Let's do this now

Met grote passen liep hij over de grote grasvlakten. Overal op de grond lagen plassen water die water ontstaan door de harde regen die op dat moment uit de lucht viel. Zijn lange groene haren plakten tegen zijn gezicht aan maar ook tegen zijn lichaam. De kleren die hij droeg waren ook volledig doorweekt maar dat hield hem toch niet degen. Al heel de dag was het verschrikkelijk weer. Er hing een harde wind en eerst hadden ze hem zelfs niet binnen willen laten. Ze zeiden dat het geen goed idee was geweest om de Friend Safari te betreden, dat de pokémon toch allemaal verstopt zaten. Toch had het hem er niet van weerhouden om naar binnen te gaan. Eigenlijk mocht hij er niet eens zijn, de eigenaar had hem eerst namelijk tegen gehouden maar de jongen had totaal niet geluisterd.

De irritatie was al van Ace zijn gezicht af te lezen zodra dat hij van de train was gekomen. De eerste keer dat hij erop had gezeten was het met een iets leuker doel geweest. Hij was toen opzoek gegaan naar een nieuwe pokémon en die had hij ook gevonden. Zijn Drowzee was in zijn ogen een goede aanwinst voor zijn team, ondanks dat hij nog hard met hem moest trainen maar het kwam allemaal wel in orde. Die dag moest hij echter naar de Friend Safari om een pokémon te vangen voor iemand anders. ja, hij kreeg er zijn Magmar wel mee terug maar dat maakten het niet meer leuk. Het geweldige weer buiten hielp er ook niet bij. De regen viel met bakken uit de lucht en het verbaasden hem dat er geen bomen aan het omvallen waren. Toch was hij onderweg naar de Friend Safari en iets zei hem dat hij daar de enige zou zijn. Niemand kwam met zo'n weer graag buiten. Ze bleven liever binnen of gingen wel opzoek naar een activiteit die ze binnen konden doen. Een museum bezoeken of zo. Dat was echter niet aan Ace besteed. Hij moest de Prinplup hebben die rond liep in de Friend Safari. Hij moest die pinguïn pokémon vangen en die dan aan Allison geven in ruil voor zijn Magmar. Wanneer dat hij die pokémon terug had zou alles weer tot rust komen. Dan moest hij zich geen zorgen meer maken en kon hij gewoon weer verder gaan met zijn leven. Maar dan moest hij eerst een andere pokémon in de plaats vinden.
Zodra dat Ace van de trein af was ging hij regelrecht naar de Friend Safari toe. Binnen in het huis was het stil op een oudere man die de vloer aan het vegen was. Hij keek meteen verbaasd op toen dat hij iemand hoorde binnen komen. Ace had de man zelfs zchat horen mompelen dat hij dacht dat hij het bordje gesloten had op gehangen. 'Ik moet vast niet zeggen wat ik hier kom doen zeker?' vroeg Ace. Hij sloeg zijn armen over elkaar heen terwijl dat hij naar de oudere man keek. De regen was letterlijk van zijn haar aan het druppen, en het duurde heel even voor de man om te reageren. 'Eigenlijk zijn we door het slechte weer gesloten,' begon de man, maar hij keek even nerveus wanneer hij de kwade blik van Ace op hem gericht kreeg .'Het is niet veilig om de Safari nu te betreden. Er is namelijk kans dat het er zeer slecht aan toe gaat.' ging de man verder maar aan de blik van Ace veranderde niks. 'Luister mate.' en ondertussen stapte Ace naar de man toe. De persoon was iets kleire dan de jongen, maar de jongen was dan ook groot gebouwd. Hij boog licht voorover zodat hij zijn gezicht op gelijke hoogte van de man kon houden en hem zo recht kon aan zien. De afstand tussen beide gezichten was veel te klein, en dat was ook duidelijk te merken. 'Ik ga nu naar binnen, en kom straks ook weer buiten. Als er wat gebeurd dan weet ik mezelf vast wel te redden.' hij gaf de man vervolgens zachte klopjes op zijn hoofd, net zoals een schouderklopje alleen dan op het hoofd. Nadien ging hij weer recht staan en betrad hij de Safari. De man bleef enkel maar verbaasd achter.

Dat was hoe dat Ace uiteindelijk in de Safari terecht was gekomen. Het weer was er nog niet beter op geworden maar er was nog steeds niks gebeurd. General was ondertussen ook al uit haar bal gelaten. Ze hield niet zo van water en regen maar je zou haar er nooit over horen klaren. Je mocht dan misschien zwaktes hebben, maar je moest je er niet door laten doen. Altijd sterk zijn, en nooit je zwaktes laten zien. Dat was haar altijd aan geleerd en dus volgde ze die zinnen ook. 'Waarom waren die Pinguïns vorige keer zo makkelijk te vinden?' mompelde Ace geïrriteerd. Met zijn hand veegde hij even wat lokken haar uit zijn gezicht die er tegen aan plakten. 'Natuurlijk verschijnen ze niet wanner dat het nodig is.' ging hij verder. Zijn blik was heel de tijd gericht op het water in de hoop om ook maar één teken te zien van een Prinplup maar niks. De enige pokémon die hij wel gezien had de hele tijd dat hij er al was, was een Poliwag. Het beestje had zich proberen te verstoppen onder een rots zonder succes. Door de blauwe kleur had Ace eerst gedacht dat het de pokémon was die hij zocht, maar het wezentje was veel te klein geweest. Het was toen ook snel tot hem door gedrongen dat het een Poliwag was en geen Prinplup. Het verbaasde hem al dat hij die pokémon al gezien had. Dat was toch minstens één pokémon. Jammer genoeg was het niet de juiste. Als hij met die pokémon af zou komen zag hij zijn Magmar nooit meer terug. Even richten Ace een blik op de pokémon die iets voor hem liep. De Luxray was ook helemaal nat door de regen maar ze bleef toch verder lopen samen met haar trainer. Ze was misschien niet altijd de aardigste tegen andere, maar dat wilde niet zeggen dat ze ook zo was naar haar trainer toe. Voor Ace zou ze nog door het vuur springen.

(Hier komt hij Prinplup tegen)

Uiteindelijk leek het geluk dan toch tot hem te zijn gekomen. General had haar trainer meteen geroepen wanneer dat ze wat gevonden had. Ze was namelijk al iets vooruit gegaan maar toen Ace aan kwam wandelen zag hij dat ze een Prinplup op de grond had gekregen. De eerder geïrriteerde blik van de jongen verdween en er kwam een grote grijns op zijn gezicht. Een laag gegrom kwam echter uit de Luxray haar bek wanneer de pinguïn probeerde te ontsnappen. 'Het is goed, laat hem maar los want voor we hem kunnen vangen moeten we natuurlijk eerst eens vechten.' zei hij. Eindelijk had hij geluk gehad. Hij had de pokémon die hij zocht kunnen vinden, en die ging hij niet meer laten gaan. Die Prinplup ging degene worden die hij aan Allison zou geven. Als het wezen een verschrikkelijk karakter had, of gewoon zeer slap was dan was het niet zijn probleem. Hij moest er niet mee rond lopen en het kon hem weinig schelen wat voor iets dat het paarsharige meisje in haar team zou krijgen. General ging echter wel van de pokémon af maar niet zomaar. Hij nar een vleugel tussen haar tanden en gooide de pokémon vervolgens een eind verder. Verder het gras op. Een slimme zet als je het de jongen vroeg. Moest de water pokémon namelijk in het water belanden kon het wel eens een hel worden om die weer terug te vinden.
'Ik zou zeggen, hou je vooral niet in maar laat de pokémon nog wel leven.' zei de groen harige jongen. De grijns op zijn gezicht werd alleen maar groter. Zijn eigen pokémon liet enkel een strijd kreet horen voordat ze zich klaar zetten om aan te vallen. Het was niet de jongen zijn bedoeling om heel de tijd General te gebruiken. Eerst was zij aan de beurt en misschien dat hij nadien Bolton wel kon in schakelen. Dan kreeg de Gengar ook nog eens zijn beweging en was die ook blij dat die nog eens mocht deelnemen aan een gevecht. De pokémon zag echter overal een spel in, dus het was beter om de water pokémon eerst te verzwakken met General om nadien een andere in te schakelen.

(Hier begint het gevecht)

'General doe je Tackle!' Ace schoot maar in actie voor dat de Prinplup nog van zelf zou besluiten om weg te gaan omdat het hem allemaal wat te lang duurde. Echter was de blauwe pokémon nog bezig geweest met recht te staan toen dat het commando al werd geroepen. Je zag meteen dat het wezen ineens veel alerter was en probeerde om nog op tijd recht te staan om de aanval te kunnen ontwijken. De Luxray was jammer genoeg sneller geweest. Ze stond al recht en liep op de blauwe pokémon af. Haar kop hield ze wat naar beneden zodat ze hard tegen de pokémon aan zou kunnen komen. De grote passen die ze ook nog nam zorgde ervoor dat haar snelheid wat beter werd. Haar tegenstander had zelfs niet echt de tijd om te reageren. hij stond nog maar net recht of vloog alweer een heel stuk naar achter. Die keer wist hij gelukkig wel op zijn beide poten te blijven staan. Hij liet er ook zeker geen gras omheen groeien want de Prinplup schoot ook meteen in actie. Een straal bubbels vloog op de Luxray af, maar het raakten haar niet. General sprong snel omoog zodat ze op een rots kwam te staan en wist zo de bubbels te ontwijken. Zelfs wanneer ze van richting veranderde en toch op haar af kwamen kon ze op tijd weer naar beneden springen. 'Nog eens Tackle, en probeer de bubbels te ontwijken.' Ace zijn pokémon schoot weer naar voor. De bubbels werden nog steeds afgevuurd maar uiteindelijk verdwenen ze gewoon en de Prinplup moest diep adem halen. Veel tijd om helemaal op zijn positieve te komen had hij echter niet want de Luxray kwam op hem af gestormd. Die keer wist de pinguïn het wel te ontwijken. Behendig sprong hij opzij om vervolgens een Metal Claw uit te voeren. General kon het door de korte afstand niet ontwijken en werd geraakt. Ze hield zich echter wel sterk en bleef op haar poten staan om nadien vooruit te schieten en de Prinpulp weer te Tackelen. Het was geen commando geweest van Ace, maar hij had het wel eerder gezegd. Dat was nog iets wat hij haar had geleerd; als hij een commando gaf en om de één of andere reden kon je het niet uit voeren moest je het blijven proberen tot dat je trainer zei dat je wat anders moest doen. Het was een zeer handige techniek want zo moest Ace niet heel de tijd alles zitten te roepen.
De Prinplup werd geraakt maar hield ondertussen het hoofd van de Luxray stevig vast, iets dat niet evident was met de vleugels die hij had. Het zou maar één aanval kosten van de Luxray en hij vloog er vast af, Ace was echter niet snel genoeg geweest want de Prinplup was hem voor geweest. Een peck werd uit gevoerd en de scherpe snavel van de Prinplup raakte zijn tegenstander. 'Bite!' riep Ace. Waarschijnlijk was General zelf ook wel van plan geweest om wat te proberen, maar dat leek hem het beste om te doen. De Luxray bewoog dan ook hevig haar hoofd en met een harde bonk kwam de Prinplup de grond op en viel die recht op zijn rug. Nog geen seconde later zetten de Luxrat haar tanden in de zachte buik van de pokémon die op de grond lag. 'Zet maar goed veel kracht op die kaken en gooi hem dan weg!' commandeerde Ace, en er werd perfect uit gevoerd wat hij wilde. Een kreet van pijn ontsnapte uit de snavel van de Prinplup, en niet veel later vloog hij door de lucht. 'Tackle!' Ace zou de ander pokémon niet eens de kans geven om goed te kunnen reageren. Terwijl dat de blauwe pokémon nog door de lucht vloog ging de Luxray er alweer achteraan. Het was nog een hond die een stok ging vangen om terug te brengen, enkel ging het er veel minder lief aan toen. De Prinplup had de grond nog maar net geraakt of het hoofd van de Luxray stoten er alweer tegen. Het maakte de pokémon die keer niet vliegen maar hij rolde wel een heel eind over de grond weg.
Het was misschien niet het beste idee geweest, maar het had wel effect gehad, jammer genoeg niet het effect dat hij wilde bereiken. Doordat de pokémon een heel eind terug was gerold bevond hij zich vlak bij een rivier die aardig diep was. De  Prinplup twijfelde dan ook geen seconde. Hij stond snel terug recht en haasten zich naar het water. 'Hou hem tegen General!' riep Ace maar het was te laat. De pokémon was in het water verdwenen maar je kon nog steeds zien waar de pokémon zich bevond en zich begaf. De groen harige jongen twijfelde dan ook niet en zetten de achtervolging in samen met de Luxray. Het was zeker niet simpel om te rennen in de modder. Bij iedere stap die hij zetten spatte water op van de grond maar ook kwam de regen nog steeds in zijn gezicht. De hoed die hij droeg hielp wel iets maar ook die was al helemaal doorweekt. 'General, spring in het water en gebruik Bite wanner je de kans ziet.' hij moest die verdomde pokémon weer uit het water zien te krijgen, en makkelijk zou het zeker niet zijn. De regen hielp gewoon niet, maar toch zag hij dat de Luxray de water pokémon in het oog hield. Zijn ogen waren zelfs goud gekleurd, een handige eigenschap die de pokémon bezat. Nu kon hij de Prinplup heel de tijd zien en vast ook beter inschatten wanneer het haar moment was. Dat moment bleef ook niet zeer lang weg. Ze versnelde even haar pas om zo voor de Prinplup te komen en sprong vervolgens in het water. Ace bleef natuurlijk staan om af te wachten, maar niet veel later kwam de Prinplup boven water. hij was weer het land op gegooid en ook General  klom weer uit het water. Nee, het gevecht was nog lang niet gedaan. Hij moest en zou die pokémon vangen. Allemaal om zijn eigen pokémon weer terug te krijgen. 'Tackle en nadien nog eens bite.' het was duidelijk te zien dat de Prinplup vermoeid was door het snelle zwemmen, en ook de rake klappen die hij al gehad had maakten het er niet beter op. Hij had wel geprobeerd om de Luxray te ontwijken maar het lukten net niet. Eén van zijn vleugels werd geraakt tijdens de Tackle waardoor hij bijna zijn evenwicht verloor. De Bite die vlak nadien ook nog eens volgde hielp er echter niet bij. De Prinplup wist zich echter te bevrijden door bubbels te blazen in het gezicht van General en verward had ze de pokémon dan ook los gelaten. De Luxray zetten enkele stappen naar achter terwijl ze nog met haar hoofd aan het schudden was om het vervelende gevoel dat ze had weg te krijgen.
'Laat hem niet ontsnappen!' riep Ace toen hij zag dat de Prinplup weer onderweg was naar het water. Een alerte blik kwam meteen weer in de ogen van de Luxray. Ze liep dan ook op de Pinguïn af en sprong op hem zodat ze hem tegen de grond gedrukt kon houden. De landing van de Luxray op de Prinplup was niet bepaald zacht, en de grote pokémon woog ook flink was. De pijn was dan ook even zichtbaar op het gezicht van de Prinplup. 'Maak het nu maar af met een bite!' riep Ace naar zijn pokémon toe, en je moest het General geen tweede keer zeggen. Ze opende haar bek en plaatste haar scherpe tanden in het vlees van de Prinplup. Haar kaken klapte ze vervolgens zo hard ze kan op elkaar, en een pijnkreet was nog maar eens te horen over het gebied. Ergens kon Ace een grijns niet onderdrukken bij het horen van de kreet. hij nam er dan ook een pokébal bij maar gooide die niet meteen. Ten eerste omdat zijn pokémon nog steeds op de andere zat en omdat hij niet wist of dat het wel het goede moment was. Even keek hij dan ook twijfelend naar het rood witte ding dat hij in zijn handen had. De pokémon was zeker goed. Hey was een Prinplup dus Allison moest maar blij zijn. Het was misschien geen fossiel pokémon, en het had misschien geen mega evolutie maar het was een starter. Een starter was even speciaal, zeker aangezien een Empoleon nog een zeer goede starter was met zijn staal type. Echter moest de Prinplup daarvoor eerst nog eens evolueren. 'Laat maar los.' zei Ace een stuk rustiger en General verliet meteen de rug van de blauwe pokémon. Ze zetten enkele stappen naar achter maar hield het wezen nauwlettend in de gaten om er zeker van te zijn dat hij niet weg zou vluchten. De pokémon bleef echter stil op de grond liggen en Ace gooide dan ook de pokébal naar hem toe. Met een rode straal werd de Prinplup opgezogen in de bal die vervolgens op de grond kwam te liggen. Terwijl dat de bal heen en weer bewoog en het lichte licht bleef geven vernauwde Ace even zijn ogen. Hij hoopte maar dat hij de pokémon had, en dat hij niet nog meer tijd moest besteden aan een pokémon die niet voor hem was.  Het was dat hij zelf al een piplup in zijn box had zitten, anders had hij de Prinplup zeker bij willen houden maar hij had niet het gevoel dat de blauwe pokémon hem na dat gevecht nog echt zou mogen. Het zou hem werkelijk verbazen. Hij kon alleen maar hopen dat het lukte van de eerste keer.

_{In spanning had Ace zitten afwachten. Hij had gehoopt dat de bal gewoon dicht zou blijven, maar uiteindelijk sprong die wel weer open. Zijn eerste reactie was een diepe zucht, hij had zichzelf bijna een zachte tik tegen zijn voorhoofd kunnen geven, maar hij besloot dat maar niet te doen. In plaats daarvan keek hij met een geïrriteerde blik in zijn ogen naar de Prinplup die maar verward om zich heen aan het kijken was. Het arme beestje leek niet eens te weten wat er net gebeurd was. Wel, het stond een tweede keer te gebeuren enkel zou die dan hopelijk wel blijven zitten. 'Het ziet er naar uit dat we hier nog niet klaar zijn.' mompelde Ace terwijl dat hij er een tweede pokébal bij nam. In de bal zat Bolton. De Gengar had zijn ronde nog niet gehad, en na de duik in het water mocht General gerust even uitrusten. De Luxray wist wat er van haar verwacht werd, maar toch bleef de de weg van de Prinplup naar het water blokkeren. De pokémon moest nog steeds niet proberen te ontsnappen. Dat was iets wat niet de bedoeling was. 'Wel Bolton, aan jou de eer om tegen een Prinplup te vechten.' zei de groen harige jongen terwijl hij de Ghost pokémon uit zijn bal liet komen. Een grote grijns stond zoals altijd op het gezicht van de pokémon terwijl hij nieuwsgierig naar zijn tegenstander keek die nog steeds werd geblokkeerd door General.
'Night Shade!' de Gengar was zeker niet de pokémon die Ace gebruikten om lief mee te vechten. De pokémon had verschillende leuke aanvallen, zoals degene die nu werd uit gevoerd. Bijna meteen zag de jongen hoe de Prinplup angstig begon te reageren. 'Schadow Punch.' Bolton deed braaf wat hem gevraagd werd, en zijn beide armen verlengde in schaduwen en kwamen zo hard tegen de Prinplup terecht. Iets wat echter niet afgesproken was, was de lik die de geest pokémon vervolgens gaf aan de Prinplup. De pinguïn was nog niet hersteld van de Night shade of de Schadow punch maar toch werd hij opnieuw verrast. Het maakte de pokémon duidelijk wel kwaad want hij reageerde met een Metal Claw. Ace wou Bolton nog dwingen om het te ontwijken maar toch werd de Gengar geraakt. Het was geen ramp, want hij was nog maar net in het gevecht. Hij moest zeker nog verschillende klappen kunnen overleven. 'Gebruik nog eens Shadow Punch.' Gengar zijn grijns was door de Metal Claw even verdwenen maar wanneer hij terug in actie mocht schieten verscheen die al snel weer op zijn gezicht. Zoals de vorige keer werden zijn armen soort van langer en gingen zo snel op de Prinplup af. De Prinplup wist het echter te ontwijken. Hij sprong omhoog en vuurde vervolgens bubbles op Bolton af. 'Ontwijk die bubbels!' riep Ace, en Bolton deed braaf wat hem gevraagd werd. Eén van de bubbels was misschien raak maar dat ging het echt niet maken. 'Mean look.' hij wist dat het soms een goed effect kon hebben. Als de pokémon afgeleid was door die aanval kon hij meteen daarna een andere aanval gebruiken. 'Nog eens Shadow Punch!' de armen van de Gengar werden weer langer maar deze keer wist het zijn doel wel te raken. De Prinplup vloog weer maar eens naar achter maar lande deze keer ook nog eens hard tegen een rots aan. Zo gleed hij naar beneden, en het zag ernaar uit dat de pokémon toch moeiten begon te krijgen, maar dat hield Ace niet tegen. Hij moest de Prinplup hebben, en hij wou geen tweede mislukking. 'Night Shade.' Ace hield werkelijk van die aanval, zolang dat het niet op zijn pokémon werd gebruikt natuurlijk. De aanval liet een eng beeld zien voor de ogen van degene waar het op gebruikt werd. Het maakten hen vaak overstuur maar tegelijkertijd zorgde het er ook voor dat het schade aan kon brengen. Dat was wat Ace er zo geweldig aan vond.
De Prinplup probeerde echter toch nog aan te vallen met een Tackle, maar Gengar deed niet eens iets. Hij bleef gewoon staan en zag hoe de pokémon gewoon door hem heen ging. Het was een normal aanval, en die hadden totaal geen effect op de Ghost pokémon. De Prinplup leek er ook even verbaast door maar hij was sowieso al in de war, alleen al omdat hij vermoeid was. 'Shaduw Punch.' heel lang zou het gevecht niet meer gaan duren. De Prinplup kon nog maar amper goede aanvallen uit voeren maar toch ging Ace verder, en zo deed ook de Gengar nog steeds wat er gevraagd werd. General was ondertussen aan het toekijken terwijl dat ze er nog steeds voor zorgde dat de Prinplup niet weg zou lopen. Het zag er echter niet uit dat het nog eens zou gebeuren. 'Ik zou zeggen, nog een laatste keer Shadow Punch en nadien nog een lick.' de pokémon gebruikte weer zijn shaduw om een klop te geven. Nadien gleed de grote roze tong van de Gengar over de Prinplup heen, die het helemaal niet aangenaam vond. Hij bibberde en probeerde zelfs geen andere aanval meer uit te voeren. Toch kwamen er nog enkele bubbels uit zijn bek, maar die ontplofte bijna direct in zijn gezicht. Het gevecht zat er gewoon op. De pokémon mocht zo koppig zijn als hij zelf wou, maar veel kon hij niet meer doen. Als hij terug uit zijn bal zou komen was het waarschijnlijk koppigheid. 'Voor de zekerheid nog een keer Night Shade.' Ace sloeg ondertussen zijn armen over elkaar. Hij had alweer een pokébal in zijn handen terwijl hij keek naar het tafereel dat zich voor hem af speelde. Hij zou de Prinplup verder kunnen aanvallen, maar het had geen nut meer. Hij gooide darom ook het rood met witte balletje naar de Prinplup toe die dat voor een tweede keer erin werd opgezogen, weer aan de hand van een rode straal. Ace wou zijn vingers bijna kruisen om te hopen dat de pokémon bleef zitten, maar in plaats daarvan keek hij met zijn armen over elkaar heen geslagen naar de rode bal die voor de tweede keer aan het bewegen was. De regen die heel het gevecht aanwezig was geweest begon toen ook rustig weg te gaan. Er was nog regen maar geen hele storm meer zoals het ervoor was. Als het heel de dag zo'n weer was geweest dan was het veel beter geweest.}