Let's blow them away!

Dominique had besloten dat ze naast het breeden van Pokémon nog een doel had om zich op te focussen, want ze wilde niks overhaasten voor haar Pokémon en wilde hen toch op de een of andere manier sterker krijgen. Haar nieuwe doel: alle acht de gyms van Kalos doen. Het meisje met het gitzwarte haar voelde gewoon dat het vandaag de dag was om de eerste badge binnen te slepen, en dus was ze al een paar dagen onderweg naar de Santalune Gym. Ze had een aantal dingen opgezocht over de gym en was te weten gekomen dat de gymleader twee Pokémon bezat: een Vivillon en een Surskit. Beide waren het half bug-types en dat was dus ook de specialiteit van die gym.
Omdat het haar eerste gym ooit was wist ze niet goed wat ze moest verwachten toen ze het grote gebouw eenmaal had gevonden. Voorzichtig duwde ze de grote deuren open en merkte al snel dat het ook helemaal was ingericht naar bug-types. Het meisje legde haar hand voorzichtig op de riem waar op dit moment vier Pokéballs aan klikte en maakte hiervan een vuist. Ze zouden dit samen gaan doen, als een eerste opdracht voor het team. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht en ze stapte zelfverzekerd de gym binnen, nu zou het echt beginnen.
Het kostte haar best wel wat moeite om door alle planten heen te komen, maar uiteindelijk had ze het strijdplateau gevonden. Het meisje grijnsde kort en keek vervolgens rond, waar was gymleader Viola. "Viola, ik daag je uit voor een gymgevecht!" riep ze vervolgens en wachtte toen af op een reactie. Aan de andere kant van het veld kwam een lichtblonde vrouw naar boven, met een iet wat vreemd kapsel en een camera om haar nek. Zou ze elk gymgevecht misschien filmen? Ze zou het niet weten, maar dat was nu ook niet meer van belang. "Je bent de eerste vandaag," zei de andere persoon en grijnsde enkel terug. "Laten we snel beginnen dan," klonk de stem van Dominique terwijl ze naar haar eerste Pokéball greep.
Aan de andere kant van het plateau verscheen - zoals ze al had verwacht na het horen van verhalen over de tactiek van Viola - een Surskit die wat doelloos heen en weer begon te bewegen. Een kleine grijns sierde de lippen van Dominique terwijl ze de eerste Pokéball in de lucht gooide, waarna deze open klikte en er een rode flits te zien was. Haar Eevee verscheen op het veld en schudde haar kopje wat strijdlustig. Astral was er helemaal klaar voor, dat was duidelijk te zien aan de uitdagende blik die in de ogen van het jonge diertje schitterde. Ze maakte een gebaar naar Viola als teken dat zij het gevecht mocht openen, en deze liet dat zich geen twee keer zeggen. De Surskit voerde al meteen een redelijk krachtige Bubble uit die razendsnel op de Eevee af kwam zetten. "Probeer het te ontwijken," riep Dominique over het veld heen. De Eevee ontweek de eerste vier bubbels net, maar werd door de vijfde geraakt en zakte voor een klein moment even door haar pootjes heen. "Doe nu een Swift," beval ze Astral vervolgens. Een aanval zoals Tackle zou niet handig zijn omdat het op een verre afstand uitgevoerd moest worden, en dan zou de snelle Surskit al lang een goede uitweg kunnen zoeken. Echter scheerde de Swift zo snel op de blauwe Pokémon af dat deze het niet meer kon ontwijken en vol geraakt werd. Ze zag de triomfantelijke blik in de ogen van Astral en moest zelf een beetje grijnzen, als het jonge wezentje nu maar niet te zeker werd van zichzelf.
De Surskit werd dus geraakt door de regen van sterren en moest moeite doen om overeind te komen. Zelfverzekerd zette de Eevee haar voorpootjes wat uit elkaar en wachtte tot ze weer een bevel zou krijgen van haar trainer, die afwachtte. Toch stond de Surskit weer op en vuurde een Bubble af op de Eevee, die niet op tijd kon ontwijken en naar achteren viel vanwege de bellen die tegen haar kop aan knalden. De Surskit wachtte geen moment en zigzagde toen op diens tegenstander af, Astral hard rakend met een Quick Attack. De Eevee vloog een paar meter door de lucht en kwam uitgeschakeld voor de voeten van Dominique te liggen. Ze sloot haar ogen, greep naar de Pokéball van de Eevee en liet deze terug keren. "Goed gedaan, Astral.." mompelde ze kort en klikte de Pokéball toen weer aan haar riem. Kort moest ze nadenken wie ze nu beter in kon zetten, de Surskit was al goed verzwakt en dat was no big deal. "Oké, Commander!" riep ze en binnen een van de kortste keren stond de Bagon voor haar neus, met zoals altijd een strijdlustige blik in haar ogen. Als je lang in de ogen zou kijken zou je misschien zelfs een vonkje gekheid zien, een vonkje gedrevenheid. De Bagon snoof een keer toen ze haar tegenstander zag en keek achterom naar haar trainer. "Wordt nou niet te zeker van jezelf, dat heeft Astral ook al de kop gekost," zei ze en beval de Bagon om weer goed op te letten, wat deze met tegenzin deed. "Commander, begin met Bite!" riep ze en de Bagon rende naar voren, maar de Surskit was ondanks zijn wonden nog altijd snel. Half struikelend kwam de vrouwelijke Bagon tot stilstand en draaide zich woest om, boos omdat haar aanval mislukt was door de snelle Pokémon. Ze moest toegeven, deze Bagon bezat aardig wat temperament dat nog wel eens een probleempje kon worden in de verre toekomst. Kort kwam de gedachte van een doorgedraaide Salamance in zich op, die vlammen afvurend boven vernielde steden vloog. Nee, zo ver zou het toch niet komen. Ze richtte zich weer op het gymgevecht omdat de Bagon hard werd geraakt door een Quick Attack. Ze viel op haar rug, maar sprong meteen weer overeind. "Nog een keer Bite!" Omdat de Surskit nu nog in de buurt van de Bagon was kon Commander nog net haar tanden in het lichaam van de fragiele Pokémon zette. Ze hoorde Viola wat schreeuwen aan de andere kant van de zaal, maar Commander gooide het ding na nog wat heen en weer schudden weg, uitgeschakeld. De Bagon grijnsde zelfvoldaan terwijl Viola de Surskit terug liet keren.
Het duurde niet lang of de andere gymleader zette een Vivillon in, die krachtig met diens vleugels klapte om in de lucht te blijven. Oké, een nieuwe tactiek omdat deze Pokémon niet voor de helft water was maar van het vlieg type. De Bagon vond blijkbaar dat roze niet haar kleur was, want ze staarde het vlindertje enkel aan, ogen wat samengeknepen. Ze waren al over de helft, en ze had Admiral nog niet eens gebruikt. "Oké, doe eerst maar eens een Ember." De Bagon luisterde en spuwde een Ember op de Vivillon af, die deze ontweek maar aan de puntjes van haar vleugel nog wel wat brandschade opliep. "Blijf afvuren!" riep Dominique en de Bagon luisterde, terwijl ze dus verschillende pogingen deed om een vlam in de roos te schieten. Toen dit niet helemaal lukte stampte de Bagon een keer woest op de grond, duidelijk frustratie. Totdat de Vivillon een soort poeder liet vallen: Sleep Powder. Er volgde nog een Gust zodat het recht in het gezicht van de Bagon werd geblazen. Commander wankelde wat en viel toen half slapend achterover. "Commander, keer terug!" riep ze en liet de Pokémon terug keren, zo zouden ze het gevecht namelijk toch verliezen, als ze geen manier had om te verdedigen of aan te vallen. "Admiral, go!" riep ze toen en de Grovyle verscheen op het strijdveld, duidelijk klaar voor het gevecht. Maar ondanks de zekerheid in de ogen van de groene Pokémon zag hij er niet over-zelfverzekerd uit, en dat was hoe ze het wilde.
"Begin met een Quick Attack." De Grovyle schoot naar voren en sprong de lucht in, om de Vivillon vervolgens een harde stoot te geven. Eindelijk begon dit deel van het gymgevecht op gang te komen. De stoot had wat schade toegebracht, maar niet genoeg naar haar zin. "Fury Cutter!" riep ze er snel achteraan. De Vivillon was door de klap wat lager gaan vliegen en lag beter in het bereik van Admiral. Deze sprong weer razendsnel op haar af en bewerkte haar met een stevige Fury Cutter, voordat ze wist te ontkomen. Viola deed een poging om de sterkste Pokémon van haar tegenstander uit te schakelen met een Sleep Powder. Helaas voor Viola had Dominique dit trucje al aan zien komen en sprong de Grovyle nog net op tijd weg voor de neerdwarrelende stof. Toch waren beide Pokémon nog lang niet klaar met elkaar, want voor de tweede keer vlogen ze elkaar in de haren. De Vivillon schoot een Struggle Bug af, maar Grovyle ontweek deze toen hij een Quick Attack aan het uitvoeren was. Hij raakte de Vivillon, en deze stortte toen neer op de grond. "Absorb," zei ze met een kalme stem en voor de Vivillon het door had werd ze leeggezogen door de Grovyle. Deze zag er meteen weer wat sterker uit, terwijl de Vivillon zelfs met moeite in de lucht kon blijven. Maar toen sprong de Vivillon zowat overeind en klapte wild met haar vleugels, zodat ze weer in de lucht kwam te zweven. Admiral gromde even kort, duidelijk geïrriteerd rakend omdat het gevecht nu nog niet afgelopen was. Geduld was een schone zaak, wist ze zelf, maar de Grovyle was niet zo'n fan van dat begrip. De Vivillon produceerde weer een Sleep Powder, maar dit keer had Dominique iets bedacht zodat de aanval niet helemaal nutteloos zou zijn. "Snel, Grovyle!" riep ze en wees naar de Vivillon. Alsof het telepathie was begreep hij wat hij moest doen en vloog op zijn tegenstander af. De wolk met poeder vloog op hem af, maar hij wist ervoor de zorgen dat zijn kop boven de wolk bleef en geen poeder in zijn neus kwam, zodat het geen schade aan kon richten. Hij sprong dus in de richting van de Vivillon, maar sprong echter mis. Viola slaakte een lach, maar het was de bedoeling geweest. Door de snelheid die de Grovyle had gemaakt was er wat Sleep Powder met hem mee gewaaid, dat nu recht in het gezicht van de Vivillon kwam.
Voordat Viola het wist stortte haar Vivillon op de grond, in een diepe slaap verzonken door haar eigen aanval. Er ontstond een kleine stofwolk omdat de klap van de Vivillon die op de grond viel toch wel een grote impact had. De zwartharige breeder moest haar arm voor haar gezicht houden om geen opgestoven zandstukjes in haar ogen te krijgen. Ze keek door haar vingers heen en zag dat Admiral gelukkig ook zo slim was geweest om een van de grote bladeren aan zijn arm op te heven en voor zijn ogen en neus te houden. Snel kneep ze haar vingers weer samen, want het zand begon er anders doorheen te dringen. Toen de stofwolk verdwenen was liet ze haar arm zakken en keek naar het midden van het veld. De roze Vivillon lag doodstil, vleugels in een wat vreemde positie omdat ze natuurlijk uit de lucht was komen vallen en verschillende plekken op haar lichaam waar krassen te zien waren. De Vivillon had hard gevochten, maar vanwege de Sleep Powder en de val was er nog eens extra kracht vanaf gegaan. Dominique wierp een blik op haar Grovyle en knikte toen, dit moest snel afgemaakt worden voordat Viola weer een manier zou bedenken om de Vivillon er weer bovenop te helpen. "Maak het af met een Fury Cutter!" riep Dominique en de Grovyle sprong op het hoopje af wat op de grond lag, deze zonder al te veel moeite wild bewerkend met de Fury Cutter. Toen hij klaar was sprong hij achteruit, meer in de richting van zijn trainer, en keek naar wat hij net voor schade had toegebracht. Admiral had zelf wel moeite om op zijn benen te blijven staan, hij was uitgeput en tot nu toe was dit waarschijnlijk wel het zwaarste gevecht dat hij ooit had gevoerd in zijn leven. Maar zou het genoeg kunnen zijn om..?

2029

Helaas, na de Fury Cutter werd het beest wakker en wist die irritante Vivillon haar lichaampje weer overeind te krijgen. Een zachte grom verliet de mond van Dominique, pure frustratie. Het liefst wilde ze dit allemaal zo snel mogelijk achter de rug hebben, dan kon ze weer rustig slapen. Verliezen was nu geen optie meer, ze wilde willen. Verbetering, ze moest winnen van zichzelf. De Vivillon was dus opgevlogen en vuurde al snel een Gust uit. Voor de tweede keer die dag moest Dominique haar armen voor haar ogen slaan om geen opstuivend zand in haar ogen te krijgen. De Grovyle werd een klein stukje achteruit geblazen door de stevige wind, en sloeg ook zijn lange arm voor zijn gezicht. "Oké," riep ze toen de Gust over was, "doe nu een Quick Attack en haal die Vivillon uit de lucht voordat het nog meer schade toe kan richten." Zo gezegd, zo gedaan. Admiral haalde het vlindertje neer met een Quick Attack en zorgde dat het dus weer wat schade opliep. Omdat de andere Pokémon ook wel van zich afbeet kreeg ook Admiral het zwaar te verduren met zo hier en daar een aardige klap, maar hij zette door. "Fury Cutter, nog eens," zei ze toen de Vivillon weer op wilde vliegen. Snel begon de Grovyle haar te bewerken met zijn scherpe bladeren aan de armen. Toen hij eenmaal klaar was sprong hij weer naar achteren, hopend geen tegenaanval meer te krijgen.