Sooo misty..

Woedend keek ze naar de Gabite, die in de verte zichtbaar was, die het echt heel erg nodig vond om achter een andere pokémon – een wilde, aan te rennen, zo de Laverre nature trail in, waar ze vorige keer die heftige ontmoeting met een Gastly had. Dat was niet leuk. En toen was het nog niet eens zo mistig als nu. Elisia keek eventjes geïrriteerd naar voren, het was sowieso niet leuk dat ze hier was. Haar haar werd echt heel statisch van de vochtige lucht. De Staraptor vloog vlak boven hen, zoekend naar de Gabite. “Cameo, kom nu hier!” riep ze luid, haar stem klonk echt heel erg boos. De Staraptor schoot er ineens vandoor. Had hij een trainer gezien of Cameo? De Ponyta liep enkel naast haar om wat bij te schijnen en het was ook nog eens verdomde koud, dus had ze ook weer een kleine kachel. Algauw hoorde ze een luide kreet van de Staraptor en woedend gesis van de Gabite, dus ze wist dat de pokémon Cameo gevangen had. Chantal keek eventjes naar de Staraptor, die razendsnel richting het meisje schoot, met de Gabite in zijn klauwen. Deze keek furieus om zich heen. “Laat maar vallen,” sprak ze met haar ogen tot spleetjes gevormd uit woede. De pokémon zou toch niets krijgen, ze stond bijna op de grond. De Gabite snoof woedend naar de Staraptor toen ze op de grond gezet werd en keek eventjes naar Elisia. Elisia keek nu enkel stilletjes naar de Gabite. Het was een halve staarwedstrijd, maar algauw gaf Cameo het op, dus keek ze woedend weg. “Cameo, blijf naast me, anders moet je je pokéball in, begrepen,” sprak Elisia op een woedende toon, al was ze eigenlijk al blij dat de pokémon terug was. Echt, had dat beest een jachtinstinct of zo. Ineens dook er iemand op voor Elisia, iemand waar ze bijna tegen aan liep. De Gabite schrok zich rot en liet een luide sis horen. “Kijk eens uit,” siste Elisia woedend, al was eigenlijk haar schuld. Oh, ze hoopte niet dat hij haar dag nog meer ging verzieken met zijn gezeik. Ze was in een of ander moeras beland, haar pokémon ging er vandoor, er waren enge pokémon hier, dus het was sowieso al verpest. Oh, ze had echt niet haar dag.

"Dat zou ik al te graag doen, als ik iets kon zien in deze pokkemist." Had hij gezegd. Elisia snoof eventjes. Ook Cameo keek minachtend naar de oudere jongen, maar de rest bleef bijzonder rustig. Ook Keegan en dat was echt een prestatie, want normaal als Elisia boos werd, flipte hij hem ook nog eventjes. Naja, vandaag dus niet. "Ook leuk je te ontmoeten, trouwens," zei de jongen vervolgens. Elisia keek eventjes naar zijn pokémon. Ze werd langzaam wat nerveus van de mist, ze werd er nerveus van dat ze niets zag. De brunette slikte eventjes, maar keek algauw koppig weg. “Ja, echt helemaal geweldig,” sprak ze sarcastisch terug, al wist ze dat ze wat vriendelijker moest doen, als ze ooit dit gebied uit wilde en hij kon haar vast prima helpen. Ehm ja. De Staraptor achter haar keek eventjes naar de oudere jongen en zijn pokémon, om vervolgens eventjes te snuiven. De Ponyta was echter zeer vrolijk en liet haar stemming niet verpesten door de rotstemming van haar trainster. “Weet jij toevallig de weg uit dit moeras?” mompelde ze toen, maar zacht klonk het niet. Er was ook geen rust in haar stem te horen, zoals er normaal wel in te horen was, nee ze was juist heel erg nerveus. Ze vond het maar allemaal niets. En ook hij bezorgde haar de rillingen, al kon het ook komen omdat ze echt een Gastly in zijn gezicht kon herkennen. Ze kon momenteel overal een Gastly in herkennen, wat haar dus niet echt op haar gemak liet voelen. Het meisje snoof eventjes. Konden Gastly’s zich van gedaante veranderen? Zo ja, dan was hij vast en zeker een Gastly. Of ze was gewoon panisch, kon ook. In elk geval, ze vond het allemaal maar niet leuk!