Fog in the Ghetto |SIU, & Lily Sunset

"Nope," Antwoordde Mae grijnzend, "Een Pokémon was alles wat ik toentertijd wilde, en die kwam in de vorm van Max. Bella en Felix zijn daarna eigenlijk bij toeval bij mij terechtgekomen. Daarna had ik geen behoefte meer aan een starter, om eerlijk te zijn." De volgende vraag werd alweer gesteld en Mae antwoordde meteen: "Oshawott, Tepig en Snivy." Als Mae had moeten kiezen uit die drie, zoals haast alle andere kinderen in haar dorpje hadden gedaan, zou ze voor de Water-type starter zijn gegaan. Maar toch had het meisje nog nooit spijt gehad van hij keuze om van een starter af te zien. Wat ze gezegd had was niet gelogen; Mae kon zich geen andere Pokémon wensen. Er waren misschien Pokémon die beter en sterker was, maar de brunette wist dat met genoeg training, haar team minstens bijna zo goed zou kunnen worden. Daarbij was Mae gehecht geraakt aan haar maatjes, en zou ze ze voor geen goud meer willen inruilen. De zestienjarige knikte even glimlachend toen het roodharige meisje aangaf de rommel weg te halen en draaide zich naar het raam om iets te zien te hebben. Lumiose was weer zoals iedereen het kende; veels te druk en bezig. "Wat een fantastische plek," Mompelde Mae afwezig op het moment dat Lily weer terug kwam lopen. Het meisje gaapte. "Weet je zeker dat je niet nog even wilt gaan slapen?" Vroeg de brunette ietwat bezorgd, "Lang opblijven is misschien leuk, maar het is nou ook niet bepaald goed voor je, of zo."

"Dat is die met dat varken, toch?" Vroeg Lily twijfelend, ze interesseerde zich eigenlijk alleen voor de vuurstarters, maar Tepig was zeker niet haar favoriete. Dat was, heel logisch, Luna. De Combusken was een redelijke vechter, dualtype fire en fight. Ook al was fight niet haar favoriete type, Blazikens waren wel leuk. Net zo als Luna's ouders in Lavaridge.
"Slapen?" Gaapte Lily na Mae iets over nog even slapen had gezet. "Misschien later, ik moet Simba nog een ontbijt geven." Ging ze slaperig verder, de Litleo zou wel vol zitten met energie. Maar de welp moest wel ontbijten. Lily pakte de pokébal van de kleine drukte maker en liet hem er uit. Ze besefte dat die extra uurtjes slaap anders ruw zouden worden verstoort. Simba gaapte, liet iedereen zijn hoektanden zien, en keek vrolijk om zich heen. Zijn blik viel op Max en nieuwsgierig sprong hij naar de hondachtige toe. "Moeten jou andere pokémon niet ook wat eten?" Vroeg Lily terwijl ze opstond om een goed ontbijt voor Simba te halen, zelf had ze geen honger meer. "Moet ik iets mee brengen?"

"Dat is die met dat varken, toch?" Mae knikte. "Tepig, ja. De eerste vorm is echt schattig, maar daarna.." Ze was geen al te grote fan van Pignite en Emboar, maar geloofde ook dat er mensen waren die wel van die Pokémon hielden. Sowieso was de combinatie Fight en Fire erg geliefd bij mensen en had de laatste evolutie van de Starterpokémon een goede verdediging en aanval.
Het roodharige meisje gaf al gapend antwoord, wat voor Mae al een duidelijk antwoord was. Dat Lily haar Pokémon eerst nog ontbijt wilde geven, begreep ze echter ook wel. "Oké," Glimlachte ze dan ook, "Maar daarna zou je echt moeten slapen, anders voel ik me straks nog schuldig dat ik je wakker heb gehouden." De Pokémon kwam tevoorschijn, keek vrolijk om zich heen en liep vervolgens op Max af. De Herdier hief zijn kop en keek naar de jongere Pokémon met warmte in zijn ogen. Met een knikje begroette hij de Pokémon alvorens hij zich ophief om te gaan zitten. Mae richtte haar ogen weer op Lily toen die vroeg of Bella en Felix niet ook moesten eten en of ze iets voor hen mee moest brengen. "Felix kan alleen eten nadat ik 'm uitgelaten heb, anders stuitert hij de hele kamer door," Begon ze lachend, "Maar Bella zou het denk ik wel waarderen. Als je iets kan halen, dan graag." Eindigde de brunette met een glimlach. Vervolgens klikte ze de Pokéball van de Girafarig van haar riem en liet haar naast het tafeltje verschijnen. Bella liet een zacht maar vrolijk geluid horen toen ze Max en Mae in het oog kreeg, maar drukte zich vervolgens naast Mae tegen het bankje aan bij het zien van de onbekende persoon en diens Pokémon. Mae aaide de Girafarig even over haar hoofdje. "Het is goed, Bella, ze doen je niets." Zei ze, maar de Long Neck Pokémon bleef toch wat opgelaten bij haar zitten, ondanks dat het in haar ogen te zien was dat ze best kennis wilde maken.

Lily knikte en keek nog even naar de Girafarig, wat een grappig beest. Ze liep naar het banket en pakte er wat van het eten wat Simba altijd kon waarderen, iets voor onderweg en bleef toen twijfelend voor het andere eten staan. Wat vond Bella lekker? Uiteindelijk nam ze maar een mix mee, dan kon de pokémon uitzoeken wat ze lekker vond en laten liggen wat ze niet wilde. Het kwam toch wel op, Simba kennende. Lily liep terug naar de tafel en zette ze spullen op tafel waarna ze bukte om Simba weg te houden bij de Girafarig. Natuurlijk was de Litleo bij het zien van de pokémon opgesprongen en wilde hij meteen alles onderzoeken, maar als de giraf er schrik van had kon ze maar beter rustig aan doen. "Hier," zei ze terwijl ze het bakje voer naar Mae schoof. Simba zag meteen zijn dingen en stak zijn snuit in het bakje om van de brokken en bessen te smullen. Gemixt voer was het beste. "Heb je Bella al lang?" Vroeg Lily nieuwsgierig met een blik op de pokémon.

De Girafarig beantwoordde de blik van het roodharige meisje wel en er was zelfs een lichte hint van nieuwsgierigheid in de ogen van de Pokémon te zien. Even leek het erop alsof Bella zich van haar plekje naast de bank ging oprichten en enkele stappen in de richting van het meisje zou wagen, maar uiteindelijk gebeurde dit toch niet. De Girafarig bleef na een kleine aarzeling gewoon zitten waar ze zat en nam de aaien van Mae in ontvangst. De brunette had haar chocoladebruine ogen op de Litleo gericht, die ondertussen opgesprongen was en op Bella af leek te willen komen. Max' blik verhardde weer iets toen hij dit zag. Een niet al te dreigend geluid dat toch wel wat van een grom weghad verliet de Herdier, al wist Mae dat de Pokémon niet echt iets zou gaan uithalen, dat dit alleen een kleine waarschuwing was. Hoewel de Loyal Dog Pokémon een zwak had voor jongere Pokémon, ging zijn team en de veiligheid en het comfort van zijn teamgenootjes nog steeds voor. De Litleo werd echter tegengehouden door Lily voordat die bij Bella in de buurt had kunnen komen. "Hier," Een bakje werd over de tafel naar Mae geschoven en met een glimlach bij wijze van bedankje naar het roodharige meisje pakte ze het vast om het vervolgens bij Bella neer de zetten. De Girafarig zakte op haar eigen, ietwat onhandige manier door haar poten en snuffelde eerst voorzichtig aan de inhoud van het bakje voordat ze begon te eten. "Heb je Bella al lang?" Nog even keek Mae naar hoe de Long Neck Pokémon aan het eten was, maar daarna richtte ze haar blik weer op het meisje tegenover haar. "Niet zo gek lang, eigenlijk. Hoogstens een maand of zes." Antwoordde ze. "En jij, zit je Litleo al lang in het team?"