Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
The stars lean down to kiss you, I lie awake and miss you. Pour me a heavy dose of atmosphere, cause I'll doze off safe and soundly. But I'll miss your arms around me, I'll send a postcard to you, dear. Cause I wish you were here.
I'll think of you tonight
Er stond nog steeds een veel te grote glimlach op haar gezicht terwijl ze door de bospaden liep. Het was inmiddels al weer een paar dagen geleden dat ze Fiora had gevangen, maar ze had er nooit spijt van gehad. Een shiny had altijd al hoog op haar bucket-list gestaan en dat ze het nu voor elkaar had gekregen om haar te vangen was alleen maar beter. Vivienne had haar handen in dr zakken gestoken en keek om zich heen Nu ze al een tijdje in dit gebied was, verschillende mensen had ontmoet, een gym badge had gewonnen én een nieuwe pokémon had weten te krijgen, was ze een stuk vrolijker geworden en schoot minder in paniek. Terwijl ze probeerde ook nog een beetje uit haar weg te komen, aangezien ze voor de zoveelste keer verdwaald was. Toch moest ze toegeven dat ze zich er momenteel minder druk om aan het maken was. Na enkele uren te hebben rondgedwaald bleef ze stilstaan bij een bankje en besloot eventjes pauze te houden. Misschien was dit dan ook een goed moment om te kijken of ze Fiora een beetje kon gaan trainen. Ze zetten haar tas neer, voorzichtig want er zat nog steeds een ei in, en pakte de pokéball van haar riem af. ”Fiora, kom maar!” riep ze, terwijl ze de pokéball in de lucht gooide en er een kleine shiny Ralts uit kwam. Vivienne nam zich voor om haar te gaan gebruiken bij een van de contests in dit gebied, maar daardoor moest ze haar wel wat beter getraind hebben. Voor alle zekerheid haalde ze nog een pokéball te voorschijn en liet Florence tevoorschijn komen. Vivienne had het idee om deze twee pokémon te gaan gebruiken bij de contest, als het een dubbel gevecht zou gaan worden tenminste. Dat was immers het enige waar ze nog niet zo heel erg veel ervaring mee had. Ze ging overeind staan en merkte van zichzelf dat ze liep te trillen, misschien had ze toch wat langer moeten blijven slapen vandaag. Ze geeuwde eventjes achter haar hand en schudde d’r hoofd om wat wakkerder te worden. Daarna keek ze naar de twee pokémon die voor haar stonden en richtte zich op. ”Florence, doe je Icy Wind aanval in de lucht,” commandeerde ze de Weavile. Deze vormde een kom voor haar mond en blies de ijzige wind in de lucht. ”Nu, Fiora, doe je Confussion aanval om de Icy Wind te besturen,” zei ze erachter aan en de Ralts gloeide blauw op. De Icy Wind aanval lichte tevens blauw op en werd in de meest vreemde bochten vervormd. ”Goed zo Fiora!” prees ze haar pokémon. ”Nu stuur de Icy Wind terug naar Florence. Florence, doe je Metal Claw!” Ze had geen idee hoe dit eruit zou zien, maar waarschijnlijk zou er wel wat leuks van komen. Fiora stuurde de Icy Wind, in de Confussion, terug naar de Weavile. Florence’s klauwen gloeide wit op en ze sprong in de lucht, waarna ze met een salto de Icy Wind kapot maakte. Zachtjes dwarrelde er zacht sneeuw naar beneden toe, wat glinsterde in het licht door toedoen van de Metal Claw. Vivienne sprong op en neer door het effect en pakte de Ralts op, waarna ze d’r een vrolijke knuffel gaf. ”Dat was fantastisch, jullie zijn fantastisch!” sprak ze blij terwijl ze zich omdraaide en recht in de ogen van een bekende keek.
words: // tag: Jace Thorn // notes: And so we meet again
Jace was verdwaald voor de zoveelste keer. Hij nam een diepe zucht en sjokte vooruit. Lilligant liep vrolijk naast hem alles te bezichtigen en aan te raken. Jace wist zeker dat ze enorm blij was van de safari af te zijn. Het was prachtig daar, maar in de Lilligant's ogen glinsterde een avontuurlust die hij maar al te goed begreep. Hij was relatief nieuw in Kalos, maar hij had al een gymbadge gewonnen en vrienden voor het leven gemaakt. Over maken gesproken dacht hij: Ik had nog sandwiches gemaakt. Hij liep vooruit terwijl hij de broodjes op zat te eten en zag plotseling een meisje naast een bankje staan dat hem bekend voor kwam... Verrek dat was dat meisje van dat café waarbij hij z'n koffie had opgehoest. Hij liep naar het bankje toe en hoorde de training van wat leek op een pokémon contest. Hij ging op het bankje naast haar zitten met Lilligant op z'n schoot. Volgens hem had zij hem niet opgemerkt. Hij keek naar haar pokémon. De Weavile herkende hij nog van de vorige keer, maar de andere pokémon had hij nog nooit gezien. Hij pakte zijn pokédex die heel hard begon te zeggen: Ralts, the Feeling Pokémon. Ralts is the pre-evolved form of Kirlia. It can use the horns on its head to read human emotions. Ralts rarely shows itself to humans, but may occasionally approach when it senses positive or happy feelings. Hij keek van het plaatje in de pokédex naar de Ralts en terug. Was het een shiny? De twee pokémon maakten een spectaculaire show die Jace en Lilligant begonnen toe te juichen. Het meisje draaide zich naar hem toe en hij zei zonder te aarzelen: "Hya." Volgens Jace had ze hem echt niet opgemerkt. Hij glimlachte en zei: "Je gaat er helemaal in mee als je gefocust bent, hé?"
The stars lean down to kiss you, I lie awake and miss you. Pour me a heavy dose of atmosphere, cause I'll doze off safe and soundly. But I'll miss your arms around me, I'll send a postcard to you, dear. Cause I wish you were here.
I'll think of you tonight
Zoals ze al had verwacht verschoot haar kleur van bleek naar vuurrood en keek ze de jongen wat verlegen aan. Normaliter kon ze er totaal niet tegen als iemand meekeek met wat ze aan het doen was, maar ze was er nu zo mee bezig geweest dat ze het niet eens door had gehad. Fiora, die nog steeds in haar armen lag, keek vrolijk naar de jongen en de horn op haar kop begon zachtjes blauw te gloeien. Vivienne glimlachte naar de pokémon en haalde eventjes diep adem om haar hart te kalmeren en zichzelf weer een beetje onder de duim te houden. ”Fiora merkt je positieve humeur op,” legde ze uit, terwijl ze de pokémon een aai over d’r hoofdje gaf. Nu pas merkte ze de pokémon naast Jace op en pakte haar Pokédex erbij. Lilligant, the Flowering Pokémon. The beautiful flower on Lilligant's head gives off a relaxing fragrance, although getting it bloom can be difficult even for a veteran Trainer. Ze ging op haar knieën zitten en bekeek de pokémon eens goed. Ze zag er prachtig uit en zou perfect zijn voor een contest battle. Ze kwam overeind en keek Jace met een scheve glimlach aan toen hij zei dat ze er helemaal in ging. ”Uh, ja, sorry,” sprak ze wat verlegen en Florence kwam naast haar staan. ”Ik zie dat je een nieuwe aanwist hebt?” zei ze daarna, terwijl haar blauwe ogen op de Liligant gericht waren. ”Ze is prachtig,” mompelde ze daarna, meer tegen zichzelf dan tegen Jace. Ze keek wat geschrokken op toen ze merkte dat ze in zichzelf zat te praten en keek wat verlegen weg. ”Dus, uhm, wat. Wat doe je hier eigenlijk?” Vivienne kon zichzelf wel een slag voor haar hoofd geven, Jace had haar zo van d’r apropo gekrgen dat ze geen idee meer had hoe ze dit gesprek moest voortzetten.
Jace moest glimlachen en sprak rustig: "Ik ben zoals gewoonlijk aan het dwalen door het mooie gebied van Kalos... Ik ben dus iets wat verdwaald. Hij keek naar zijn Lilligant die rustig voor zich uit zat te kijken naar de pokémon van Vivienne en glimlachte tevreden. Jace keek Vivienne aan en zei: "Je bent vast aan het trainen voor een contest. Is het goed als ik er bij kom zitten?" Nog voordat ze antwoord kon geven pleurde Jace zijn tas neer op het bankje. Hij ging hurken voor de zittende Lilligant en vroeg haar: "Zeg eens schat zou je voor mij even wat paddenstoelen kunnen vinden of misschien iets anders dat ik zou kunnen gebruiken we gaan namelijk zo pauze houden en ik ga wat maken." Lilligant knikte en gaf Jace z'n gezicht een grote knuffel. Dit bleef niet onopgemerkt door een ander aandachtszoekertje die uit z'n pokéball tevoorschijn kwam. Espurr keek boos naar de Lilligant en Jace moest snel daarna tussen bijde komen en zeggen: "Espurr niet zo naar doen tegen Lilligant jullie krijgen allemaal even veel aandacht van mij. Ga nu beide eventjes voor mij afkoelen en iets te eten zoeken." Ze keken bijde beschaamt en gingen toen vriendelijk samen bij de bosrand zoeken. Jace zuchte en zei tegen zichzelf: "Ze bedoelen het goed, de schatjes." Hij keek op naar Vivienne en glimlachte toen hij zie: "Ja ze vechten constant om mijn aandacht. Zouden jij en je pokémon ook mee willen eten?"
the stars lean down to kiss you, i lie awake and miss you.
Vivienne keek rustig toe hoe Jace tegen zijn Liligant sprak en glimlachtte. Hij was net zo tegen zijn pokémon als dat zij deed, met liefde en geduld. Ze kon zien dat hij echt diep om zijn pokémon gaf. Toen hij aan haar vroeg of hij mocht blijven kijken en direct zijn spullen neer gooide stond ze even met haar mond vol tanden, maar schoot daarna kort in de lach. Hij speelde hetzelfde spelletje met haar als dat zij had gedaan toen ze elkaar net hadden leren kennen. ”Haha, ja is goed hoor,” zei ze met een glimlach en ze verschoof haar spullen iets, waardoor de jongen erbij kon komen zitten. Net toen ze haar tas pakte hoorde ze een vreemd geluid van binnen. Nog geen tel later slaakte ze een gil en viel achterover op haar kont, terwijl er een Paras uit haar tas kroop. H-Hoe. W-wat. WAAR KOMT DAT VANDAAN!?” gilde ze uit, terwijl haar gezicht lijkbleek was geworden. Direct stond Florence naast haar om de pokémon aan te vallen, maar deze kroop vanuit haar tas op de grond en kwam met korte bewegingen in de richting van Vivienne gekropen. Snel stond ze op en controleerde ze haar tas, om te concluderen dat haar ei verdwenen was. Ondanks de shock kon ze één plus één nog bij elkaar optellen en kwam ze erop uit dat dit de pokémon was die uit haar ei was gekomen. Ze kwam overeind en voelde hoe haar knieën stonden te knikken tegen elkaar. Ze huiverde eventjes en liep naar de Paras toe, die tegen werd gehouden door Florence om niet dichter in de buurt van Vivienne te komen. Ze knikte de Weavile toe dat het al goed was en ging op haar hurken naast de Bug pokémon zitten. ”Je liet me schrikken, mannetje,” zei ze bestraffend en licht streng tegen de pokémon. ”Niet meer doen, oké?” ze glimlachtte tegen de pokémon en kwam overeind, waarna ze een pokéball van haar riem haakte en de Paras erin liet verdwijnen. Toen pas bedacht ze zich dat er nog iemand bij was geweest en ze keek geschrokken om naar Jace, om voor de tweede keer een vuurrode kop te krijgen. ”S-Sorry,” mompelde ze verlegen, terwijl ze, starend naar haar schoot, naast hem ging zitten. ”W-wat vroeg je net?” vroeg ze daarna, beschaamd dat ze hem door haar onwetendheid had niet verstaan.
Jace was geschrokken van Vivienne's gil, maar zag al snel dat er niets te vrezen was. Hij keek naar de Paras en haalde zijn pokedex weer tevoorschijn die piepte en zei: Paras has parasitic mushrooms growing on its back called tochukaso. They grow large by drawing nutrients from this Bug Pokémon host. They are highly valued as a medicine for extending life. Een koude rilling ging over Jace z'n rug toen hij dagdroomde over hoe het zou zijn om een parasitische paddestoel op je rug te groeien hebben. Jace keek naar Vivienne en zei met een glimlach: "Gefeliciteerd met je ei. Ik wilde net vragen of je met ons mee wilde eten, maar nadat je ei uitgekomen is kun je niet meer nee zeggen want we gaan dit moment vieren." Hij pakte zijn pokeball van zijn riem en wierp ze op. Absol, Roselia en Trevenant kwamen tevoorschijn en Jace sprak ze aan: "Luister jongens zien jullie dat meisje daar? Haar Paras is net uit zijn ei gekropen. We gaan dat vieren dus jullie moeten eventjes Lilligant en Espurr helpen met het verzamelen van ingrediënten. Is dat ok met jullie?" Zijn pokemon knikten en liepen naar de anderen twee toe om te helpen. Jace begon in zijn tas te zoeken naar een pan.
the stars lean down to kiss you, i lie awake and miss you.
Nog een beetje bijkomend van de schrik keek ze met een halve glimlach naar de Jace toen hij zijn pokémon uit hun pokéballs haalde en iedereen instructies gaf. Ze bedacht zich dat die van haar misschien ook wel konden helpen en pakte de resterende twee pokéballs van haar riem af. ”Prince, Cypher, kom maar,” zei ze terwijl ze de pokéballs opgooide. Een Tropius bleef in de lucht hangen en de Piplup rende direct terug naar de tas van Vivienne om te kijken of er iets in zat. ”Prince!” zei ze streng tegen de pokémon en deze rende direct terug naar haar, met een onschudige lach op zijn gezicht. Net doen alsof er niets gebeurt was, dat was zijn manier van werken. Ze keek naar haar pokémon en vroeg zich af of ze de Paras ook te voorschijn moest halen. Maar besloot dat nog even niet te doen. Ze wist hoe eigenwijs een baby pokémon kon zijn, aangezien ze die problemen ook nog had met Prince, dus dat zou ze later wel gaan doen. ”Prince, jij blijft hier bij mij, Fiora en Jace. Cypher en Florence, jullie gaan de andere pokémons helpen. Begrepen?” De pokémons knikte en gingen ieder hun eigen weg, terwijl Prince bij Fiora ging zitten en haar begon te entertainen door belletjes te blazen. Ondertussen wandelde Vivienne naar Jace toe en keek mee over zijn schouder. ”Kan ik ondertussen ergens mee helpen?” vroeg ze nieuwsgierig, terwijl ze een stap achteruit zetten om hem de ruimte te geven.
"Nee je hoeft niet mee te helpen hoor... Althans... Als je voor mij een soort tafel kunt regelen zou dat fantastisch zijn. Oh en zou ik je Weavile even om hulp kunnen vragen? Ik heb namelijk hem nodig om wat hout voor het vuur te kappen." Hij haalde alle spullen bij elkaar uit zijn tas en deed z'n schort aan toen hij plotseling een teug aan de schort voelde. Hij keek naar beneden en zag Espurr met de rest die allemaal eten mee hadden gebracht. Hun handjes waren gevuld met alles van berries tot paddenstoelen. Hij glimlachte en zetten het allemaal op orde op het bankje. Hij keek naar de Ralts en was nog steeds benieuwd hoe ver Vivienne zou komen met zo'n bijzondere pokemon.
the stars lean down to kiss you, i lie awake and miss you.
Tafel? Oh, tafel. Uhm.. Zoekend keek Vivienne om zich heen, ja, waar moest ze hier in Arceus’ naam een tafel vandaan halen. Ze kon Florence wel vragen om een tafel te vormen uit ijs, maar dat zou niet echt geweldig lekker zitten en halverwege toch smelten. Dan had ze nog Cypher, die ze een bomen tafel kon laten maken, maar hij was nu ook niet in de buurt. Ze zuchtte zachtjes en liet zich op een bankje zakken. Haar gezicht klaarde op toen ze op keek van het bankje en sprong er vanaf. Vivienne racete langs Jace heen, waarbij ze ‘m zo goed mogelijk probeerde te ontwijken. Een paar meter verder vond ze nog zo’n bankje, die ze met enige moeite wist te verschuiven. Ze glimlachte trots tegen zichzelf en merkte dat Florence weer terug was gekomen, samen met Cypher die boven haar zweefde. Samen met haar pokémon wist ze het bankje terug naar Jace te slepen en schoof de twee bankjes tegen elkaar aan. Ze klapte vrolijk in haar handen. Het was een geïmproviseerde tafel, maar hé, je kon er op zitten. Ze vroeg aan Fiora of ze met een Confussion aanval het vuil er vanaf kon halen, Prince mocht een bubble aanvoel doen voor het hardnekkige vuil en Cypher blies alles keurig netjes schoon. Ze glimlachte en bedankte haar pokémon, terwijl ze Florence naar Jace stuurde. Die had haar blijkbaar nog nodig voor het hout, of iets in die richting, ze had het niet echt meegekregen. Vivienne ging op de rand van de twee bankjes zitten en keek naar de lucht. Mama zou vast trots zijn geweest op haar.
Jace keek naar de tafel en knikte tevreden. De Weavile kwam naar hem toe en Jace vroeg vriendelijk: "Zou je voor mij een paar stukken brandhout kunnen maken van wat struiken ofzo. De Weavile knikten en ging aan het werk. Ondertussen had hij alles al klaar gelegd en porties gemaakt die hij alleen maar nog op het vuur hoefde te zetten. Hij had pokéberries in de porties voor de pokémon gewerkt en voegde wat eieren toe die hij had gevonden eerder die dag. Het hout was klaar en nu het vuur nog. Hij had geen vuur pokémon, maar wel iets dat even goed werkte. Een aansteker. Hij zette de pan eventjes later op het vuur. Hij had de hele tijd over koetjes en kalfjes gepraat, maar toen het vuur eindelijk goed was kon hij beginnen. Hij mengde de porties van de pokémon met wat eieren en die voor hun ook en zette ze in de pan. Even later na heel veel gekook en gebabbel waren de omeletten eindelijk klaar. Hij keek omhoog van zijn pan en riep: "Eten is klaar. Zowel mens als pokémon aan tafel!"
the stars lean down to kiss you, i lie awake and miss you.
Het rook heerlijk toen Vivienne over de schouder van Jace meekeek met wat hij allemaal aan het doen was. Ze glimlachtte en besloot hem verder maar met rust te laten. Ze wist als geen ander hoe erg het was als er iemand over je schouder stond mee te kijken en daarbij in je nek stond te hijgen. Vivienne ging op het gras zitten en keek toe hoe Fiora met Prince aan het spelen was en besloot om nog een kleine show voor te bereiden terwijl Jace met het eten bezig was. ”Prince, Fiora kom eens hier heen,” de twee jongste pokémons van haar team kwamen op d’r af gelopen en gingen voor haar zitten. ”Zullen we een kleine show voorbereiden voor Jace als bedankje voor het eten?” fluisterde ze naar de twee pokémons, die beide hevig knikte. Ze glimlachtte, stond op en terwijl Prince en Fiora haar volgde, liep ze iets verder het veld op zodat ze buiten gehoorafstand van de kok zouden zijn. ”Oké, Prince, ik wil dat je eerst eventjes gaat oefenen. Oké?” De pinguin knikte en ging klaar staan. ”Oké, Prince. Probeer te balanceren op één poot en rondjes te draaien, zoals dit,” Vivienne ging op één been staan terwijl ze om haar eigen as draaide. Prince keek haar eventjes vreemd aan, maar deed toen wel wat ze vroeg. Het zag er ontzettend grappig uit hoe een Piplup probeerde op een poot rond te draaien, zonder om te vallen. ”Oefen maar eventjes door, Prince,” zei ze tegen de Piplup, die knikte en eigenwijs weer begon rond te draaien. Vivienne richtte zicht op haar Ralts en glimlachte voorzichtig. ”Fiora, ik wil dat je goed oefend met je Confussion aanval. Die gaan we straks nodig hebben, oké?” Fiora knikte en begon langzaam blauw op te groeien, waarbij Vivienne voelde hoe ze van haar voeten werd opgetilt in de lucht. Ze schoot in de lach en de concentratie van de Ralts verdween als sneeuw voor de zon, waardoor ze weer op haar voeten terecht kwam. ”Dat is al heel goed,” complimenteerde ze haar pokémon. Ondertussen lukte het Prince al aardig om zijn evenwicht te bewaren en daarom riep ze beide pokémon weer bij zich. ”Prince, ik wil dat jij probeert rond te draaien en ondertussen een bubble aanval doet, Fiora, jij doet een confussion aanval en beweegt de bubble aanval rond prince zodat het lijkt alsof hij danst tussen de bubbels. Begrepen?” Beide pokémon keken haar eventjes vreemd aan, maar vertrouwde hun trainer en gingen klaar staan. ”Prince, doe je bubble aanval!” commandeerde ze de Piplup. Deze ging op een pootje staan en draaide rondjes om zijn as, terwijl hij zijn bek opende voor de Bubble aanval. Ondertussen stond Fiora al klaar met haar confussion aanval en bewoog ze de bubbles zo dat ze rond de Piplup bewogen. Er verschenen pretlichtjes in haar ogen toen Vivienne het effect zag en klapte in haar handen. ”Prachtig jongens, dat was geweldig,” zei ze blij. Vivienne spitste haar oren toen ze de stem van Jace hoorde en wandelde met een vrolijke glimlach terug. Ze nam plaatst op het tafeltje en snoof de heerlijke geuren op. ”Het ruikt geweldig Jace, het zal me niets verbazen als het ook zo smaakt,” zei ze vriendelijk tegen hem en glimlachte hem vriendelijk toe.
Jace schepte voor iedereen op en riep zijn pokémon tevoorschijn. Hij glimlachte naar Vivienne en zei: "Bedankt voor het complement. Ik heb ook voor de pokémon wat gemaakt. Het waren goudbruine omeletten die roken naar het bos. Jace keek tevreden en zei: "Smakelijk."
"Smakelijk!" sprak Vivienne vrolijk, terwijl ze voorzichtig begon te eten. Ze grinnikte zachtjes toen ze bijna haar mond verbranden en in d'r achterhoofd de wijze lessen van haar vader hoorde; "heb je geen blazen geleerd?". Haar blauwe ogen gleden eventjes over het gezelschap. Het zag er best wel gezellig uit, haar pokémon zaten rustig te eten aan de zijde van de pokémon van Jace. Alles was vredig en haar blik gleed eventjes opzij naar de jongen zelf. Hij was opvallend aardig tegen haar geweest, iets wat ze niet echt gewend was. Maar nu was ze er toch best wel blij mee. Ze glimlachte en richtte zich weer op haar eten, dat ze met veel smaak opat.
Toen haar bord leeg was, zetten ze het weer neer op tafel en stond op. Ze wende Fiora en Prince dat ze mee moesten komen en ging op het grasveldje staan. "Uhm, Jace," begon ze langzaam, iets wat verlegen. "Als bedankje voor deze heerlijke maaltijd, hebben Fiora, Prince en ikzelf een kleine opvoering voor je gemaakt," ze wende haar blik eventjes weg en haalde diep adem om het trillen van haar lichaam weer onder controle te krijgen. Ze keek de jongen daarna aan en hoopte dat hij niet al te hard zou gaan lachen. Daarna deed ze een paar stappen achteruit, zodat Prince en Fiora voor haar konden gaan staan. "Kom op jongens, we kunnen het," sprak ze de pokémon teder aan.
Vivienne maakte een buiging voor Jace en de rest van het gezelschap van pokémon. Ze richtte haar blik daarna op de pokémon en glimlachte. "Oké, jullie weten hoe dit moet. Prince, draai om je as en doe je bubble aanval!" De piplup maakte een paar oefendraaien, voordat hij de pirouette goed te pakken had. Hij opende zijn bek, waar een stroom van bubbles uit kwam. "Fiora, doe je confussion aanval op de bubbles!" commandeerde ze de Ralts, die lichtblauw begon op te gloeien. Nog geen tel later hingen de bubbles stil in de lucht. "Laat ze dansen, Fiora, laat ze dansen!" Riep Vivienne enthousiast en de Ralts concentreerde zich harder, waardoor de bubbles in tegenover gestelde richting van de piplup begonnen te dansen. Het meisje sprong op en neer en klapte in haar handen, het werd beter en beter. Totdat ze opeens een helder wit licht vanuit haar ooghoek zag. Fiora was omgeven door dit licht en begon langzaam van vorm te veranderen. De concentratie van de pokémon was hierdoor verbroken en de bubbels vielen kapot op de grond, waardoor ook Prince zijn evenwicht verloor en op de grond viel. Fiora groeide en groeide, totdat het licht verdween en er een geheel andere pokémon stond. Snel pakte Vivienne haar pokédex erbij en klapte deze open. "Kirlia, the Emotion Pokémon. Kirlia uses the horns on its head to amplify its Psychic powers, and when this occurs reality becomes warped, and future events can be seen." vertelde de computer stem haar en haar mond viel open. Een dansende pokémon, precies wat ze kon gebruiken voor de contest! Ze greep Fiora van de grond af om haar een knuffel te geven en liep daarna naar Prince toe om te kijken of hij in orde was. Met de Piplup in haar handen en de Kirlia aan haar zij liep ze terug naar Jace toe en keek hem wat verlegen aan. "Sorry, het liep niet helemaal zoals gepland ..." verontschuldigde ze zich zachtjes.
Jace had een glimlach op zijn gezicht en zij met een warme stem die buide dat ze niets had om zich voor te verontschuldigen: "Geeft niet. Het was Prachtig." Hij keek naar Fiora en scande haar met zijn pokédex. Hij lachte en zei: "Nu hebben we nog een reden om te vieren. Ik weet zeker dat je met een shiny Kirlia ver zult komen in de contest wereld." Hij begon te klappen voor de show en zijn pokémon volgden.
Vivienne glimlachte wat verlegen met de Piplup nog steeds haar handen. Ze gaf de pokémon een knuffel, voordat ze hem op haar schouder liet zitten en keek schuin naast haar naar de Kirlia. Fiora was prachtig en was zo blij dat de pokémon geëvolueerd was. Ze keek op naar Jace toen hij zei dat het prachtig was en met een lichte blos op haar wangen keek ze verlegen weg. "Dank je," sprak ze zachtjes. Ze grinnikte zachtjes toen hij dat er nog meer was om voor te feesten was en ze lachte zachtjes. Toen Jace en zijn pokémon echter begonnen te klappen, kon ze haar geluk niet meer op en in een vrolijke bui sprong ze de jongen om zijn hals. Toen ze door had wat ze deed, liet ze hem snel los en schoot achteruit, om hem met een rood hoofd aan te kijken. "Sorry..." zei ze zachtjes, terwijl haar blauwe ogen naar de grond gericht bleven.
