allison. ‘Behalve dan die ene keer dat ik dat ei gestolen had, maar toen had ik geen vlieg kwaad gedaan.’ zei hij bijna op een onschuldige toon.}

“Natuurlijk heb ik erover gehoord, Floyd. Wie denk je dat ik ben?” sprak ze kwaad. Het meisje had zoveel verschillende kanten dat ze zichzelf bijna verwarde. Als hij haar in een ander humeur had getroffen, had het kunnen zijn dat ze hem het woord had laten nemen, in plaats van hem steeds af te kaffen. Maar ja, het was en bleef Allison natuurlijk. Er viel weinig aan te veranderen nu.
Zijn woorden maakten zijn acties nauwelijks goed. “Hoezo? Wat wilde ze je doen dan? Je slaan met ‘r vijfendertig kilo kippenkracht?” vroeg ze verdwaasd. Was hij achterlijk. “Wat nou als ze zo idioot is om naar de politie te stappen? Ze nemen het dreigen met wapens flink serieus, Floyd.” Het stelen van Pokémon was vaak net anders dan het bedreigen met wapens. In de wet werden Pokémon als dingen gezien, dus werd er minder haast achter gezet.

_{Allison had dus gehoord over zijn mes, maar dat mocht wel. Het was nu niet meteen een geheim van hem. Wel, voor sommige mensen misschien wel maar niet voor iedereen. De persoon voor hem mocht er gerust van af weten. Op haar retorische vraag wilde Floyd wel antwoord geven, maar het zou de situatie niet meteen verbeteren.
‘Daar heb je een punt, maar ik had liever niet dat mijn arm eraf werd gebeten door een Houndoom, of dat ik levend werd verbrand door één of andere Charizard van een kerel.’ zei hij alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Floyd schoof ondertussen maar een stoel naar achter om daarop te gaan zitten. De map legde hij voor zich op het bureau. ‘Die kerel gaat trouwens een groter probleem zijn dan Mevrouw Florbelle. Ik ben er zeker van dat hij jou zelfs aan kan zonder enige moeiten.’ Floyd wilde eigenlijk zijn benen op het bureau leggen maar dat was een actie die misschien net wat te ver ging. In plaats daarvan ging hij wat onderuitgezakt op de stoel zitten.}

“Een… Kerel?” Allison’s blik veranderde en ze vernauwde haar ogen, de jongen voor haar geïrriteerd aankijkend. Ze wist dat ze niet de sterkste Pokémon had van Kalos, maar… Zonder enige moeite? Juno en Minerva zonder enige moeite? En Lucy? “Tsk,” kwam er uit haar mond, terwijl ze haar blik richtte op de map die voor de neus van Floyd lag. Al gauw richtte ze haar blik echter weer op de man en vouwde ze haar armen gespannen over elkaar heen. “Wie is deze kerel waar je ‘t over hebt? En waar kwam hij vandaan?” Ze kon het niet hebben. Een extra bedreiging nu, was nog erger dan op elk ander moment. Niet nu de experimenten op ontploffen stonden, niet nu alles maar twee kanten op kon: gigantisch goed, of gigantisch fout. Niet nu, absoluut niet nu.

_{Een kleine grijns kon Floyd niet onderdrukken toen dat hij eindelijk de aandacht van Allison had weten te krijgen. Ze was geïnteresseerd in Aiden. Natuurlijk was ze dat als hij zei dat hij haar makkelijk aan kon. ‘Hij had zichzelf voorgesteld als Aiden.’ begon hij met uitleggen. Floyd kon zich maar al te goed herinneren hoe dat hij af kwam om het meisje te beschermen. Ze kon het zelf niet aan dus had ze hem maar geroepen. Eerst had hij niet geweten hoe, maar achteraf was het duidelijk geworden. De had haar Holo Caster gebruikt. ‘Mevrouw Florbelle moest hem met haar Holo Caster om hulp gevraagd, en natuurlijk was hij afgekomen. Hij was zeer beschermend over haar.’ wat de relatie was tussen die twee bleef echter een raadsel voor hem. Het was haast alsof die twee zelf niet wisten wat voor relatie ze hadden.}

Aiden? Aiden? Nee, die naam had ze nooit eerder gehoord. Of wacht. Die gast die die ene gym had vermoord? Nee, vast niet. Allison schudde haar hoofd lichtjes en blikte even op de Lucario, wie in het hoekje van het kantoor zat, met een strakke blik kijkende naar Floyd, klaar om aan te vallen als ze dit commando kreeg. Maar, dat was niet het plan van Allison. Nee, ze was benieuwd. Ze was benieuwd naar deze… Dreiging. Vooral als werd gezegd dat zij geen match was. Want, er mocht niet vergeten worden: zij speelde vals. Heel vals.
“Beschermend? Over Lilium?” Allison vernauwde haar blik. “Familie?” vroeg ze. Gadver, dat kon ze al helemaal niet gebruiken. Florbelle had contact met hem opgenomen? Dus ze had ‘r mondje voorbij gepraat aan deze… Aiden? Misschien moest ze zelf maar eens een bezoekje aan mevrouw Florbelle gaan geven…

_{Floyd begon maar wat te spelen met de map die voor hem op het bureau lag. Hij ging dan ook iets dichter bij het bureau zitten en speelde maar met één van de hoekjes terwijl hij wachten op een reactie van Allison. ‘Volgens mij was het geen familie.’ zei hij terwijl dat hij even een blik wierp op Allison. ‘Eerder een heel goede vriend van haar.’ hij probeerde terug te denken aan alles wat er toen was gebeurd. Over hoe de persoon zich gedroeg tegenover Lilium en wat zijn motieven waren. ‘Volgens mij ken je die kerel wel, of heb je er al over gehoord. De kans is namelijk groot dat hij degene was die één of andere Gym vernietigd heeft. Zijn Charizard had toen namelijk ook redelijk wat schade aangebracht.’ de hoekjes van de map waren ondertussen niet meer goed genoeg. Hij openden het ding maar om er verder in te bladeren en dat terwijl hij sprak. Daardoor keek hij Allison zelfs niet meer aan.}

Geen familie? Allison fronste. Een goede vriend, was ‘t niet? “Dus… Ze heeft vrienden,” mompelde Allison. Ze opende het mapje wat op haar bureau lag en haar blik verwijdde zich toen ze merkte dat deze leeg was. Langzaam gleed haar blik naar de map die ze naar Floyd’s hoofd had gegooid. Oh Arceus, dat ging niet waar zijn toch. Altijd kraste ze in dat mapje commentaren, klachten en dergelijken die ze had terwijl ze hier zat. Aan de telefoon of doende alsof ze bezig was. En hij, degene waarover het halve mapje was, moest dat ding in zijn handen krijgen? Arceus. Dit was niet oké.
Ze luisterde gefrustreerd naar zijn volgende woorden. Ja, ja. Gym verwoest… Wat? Gym verwoest? Arceus, dit was niet haar pakkie an. Ze hadden nog een Elite. Die zou hier wel mee te maken krijgen, zij wilde graag blijven leven.
En toen deed Floyd wat hij nooit had mogen doen. Hij opende het mapje. Gezien de grootte van het bureau wist Allison dat ze er niet zomaar overheen kon leunen en binnen no-time had ze haar knie op het bureau en schoot ze naar het mapje toe, in een poging hem af te pakken en in de hoop haar evenwicht te behouden en niet aan de andere kant van het bureau te donderen.
Privacy, jongens. Afblijven.

<sub>'wonder boven wonder heeft ze inderdaad vrienden, en een die ik niet snel terug wil zien.' zei Floyd. De map voor hem zag er niet bepaald interessant uit, het was enkel goed om wat te doen te hebben. 'Zijn Charizard was tevens in staat om te mega evolueren.' zei hij terwijl dat hij Allison even snel aab keek. 'Zo een mega evolutie moet handig zijn om in je bezit te hebben.' ging hij nog verder.
Floyd hield zijn handen meteen van het document weg en hield ze wat omhoog toen Allison op hem af schoot. Dat was iets waar hij duidelijk niet naar mocht kijken wat hem enkel nieuwsgieriger maakten. Eerst had het hem zelfs niks geïnteresseerd. 'Iets zegt me dat je niet wilt dat ik het lees.' zei Floyd met een kleine glimlach. De pokemon in de hoek van de kamer was hem nog niet opgevallen.


Sorry voor eventuele fouten, eerste keer dat ik met gsm post x3</sub>

Zijn woorden drongen niet meer tot haar door en haar blauwe ogen stonden strak gericht op het mapje waar hij mee zat te spelen. Daar stond alles in. Het was haar algemene notitiemapje, één die normaal in de gesloten lade van haar bureau zat, maar aangezien ze er zojuist in had lopen krabbelen had deze op het bureau gelegen. Hierin stonden niet alleen opmerkingen over het team, Giovanni en dergelijken. Hier stonden ook haar notities over de experimenten. Uitwerkingen, belangrijke punten en ontwikkelingen hierin. Dit mapje was misschien wel het meest belangrijke in dit kantoor. En hij had het. En zij had het naar zijn hoofd gegooid. Ze was een Slowpoke soms.
In stilte zat ze op het bureau met een gefrustreerde blik naar het document te kijken. “Nee,” kafte ze zodra Floyd zijn woorden sprak. “Absoluut niet.” Giovanni zou haar vermoorden. Het was niet eens echt de bedoeling dat Marcus het zou weten, enkel zij die geheimhouding hadden gezworen. En Floyd… Floyd was misschien wel de meest onbetrouwbare zak die Kalos kende. Arceus. “Hoeveel heb je gezien?” siste ze. Hij had gebladerd. Als hij ook maar iets over de DNA-sequenties had zien staan, dan had ze een probleem.

Was niet helemaal sure of 'ie nou het document weghield, of alleen z'n handen. ^^"

<sub>Bedenkelijk keek Floyd naar Allison. Haar reactie was perfect om te weten dat het een zeer belangrijk mapje was. Iets met belangrijke documenten en wie zou nu ook niet willen weten wat dat er in stond? Gewoon al door de reactie die hij had gekregen wilde hij wel weten wat er voor de rest nog allemaal in stond. Zaken die hij al gelezen had waren...interessant om het kort even te beschrijven. ‘Hangt er van af, wat denk je dat ik misschien gelezen kan hebben?’ hij hield zijn handen nog steeds naar boven, en het mapje hield hij vast tussen twee vingers. Ondertussen schoof hij ook nog eens zijn stoel naar achter door zichzelf wat af te zetten met zijn benen. ‘In ieder geval was het interessante informatie voor zover ik heb kunnen zien.’ vanuit zijn ooghoeken keek hij even naar het mapje tussen zijn vingers. De verleiding was zo groot om het ding terug beter vast te houden en het weer te openen. Misschien moest hij dat maar doen. En dan luid op voorlezen wat erin stond. Een goed idee zou het in ieder geval niet zijn. Als hij al zo’n reactie bij Allison kon opwekken door er gewoon wat in te bladeren.


Haha, sorry dan voor de onduidelijkheid. Dat was waarschijnlijk de eerste en laatste keer dat ik post met mijn gsm. Zo'n onhandig ding om mee te posten .-.</sub>