Misty Chamber

Fay liep door de ruïnes, ze keek geboeid naar de overgebleven stenen van een of andere toren. Wat het precies geweest was wist ze niet, maar het zag er allemaal best interessant uit. Niet dat zij iets wist over geschiedenis, of de wereld in het algemeen. Het was ook weer niet zo dat zij daar de enige in was, er waren weel meer kinderen die niet veel wisten, maat die waren meestal wél naar school geweest. In elk geval de basisschool, die andere was niet verplicht. Eigenlijk best raar, want als je niet genoeg over de wereld wist, waarom zou je dan een wereldreis beginnen? Of maar enig recht hebben pokémons te laten vechten? Studeren kon later natuurlijk ook nog, maar toch.. Fay wierp even een blik op Angel die als bodyguard voor haar uitliep, altijd zo beschermend. Niet dat ze dacht de wereld aan te kunnen, ze was blij dat ze de Absol haar vriendin kon noemen, het deed haar alleen denken aan een moeder die haar jong beschermd. Was zij dat jong dat Angel wanhopig probeerde te beschermen? Fay herinnerde zich dat zij het was geweest die de pokémon had gered, dankbaar was de Absol in het begin niet geweest. Ze streek even over de littekens die ze nog over had van de krabben die ze van Angel had gekregen. In het begin was het zeker moeilijk geweest de pokémon duidelijk te maken dat ze níét die vijand was. Toen had Angel bescherming nodig, hoe waren de rollen omgedraaid?
Angel liet opeens een grom horen, Fay keek op, het was mistig en dus lastig precies te zien waar de witte pokémon was en waar ze naar gromde. Het enige wat ze duidelijk kon zien was een schim. "Angel?" Vroeg Fay met haar zachte stem, er zeker van dat de Absol haar kon horen. De pokémon gaf geen reactie en het meisje liep maar op de schim af. Angel keek naar een andere schim, iets te groot en menselijk om een pokémon te zijn. Fay keek naar voren, degene die er stond was wat groter dan zij was. Wat nu? Vroeg ze bij zichzelf af, Angels grom was moeilijk te missen. Maar om zo aangevallen te worden in een misverstand? Dat was ook niet echt een optie. Piekerend dacht Fay na, zolang er niks gebeurde was er niks aan de hand.

& Nathan

Fay keek even naar de schim en schrok even op toen er ook een geluid daar vandaan kwam. Het klonk.. jong. Angel's nieuwsgierigheid was ook gewekt, als ze Absol een zwak punt had was het wel dat ze elk jong een bepaalde bescherming wilde geven. In elk geval tot ze sterk genoeg waren om op eigen poten te staan. Fay liep nieuwsgierig op de schim af, ze was zich er van bewust dat ze klein was en niet zozeer een dreiging, maar toch was voorzichtigheid beter. Angel nam bijna meteen de leidende rol op zich en ging haar trainer voor. Fay kreeg een wat beter zich naarmate ze dichterbij kwam. Een kleine, draakachtige pokémon, waarschijnlijk de bron van het babygeluid, hing in de armen van zijn trainer. Wat de kleine pokémon was wist het meisje niet, je leerde niet veel pokémon kennis op een zwarte markt, maar het leek wel een grappig beestje. Angel zag de jonge pokémon ook en liep er op af, voorzichtig en toch wat nieuwsgierig. Als er jonge pokémons waren was de Absol veel vriendelijker, in elk geval zolang die kleintjes veilig waren. Fay besefte dat ze alleen naar de pokémon had gekeken en ze verplaatste haar blik naar degene die de draak vast had. Iemand die overduidelijk ouder was. Maar in elk geval niet zoveel groter als iedereen die ze anders tegen kwam. "Ehm," Fay keek stil naar de jongen voor haar, ze was niet goed in dit soort situaties. Erg sociaal kon je haar niet noemen, aangezien ze nooit echt iemand had om mee te praten. Het meisje richtte zich maar op haar pokémon. Angel was naar voren gekomen en stond dichtbij de jongen, met haar snuit richting de onbekende pokémon. De Absol bleef op respectabele afstand, maar het was toch iets te dichtbij voor Fay. Ze wist wat Angel kon doen als ze boos werd en zo, daarom was ze blij dat de pokémon nooit echt dichtbij andere kwam. En in dit soort situaties.. Wacht, moest ze eigenlijk iets zeggen? Ze stond hier al een tijdje stil, niet dat ze normaal spraakzaam was, maar toch. "Hoi," mompelde ze zachtjes. Angel keek even om en liep weer naar haar trainer, ze was en bleef toch een soort bodyguard.

Angel keek even argwanend naar de pokédex toen die begon met praten over Absols. Alsof ze het belachelijk vond dat mensen meer over pokémon zouden kunnen weten dan de pokémons zelf. Fay keek naar de kleine draakachtige Odin en glimlachte. "Ik ben Fay en dat is Angel," zei ze met een zwak gebaar richting de witte Absol. Angel keek alleen met een koude blik richting de jongen en hield de Axew, die zijzelf wel kende, in de gaten. "Angel is wat beschermend," mompelde Fay als excuus voor het gedrag van de pokémon. "Wat is Odin voor pokémon?" Vroeg ze daarna nieuwsgierig, en wat harder om het verstaanbaar te maken. Aan een pokédex dacht ze zelf even niet, aangezien ze het ding pas even in haar bezit had. Daarbij maakte het niet uit wat voor naam er voor de dieren was verzonnen. De meeste pokémon wel aardig, tenzij ze dingen hadden meegemaakt die je niet wilde meemaken. Niet als pokémon en niet als mens. Pokémon die zo als Angel hard naar de wereld waren geworden. Behalve als je een vleeseter had, dan kon je nog eens tot prooi vallen. Gevaarlijke wereld eigenlijk. Geen wonder dat de meeste kinderen al van jongs af aan bescherming van tamme pokémons hadden, meestal van die van hun ouders. Als je die had.