PETS VOOR JE HOOFD || &Aiden

Met een vermoeide zucht pakte Raven zijn neusbrug even beet toen hij nergens een teken van Nanook, noch Aiden kon vinden in de grot. Luca scheen ook al niet zoveel geluk te hebben. Wat het ook mocht wezen dat de vloedgolf op hen had afgestuurd, het verstoorde alle energie in de grot. Dan moesten ze het maar op de ouderwetse manier doen. ”Kom, we gaan je trainer zoeken,” mompelde Raven naar de hagedis. Het beest leek het water te hebben overleefd, maar hij wist niet zeker of ze met hem mee zou lopen als hij niet aangaf dat ze weer naar Aiden toe gingen. Hij stopte zijn handen in zijn zakken en begon weer te lopen. Hij had geen idee waar naartoe, hij kon niks zien in deze grot, maar Aiden kon toch niet zo ver zijn? Zijn conditie was wat dat betreft te vergelijken met dat van een Slowking.

Aiden keek even met een zucht naar de Riolu, wie gelukkig niet al te onhandelbaar leek en wel bij hem in de buurt leek, terwijl het er momenteel niet echt op leek dat ze een uitweg hadden. En Aiden had ook geen grote waterpokémon die hen kon helpen. Nee, en om zijn Charizard nou in de grot los te laten was ook weer zo wat. Hij had niet het idee dat zoiets, zelfs als het Mega Charizard X was wie minder vatbaar was voor water, een al te goed idee was. Vandaar dat hij zijn Holo Caster er maar bij pakte. “Eens zien of ‘ie te bereiken is,” mompelde hij, voor hij begon te typen.

Pling. Pling. Pling. Met een geïrriteerde uitdrukking op zijn gezicht, haalde Raven het apparaat uit zijn tas. Arceus, dat ding bleef afgaan. Hoe zette hij het uit? Hij begon gewoon willekeurig op de toetsen te rammen, in de hoop dat het ìets zou doen. Het zou op spraak moeten werken, maar het enige wat het ding deed was piepen. En toen klonk er een geluid alsof een camera afging. Dat was vast ook niet goed. Raven zuchtte en liet zijn armen weer hangen. Hij gaf het op. Hij ging die holo caster nooit snappen.
Opeens pakte Khaleesi het ding uit zijn handen. "Hey!" riep Raven verontwaardigd. De hagedis rende ermee weg en begon toen vanaf een afstandje met het ding te spelen. Alsof zij wel zou weten hoe het werkte. Opnieuw dat camerageluidje, en met een geïrriteerd gezicht pakte Raven zijn mobiel weer terug.

Aiden’s telefoon trilde en even keek hij sufjes naar de warboel die zich op zijn scherm liet zien. He? Wat? Geïrriteerd klikte hij het scherm uit en keek hij naar de Riolu. Net toen hij een botte opmerking wilde maken, trilde de telefoon echter weer en hij zette hem weer aan, om een foto van Raven op zijn telefoon te zien. … Wat? Nog verbaasder bleef hij hier naar kijken en het duurde niet lang voor er ook een foto van Khaleesi te zien was. Wat? Aiden snapte er niets meer van. Hij tikte een kort berichtje naar Raven en tikte het scherm weer uit, om de Riolu licht geïrriteerd aan te kijken. “Je trainer is een Slowpoke, weet je dat? Een blinde Slowpoke,” zei hij. Hij was even vergeten dat Raven blind was.

Hij had het nog niet uit Khaleesi's poten getrokken, of hij ging weer af. Één keer pling dit keer. "Hoe zet je dit ding uit?" mopperde Raven nukkig, terwijl hij dit keer met het apparaat schudde in de hoop dat dat wel zou werken. Als dit Aiden was, was hij nog stommer dan een Seedot. Hij wist toch dat hij niet kon lezen. Arceus.
Één ding was dan in ieder geval wel duidelijk. Hij was niet verdronken.

Nanook keek even met grote ogen naar Aiden. De Riolu was hem gevolgd in de hoop dat hij hem weer naar zijn trainer kon brengen, maar naarmate hij het gedrag van de jongen observeerde, begon hij hier steeds meer over te twijfelen. Met grote ogen keek hij naar het ding dat Aiden in zijn handen had. Was dat niet hetzelfde als die van het blonde meisje? Hij trok even aan zijn broekspijp, en toen Aiden zich naar hem omdraaide, ging hij op zijn tenen staan en tikte hij zacht tegen het apparaat aan. Vervolgens liet hij zich weer zakken en keek hij Aiden vragend aan als een kleine puppy, in de hoop dat dat hem zou aanmoedigen ... iets te doen. Hij wilde terug naar Raven.

Zijn Holo Caster trilde weer. ‘Bel Aiden,’ stond er, waarna Aiden een berichtje toegestuurd kreeg over hoe het contactpersoon niet bereikt kon worden. Aiden zuchtte een keer. Snapte Raven nou niet eens hoe hij moest whatsappen met zijn Holo Caster? Wat was het toch een dom persoon, eigenlijk. Hij keek naar de Riolu die maar liep te gebaren naar zijn Holo Caster en knikte een keer. “Inderdaad, Raven weet niet hoe hij ermee om moet gaan,” zei Aiden serieus.
Ondertussen was Khaleesi bij Raven en had ze een selfie gemaakt, terwijl ze toekeek hoe Raven mopperde hoe hij het ding uit moest zetten. Ze keek naar Luca en een grote grijns sierde haar gezicht, voor ze een vlammenwerper naar zijn hoofd slingerde. Yeay, vuur ~

Zijn Holocaster hield, godzijdank, op met piepen. Raven wachtte zwijgend op het geluid van een ringtoon. Kon die idioot niet bedenken dat hij hem moest bellen. Met een zucht hield hij het ding voor zijn mond. "Bel Aiden," sprak hij kort en luid, alsof het ding doof was. Hij hoorde een irritant piepje, toen het bericht 'Sorry, that name could not be found.'. Raven snoof geïrriteerd. Zo moest het werken, toch? Arceus wat had hij aan dit ding als hij er niet eens mee kon bellen. "Aiden!" herhaalde hij kort. Weer een foutmelding. "AIDEN!" schreeuwde hij toen, hard genoeg om het monster in de grot weer te ontwaken. Toen er geen reactie kwam sloeg Raven zijn hand over zijn ogen en liet de arm met zijn mobiel chagrijnig naar beneden vallen. Hij gaf het op.
Khaleesi vuurde plots een aanval naar Luca en de Lucario kon nog maar net op tijd opzij springen. Raven herkende het geluid van een vlammenwerper en draaide zich boos om. "Kap daarmee," siste hij naar de Charmander. Hij was net bijna verdronken, en had geen zin om ook nog eens geroosterd te worden.

De Charmander zou kwispelen als haar staart daarvoor gemaakt was, terwijl ze de naam van haar trainer keer op keer hoorde. Ja, daar wilde ze heen! In haar enthousiasme had ze een poging gedaan de Lucario te flamberen, wie hier duidelijk niet al te blij mee was. Niet dat haar het uitmaakte, zij wilde gewoon terug naar Aiden. Aiden was veel leuker, wat moest zij nou met deze gast? Het leek er immers niet op dat haar trainer al te veel respect had voor de blinde gast. Meheheh. Ze wilde terug. Zonder erover na te denken dat het meer onrust zou veroorzaken dan haar waard was, wandelde ze daarom op de jongen af. Aan zijn voeten staand opende ze haar bek en deed ze een poging hem in zijn been te bijten. Wat was ze een schatje.

Aiden deed ondertussen niets boeiends, maar moest wel even in deze post vermeld worden. Dus hier. Aiden deed niets boeiends en zat een beetje tegen de telefoon te mompelen.

Luca wierp de Charmander even een waarschuwende blik, maar ze leek er niet zo van onder de indruk te zijn en stapte vrolijk op Raven af. Echt dankbaar voor het feit dat hij haar niet had laten verdrinken kon je het niet noemen. Het probeerde meteen haar tanden in zijn broek te zetten. Raven trok snel zijn been op en maakte een rare huppelpas naar achter toen hij de scherpe tandjes op elkaar hoorde klappen. "Hey, laat dat," sprak hij geïrriteerd. Luca stapte op de Charmander af en gromde dreigend. Hij ging het kleine ding niet aanvallen (ondanks haar debiel hoge level), maar ze moest wel echt stoppen nu met dat gedrag of anders gingen ze Aiden nooit vinden. Geërgerd hief Raven zijn mobiel weer voor zijn mond. "Aiden, bel, of ik hang je hagedis op!" riep hij weer, alsof het ding dan opeens wel zou werken. "Calling Aiden," klonk er toen ineens. Natuurlijk...

De Charmander lachte enthousiast toen Raven naar achteren stapte. Het leek erop alsof ze had gehoopt dat hij zou vallen en oprecht teleurgesteld was dat dit niet het geval was. Toen ze de naam van haar trainer hoorde, schoot haar kopje weer enthousiast omhoog. Ditmaal sprak de Holo Caster ook de naam van haar trainer uit en ze stak haar armpjes er naar uit. Ze wilde het hebben! Terug naar haar trainer!
Aiden deed ondertussen nog steeds niets boeiends, want hij was niet zo’n spectaculair persoon. Toen hij echter gebeld werd, hief hij zijn wenkbrauwen op. Raven, stond er. Aiden bleef enkele tellen naar het ding zitten kijken, voor Raven zou het enkele keren overgaan duren, voor hij eenmaal opnam en de telefoon stilletjes aan zijn oor zette. Hij was benieuwd.

Hij hoorde hoe de Charmander zijn mobiel weer wilde grijpen en hield het expres wat hoger zodat ze er niet bij kwam. Raven liep een beetje bij haar vandaan, veilig uit de buurt van haar tanden en drukte toen de holocauster tegen zijn oor. Het ding ging zowaar over. Tenminste, dat dacht hij, want Raven had natuurlijk nog nooit een telefoon gebruikt. Ongeduldig wachtte hij op een antwoord, maar er leek niks te gebeuren. Toen opeens een stilte. Hoorde er nu geen 'hoi' te komen ofzo, zodat hij op zijn minst wist of hij wel de juiste persoon had gebeld. Voor hetzelfde geld hadden ze hem verbonden met de lokale pizzeria. Raven zuchtte. "Yo, Aiden? Zeg alsjeblieft dat dit ding werkt," sprak hij toen geïrriteerd.