Met een ietwat moeilijke blik staarde Joey naar de Pokéball van zijn Pachirisu terwijl Max op zijn schouder meekeek. De jongen had na lang nadenken toch een besluit genomen om Sparky terug naar huis te sturen.. dit deed hij omdat de Pachirisu van nature al erg bang en schuw was en er dus een kans was dat hij gewond zou raken mits hij de elektrische Pokémon zou gebruiken in een gevecht. Het was geen leuk besluit maar wel iets om over na te denken daarbij was het voor zijn eigen veiligheid. Joey keek naar zijn twee overige Pokémon die op hem stonden te wachten, wat betekende dat hij de Pokéball op het plateautje moest neerleggen. “Dag Sparky.. tot gauw.” De jongen drukte op het knopje van het apparaatje en keek toe hoe de Pokéball verdween. Joey richtte zich tot de Fletchling en Growlithe en wenkte dat ze mee moesten komen, Max was echter niet van plan om van zijn schouder te wijken. Elin en Nala volgde, eigenlijk was het de Growlithe die hem volgde op de voet want de Fletchling zat op haar kopje, naar buiten. Joey wist eigenlijk niet zo goed welke kant hij opliep van Lumiose City en liep dus op gevoel een kant op. Nala bleeft opvallend bij hem in de buurt want het was ondanks de kou best druk, en de Growlithe wilde hem niet kwijt raken, Joey ook niet overigens. “Wat zullen we eens gaan doen?” vroeg de jongen aan zijn Chespin die vragend opkeek en met zijn ene pootje over zijn kopje krabbelde. Zelf wist hij het ook niet zo goed. Het was ook behoorlijk een tijd geleden dat hij besloot om verder door Kalos te trekken, hij was naar zijn oma gegaan om even tot rust te komen en had vervolgens maanden later een beslissing genomen die hij vandaag had uitgevoerd. Nu kon hij Max wat beter leren kennen hoewel dat niet echt moeilijk was, de Chespin vertrouwde hem blindelings.
Sinds het ei was gekomen en Nala was geboren had de jongen niet echt veel tijd gehad om aan uitbreiding van zijn team te denken. Sowieso zou het geen vervanging voor de Pachirisu worden maar het was wel verdomde handig om een elektrische Pokémon in z’n team te hebben. Zodoende had de tienjarige knul dus besloten om verder te gaan en Nala wat van de wereld te laten zien, deze vond echter alles interessant dat op haar pad kwam. Joey merkte nu pas op dat hij langs een winkeltje liep met allerlei accessoires. De jongen stopte dus met lopen en keek even naar zijn Growlithe die niet helemaal begreep wat hij aan het doen was. Voorzichtig snuffelde de puppy aan de stelling met sjaaltjes, waardoor de jongen een idee kreeg. De Growlithe van zijn ouders had ook zo’n soort sjaaltje om zijn nek heen en dat was omdat het dan meer persoonlijk was.. hij had altijd al een eigen Growlithe willen hebben, dus vond hij het niet meer dan logisch dat Nala een halsband kreeg. Ze hoorde immers bij de familie. Joey grijnsde lichtjes en pakte een gele band van het rek af, waar hij het voor de Growlithe haar ogen hield. Voorzichtig rook Nala aan het stuk stof en kefte vrolijk naar de jongen als teken dat ze het er mee eens was.. of de Growlithe vond het gewoon leuk om haar stem te laten horen. Grinnikend kwam Joey weer overeind en liep naar binnen om de band af te rekenen. Max, Elin en Nala volgden hem vrolijk op de voet en bleven netjes achter hun trainer staan. Zo duur was het immers niet. “Kan ik je ergens mee helpen, jongen?” klonk een vrouwenstem en Joey moest op zijn tenen gaan staan om over de toonbank heen te kunnen kijken en legde met veel moeite de band op het houten blad. “Deze alstublieft,” reageerde Joey met een vrolijke ondertoon.
De vrouw knikte met een zachte glimlach rond haar lippen en pakte het geld van de jongen aan, die op zijn buurt de gele band aanpakte van de vrouw. “Wat een schatjes heb je daar,” sprak de vrouw en knikte met haar hoofd richting het groepje Pokémon dat achter hem stond, waardoor Joey zich naar zijn Pokémon draaide. “Het zijn niet altijd schatjes hoor,” grijnsde Joey plagerig naar de Chespin en Fletchling maar legde toen een hand op ieder een kopje van de twee Pokémon. De vrouw grinnikte even om zijn opmerking en Joey verliet toen het winkeltje, na haar te hebben bedankt. De jongen liep verder over straat terwijl hij werd gevolgd door zijn Pokémon, hoewel Max inmiddels alweer op zijn schouder zat genesteld. Stopte Joey na een tijdje met lopen bij een klein pleintje, waarnaar hij naar Nala wenkte dat ze op het randje mocht springen. De Growlithe deed wat de jongen van haar vroeg en keek hem ietwat met een schuin kopje vragend aan. Elin en Max kwamen aan weerszijden van de kleine puppy Pokémon staan. Joey haalde licht grijnzend de halsband tevoorschijn en liet het voorwerp voor haar ogen zweven. “Nala,” begon Joey met een kleine glimlach rond zijn lippen terwijl hij zijn vrije hand op de kruin van de kleine Puppy legde. “Vandaag ben je officieel een lid van de familie!” voegde de jongen eraan toe en boog zich toen over de Growlithe om de halsband voorzichtig vast te maken. De flap die de halsband bezat, kleurde uitstekend bij haar oranje vacht en maakte haar compleet. Joey herinnerde zich namelijk dat hij precies hetzelfde had gedaan met zijn vader zes jaar geleden, bij de Growlithe van zijn pa. Het had wel iets stoers en het stond behoorlijk eigenwijs bij deze Growlithe.
Joey schrok op toen hij een hoop kabaal naast zich hoorde en richtte snel zijn donkere ogen op de Chespin en Fletchling. De twee Pokémon hadden voor de zoveelste keer een ruzie, en dit keer leek het erop dat Elin boven Max uit torende waardoor het er behoorlijk droog uitzag omdat de Fletchling niet zo heel groot was, daarin tegen leek zijn Chespin wel een reus. Joey en Nala keken elkaar droog aan en een minuut later schoot de jongen in de lach waardoor de ruziënde Pokémon ophielden met bekvechten.
