Route 8, open| Thieves from the Skies

De tijd kroop al naar de avond toe en het werd langzaamaan wat kouder, maar Lynn merkte er weinig van. De normaal al zo brede grijns van een Gengar werd bij Pan nog groter terwijl hij de steen in zijn handen van alle kanten bekeek. Lynn had haar rechtermouw opgestroopt, waardoor er een zwarte, leren band te zien was met daarop een regenboogkleurige steen. Met het plan om Pan's Mega Evolutie uit te testen was Lynn op haar doorreis naar Shalour City nogmaals gestopt om Cyllage. Niet om de Gym nog een keer te doen, dat was niet nodig, maar omdat het grote strand de jonge Trainer een goede plaats leek om niet al te veel bekijks te trekken terwijl zij en Pan bezig waren met de Mega Evolutie.
Lynns ogen gleden even naar de zee en zag dat de zon bijna onder zou gaan. Ze zuchtte; vandaag nog wilde ze eigenlijk de weg naar Geosenge afleggen, dus ze zouden moeten opschieten. De blik van het meisje verschoof naar de twee Pokémon die nu buiten hun Pokéballs waren, Zara --natuurlijk-- en Pan, waarvan de laatste van die twee zijn Mega Stone zo hoog mogelijk ophief zodat hij het licht van de omlaag zakkende zon ving. Het paars van de Gengarite kreeg hierdoor een mysterieuze gloed, wat een verwonderde miauw van Zara ontlokte. Ook Pan keek als gehypnotiseerd naar de steen die nog het meeste op een knikker leek, maar dat toch echt niet was. Lynn grinnikte, stapte op de twee af en wilde net voorstellen om de Gengarite uit te gaan proberen toen een schelle kreet opklonk. Een grote, witte vorm vloog over en Lynn haalde haar Pokédex tevoorschijn om de Pokémon te scannen. "Pelipper, the Water Bird Pokémon," Vertelde de metaalachtige stem terwijl Lynn toekeek hoe de vogelachtige Pokémon een plotselinge draai in de lucht maakte en weer terug kwam vliegen. "It dips its large bill in the sea, then scoops up numerous prey along with water," Het meisje fronste, het leek er niet op dat de wit met gele Pokémon op het water afging, eerder.. "Pelipper carries small items in their mouths over long distances and, when tired, rest floating on water." .. Op Pan af. Nog voordat Lynn haar gedachtengang af kon maken, schoot de Pelipper onder het slaken van een tweede schelle kreet tussen de poten van Pan door, die nog steeds zijn Gengarite omhooghield, en nam de kostbare steen in zijn grote bek. Een moment bleef Lynn stilstaan, zich nog niet helemaal realiserend wat er gebeurd was, totdat ze Pan een paar meter de lucht in zag zweven met een verontwaardigde en boze uitdrukking op zijn gezicht. De jonge Trainer zette zichzelf in beweging en rende achter de Water Bird Pokémon aan, zo snel als ze kon. Ze mocht die steen niet kwijtraken!
De Pelipper scheerde over het water en verdween achter een hoge rotswand. Lynn volgde en kreeg ondertussen iemand in het oog die zich wat verder op het strand bevond en ook dichter bij de Pokémon met de Gengarite in zijn bek. "Hé!" Riep het meisje de onbekende persoon toe, waarna ze in de richtig van de rotsen wees waarachter de Pelipper verdwenen was. "Help me," Voegde Lynn nog op ietwat smekende toon aan haar eerdere woorden toe terwijl ze achter Pan aan de hoek om stoof en voorbij de persoon kwam.
Wat haar om de hoek wachtte, deed Lynn echter meteen stilstaan. Pelippers. Overal. Duizenden. En ze staarden haar allemaal met eenzelfde, domme blik aan. Lynn zuchtte. "Fantastisch."

Ganzenopdracht, hehe. Open voor iedereen die Lynn zou willen helpen. :3

Het eerste doel van de witharige was om even een rustige wandeling te maken, in het eerste geval leek dat ook zo te blijven, hier en daar waren wat Pelipper en Wingull te zien. Zo bleef de man lopen tot er vlak naast hem een van de Pelipper langs hem vloog en een stem iets riep "Hé!" die stem kwam hem ietwat bekend voor en nadat Ren zich had gedraaid richting de bron van het geluid herkende de man de zwartharige wel, Lynn was het toch? Al durfde hij het niet met zekerheid te zeggen zou Ren er wel later opkomen, de zwartharige wees naar de rotswand, dat was de richting waar de Water Bird Pokémon heen was gevlogen ”Help me.” werd er ietwat smekend aan toegevoegd, terwijl de man dacht aan hun eerste ‘ontmoeting’ had de witharige niet echt het gevoel dat ze wel wist tegen wie ze het had. Terwijl vlak achter Lynn ging rennen en bijna tegen haar aanbotste doordat ze zonder pardon stopte met rennen wierp de man een blik op de plek waar hij was gekomen, overal Pelipper, dat was het allereerste wat hij zag, waarom? De Pokéball van Venenum werd uit zijn zak gevist, vergroot en de Arbok werd eruit gelaten, welke de Pelipper goed bekeek, een grijnsje vormde rond de lippen van de man ”Wat heeft die Pelipper je aangedaan?”

Lynn speurde de zee van Pelipper af, hopend dat één van de Pokémon daar zou zitten met een zelfingenomen grijns, of zoiets, die verraadde dat hij de kleine steen in zijn bek had. Maar zoals te verwachten was, keken al die Water Bird Pokémon neutral terug naar haar. Lynn zuchtte nog eens onhoorbaar. Dit hadden zij weer. Welke Babs humeurige legendariy had dit op haar en Pan afgeroepen? De jonge Trainer merkte op dat een bekende paarse Pokémon verschenen was, maar dat die er iets anders uitzag. "Die is gegegroeid." Merkte ze ietwat droogjes op voordat ze zich tot de man richtte die, zo merkte ze nu, welk erg vlak achter haar gestopt was. Hmm. "Mij niets," Begon Lynn droogjes aan haar antwoord "Maar Pan wel, hij heeft iets.. Dierbaars van 'm gestolen." Het meisje wierp een blik op de Gengar, die nog steeds een paar meter boven de grond zweefde en vurig naar de groep Peipper keek. Het waren er ook zoveel, en ze zaten overal; op het water, tegen elkaar aangedrukt in het zand enverspreid over de rotswand. Maar wat misschien kon werken.. Lynn kreeg een wat boosaardig glimlachje op haar gezicht en toen Pan dat zag, waren er opeens twee met die uitdrukking. "Misschien is dit misschien een goed moment om die TM uit te proberen." Merkte ze terloops op, niet in het bijzonder tegen iemand. De bekende, sluwe grijns die bij het beeld van een Gengar hoorde verscheen. Eigenlijk was dat niets voor Pan, zijn grijns had meer wat.. Ontdeugends gehad, soms zelfs iets vriendelijks, maar op het moment was het wel toepasselijk. De Shadow Pokémon draaide zich naar de Pelipper op het water en hief zijn handen. Het weer betrok meteen, donkere wolken vormden zich boven waar het groepje zich bevond, al viel er geen regen. Plots doorkliefden meerdere grote bliksemschichten de lucht en maakt contact met het water. Alle Pelipper die op het water gedobberd hadden, werden door de Thunder geraakt en vlogen geschrokken en verzwakt op. Lynn merkte op dat sommige Pelipper, die waarvan het had geleken alsof hun bek groter was, hun mond openden en van de schrik hun lading in het water lieten vallen. Snel keek Lynn wat er viel, of er misschien een Mega Stone tussen zat, maar het waren haast alleen visachtige Pokémon. Gelukkig maar, bedacht het meisje zich, anders zou de Gengarite zich nu op de bodem van de zee bevinden. "Je Pokémon kent zeker niet toevallig een langeafstandsaaval?"

”Die is gegroeid." werd er droogjes gezegd door Lynn, nadat de witharige Venenum uit haar ball had gehaald. een van die beesten had het meisje niks aangedaan maar wel Pan, dat was waarschijnlijk de Gengar zijn die naast haar stond. Ren was er best wel nieuwsgierig naar het gestolen voorwerp maar besloot er niet naar te vragen, hij zou het later wel zien wanneer ze het voorwerp hadden teruggekregen. "Misschien is dit misschien een goed moment om die TM uit te proberen." Ren had een gevoel gekregen van wat nooit goed kon zijn, het meisje bij hem had een boosaardig glimlachje op haar smoel en de Gengar, die had een grijns die over het algemeen bij Gengar hoorde. Zonder pardon kwamen er uit het niets donkere wolken boven de Pelipper welke in het water te vinden waren, gevolgd door meerdere bliksemschichten welke de Water Bird Pokémon elektrocuteerden. Ineens was de witharige erg blij dat hij geen Pelipper was. De geraakte vogels vlogen van de schrik op, niet zo snel als ze normaal waren door de bliksem van eerder, de lading van de water bird Pokémon viel in het water, ze hadden alleen vis is hun bek. "Je Pokémon kent zeker niet toevallig een langeafstandsaaval?" daar moest hij even over nadenken maar al snel wist hij het antwoord erop ”Toevallig wel maar het is er een” of het veel ging helpen betwijfelde de man maar het was altijd te proberen ”Acid.” commandeerde Ren zijn Pokémon, welke gif bleef spuwen naar verschillende Pelipper

De Arbok kende één langeafstandsaanval zo bleek, namelijk Acid. Het oranje zuur dat Lynn kende van het Summer Festival Toernooi schoot in het rond, en Lynn zette voor de zekerheid een paar stappen naar achter zodat ze er zeker van was dat ze niet geraakt zou worden. Zara volgde haar en ging naast haar zitten. De Liepard had blijkbaar beseft dat ze niet veel zou kunnen helpen en haar ogen schoten heen en weer over de groep Pelipper die nog over waren. Het leek de jonge Trainer een goed idee om nu de groep op het strand te proberen en daarom ving ze Pan's aandacht en wees naar de groep Pellipper voor haar. Een paar van de vogelachtige Pokémon leken te beseffen wat eraan zou komen en vlogen onder het slaken van schelle kreten op. Lynn zag dat een paar van die Water Bird Pokémon een gevulde bek hadden en sprak daarom: "Zara, gebruik je Shadow Ball op de Pelipper met iets in hun mond.". Snel draaide de katachtige Pokémon zich om om de groep Pokémon te achtervolgens en schoot tegelijkertijd ballen gemaakt van pure schaduw op ze af. Pan had ondertussen een nieuwe, donkergrijze wolk laten ontstaan. De bliksem die eruit kwam raakte de overgebleven Pelipper, maar tegelijkertijd vlogen de wit met blauwe Pokémon die op de rots zaten ook op, de andere groep waar Zara achteraan zat, achterna. "Niet weer.." Zei Lynn met iets van verslagenheid in haar stem. De Pelipper die geraakt waren door de Thunder lieten niets vallen dat op een Gengarite leek, en dus draaide Lynn zich om, om vervolgens achter de vluchtende groep Pelipper aan te rennen, meteen gevolgd door Pan. Als de Pelipper die de Mega Stone had gestolen zich nu maar in die wolk van Pokémon bevond..

Terwijl Venenum haar Acid uitvoerde zette de zwartharige een paar stappen achteruit, slim. Haar Gengar maakte aanstalten om weer een Thunder te gaan uitvoeren en de Water Bird Pokémon wisten wat er ging gebeuren, Lynn commandeerde haar kat om Shadow Ball te gaan uitvoeren op de Pelipper en Venenum bleef haar oranje gif op de beesten spuwen. Alles wat niet was geraakt door de drie aanvallende Pokémon ging vluchten en al de zwartharige Pokémon volgende en de Cobra Pokémon achter hem volgden ze de zwerm ”Wat heeft hij dan van je Gengar gestolen?” als hij namelijk die informatie had dan wist de witharige in ieder geval naar wat hij moest gaan zoeken, niet dat hij anders de gehele tijd naar het verkeerde voorwerp ging zoeken ”Als je het niet wilt vertellen is het prima hoor, ik vroeg het alleen zodat het wat handiger zoeken is.” sprak de man tijdens het rennen, zijn gedachten uitend. De Arbok probeerde nog wat te raken maar ze miste volledig ”Stop er maar even mee, het heeft geen nut.” Sprak de witharige zijn Pokémon tijdens het rennen toe.

”Wat heeft hij dan van je Gengar gestolen?" Al rennend wierp Lynn een korte blik opzij, besefte zich dat ze deze persoon kende en stopte bijna met rennen. Als ze zich niet vergiste, moest dit Ren zijn. Lynn was positief verrast; de man had haar bij hun eerste ontmoeting in ditzelfde stadje niet echt het behulpzame type geleken. Misschien zat ze wel fout, maar toch kon ze de achterdochtige houding die de jonge Trainer opgedaan had in haar leven tegenover dit soort personen niet meteen laten varen. De witharige man voegde aan zijn eerdere woorden toe dat ze niet hoefde te vertellen wat er gestolen was, al zou het wel handig zijn voor het zoeken. Lynn knikte kort en antwoordde: "Z'n Mega Stone," terwijl ze haar blik op de groep Pelipper hield, die nog steeds aangevallen werd door Zara's Shadow Balls en verschillende Thunders van Pan. "Dit is blijkbaar dus toch niet de geschikte plaats om Mega Evolutie uit te proberen." Sprak ze vervolgens met een klein glimlachje dat al snel weer verdween. Was dat.. Iets glinsterend dat naar beneden viel? Het meisje trok een sprintje en zag daardoor nog net dat er een kei, glinsterend doordat het ding nat was, in het zand plofte. Vervolgens keek Lynn omhoog en zag dat er nog maar een vijftal Pelipper over was. "Pan, nogmaals Thunder!"

Pas tijdens het rennen leek de zwartharige Ren te herkennen en stopte bijna met rennen waardoor een klein grijnsje op het gezicht verscheen van de man, dat had ze waarschijnlijk niet verwacht, dat hij nog behulpzaam kon zijn. Nadat de witharige vroeg gaf Lynn als antwoord dat het gestolen voorwerp een Mega Stone voor de Gengar was, Ren moest onthouden om voor een tijd geen gevecht met haar te nemen, niet voordat hij in welk geval een stuk sterker was en zijn Pokémon ook konden mega evolueren. [i]"Dit is blijkbaar dus toch niet de geschikte plaats om Mega Evolutie uit te proberen."[i] werd er gezegd met een kort, klein glimlachje ”Dat kan je wel zeggen ja.” gaf de witharige als antwoord, iets leek de aandacht van het meisje te trekken en ze trok een klein sprintje, om daarna te stoppen en haar Gengar nog een Thunder te laten uitvoeren, weer raakte een bliksemschicht de Water Bird Pokémon en er vlogen diverse vis Pokémon naar beneden, door de zon die op het water scheen was het onmogelijk om precies te kunnen zeggen wat er allemaal naar beneden viel. Snel ging hij richting de vallende dingen rennen en probeerde te kijken of er iets wat op een mega steen leek te vinden was.

De witharige man grijnsde, maar Lynn besloot het gewoon te negeren. Voor nu leek de oudere soort-van-Trainer nog gewoon te doen wat ze van hem gevraag had, namelijk helpen. Zolang dit zo zou blijven was alles goed, mocht de man alleen helpen om iets met de Gengarite te doen dan kon ze altijd een van haar teamleden gebruiken om de man tegen te houden, of dat in ieder geval te proberen. Voor nu was dat echter niet nodig. Op het antwoord van Ren knikte de jonge Trainer enkel met een grijnsje. Misschien kon ze hierna wel rustig de Mega Evolutie uitproberen, nu al die stelende vogels toch zo goed als mogelijk verdreven waren. Eigenlijk wel grappig, bedacht Lynn zich, ze zat nu achter stelende Pokémon aan terwijl ze nog niet zo gek lang geleden zelf had gestolen van anderen met behulp van een Pokémon, namelijk Zara. Ah, wat er allemaal wel niet in een paar maanden veranderd was.
Lynn concentreerde zich op de dingen die naar beneden vielen nadat Pan de laatste Pelipper geraakt had. De dingen vielen om haar heen en Lynn draaide een rondje om haar as om een overzicht te krijgen van de spullen, maar op het eerste gezicht zag ze nog niet wat op een Mega Stone leek. Een inmiddels bekende, schelle kreet zorgde ervoor dat Lynn weer wat alerter werd. "Zara, zou je op de Pelipper kunnen letten?" Vroeg ze terwijl ze haar blik op de lucht richtte en nog enkele, ietwat kwaad kijkende Pelipper rond zag cirkelen. De Liepard knikte en richtte ook haar blik op de lucht en de Pokémon die zich daarin bevonden. "En nu is het zoeken," Zuchtte het meisje terwijl ze naar de eerste hoop items liep.

[justify]Het was vaag te zien dat de Mega Stone in het zand viel maar het was te zien en terwijl de Liepard, die Zara noemde, op de Pelipper lette ging Lynn richting een van de stapels gevallen spullen. Ondertussen haalde de witharige de Pokéball van Milan erbij en liet de Totodile uit zijn ball komen, de reden dat de man de Big Jaw Pokémon erbij haalde was omdat deze een talent leek te hebben voor het vinden van spullen die niet van hem of zijn trainer waren. Even hurkte Ren om het blauwe wezentje toe te spreken "Milan, we zoeken een Mega Stone, jij gaat helpen meezoeken." ook wierp de man nog een veelbetekenende blik op Milan, hij moest helpen zoeken, niet gaans stelen. De Totodile haastte zich naar een andere stapel en gooide spullen in het rond om naar de Stone te zoeken, waardoor een glimlachje op het gezicht van de witharige verscheen 'Rare Pokémon' dacht Ren bij zichzelf terwijl hij ook een van de stapels ging onderzoeken.
[/justify

Er waren zo'n vier hoopjes van vispokémon en andere dingen gevallen, dus ging Lynn er van uit dat ze de Gengarite snel zouden vinden. De stapel waar ze zelf naartoe was gelopen zat er niet erg fris uit. Een Magikarp probeerde zich naar adem happend uit de stapel troep te wringen, maar het leek niet echt te lukken. Na zich verbaasd te hebben over hoeveel een Pelipper in zijn mond kon proppen, pakte Lynn de nu nog heviger spartelende Magikarp bij een van zijn vinnen en liep naar de zee om de Pokémon daarin los te laten. Meteen zwom de Magikarp weg en Lynn keerde terug naar de stapel waar ze eerder bij had gestaan. Met een vleugje van walging in haar blik trok de jonge Trainer een pluk zeewier weg die bedekt wat met slijm. Blegh. "Is jouw stapel ook zo.. Fris?" Vroeg Lynn aan de oudere man terwijl ze uit haar ooghoek een lichtblauwe, krokodilachtige Pokémon op de derde stapel afrennen en spullen in het rond zoeken. Het meisje herkende de vrolijke Pokémon als een Totodile; ze had er al een keer eerder eentje gezien, namelijk Khan, de bijtgrage Pokémon van Aela. Lynn richtte zich weer op haar stapel en zocht verder. Nadat ze zichzelf ervan verzekerd had dat de Mega Stone hier niet te vinden was en een bezorgde Pan daarna ook overtuigd had, liep het meisje naar de volgende stapel. Tijdens het voorzichtig met twee vingers verplaatsen van stukken zeewier en meer van dat soort dingen om haar handen niet onder het Pelipper-speeksel te krijgen, sprak Lynn: "Ik heb de Gym uiteindelijk gevonden, trouwens. Hij zat iets lager op de heuvel aan een soort zijpad." en daarna "Jij nog iets bijzonders gedaan?"

Nadat Ren Milan een taak had toegewezen en hij ook was gaan zoeken hoorde de man Lynn zeggen "Is jouw stapel ook zo.. Fris?" eigenlijk had de witharige er nog niet naar gekeken, laat staan er iets mee gedaan "Ja, heerlijk fris. Zoals roosjes." zijn stem droop overduidelijk van het sarcasme. De Big Jaw Pokémon haalde ook zijn neus op, het leek erop dat elke stapel zo vreselijk lekker rook. "Ik heb de Gym uiteindelijk gevonden, trouwens. Hij zat iets lager op de heuvel aan een soort zijpad." oja, dat was nog waar ook. Daar was de zwartharige vorige keer dat ze elkaar zagen naar aan het zoeken. "Jij nog iets bijzonders gedaan?" de man haalde zijn schouders op "Niet veel, ik heb deze jongen gekregen, de Santalune Dym uitgedaagd en gewonnen en zoals je al had gezien Venenum geëvolueerd." hij stopte even voor een korte adem pauze en vervolgde "En jij?" zeewier dat in de stapel lag plakte aan alle kanten, bah, als er wel iets vies werk was, dan was dit het wel. Er glinsterde het een het het ander maar het was onmogelijk te vertellen wat het was, een blik werd op de zwartharige en Milan geworpen, de blauwe Pokémon had druk bezig met zoeken en het meisje bleef rustig bezig.

"Ja, heerlijk fris. Zoals roosjes." Lynn grinnikte en verwijderde met haar duim en wijsvinger een nieuwe reep zeewier uit de stapel. "Pelipper-adem ruikt vast ook zo heerlijk." Vervolgde ze met een grijnsje. De eerst zo enthousiaste Totodile werd geremd in zijn vrolijke gedrag toen ook hij doorkreeg dat de inhoud van een Pelipper-bek niet al te fris was. Pan tikte met een blik die het hield tussen ongeduldig en smekend op Lynns schouder en de jonge Trainer haalde nog wat zeewier en andere rommel van de stapel af terwijl de Gengar over haar schouder meekeek. Ze luisterde naar wat de man te zeggen had en sprak daarna met een kleine glimlach: "Gefeliciteerd met je overwinning en de evolutie, dan. De Totodile ziet eruit als een vrolijk wezentje." Lynns oog viel op iets paars dat glinsterde in de overblijfselen van haar stapel en behendig viste het meisje eruit. "Hebbes." Pan liet een vrolijke geluid horen en wilde de Gengarite overpakken, maar Lynn gebood de Gengar nog even te wachten. Voor de tweede keer liet de jonge Trainer naar de zee en spoelde de viezigheid van de Mega Stone en van haar handen af, om vervolgens de Gengarite aan de Shadow Pokémon te overhandingen. Die keek een moment opgelucht naar de steen voordat hij hem tot in zijn lichaam liet zweven. Voor een moment fronste Lynn, maar al snel herinnerde ze zich dat Gengars zo goed als volledig uit gas bestonden en dat dit wel eens de veiligst mogelijke bewaarplaats zou kunnen zijn. Een vrolijke grijns verspreidde zich over het gezicht van Pan en al snel had ook Lynn een grijnsje op haar gezicht. Zara kwam naast het meisje staan en miauwde iets opgewekts, waarop de Shadow Pokémon vrolijk reageerde.
Lynn keek nog een moment naar haar teamleden voordat ze zich naar Ren toedraaide. "Bedankt voor de hulp," sprak ze met een glimlachje.