Help me, i’m lost [met Cevella Greenday]

Een koude rilling trok over haar lichaam bij de zoveelste windvlaag. Ze trok de rits van haar helemaal tot boven dicht. Het hielp, ook al zat er maar een paar centimeter verschil in. Met haar fijne handen pakte ze de nepbond kraag van haar capuchon en trok deze over haar hoofd. De sjaal die ze aan had deed ze nog een stukje verder omhoog tot deze over haar neus zat. Ze had het gevoel dat ze net een Piplup door de sneeuw waggelde. Natuurlijk was haar lopen verre van waggelen, alleen door de dikke kleren kreeg ze dat gevoel wel. Haar kleine rondje om was veranderd in een gevecht tegen de sneeuw. Al een paar minuten had ze vrijwel niemand meer zien lopen. Iedereen was thuis of schuilde ergens in een winkel of ander gebouw. Ach zo had ze wel haar rust, als je dat nu al zo kon noemen. Plotseling zag ze het silhouet van een persoon staan. “Wie is daar?” Hoorde ze een vrouwenstem zeggen. "Cevella," antwoordde de blondine terwijl ze naar de vrouw liep. Gelukkig was deze niet ver van haar verwijderd en was ze er binnen een paar seconde. "Wat doe je buiten met dit weer?"