Burn heals (Route 10)(Lilium Florbelle)

Verveeld leunde de roodharige man achterover in een grote sofa die in de hoek van het Pokécenter stond. Zijn vermoeide spieren vonden het geen goed idee om nog langer verder te gaan na zijn ontmoeting met de Cyllage City gym, Grant. Nadat hij de hele klim naar boven had gemaakt had hij ook weer naar beneden gemoeten. Voor de echte watjes was er een trap gemaakt die Marcus dus ook maar genomen had. Maar toch. Of je nu naar beneden ging of niet, het was een heel eind. Hij had zijn Houndoom het hele eind moeten dragen toen hij er achter kwam dat zijn pokébal dus niet aanwezig was aan zijn riem. Tot zijn grote ongenoegen had hij hem net helemaal onder in zijn sporttas gevonden. Hij was moe en wilde niets liever terug naar het hoofdkwartier. De doktoren waren ondertussen bezig met het herstellen van zijn Pokémon. In de tussentijd nam hij het er van. Salamence was er nog redelijk vanaf gekomen maar Vix was erg hard getroffen door het kleine rotsmonster van Grant. Hij moest hem maar eens een paar dagen rust gunnen. Dat was wel het minste. Toen iemand door de schuifdeuren kwam keek Marcus op. De dokter liep niet zijn kant uit. Hij legde zijn hoofd weer achteruit en blies vermoeid wat lucht uit. Toen de schuifdeuren een tijdje later weer open schoven liet het Marcus opschrikken van zijn dromerige staat. Hij keek op en zag Nurse Jou zijn kant op komen. Ze had één Pokébal in haar hand en liep naar hem toe. "Hier is je Salamence weer terug, hij is weer helemaal gezond en mankeert niets" Marcus pakte de bal aan en klikte hem aan zijn riem. Met een frons keek hij weer terug naar Nurse Joy. "En mijn Houndoom?" Nurse Joy deed haar mond open en op dat moment gingen de schuifdeuren weer open en kwam Vix aandraven. Hij blafte opgelaten en ging naast Marcus zitten. "Hij is weer zo goed als de oude, maar hij moet even een tijdje rustig aan doen" Marcus knikte. Dat had hij zelf ook wel bedacht. Hij stond op en pakte zijn sporttas op. Hij knikte naar Nurse Joy en liep samen met Houndoom naar buiten. De zon was aan het opkomen. Fijn, hij was de hele nacht wakker gebleven. Hij wreef in vermoeide ogen en aaide zijn Houndoom over zijn hoofd. "Laten we naar een hotel in Geosenge Town gaan" Zei hij hardop tegen Vix. Hij herinnerde zich dat daar een vrij fijn hotelletje was. Terug naar het hoofdkwartier zat er niet voor hem in. Hij moest nog wat zaken afhandelen met een klant in Shalour City. Hij was het net even vergeten.

Onder het genot van een sigaret had hij Cyllage City achter zich gelaten en had hij zich op route 10 gewaagd. Hij zou meteen in checken als hij eenmaal aangekomen was en dan vier uurtjes rust nemen. Daarna moest hij echt door als hij op tijd in Shalour City wilde zijn voor de onderhandelingen. Toen hij met zijn hand naar zijn jaszak ging om een nieuwe sigaret te pakken stootte hij de pokébal van Salamence er per ongeluk af. Hij wilde net bukken om hem te pakken toen een klein hondachtig beestje uit de bosjes sprong en hem in zijn bek van de weg afgriste. "Hé!" Riep Marcus boos en hij kwam overeind. Nog vier van de kleine duivels kwamen over de weg rennen. "Oh nee, niet vandaag!" Hij pakte een lange stok die van een boom afgebroken was en rende achter de dader aan. Ze rende helemaal voorop en leek het heel leuk te vinden dat Marcus achter haar aan kwam. Uit frustratie gooide hij de stok met een gemikte boog naar voren. Tot zijn eigen onvervalste verbazing raakte hij haar en kwam ze hard neer. Marcus pakte de stok van de grond af en stond dreigend over haar heen. "Geef maar weer hier, vuile dief" Zei hij op een duistere toon en hij tikte de pokébal met de stok naar zichzelf toe. Hij stak zijn hand er naar uit. De Growlithe was nog niet klaar en blies een grote vuurstraal zijn kant op. Zijn jas schoot in brand en er ging een withete pijn door zijn hand. Hij brulde van de pijn en trok zijn brandende hand terug. Vix probeerde nog om Growlithe aan te vallen maar het kreng was te snel en verdween in een paar bosjes. Voor de zekerheid blies Vix nog een Flamethrower er achteraan zodat het gras in brand vloog. Marcus liet zichzelf op de grond vallen en rolde zijn arm op goed geluk door de aarde heen, grommend van de pijn aan zijn hand. Hij klopte met zijn hand op zijn jas om de restanten uit te krijgen en moest moeite doen niet nog een keer te brullen. Vix ijsbeerde nerveus voor hem langs en leek gefrustreerd dat hij niets kon doen. Marcus ondersteunde zijn pijnlijke arm en keek naar zijn hand die roodachtig wit leek en .. nat? Marcus beefde en zakte neer op de grond. Hij kreunde en liet zijn hand rusten op zijn schoot.

Marcus staarde heel lang gewoon neer op zijn zeer pijnlijke hand. Zijn blik ging over zijn jas die verschroeid was op verschillende plekken op zijn arm. Hij kon het niet verhelpen, maar hij dacht op dat exacte moment: Zo voelt het dus als Vix iemand verbrand. Op dat moment klonk achter hem de kreet van een meisje. Hij draaide zijn hoofd met een ruk om en kwam zo snel mogelijk als het hem lukte overeind. "Nee natuurlijk gaat het niet" Snauwde hij. Hoe kon je zo'n domme vraag stellen? "Als iemand moord en brand-" Toepasselijk, brand. "schreeuwt neem ik aan dat het niet goed met ze gaat!" Hij wiegde zijn hand heen en weer voor haar neus. Hij kreunde toen een heftigere pijnscheut door zijn hand ging en hij hield hem vast bij de pols. "Verdomme, als ik die Growlithe krijg dan zal ik haar" Zijn ogen gingen naar de Fennekin die ze in haar armen had. Pas nu merkte hij haar pas echt op door zijn pijnlijke hand. Was die nou, shiny? Dat deed hem meteen denken aan de Fennekin die hij aan Allison gegeven had. Hoeveel shiny Fennekin liepen er nou in Kalos? "Nou sta daar niet zo! Heb je niet iets bij je of zo voor mijn hand?" Blafte hij in een poging het gesprek een beetje in een wat vriendelijkere richting te duwen.

Marcus kneep zijn ogen nogmaals stijf dicht toen hij zijn hand tegen zich aanhield. Innerlijk vloekend beet hij op zijn tong om niet nog een kreet te slaken. Zijn hoofd schoot omhoog toen iets naar hem siste. Instinctief verstijfde hij om te kijken wat de bron van het geluid was. Het was de shiny Fennekin. Marcus staarde als gehypnotiseerd naar haar en miste de zalf die hem tussen zijn ogen raakte. "Auw, Arceusverdomme" Blies hij en hij pakte de tube met zijn nog gezonde hand uit het gras. "Ik mag het hopen" Zei hij tussen zijn tanden door. Hij besloot om weer te gaan zitten toen het open draaien met één hand niet leek te werken. Hij plofte neer op een robuuste, omgevallen kei. Moeizaam klemde hij de tube tussen zijn knieën en trok en draaide met zijn vingers aan het dopje tot hij los klikte. De zalf rook absoluut vreselijk naar zijn mening. Vix snoof er voorzichtig aan en nieste meteen. Voorzichtig ging hij weer naast Marcus staan en keek zowel Lilium als de Fennekin met de meest vieze blik aan die hij kon opbrengen. Marcus pakte de tube in zijn handen en kneep een deel er uit op zijn verbrande hand. Eerst voelde het alsof zijn hand er af zou vallen. Hij slaakte een vrij ingehouden kreet en beet hard op zijn tanden. Marcus sloeg voorover en haalde gejaagd adem. Zo snel als het gekomen was verdween het ook weer en werd het aangenaam koel. Een blik van verlichting schoot over zijn gelaat en hij haalde opgelucht adem. Zijn vrede werd al snel verstoord door de Fennekin die steeds gemener begon te grommen. Inmiddels begon Vix ook mee te doen. "Bedankt" Hij gooide de tube weer terug en stond op. Het zou onmogelijk zijn dat dit Allison haar Fennekin was.. ze zag er uit alsof ik haar een winnend lotto ticket had gegeven. Zoiets zou ze toch niet verkopen? Hoopte hij. Beter van niet. Alle moeite voor dat pest beest gedaan en zie nu. Nah. Er waren wel meer Pokémon die hem in één oogopslag bij hun eerste ontmoeting besloten dat ze hem niet mogen. Dit was vast ook weer zo een geval. "Aardige companion heb je bij je" Merkte hij koeltjes op.

Marcus knikte nors. "Ja, die verdomde Growlithe. Ze pikte een van mijn pokéballs die ik had laten vallen!" Hij verhief ongevraagd zijn stem. Hij werd alweer mild kwaad bij het idee. "Toen ik haar eindelijk te pakken had-" Hij liet het gedeelde met de stok weg om zo neutraal en ongevaarlijk over te komen. "stak ze mijn hand in brand toen ik de pokébal wilde oppakken" Legde hij uit terwijl Marcus het irritante gesis en gegrom van achter het meisje haar benen probeerde te negeren. Dat kreng zou wel een toontje lager zingen als hij er klaar mee zou zijn.. Toen het meisje zei dat ze het normaal niet deed begon Marcus na te denken. Opnieuw dacht hij: Wat waren de kansen? "Waar heb je die Fennekin vandaan?" Vroeg hij op een neutrale toon en hij liet zijn gewonde hand aan zijn zijde hangen. Ondertussen keek hij opzij naar Vix die harder begon te grommen. Het diepe gegrom leek wel uit zijn borst te komen. Hij keerde zijn blik weer terug naar zijn gesprekspartner omdat hij goed wist dat hij niets zou doen tenzij Marcus anders zei.

Marcus kneep zijn ogen een beetje dicht. Met andere woorden ging ze er van uit dat het zijn schuld was? In zekere zin was het dat ook. Maar dat accepteerde hij niet. Toen de Fennekin terug gestraald werd gaf Marcus heel bewust antwoord. "Het voelt een stuk beter" Zei hij zo rustig als hij maar kon. Op het moment dat ze echter een vrouw met roze haren noemde veranderde zijn blik meteen. Het ging van neutraal, licht geïrriteerd naar pure woede. Hoe durfde ze! Hij had al die moeite gedaan voor die Fennekin .. en nu! Zijn ogen boorde zich in die van Lilium en met een vreemde, beverige toon die best wel krankzinnig klonk zei hij: "Roze haar?" Hij rechtte zich in zijn volle lengte op zodat hij boven het jonge meisje uittorende. "Heeft je moeder je niet geleerd dat het fout is Pokémon van andere te stelen? Die Fennekin is van mij" Siste hij. Hij schoot abrupt naar voren zodat zijn gezicht op enkele millimeters van die van het meisje was. "Geef hem terug, of anders" Fluisterde hij onheilspellend.

Marcus reageerde door achteruit te wankelen. Hij hield zijn gewonde hand stevig bij zich en begon geamuseerd te lachen. "Een dief en een leugenaar!" Riep hij uit. Hij wierp een blik op zijn Houndoom die gespannen naar Lilium keek met zijn duistere blik. "Is dat niet enorm .. onopgevoed" Zei hij weer op een fluistertoon en hij sloot zijn ogen. Toen hij ze weer opende legde hij zijn hand op een van zijn eigen pokéballs die aan zijn riem hingen. "Misschien moet ik mezelf maar eens voorstellen, het is enorm onbeleefd van me dat ik je probeer op te voeden en je geen flauwe notie hebt wie ik ben" Hij schraapte zijn keel en liep om Vix heen zodat hij zijn goede hand op een van zijn ramshoorns kon leggen. Ze liepen zo scherp naar achter dat ze bijna zijn rug raakte. "De naam is Marcus Ludovic, elite leider van Team Rocket"

Marcus nam haar gezicht op die asgrauw was. Hij had een glimlach op zijn eigen gelaat die evenwijdig was als die van een Banette. Kleine meisjes de stuipen op het lijf jagen. Niet heel moeilijk maar wel echt heel hilarisch voor hem zelf! Echter toen de term Team Rocket was gevangen veranderde de houding van de blondine compleet en keek ze hem aan met een woede die karakteristiek was voor zekere slachtoffers van Team Rocket. Hij gooide zijn hoofd in zijn nek en bulderde van het lachen. Hij schokte er van en boog voorover. Voor een moment vond hij zelf dat hij waanzinnig klonk. "Maar zeker, ik ben inderdaad een moordenaar" Beaamde hij, terug denkend aan zijn half broeder Fõrne. Oh, wat had dat enorm goed gevoeld toen hij een kogel tussen zijn ogen joeg. "En wat voelde het verdomde goed!" Riep hij uit met oprechte emotie. "Als ik er aan terug denk beef ik nog van genoegen, wat heeft die hufter het verdiend te sterven" Joelde hij, zijn amber kleurige ogen fonkelde triomfantelijk.

Marcus haalde zijn schouders verveeld op en grinnikte duister. "Andere mensen hun levens interesseren me niets" Sprak hij waarheidsgetrouw. "Ik hecht nog meer waarden aan mijn favoriete jas dan aan de levens van andere mensen en Pokémon" Goed, wat Vix betrof klopte dat laatste niet. Maar als hij sprak over alles in het algemeen kwam het wel erg dicht bij de waarheid. Hij merkte dat ze wel erg dicht bij de bosrand kwam. Als ze ging rennen kon Vix haar moeiteloos inhalen.. of zijn Salamence haar opsporen. "Dat geldt dus ook voor jou, meisje, het zou een erg ongelukkige situatie zijn als ze jou vinden ergens in dat bos" Hij knikte naar het bos achter haar. "Beroofd en ..?" Dat liet hij aan haar met een geweldige grijns.